- 7 Ocak 2016
- 10.305
- 49.648
- 598
Sadece annem var. Malesef babam hayatta degil. Annemden cok uzaktayim saglik sorunlari var onunla paylasirsam ona birsey olur diyede korkuyorum. Artik cildirma noktasindayim, aile evine donme gibi bir imkanimda yok. Cocuklarim kucuk ve 7 aylik bebegim var.
Sagolun. Terapiste gitmeyi ben kabul ederim ama kendisinin bunu asla kabul etmez.cunku surekli sorunun bende oldugunu dusunuyor.kendini alistir degistir devam edelim diyor. Susuyorum gormezden geliyorum umursamiyorum. En son patliyorum artik. Kavga cikmasin diye, ama artim dayanamiyorum.Başınız sağolsun. Bu forumda sürekli görüyorum işte ailem rahatsız ona bir şey olur diye korkuyorum yazılıyor ama ben daha ömrümde hiç kızı boşanacak diye hastalanan ebeveyn görmedim. Sizin bir ömür mutsuz olmanızdansa boşanmanızı yeğler anneniz. Karar sizin o zaman ya mevcut koşulları kabullenip ona göre davranacaksınız ki bu kastettiğim ev arkadaşı gibi yaşamak değil, eşinizin huyuna gidip onun istediği gibi yaşamak ya ayrılacaksınız ya çift terapisi deneyeceksiniz son bir çare olarak. Eşinizin istediği gibi yaşayın kısmını önerim bu olduğu için değil kavga gürültü olmaması açısından söylüyorum. İnanın çocuklar için anne babanın sürekli kavga ettiği evde büyümek çok kötü bir durum, kendimden biliyorum. Çift terapisine gitmeyi denediniz mi, anladığım kadarıyla fiziksel şiddet yok acaba düzeltilemez mi aramızdaki ilişki?
Sorma sebebim ev sizinse eşiniz gitsin diyecektim
Malesef kiraSorma sebebim ev sizinse eşiniz gitsin diyecektim
İşiniz zor. Aynı evde ayrı hayat yaşanması için bir birinizi hiç görmemeniz gerekir. Bu adam boşanmayı istemediğine göre, sizin bu düşüncenizede olumlu yanıt vermez. Hatta daha da huzursuzluk çıkarır. Canınızı sıkacak tavır ve söylemlere girer. Yine üzülen siz olursunuz.Merhabalar esleriyle ayni evde ama ayri yasanlar var mi? 8 yildir evliyiz. Cocuklarimiz var .Esimle tartismalarimiz artik dayanilmaz oldu , hergun degil ayda 1 falan ama cok siddetli tartisiyoruz, ne ozel gun biliyor , ne aile ile bir plan yapip dolasmayi , hep kavga ile birseyler yapmaya calisiyoruz,ne karsidaki insanin sıkıntisi mi var umrunda degil. Yil donumumuzde arkadaslariyla plan yapiyor. Durum bu oluncada ben dayanamiyorum, ailesinin her sorununu cozmek icin cabaliyor ancak, cani istediginde kendi yaklasiyor cinsellik olarak. Artik canima tak etti ayrilalim dedim ,son zamanlarda surekli soyluyorum ama hic niyeti yok.Durum boyle oluncada yataklari ve ozel hayatlarimizi ayirma karari aldim. Bana soylediklerini ve ettigi hakaret kufurleri dusundukce deli oluyorum.
Kavgadan 2 gun sonra hic birsey yokmus gibi davraniyor. Artik kaldiramiyorum. Yakinda ailem de yok. Kendi durumumu toparlayana kadar ayni evde idare etmeyi dusunuyorum. Boyle yasanlar var mi? Yasanabilir mi?
Haklisin cok zor olacak ayni evde ona katlanmak ama carem yok. Zor olanda surekli cocuklarla benim ilgilenmem kendisi cani sıkılsa disari atiyor kendini. Belli bir sure mecbur katlanacagimİşiniz zor. Aynı evde ayrı hayat yaşanması için bir birinizi hiç görmemeniz gerekir. Bu adam boşanmayı istemediğine göre, sizin bu düşüncenizede olumlu yanıt vermez. Hatta daha da huzursuzluk çıkarır. Canınızı sıkacak tavır ve söylemlere girer. Yine üzülen siz olursunuz.
Madem mecbursunuz, ayrılamıyorsunuz. Bir süre huzurunuzu satın almış olarak düşünüp, canınızı sıkan noktalara kafayı takmamayı, beklenti içinde olmamayı deneyin.Çocuklarınızla ve kendinizle ilgilenin. Onun yaptığı veya yapmadıklarına odaklanıp, kendinizi strese sokmayın.Sizin artık bu tepkisizliğiniz, belki kafasına dank eder, kendini düzeltme çabasına girebilir belkide, belli olmaz yani.
Şartlarınızı olgunlaştırıp, kendinize bir iş bulun. Maddi bağımlılığınız kalmadığında, eğer herşey aynı olursa, o zaman daha emin adımlar atabilirsiniz.
Şuan ki düşünceniz, onu cezalandırma isteğinizden kaynaklı ve gerçekten sizin huzurunuzu daha da kaçıracak, uygulanması sizin için zor ve anlamsız bir şey bence.
Allah yardımcınız olsun. Kendinizi sıkıp, üzmeyin. Çocuklarınızla sürekli ilgilenmek sizi yoruyor olabilir. Daha çok küçükler. Elinizden geleni yapın. Hem çocuklar, hem ev işi tam dört dörtlük yürümez. Mutlaka bir taraf eksik kalır. Bırakın eksik kalan ev işleri olsun.Çocuklarla ilgilenmek istemeyen, kaçan kocanızada maddi olarak acımayın.İhtiyaçlarınızdan kısmayın. Varlığı bir işe yarasın. Çocuklar büyüdükçe, size olan bağımlılıkları azaldıkça, siz de rahatlarsın. Şükür edin. Sağlıklısınız, çocuklarınızın başındasınız.Haklisin cok zor olacak ayni evde ona katlanmak ama carem yok. Zor olanda surekli cocuklarla benim ilgilenmem kendisi cani sıkılsa disari atiyor kendini. Belli bir sure mecbur katlanacagim
Zor tabi sonuçta eşin ve o bundan her anlamda mana çıkaracak.Bitirdiysen gözünü karart.Allah yardimcin olsunMerhabalar esleriyle ayni evde ama ayri yasanlar var mi? 8 yildir evliyiz. Cocuklarimiz var .Esimle tartismalarimiz artik dayanilmaz oldu , hergun degil ayda 1 falan ama cok siddetli tartisiyoruz, ne ozel gun biliyor , ne aile ile bir plan yapip dolasmayi , hep kavga ile birseyler yapmaya calisiyoruz,ne karsidaki insanin sıkıntisi mi var umrunda degil. Yil donumumuzde arkadaslariyla plan yapiyor. Durum bu oluncada ben dayanamiyorum, ailesinin her sorununu cozmek icin cabaliyor ancak, cani istediginde kendi yaklasiyor cinsellik olarak. Artik canima tak etti ayrilalim dedim ,son zamanlarda surekli soyluyorum ama hic niyeti yok.Durum boyle oluncada yataklari ve ozel hayatlarimizi ayirma karari aldim. Bana soylediklerini ve ettigi hakaret kufurleri dusundukce deli oluyorum.
Kavgadan 2 gun sonra hic birsey yokmus gibi davraniyor. Artik kaldiramiyorum. Yakinda ailem de yok. Kendi durumumu toparlayana kadar ayni evde idare etmeyi dusunuyorum. Boyle yasanlar var mi? Yasanabilir mi?
2 yildir ayrıyız aynı evde. İnan bana çok zorMerhabalar esleriyle ayni evde ama ayri yasanlar var mi? 8 yildir evliyiz. Cocuklarimiz var .Esimle tartismalarimiz artik dayanilmaz oldu , hergun degil ayda 1 falan ama cok siddetli tartisiyoruz, ne ozel gun biliyor , ne aile ile bir plan yapip dolasmayi , hep kavga ile birseyler yapmaya calisiyoruz,ne karsidaki insanin sıkıntisi mi var umrunda degil. Yil donumumuzde arkadaslariyla plan yapiyor. Durum bu oluncada ben dayanamiyorum, ailesinin her sorununu cozmek icin cabaliyor ancak, cani istediginde kendi yaklasiyor cinsellik olarak. Artik canima tak etti ayrilalim dedim ,son zamanlarda surekli soyluyorum ama hic niyeti yok.Durum boyle oluncada yataklari ve ozel hayatlarimizi ayirma karari aldim. Bana soylediklerini ve ettigi hakaret kufurleri dusundukce deli oluyorum.
Kavgadan 2 gun sonra hic birsey yokmus gibi davraniyor. Artik kaldiramiyorum. Yakinda ailem de yok. Kendi durumumu toparlayana kadar ayni evde idare etmeyi dusunuyorum. Boyle yasanlar var mi? Yasanabilir mi?
Olduğunuz yerde iş hayatnz mı var ailem yakm değil deyip duruyorsunz anlamadm.. Uzaklık bir otobüs bletne bakar..Evet , malesef suan birikimim de yok kalacak yerimde cocuklarimla. Ailemde yakin degil.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?