Bir ay oldu boşanalı. Ayrılık ben de depresyona sebep oldu. Anlam veremiyorum kendime. Hasta ruhlu birinden kurtulduğum için mutlu olmam gerekirken üzülmek niye şimdi ? Öyle bir adam ki duygusuz, nankör , saygısız, cimri, bencil... Bu saymış olduğum sıfatların ziyadesiyle hakkını veren bir adam. Boşanmayı istemiyorum deyip daha boşanmadan evdeki eşyalarıni satan , derdi sadece para olan, evdeki alyansima kadar alıp giden bir adam.. gerçi böylesine adam denirse. Bu meziyetlere sahip bir adam beni bu kadar etkilememeliydi. Kendisinden öyle tiksindirmisti ki evin içinde suratını bile görmek istemiyordum. Huzur için çok yalvardım. Ben yalvardikca o benim üstüme geldi. Şimdi başka şehirde işe girdi. Cimri adam kafelerde geziyor. Beni ilgilendirmemesi gerekirken böyle olması sinirimi bozuyor. Kendimle mücadeleye girdim. Beni ilgilendirmemesi için ne yapmalıyım? Şunu biliyorum o kimseye değer vermez hayatına girecek olacak insanlara üzülürüm ama bu fikir beni üzüyor. Saçma sapan duygulara mahkum oldum