Seni kendimde gördüm canım....
Bende kısaca sana yaptıklarımı anlatayım.İlk ilişkimdi askerdeyken teklifinden 1 yıl sonra filan evet demiştim.Aynı senin gibiydim her şeyi o kadar ince ayrıntısına kadar düşünüyordum ki en mutlu olmam gereken anlarda bile mutsuzdum içim içimi yiyordu.En ufak bir kelimeye,dakikaya,saözcüğe,suskunluğa takılıyordum.Ne kadar kendimi engellemek istesemde engelliyemiyor zaman zaman patlıyordum.aynı senin gibi ayrılık kararı alarak.Bu bir çok kez takrarlandı.Aynı seninki gibi o geliyordu ben bekliyordum.Askerden geldi tabi bende gel gitler devam etti.Ve bir gün bakmışım ki ilişkim bitmiş....
İleriye dönüp baktığımda kendimce birçok hata gördüm.Fazla ayrıntılı inceliyordum herşeyi,herşeye takıyordum ilişkimi kendi ellerimle bitirdim yordum.Şu anda sevgilinin sana tavrı bu şekildeyse inan davranışlarından kaynaklanıyordur.Asker psikolojisi o kadar farklı ki.Düşünmeye fazla zamanları oluyor.Ve belkide büşündükçe ilişkiden yorulduğunu hissediyor.Sürekli soru sormak sürekli bir şeyleri sorgulamak ne kadar severse sevsin insanları belli bir süre sonra yorar.Hele askerde bu risk iki katına çıkar.Sana nacizane tavsiyem olayları akışına bırak.Bir şey sorucakken yada düşünürken önce kendi karşı tarafın yerine koy bir iki saniye düşün.İnan çoğu zaman kendini haksız bulup susmayı tercih ediceksin...
Ben bu şekilde davranmayı şu anda hayatımda olan sevdiğim insandan herşeyimden öğrendim.Onada ilk başlarda aynı hatalı şekilde yaklaştım.Ama zamanla aştım aşmama yardımcı oldu.Şu anda inan hiç olmadığı kadar mutluyum tabi sevdiğimde öyle.İlişki o kadar doğru ilerliyorki bu şekilde geleceğe yönelik karar almakda bile korkmuyorsun...İnan 1,5 yıllık ilişkim boyunca alamadığım evlilik kararını 1 ay içinde aldım.Ve allah nasip kısmet ederse ve bir aksilik çıkmazsa (ailelerden yana) kasımda sözümüz var...
Umarım herşey dilediğin gibi olur...