Asiri Yalnizim ve Icten Ice Curuyorum

Son günlerde sıkıntılar yaşıyorum ve çalan telefonlara bakmıyorum mesajlara cevap vermiyorum hayatımda bir çok insan var yani ben öyle sanıyormuşum. Kendi başınıza yasamayı bundan zevk almayı öğrenmelisiniz bende kalabalık için de yalnızmışım, derdiniz bu olsun
 
ben de evlenip Türkiyenin diğer ucunda bir şehire geldim. 1.5 ve 3 yaşlarında 2 kızım var. etrafımda türkçe konuşulması dışında aynı durumda sayılırız. hiç arkadaşım ya da akrabam yok burada. eşiniz destek olmamasının sizi bu kadar bunalttığını düşünüyorum yoksa 2 küçük çocuk ve ev telaşından insanın sıkılmaya bile vakti kalmıyor gerçekten.
 
Nedense hiç arkadaşım yok diye sürekli söylenen insanlar bana biraz hasta ruhlu geliyor. Aşılamaz sorunları varmış gibi. Nasıl diyeyim birine ya da birilerine sürekli ihtiyaç duymak, yoksunluğunu hissettiğinde duygu durumda olumsuz değişiklikler normal olamaz. Sandığınızdan güçlü sorunlarınız olabilir.

Bir de söylemeden edemeyeceğim bulunduğunuz yerin tadını çıkarmaya bakın. Ben her gün bu enlem ve boylama tıkılıp kaldığım için lanetler yağdırıyorum. Bazı insanlar çok şanslı, keşke görebilseniz...
 
Bende yaklaşık bir yıllık evliyim Türkiyedeyim fakat bir uçtan bir uca geldim kimseyi tanımıyorum ( kimseyi tanımakta istemiyorum açıkcası) eşim işi dolayısıyla bir gün evdeyse bir gün işte bazen 10 gün boyunca işte olduğu da oluyor ama hiç kendimi yalnız hissetmiyorum eşim hissettirmiyor evde olmadığı zaman bile varlığını hissettiriyor bence sizin kendinizi bu denli yanlız hissetmenizin tek sebebi eşiniz ve sizi yalnız bırakması bir insan bedenen yanında olmasa da varlığını hissedersiniz sorun eşiniz ile aranızdaki iletişimsizlik olarak gördüm ben Allah sağlık versin
 
Ahuu14 .!.:
Yaaa gelmek istediğim ülke , Türklerin temelli kalma izni varmı??
Genişletmek için tıkla...

Var kiz, 4 yil calistiktan sonra kalici calisma izni alabiliyorsun; Alman biriyle evliysen de 3 yil mi ne oyle bir zamandan sonra kalici oturma izni alabiliyorsun...hic zor degil almak sadece belge toplamak gerekiyor.
 
Aynı durumdayız. Üniversitedeyken yalnız yaşıyordum. Bir dönem de yurt dışında eğitimime devam ettim. Orda da yalnızdım. Ama yalnızlık farklıydı ozaman. Arkadaşlarım vardı. Sosyaldim. Üni bitti evlendim Ankaraya taşındım. Kimseyi tanımıyordum. Ama hiç endişem yoktu işin aslı. Önceki yerlerde de ilk zamanlar kimseyi tanımıyorum diyordum. İşe girdim. Arkadaş edindim. Kimseye ısınamadım. Samimi olamadım yani. Hamile kaldım. Bebegimi kaybettim. Kendimi toparlamak için işten ayrıldım. Evdeyim. Eşim haricinde vakit geçirmek isteyebileceğim kimse yok. Bu derdimi pek yansıtmıyorum kimseye. Arabesk takılmayı hiç sevmem. Ancak içten içe ciddi bir sorun benim için. Tek başıma okadar çok şey yaşadım gezdim gördümki artık tek takılmak zevk vermiyor. Hep evdeyim. Çocuklarınız evde ses oluyordur en azından. Güldürür uğraştırır yorar ne biliyim. Biraz olumlu yönünden bakmak lazım. Doktora da gitmedim. Her şeyi yas sürecine bağlıyorlar çünkü. Fakat bu başka bir şey. Kendiliğinden ya düzelecek ya da böyle yaşamayı öğrenicez. Bence öncesinde hızlı yaşamakla ilgili. Durulunca insan şaşırıyor. Mutsuzlaşıyor. Konusmak isterseniz her zaman yazabilirsiniz.
 
Facebook taki NY-NJ annelerini takip etmenizi oneririm. Anneler arada sirada cocuklari ile birlikte etkinlik duzenliyorlar. Bir haftasonu da istersen simit sarayinda oturup sohbet edebiliriz.
 
calisma izniniz var mi ki? esiniz ogrenciyse olmamasi lazim. eger varsa part-time ise girin bence. kazandiginizi babysittera verirsiniz ama ortaminiz degisir.
 

Size cok benziyor durumumuz. Tek basina yeterince gezdim, dolastim, alisveris yaptim, hala cocuklari alip surekli markete, alisverise, kutuphanelere, oyun alanlarina vs vs gidiyorum ama artik cok sikildim ya. Hele var ya ilk geldigim sene tek basima parklarda gezdim, bisiklete bindim, agaclarin altinda yatip agladim. Tum gun pencereden sincaplari izlerdim. 7. yilim ABD de, ilk gelen bile birilerini buluyor. Insanlara yanasip soruyorum da aaa cok yenisin, nasil bu kadar arkadasin var diyorum yok o camiden, bu cemaatten, bu piknikten vs vs. Esim dini gruplara gitmeme ilk geldigimizden beri sicak bakmiyor. Kizim bu yil okula basladi, annelerine yanasiyorum neler neler gordum ya. Mesela biri beni parkta gordu, selam vermemek icin kafasini 180 derece diger tarafa ceviriyor, yagmur yagdi, cardaga kostuk, yaninda iki arkadasi var, ben ayni cardak altindayim, Allah im masalarina oturmayim diye cani gitti, oyle kaciyorlar ki gormeniz lazim. Yediklerinden ictiklerinden kizim istedi, hayir annecim dedim, zoraki bir parca ikram etti, yagmur durunca hemen kactim cardaktan. (Bu kisiye artik selam bile vermiyorum) Bir tane iyi komsu bulmustum yeni, o da hemen uzaga tasindi Bir teyze komsum vardi, ise basladi. Bir teyze daha vardi, Turkiyeye gitti. Sanki Allah tarafindan yalnizlikla imtihan oluyorum.
Biriyle tanistim, samimi davrandi, evine davet etti, ben davet ettim vs, sonra farkli araliklarla 6 kez aradim, yogunum, yorgunum vs dedi, gecen gun yolda gordum, bana selam vermemek icin yolunu degistirdi. Ya haydi otekini bosverdim de bu hanim gayet iyi biriydi, gayet muhabbetimiz sarmisti. Boyle davranma sebebi de kendine grup kurdu ve hayatinda daha fazlasini istemiyor. (surekli instagramda goruyorum grubunu ve aktivitelerini) Cunku cogu insan burada boyle. Ya haydi yeni olsam, ilk senem olsa goz yumacagim da 7. yilimda artik biktim ya. Eskiden insanlara yanasinca aaa ne canayakin, ne iyi arkadas muamelesi gorurdum, simdi burada aman bana yaklasmasin, aman bizim grubumuz var muamelesi. Bir de grup nedir ya, liseli miyiz.
Aman ya gercekten yoruldum. Aslinda sunu istiyorum: yana yakila arkadas aramayim, insanlara takilmayim, umursamayim, yalnizligimi kabul edip, bununla mutlu olayim! (Ben kabul etsem 3,5 yasindaki kizim agliyor arkadas icin. Ben ne kadar ilgilensem de arkadas ariyor. Tr ye donen bir arkadasimiz gelecekmis pzt gunu, kizimin arkadasi cocugu, neredeyse 10 gundur ici icine sigmiyor X gelecekmis, X ne zaman geliyor baba, X ne zaman geliyor anne, bu pyuncagi X e verecegim, sunu onunla oynayacagim, o gelince ona soyle diyecegim, boyle diyecegim vs vs gormeniz lazim)
 
leylakafasi .!.:
calisma izniniz var mi ki? esiniz ogrenciyse olmamasi lazim. eger varsa part-time ise girin bence. kazandiginizi babysittera verirsiniz ama ortaminiz degisir.
Genişletmek için tıkla...
calisma iznim var ama bebegim 1 yasinda ya, kiyamiyorum ona. Kizim 2,5 yasina gelene kadar hicbir yere vermedim, bebegimi de vermek istemiyorum. Cok guvendigim biri olursa belki. Minicik daha bacaklarima dolaniyor, gozlerimin icine bakiyor, nasil birakayim kiyamiyorum.
 
Dilan60 .!.:
Facebook taki NY-NJ annelerini takip etmenizi oneririm. Anneler arada sirada cocuklari ile birlikte etkinlik duzenliyorlar. Bir haftasonu da istersen simit sarayinda oturup sohbet edebiliriz.
Genişletmek için tıkla...
Evet o grubu biliyorum ama uzaktalar bana oradaki anneler. Ben South dayim onlar North da. En yakin aktiviteleri 2 saat uzakta oluyor. Hep bakiyorum aktivitelerine ama hep uzak.
 
Evet ev dipsiz kuyu. Cok yogun bir hayattan cok bos bir hayata adim attim bebegim dogunca. Iki kucuk bebekle surekli ayni kisir donguyu yasamak, surekli tasinmak, adapte olamamak, hayatta sabit bir durum tutturamamak, yurt disinda yillarca yalniz hayat mucadelesi vermek, bir kahve icimlik bile muhabbet bulamamak cok yordu beni
 
Beyninizde muhtemelen seretonin eksikliği yaşıyorsunuz mutluluk hormonu azalınca yalnızlığa sarıyor insan...duvarlar üzerinize geliyor....çözüm seretoninizi arttırmak sporla başlayın...ciddi boyuttaysa muhakkak takviye alın.
 
new_yorker .!.:
Problem iste surekli tasinmamiz. Her tasinmamiz farkli bir eyalete. Dusunsenize 7 yilda 5 kez farkli bir ulkeye gidiyorsunuz, insani nasil yipratiyor.
Genişletmek için tıkla...
Amerikada 7 yilda 5 eyalet dediginiz gibi ulke degistirmeye denktir. Kocamaan ulke. Orda eyalet degisikligi yapmak sık olan bir sey aslinda ama; surekli ortam degistirmek, yeni cevre edinmeye calismak cok zor bur durum. Bi de yeni dogum yapmissiniz onun getirdigi yorgunluk, ruhsal durumda degisiklik vs. katmerlemis icinizdeki yalnizligi, buhrani.

Ben de yurtdisindayim. Ilk geldigimde cildirtiyordu beni burdaki ıssızlik, yalnizlik, bosluk hissi.. Icten bur sohbete, kirk yilda bir de olsa bir candan dostun sicakligi, ilgi sevgi hissetmek..Insaniz ve sosyal bir varligiZ..Bunlar olmadan olmuyor gercekten.
Zamanla bu durumu kaniksadim, ha hala zaman zaman sikayetciyim burdaki yuzeysel iliskilerden, yalnizliktan.. Ama kabullendim, yoksa dusune dusune, sizlana sizlana hic gecmiyordu zaman, o icten ice bogulma, curume hissi siddetini arttiriyordu...
 
Bahsettiğiniz yalnızlığı çok iyi anlıyorum. Denginiz akraniniz biriyle bir kahve içimlik muhabbet istiyorsunuz. Arada arasın hadi surdayım gel desin, hadi çay demledim gel desin, kek yaptim cayi koy sana geliyorum desin... yalnızlık bu cağın baş belası. Herkes çalışıyor veya evine gömülmüş , artik sosyallesmeyi unutmus, aranmak sorulmak cagirilmak dostluklar kurmak istiyor ama etrafta dengi kimse yok. Biraz da bencillesti insanlar. Herkes önce ben önce çocuğun sonra belki başkası diyor. Bu tamamen yanlış olmasa da bencillik içerdiği için gerçek dostlukların önünü tıkıyor. Allah yardımcınız olsun. Herşeye olumlu taraftan bakmak lazım. Istemedihi halde kv. Elti, görünce, akraba görüşmelerine zorlanan kadinlar, çocuğuna ayıracağı 1 saniyesi olmadığı için her geceyi vicdan azabıyla geçiren anneler, koşturmayan bıkmış huzur yalnızlık ve dinginlik isteyenler de cooook fazla. Ve bu insanlar bu durumların içinde de yalnızlık çekiyorlar içten içe. Sizin tabiri caizse atınız elinizde silahınız belinizde. Ben de aynı durumdayım. Şükürler olsun ama 2 sağlıklı evlat. Evden çıkma diyen bir koca yok git gez toz alışveriş yap dağıt kafayı, ayaküstü muhabbetler et geç. Yani kendi yarana merhem olmayı bil. Erkekler sürekli yakınan kadını istemiyorlar dumduzler seni ve iç dünyanı senin kadar iyi anlayamazlar. Once sen kendine acimaktan vazgeç. Mutluyum yalnız değilim en büyük zenginlikler ve dostluklar su 2 çocuğum , kocam , başımızın üstündeki çatı, sağlıklı bedenlerimiz ve cebimizdeki paramız de kendi kendine. Beyin et parçası hemen inanır. Bak ondan sonra ne hormonlar ne ferahlama ne mutluluk... sal gitsin:)) dertsizlikten işsizlikten sıkıntı arıyoruz başka bisey degil.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

S
Ikilemdeyim
2
Yorumlar
31
Görüntüleme
2K
Kaldimoyle
K
K
40 yas ve ustu ilk gebelik
2
Yorumlar
38
Görüntüleme
7K
Mavi Boncugumm
D
bosandiktan sonra
2 3
Yorumlar
42
Görüntüleme
5K
Boniva
B
H
Hamile kalamayan kardeşlerim umidinizi kaybetmemeniz icin bu basligi atiyorum
Yorumlar
4
Görüntüleme
3K
daisygirl_tr
D
evlilikte aile ne kadar onemli?
2 3 4
Yorumlar
79
Görüntüleme
9K
mariaxxx
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…