Konu sahibi öncelikle geçmiş olsun.. Bebeğiniz sağlıkla gelsin aranıza. 2. Bebeğim de benzer şeyler yaşadım. Çok da güzel tutunuyorlar. Büyüyorlar merak etmeyin.. Zaten Doktorların kontrolündesiniz31+3 te siddetli kanama, plasentanın bebekten erken ayrılması (dekolman) ile hastaneye yatirildim .
Annemi istedim refekatci olarak. Solunum yollarım pek iyi değil dedi. Biraz nazlandi ama geldi.(Hep en büyük dertler annemde olur.)
Neyse ben her gece 10-11 de uyur erkenden uyanırım normalde.
Annem erkenden vurdu kafayı yattı. (Her zaman sabaha kadar uyumadım der, bugün erkenden yattı.)
Hemşireler geliyor , iğneler oluyorum. Bir serum bitiyor bir serum geliyor. Wcye gidiyorum. Kanamaya bakılıyor.
Annem HORLUYOR.
Yemin ederim 3 kere uyandırdım. Anne dedim 5 dk uyuyayım gözünü seveyim bak bitkin düştüm. Birazda diğer tarafına yat belki horlamazsin. Ben uyumuyorum ki diyor. Sana dedim solunum yolu sorunum var diyor.
Eşimi aradım 2.30 gibi
Gel annemi al evine bırak dedim .
Kocamı niye uyandırmışım.
Hasta benim o da uyumasin sen de uyuma, ben uyuyacagım dedim.
Tüm gün sadece ağlamaktan bile yorgun düştüm ...
Kanamalıyım. Bebeğim 2 güne doğabilir. Ciğer geliştirici iğne, saat başı nst ile yaşıyoruz. Benim annem ben acı cekerken nasıl horul horul uyuyabiliyor ?
Beni arkadaşım refakatçi diye çağırsa icerim 1 litre kahve, gözümü kırpmam.
Şimdi ben gece yarısı uyandırıp evine gönderince ayıp mı ettim ?
Eş ailesi dünya iyisi de olsa insan öyle anlarda kendi ailesinden birini istiyor yanında, değişik bir mahcubiyet. Sizin kendi tarafınızdan başka bir yakınınız var mı? Abla, yenge, kuzen, hala vs. Belki onlardan biri refakatçi olabilir size doğumda.Ya adım gibi biliyorum . Her seferinde de bir merhamet beklentisiyle anaaam diye koşuyorum. Gerçekten 1 değil 1000 değil bu yaptığım cidden salaklık.
Doğumda annem kalsın, eşim ne anlıcak. Kayınvalidem ne alaka falan diyordum . Yok artık, kabullenmem lazım . Onlardan biri kalıp seve seve sabaha kadar başımda durur biliyorum .
Ama insan 35 inde de düşünce annem diyor işte
Dün yatakta sağımdan soluma dönmeye çalışıyorum. Çocuğun plasentasını böyle koparttın işte diyor ..
İyi dilekleriniz için teşekkür ederimKonu sahibi öncelikle geçmiş olsun.. Bebeğiniz sağlıkla gelsin aranıza. 2. Bebeğim de benzer şeyler yaşadım. Çok da güzel tutunuyorlar. Büyüyorlar merak etmeyin.. Zaten Doktorların kontrolündesiniz
Anneniz açısından biraz ayıp etmişsiniz. Herhalde en son düşüneceğim şey annemi yanımda tutmak olurdu. 2 gebeliğim oldu ikisinde de annemi son an aradım eve geçti sağolsun evde bana elinden geleni yaptı.
Ama hastanede hep tektim. İzin verseler sadece eşimi isterdim yanımda ..Her şeyime de sağolsun hemşireler destek oldu. Zaten doğuma kadar çoğunlukla yatıyorsun.
Moral için sadece eşim olsa yeterdi. Ama o da olmadı diye de üzülmedim.
Anneniz 54 yaşında ama bence hastane işi için pek genç ve dinç değil.
Doğumunuz sağlıkla olsun. Annenize de bilenmeyin. İnanın Dünyanın sonu değil su akıyor yolunu buluyor. O bebek doğacak da, büyüyecek de.. Ailelere sadece sevme, torun pofpoflama işi kalsın. Kendinizi de ailenizi de kasmayın.
Eşim bu iş için biçilmiş kaftan aslında.Eş ailesi dünya iyisi de olsa insan öyle anlarda kendi ailesinden birini istiyor yanında, değişik bir mahcubiyet. Sizin kendi tarafınızdan başka bir yakınınız var mı? Abla, yenge, kuzen, hala vs. Belki onlardan biri refakatçi olabilir size doğumda.
Vallahi derdim onu da kırmak değilBenim annemin yasi vardi. Dogum yaptigimda 61 yasindaydi. Annem kendini cok salmis bir kadindi, o
Annenizi siz de biliyorsunuz, yasi genc ama yukarida bir arkadas yazmis, tum gece uyumamasi mümkün degil.
Zaten ozel hastane de,hemsireler her seyi yapiyor. Anneniz bir seye ihtiyaciniz olur diye yaninizda. He bir de manevi destek tabi.
Hormonlardan insan biraz farkli dusunebiliyor.yaptiginiz ayıp degil ama anneniz boyleyse , beklenti icinde olmayacaksınız. Bir de bazi insanlar komut bekliyor(dusunemiyor), siz istediklerinizi soyleyin cekinmeyin.
Kafaniza takmamaya calisin.
Haklısınız , ben de annemi de gönderirken söyledim.Bebeğiniz sağlıkla ve vaktinde gelsin inşallah. Zaten çok sağlıklı bir ilişkiniz yokmuş, bence ayıp olmamıştır ama beni yanlış anlamayın ama bir gece iki gece değil ki anneniz kaç gece uykusuz kalabilir? Horlaması rahatsız olduğu için bu durumun size olan duyguları ile bir alakası yoktur. Uykusuzluk benim için de çok zor. Üzmeyin kendinizi bebeğinize odaklanın.
Evet , ben neden eşimi istemedim bilmiyorum . Adam yalvardı desem yeri. Annem de annem dedim ne bileyimGecmıs olsun olan olmuş yaptığınızın sevabı kacırmayın Allah razı olsun depremden çıkmışlar yapmışsınız evlat olmak bunu gerektirmiş o dönemde salaklok olarak bakmayın . bundan sonrası için maddi gerçekten ihtiyaçları yoksa kesersiniz yardımı olur biter .
bosverın annenızı falan şimdi . Siz evladınıza odaklanın ağlamak size çözüm getirmez . Ben olsaydım böyle bi dönemde zaten özeldesiniz anladığım kadarıyla evde başka çocuk da yok eşiniz gece 2.30 da yola çıkıp geldıgıne göre
İmkan dahilindeyse eşiniz izin alsın yanınızda kalsın sizin şuan en son yapmanız gereken şey oturup ağlamak stres çekmek hatta en son bile değil sağlıkla gelsin bebegınız inşAllah sonrasını sonraya bırakın
O zaman biz eşimle kalacağız, o gün en çok ona ihtiyacım olacak, bebeğiyle ilk gününde bizim yanımızda olmak onun da hakkı vs diyerek eşinizin refakatçi olacağını söylersiniz. Anlayabiliyorum sizi, bir taraf çok anaçken diğer taraftan ilgi kırıntısı beklemek yorucu bir duygu. O yüzden hiç annem/kayınvalidem ikilemine düşmeden eşim kalacak deyin geçin. Sizin mahcup olmanız gereken bir şey yok aslında ama insan bazı şeyleri kendi kabullense de çevresindekilere söyleyemiyor. Sadece doğumla da kalmayacak maalesef, bir taraf toruna karşı çok ilgili, verici olurken diğer tarafın aklına bir çorap alıp vermek gelmeyecek. Bazı aileler böyle ne yazık ki. Kimisi akıl edemiyor, kimisinin içinden gelmiyor. Yapacak bir şey yok. Böyle kabul etmek gerekli. Sağlıkla kavuşun bebeğinize, sevgiyle,sağlıkla büyüsün.Eşim bu iş için biçilmiş kaftan aslında.
Kayınvalidem çok anaç bir kadın. Hayatta kendisine ait bir hayatı kalmamış varsa yoksa çocukları.
Ben de sanırım ' baaak benim de annem vaaar, o da bana bakiyor' demek istedim kendimce :) ama elimde patladı tabi.
Annem çocukluğumdan beri her zaman hayatta tek görevinin, gayesinin annelik olmadığını kendisinin de bir hayatı oldugunu bize söyler zaten . Kocam cocugumdan kıymetlidir, sizden 10 tane daha yaparım ama böyle bir koca bir daha bulamam derdi
Neler geliyor aklıma , sinirimden gülüyorum
Belki annelik içgüdüsü olarak düşünmüş olabilirsiniz .Evet , ben neden eşimi istemedim bilmiyorum . Adam yalvardı desem yeri. Annem de annem dedim ne bileyim
Her şey bir tecrübe . Gerçekten iyi bir eş insana aile oluyormuş. Böyle durumlarda insan daha iyi idrak ediyor.
Vallahi gelip refakatçi olasım geldi ...iki çocuk biraz büyük olsa inan yakın yer olsam atlar gelir bakardım seni cokk iyi anlıyorum o günler ve saatler normalden çok farklı bir surecİyi dileklerinize, dualarınıza ihtiyacım var.
Şu an refakatçisiz kalıyorum.
Bebeğim geliyorsa da sağlıkla gelsin bu günler geçsin bir an önce ...
Haklisin takma kafana iyi yapmissin eve yollayarakVallahi derdim onu da kırmak değil
Az önce de aradım söyledim, lütfen bana alınıp kırılma anne dedim. Risk durumundayım, hastayım ve dinlenmeye ihtiyacım var . Bir damla uyku belki iyi gelecek, ama uyuyamıyorum .
Yani mesele onun uyuması değil , o öyle gürültülü uyuduğu için benim uyuyamıyor olmam
Annenin horladigini bilmiyor musun derseniz 15 senedir aynı evde değiliz, bilmiyordum
Annene pes diyorum... Hiç de ayıp etmemişsin. O halde insanın gözüne uyku girer mi yaa. Ne rahatmiş. Göndermekle iyi yapmışsın o durumda bir de annenin horultusunu mu çekecektin.31+3 te siddetli kanama, plasentanın bebekten erken ayrılması (dekolman) ile hastaneye yatirildim .
Annemi istedim refekatci olarak. Solunum yollarım pek iyi değil dedi. Biraz nazlandi ama geldi.(Hep en büyük dertler annemde olur.)
Neyse ben her gece 10-11 de uyur erkenden uyanırım normalde.
Annem erkenden vurdu kafayı yattı. (Her zaman sabaha kadar uyumadım der, bugün erkenden yattı.)
Hemşireler geliyor , iğneler oluyorum. Bir serum bitiyor bir serum geliyor. Wcye gidiyorum. Kanamaya bakılıyor.
Annem HORLUYOR.
Yemin ederim 3 kere uyandırdım. Anne dedim 5 dk uyuyayım gözünü seveyim bak bitkin düştüm. Birazda diğer tarafına yat belki horlamazsin. Ben uyumuyorum ki diyor. Sana dedim solunum yolu sorunum var diyor.
Eşimi aradım 2.30 gibi
Gel annemi al evine bırak dedim .
Kocamı niye uyandırmışım.
Hasta benim o da uyumasin sen de uyuma, ben uyuyacagım dedim.
Tüm gün sadece ağlamaktan bile yorgun düştüm ...
Kanamalıyım. Bebeğim 2 güne doğabilir. Ciğer geliştirici iğne, saat başı nst ile yaşıyoruz. Benim annem ben acı cekerken nasıl horul horul uyuyabiliyor ?
Beni arkadaşım refakatçi diye çağırsa icerim 1 litre kahve, gözümü kırpmam.
Şimdi ben gece yarısı uyandırıp evine gönderince ayıp mı ettim ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?