Yazdıklarını okudum. İş arkadaş aile hayatından ziyade, sorun sende. Fikirlerini değiştir bak bakalım bu dert diye yazdıklarından hiç biri kalıyor mu.Çalışıyorum fakat iş yerinde de arkadaşım pek yok. Evlenebileceğim birini de bulamadım. 28 yaşındayım. Bugüne kadar ciddi ilişkim olmadı. İş yerinde insanlar umduğum gibi çıkmadı. Kendime uygun ne arkadaş ne hayat arkadaşı bulabiliyorum. Ailemle geziyorum genelde. Bende bir sorun mu var? Genç değil gibiyim? Kendimi mutsuz, baş ağrılı hissediyorum. Kimseyi de kolay beğenen yaklaşan biri değilim. İleride daha mutsuz olacakmış gibi hissediyorum yalnız kalıncaNeden böyle sizce? Havalı giyinip istediğim erkeği bulur muyum? Nasıldır bu işler bende hiç olmuyor Ben kendi halimde rahatıma tarzıma göre giyinen güzelce biriyim. Artık arkadaş bulma da değil eş seçmem lazım. Ama el yüzü düzgün iyi birisi yok. Hayatımda hiç biri olmadığı için mi başım ağrıyor, boşlukta gibiyim ya da yaşamıyor gibiyim?? Sosyal hayatım yok gibi. Normal insanlardan farklı mıyım?
İyi de arkadaşım kimse ile sosyalleşmeden herkesin iki yüzlü olduğuna nereden karar verdin?Evet ailemle geçiyor, ailemi seviyorum. Diğer insanlara pek güvenemiyorum. Sosyal fobim yok. İnsanlara inancım pek yok. Kimseyi beğenmiyorum. Karakterlerinde gördüğüm bozukluklardan dolayı soğuyorum. Lise ve üniversite dönemim depresyonlu geçt o yuzden arkadaşım çok azdır. Eğlenceli bir ortamım hiç olmadı. Kendim de ağırbaşlıyımdır. Kişiliğim de böyle biraz bir şey yapamam.
Öyle güzel gösterişli giyinince bulunabilen bi şey değil eş velev ki buldunuz gosterisinize gelen daha gosterislisini görünce gider. Kurslara katılın hobi edinin spora başlayın önce kendinizi sevin . Eşim benimle evlenmeden önce hatta bana açılmadan önce benim çok çirkin hallerimi de gördü hatta en bakımsız zamanimda benimle gelecek düşündüğünü söylemişti . O yüzden kendinizi çirkin bakımsız vs hissetmeyin ama yeni insanlar tanıyın yeni ortamlara girin bazı gönüllülük projelerine katılın vs . Allah iyilerle karşılaştırsınÇalışıyorum fakat iş yerinde de arkadaşım pek yok. Evlenebileceğim birini de bulamadım. 28 yaşındayım. Bugüne kadar ciddi ilişkim olmadı. İş yerinde insanlar umduğum gibi çıkmadı. Kendime uygun ne arkadaş ne hayat arkadaşı bulabiliyorum. Ailemle geziyorum genelde. Bende bir sorun mu var? Genç değil gibiyim? Kendimi mutsuz, baş ağrılı hissediyorum. Kimseyi de kolay beğenen yaklaşan biri değilim. İleride daha mutsuz olacakmış gibi hissediyorum yalnız kalıncaNeden böyle sizce? Havalı giyinip istediğim erkeği bulur muyum? Nasıldır bu işler bende hiç olmuyor Ben kendi halimde rahatıma tarzıma göre giyinen güzelce biriyim. Artık arkadaş bulma da değil eş seçmem lazım. Ama el yüzü düzgün iyi birisi yok. Hayatımda hiç biri olmadığı için mi başım ağrıyor, boşlukta gibiyim ya da yaşamıyor gibiyim?? Sosyal hayatım yok gibi. Normal insanlardan farklı mıyım?
Farklı değilsiniz sadece çekingen gibi görünüyorsunuz. Bu da bir kişilik bozukluğudur. Ve tedavisi en kolay kişilik bozukluklarındandır. Sadece yapmanız gereken bir uzman yardımı almak.Çalışıyorum fakat iş yerinde de arkadaşım pek yok. Evlenebileceğim birini de bulamadım. 28 yaşındayım. Bugüne kadar ciddi ilişkim olmadı. İş yerinde insanlar umduğum gibi çıkmadı. Kendime uygun ne arkadaş ne hayat arkadaşı bulabiliyorum. Ailemle geziyorum genelde. Bende bir sorun mu var? Genç değil gibiyim? Kendimi mutsuz, baş ağrılı hissediyorum. Kimseyi de kolay beğenen yaklaşan biri değilim. İleride daha mutsuz olacakmış gibi hissediyorum yalnız kalıncaNeden böyle sizce? Havalı giyinip istediğim erkeği bulur muyum? Nasıldır bu işler bende hiç olmuyor Ben kendi halimde rahatıma tarzıma göre giyinen güzelce biriyim. Artık arkadaş bulma da değil eş seçmem lazım. Ama el yüzü düzgün iyi birisi yok. Hayatımda hiç biri olmadığı için mi başım ağrıyor, boşlukta gibiyim ya da yaşamıyor gibiyim?? Sosyal hayatım yok gibi. Normal insanlardan farklı mıyım?
en iyisini uapoyorsun bu devirdr ne geldiyse arkadastan geldi basimizaÇalışıyorum fakat iş yerinde de arkadaşım pek yok. Evlenebileceğim birini de bulamadım. 28 yaşındayım. Bugüne kadar ciddi ilişkim olmadı. İş yerinde insanlar umduğum gibi çıkmadı. Kendime uygun ne arkadaş ne hayat arkadaşı bulabiliyorum. Ailemle geziyorum genelde. Bende bir sorun mu var? Genç değil gibiyim? Kendimi mutsuz, baş ağrılı hissediyorum. Kimseyi de kolay beğenen yaklaşan biri değilim. İleride daha mutsuz olacakmış gibi hissediyorum yalnız kalıncaNeden böyle sizce? Havalı giyinip istediğim erkeği bulur muyum? Nasıldır bu işler bende hiç olmuyor Ben kendi halimde rahatıma tarzıma göre giyinen güzelce biriyim. Artık arkadaş bulma da değil eş seçmem lazım. Ama el yüzü düzgün iyi birisi yok. Hayatımda hiç biri olmadığı için mi başım ağrıyor, boşlukta gibiyim ya da yaşamıyor gibiyim?? Sosyal hayatım yok gibi. Normal insanlardan farklı mıyım?
Genetik benim hastalığım. Ailemde sorun ya da maddi sıkıntı yok. Hiç bir neden yok. Üslubumda ne var. Benim doğrularım bunlar. Sizin kafa yapınıza ve doğrularınıza göre yaşamıyorum. İŞte çevremi değiştiremiyorum. İş malum değişmiyor. İş dışında da edinemiyorum.İyi de arkadaşım kimse ile sosyalleşmeden herkesin iki yüzlü olduğuna nereden karar verdin?
Ben iyiyim, güzelim, ailem çok iyi yetiştirdi, etrafda dengim kimse yok ama evlenmek istiyorum...
Bunu böyle hissetiriyorsunuz zaten kimse size yanaşmaz ki... bu kadar dört dörtlük bir insansanız, mükemmel bir de aileniz varsa hem lise hem üniversite yıllarınız niye deprasyonla geçti? Koskaca 7-8 yıl... üstelik gençlik enerjisinin tavan olduğu en tasasız yıllar...
Çok doğru. İşte ben de asıl bundan yakınıyorum. Ortam ve insanlar bozuk genelde. Benimki bir rahatsızlık değil de artık günümüzün parçası haline gelmiş kronikleşmiş bir toplum sorunu olarak görüyorum. Fazla düşünürüm incelerim, mutsuzluğum o yüzden.Piyasada bu kadar sahtekar adam varken eş bulamamanız, bu kadarda iki yüzlü ve hal hareketleri ne olduğu belirsiz insan varken dost edinememeniz çok normal. Bir sürü arkadaşım vardı altı ay önce bir dönüm noktası yaşadım ve hepsini teker teker eledim. İki tane bıraktım geriye. Nerde çokluk orda.... Neyse anladın sen.
Tabi aşkta dostta lazım onu inkar edemem insan özelini paylaşacak insanlar arıyor. Ama bulmak nasip işte.
Ben çekingen değilim. Patronuma küfredecek kadar özgüvenliyimdirFarklı değilsiniz sadece çekingen gibi görünüyorsunuz. Bu da bir kişilik bozukluğudur. Ve tedavisi en kolay kişilik bozukluklarındandır. Sadece yapmanız gereken bir uzman yardımı almak.
Geçmişteki tecrübelerimden tanıdığım insanlardan onlardan sonra uzaklaştım insanlardan zaten. Yoksa eskiden böyle değildim. İnancım kalmadı insanlara arkadaşlara.İyi de arkadaşım kimse ile sosyalleşmeden herkesin iki yüzlü olduğuna nereden karar verdin?
Ben iyiyim, güzelim, ailem çok iyi yetiştirdi, etrafda dengim kimse yok ama evlenmek istiyorum...
Bunu böyle hissetiriyorsunuz zaten kimse size yanaşmaz ki... bu kadar dört dörtlük bir insansanız, mükemmel bir de aileniz varsa hem lise hem üniversite yıllarınız niye deprasyonla geçti? Koskaca 7-8 yıl... üstelik gençlik enerjisinin tavan olduğu en tasasız yıllar...
Aslında ben hasta değilim, topluma bakınca. İnsanlar da mutluymuş gibi yapıyor hepsi bu. Ya da zeki değiller. Düşünmüyorlar umurlarında değil. Yoksa o kadar değişik insanla anlaşmak cidden zor. Toplumun psikolojisi ciddi bozuk.
Konu sahibi muhtemelen narsist.Tam adını koyamadım ama tarzınızda, üslubunuzda rahatsız edici bir şey var. Sanki bu dünyada bir tek siz ve aileniz düzgünsünüz, geri kalan herkes beş para etmez insanlar. Şu altı sayfada kendinizi övüp başkalarını yermekten başka bir şey yapmamışsınız.
Eğer günlük hayatta da bu tutumdaysanız çevrenizin olmaması normal bence.
Konu sahibi muhtemelen narsist.
Böyle diğer insanları beğenmeme, toplum salak bir ben akıllıyım bu yüzden mutsuzum diyenlerde görülen bir kişilik bozukluğu. Ayrıca eleştiriye ve yoruma da kapalı.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?