- 27 Haziran 2017
- 4.035
- 8.528
- 158
- Konu Sahibi new_yorker
-
- #21
Sizi o kadar iyi anlıyorum ki..Hanimlar merhaba,
Donup dolasip benzer konularla geliyorum ama buraya yazmaktan baska carem yok.
ABD deyim, 7. yilim ve 5. evimdeyim. Esim hem doktora yapiyor hem calisiyor, inanilmaz yogun!
Surely ev tasimamizin sebebi benim master ve doktoramin baska eyaletlerde olmasi idi, ikinci cocuk dogunca doktorayi biraktim (iki master derecem var). Bir muddet cocuklarima kendim bakmak istiyorum, o yuzden ise girmedim, 1 seneyi geciktir evdeyim, bebek 1 yasinda, kizim 3,5 yasinda.
Surely tasindigimiz icin bu son tasinmada inanilmaz adaptasyon sorunlari yasiyorum, cevreye, insanlara adapte olmakta zorlaniyorum, normalde gayet girisken, konuskan, sosyal biriyimdir. Yeni geldigim cevremdeki herkes ortamini kurmus, herkesin zaten akrabalari, ailesi, esi dostu burada. Insanlara yanas, giris, konus yapiyorum ama kendime guzelce bir cevre kuramadim. Gerci biraz da zamana birakmak lazim, daha yeni sayilirim burada.
Arkadaslar internette de cok arastirdim ama sanirim kronik yalnizlik ve adaptasyon sorunu cekiyorum, inanilmaz icim daraliyor, yeme bozuklugu yuzunden asiri kilolar aldim, cildim bozuldu, saclarim asiri dokuluyor, cildim kuruyor, elim ayagim titriyor, geceleri uyuyamiyorum ve tum gun uykusuzluktan mahvoluyorum, surekli acikiyorum, susuyorum, yeme bozuklugum yuzunden afedersiniz bazen ishal, bazen kabizim.
Cocuklarimi cok seviyorum, onlarla verimli vakit gecirmeye calisiyorum ama icimdeki yalnizlik hissini atamiyorum. Esim gercekten yogun ve bazen beni tersliyor, biktim senin yalnizligindan, iki cocuguna bak, yeter artik diyor! Dizi serisi bitirdim, evi temizliyorum, tatlilar, yemekler yapiyorum, film izliyorum, guzel kitaplar okuyorum, cesit cesit rahatlatici bitki caylari iciyorum, vitaminlerimi ve demir hapimi kullaniyorum (vitaminsizlik depresyona sebepmis), cocuklari surekli etkinliklere goturuyorum, parka goturuyorum, insanlarla turk/abd li ayak ustu konusuyorum, ama kimsenin arkadasi degilim, kimse de benim arkadasim degil malesef. Ben aramasam bir gun telimi caldiran yok. Son zamanlarda sirf ingilizce biliyorum diye yardim istemeye gelen 2-3 kisi oldu, onlara yardim ettim ve tabi gidis o gidis, bir daha da isleri dusunce ararlar. Cevremdeki herkesin bir ortami var, ben afederseniz sap gibiyimBir kahve icimlik, onu da gectim, cocuklari parka goturecek kadar bile bir arkadasim olamadi. Kendimi oyalamak icin youtube kanali da actim ama hic bana gore degilmis bu isler, cok bunaltti. Youtube da bir suru Beyhan Budak dinledim, ise yaramadi, ABD li psikologa gittim, derdimi ingilizce anlatmak hic icimi acmadi, biraktim. Turk psikolog buldum, basarili bir hanim, 1 saatlik terapiye $60 istedi, kendisine de soyledim -benim butceme gore- bir saate $60 verirsem eskisinden daha cok derdim olur, bir de gecim derdi eklenir :)
Arkadaslar ben sapasaglam, guclu, egitimli, iyi derecede ingilizce bilen ve insanlarla iletisimi gercekten iyi olan sosyal biriyim(cunku hayatim boyunca hep oyle oldu sadece son iki tasinmamizda cok fazla yalniz kaldim), hayati dolu dolu da yasayabiliyorum ama icimdeki yalnizlik ve adaptasyon sorununu cozemedim. Cok yoruldum, acaba bunun adi depresyon mu onu da bilmiyorum ama icten ice curuyorum. Sunlari yazarken bile elim ayagim titriyor, iletisimsizlik, yapayalnizlik sendromu cekiyorum, bana yardimci olabileceginiz bir sozunuz, soyleminiz var mi? Tr de psikologlar daha ugun fiyatli oluyor, belki benzer seyler yasayaniniz olmustur (Lutfen tavsiyeden ote seyler yazin, beni rahatlatabilecek seyler)
Zaten gurbet el memleketi bide ustune yalnizlik depresyona girmissinz daha ilerlerse anksyete ve dahada isin icinden cikilmaz bi hal alir.ilk isiniz bi pskiyatriye gdin turkiyeye ne zaman donuceksiniz bi an evvel donseniz iyi olurHanimlar merhaba,
Donup dolasip benzer konularla geliyorum ama buraya yazmaktan baska carem yok.
ABD deyim, 7. yilim ve 5. evimdeyim. Esim hem doktora yapiyor hem calisiyor, inanilmaz yogun!
Surely ev tasimamizin sebebi benim master ve doktoramin baska eyaletlerde olmasi idi, ikinci cocuk dogunca doktorayi biraktim (iki master derecem var). Bir muddet cocuklarima kendim bakmak istiyorum, o yuzden ise girmedim, 1 seneyi geciktir evdeyim, bebek 1 yasinda, kizim 3,5 yasinda.
Surely tasindigimiz icin bu son tasinmada inanilmaz adaptasyon sorunlari yasiyorum, cevreye, insanlara adapte olmakta zorlaniyorum, normalde gayet girisken, konuskan, sosyal biriyimdir. Yeni geldigim cevremdeki herkes ortamini kurmus, herkesin zaten akrabalari, ailesi, esi dostu burada. Insanlara yanas, giris, konus yapiyorum ama kendime guzelce bir cevre kuramadim. Gerci biraz da zamana birakmak lazim, daha yeni sayilirim burada.
Arkadaslar internette de cok arastirdim ama sanirim kronik yalnizlik ve adaptasyon sorunu cekiyorum, inanilmaz icim daraliyor, yeme bozuklugu yuzunden asiri kilolar aldim, cildim bozuldu, saclarim asiri dokuluyor, cildim kuruyor, elim ayagim titriyor, geceleri uyuyamiyorum ve tum gun uykusuzluktan mahvoluyorum, surekli acikiyorum, susuyorum, yeme bozuklugum yuzunden afedersiniz bazen ishal, bazen kabizim.
Cocuklarimi cok seviyorum, onlarla verimli vakit gecirmeye calisiyorum ama icimdeki yalnizlik hissini atamiyorum. Esim gercekten yogun ve bazen beni tersliyor, biktim senin yalnizligindan, iki cocuguna bak, yeter artik diyor! Dizi serisi bitirdim, evi temizliyorum, tatlilar, yemekler yapiyorum, film izliyorum, guzel kitaplar okuyorum, cesit cesit rahatlatici bitki caylari iciyorum, vitaminlerimi ve demir hapimi kullaniyorum (vitaminsizlik depresyona sebepmis), cocuklari surekli etkinliklere goturuyorum, parka goturuyorum, insanlarla turk/abd li ayak ustu konusuyorum, ama kimsenin arkadasi degilim, kimse de benim arkadasim degil malesef. Ben aramasam bir gun telimi caldiran yok. Son zamanlarda sirf ingilizce biliyorum diye yardim istemeye gelen 2-3 kisi oldu, onlara yardim ettim ve tabi gidis o gidis, bir daha da isleri dusunce ararlar. Cevremdeki herkesin bir ortami var, ben afederseniz sap gibiyimBir kahve icimlik, onu da gectim, cocuklari parka goturecek kadar bile bir arkadasim olamadi. Kendimi oyalamak icin youtube kanali da actim ama hic bana gore degilmis bu isler, cok bunaltti. Youtube da bir suru Beyhan Budak dinledim, ise yaramadi, ABD li psikologa gittim, derdimi ingilizce anlatmak hic icimi acmadi, biraktim. Turk psikolog buldum, basarili bir hanim, 1 saatlik terapiye $60 istedi, kendisine de soyledim -benim butceme gore- bir saate $60 verirsem eskisinden daha cok derdim olur, bir de gecim derdi eklenir :)
Arkadaslar ben sapasaglam, guclu, egitimli, iyi derecede ingilizce bilen ve insanlarla iletisimi gercekten iyi olan sosyal biriyim(cunku hayatim boyunca hep oyle oldu sadece son iki tasinmamizda cok fazla yalniz kaldim), hayati dolu dolu da yasayabiliyorum ama icimdeki yalnizlik ve adaptasyon sorununu cozemedim. Cok yoruldum, acaba bunun adi depresyon mu onu da bilmiyorum ama icten ice curuyorum. Sunlari yazarken bile elim ayagim titriyor, iletisimsizlik, yapayalnizlik sendromu cekiyorum, bana yardimci olabileceginiz bir sozunuz, soyleminiz var mi? Tr de psikologlar daha ugun fiyatli oluyor, belki benzer seyler yasayaniniz olmustur (Lutfen tavsiyeden ote seyler yazin, beni rahatlatabilecek seyler)
Bir de bende soyle bir sey var ki, Turkce konusmamak, sokakata Turkce duymamak 3 aydan sonra beynime vuruyor ben de o anda diyorum ki ucak bileti vaktim geldiSimdi ablacim, yurtdisinda yasamak iyi hos ama sosyal cevreye, sicakliga, akaraba iliskilerine aliskin biriysen (ben oyleyim) olmuyor. Bir noktadan sonra bayiyorsun. Valla ben her aksam disari cikip davetli oldugum yerlerde cene caliyorum ama yine de samimi arkadas ekskikligini gidermiyor.
Yine de ben sizi sansli buldum neden derseniz Amerika'da sizin gibi yuksek egitimli Turk cok var, arkadas olunacak insanlar var yani. Arkadaslik ettiginiz insanlarin sosyal ihtiyaclarinizi karsilamasi, kulturu, dili size benzer olmasi onemli; sizin ilaciniz o aslinda. Ben Amerikali insanlar taniyorum, sosyal iliskiler sahte ve yuzeysel geliyor bana. Yani Amerikalilarla hosbes ediliyor, hos ama bos takiliniyor ama sizin duydugunuz eksikligi gidermez ne yazik ki. Kocanizin Turk arkadasi var mi isyerinde? Onlarla gorusseniz?
Bir de bende soyle bir sey var ki, Turkce konusmamak, sokakata Turkce duymamak 3 aydan sonra beynime vuruyor ben de o anda diyorum ki ucak bileti vaktim geldiGercekten uzun sure Turkce duymayinca icime fenalik geliyor. Kaldi ki siz uzak bir yerde yasiyorsunuz, ne yapiyorsunuz bilmem.
Turkiye'ye gittigimde havalaninda muhabbet etmeye basliyorum vallahi. Surda ne kadar baydiysam sosyal olarak artik ceneme vurdu, konusacak yer ariyorumBizim patron Turk, ama adamin basi o kadar kalabalik yani gun icinde konusma ihtiyacim oldugunda yanina ne zaman gitsem isi var. Canim sIkIlmasIn da isleri yapayim diye is bittikten sonra yanima gelip her aksam 20dk sohbet ediyor adam
Ağzınız bal yesin❤
Merhabalar,Günaydın
Ben de cogunlukla yalniz olan bir insanim.
Aslinda son derece sosyal olmama karsin ic ice ve surekli iliskileri de pek sevmiyorum.Yalnizligimi seviyorum sanirim ben..
Bebisleriniz henuz cok kucuk... dogum, hayat telasi, tasinma sizi yipratmis. Depresyon da olabilir lakin illa ki bir cozumu vardir.bir donem psikolog destegi aliyordum.bana ev degisikligi dogum vb devisikliklerin depresyona sebep olabilecegini soylemisti...
Tavsiyem, tr den online danismanlik veren psikolog uzmanlar var onlardan biri ile terapi yapabilirsiniz.ucretleride cok uygundu 10 $ civariydi yanlis hatirlamiyorsam.
Bir de kendinize kesinlikle vakit ayirmalisiniz. Ev disinda sosyallesebileceginiz bir faaliyet bulmalisiniz.cunku ev dipsiz kuyu gibi.evde oldukca disari cikmaktan uzaklasirsiniz...ve bence yasadiginiz sıkıntı yalnizlik degil, ailenizi cok on plana alarak kendinizi yok saymaniz, ikinci plana atmaniz...
Bebisleri haftada 1 veya 2 yarim gun gibi oyun gruplari vs varsa birakip, yalniz basiniza sevdiginiz bir aktiviteye yonlenmelisiniz bence (yuzme, sinema, herhangi bir elisi kursu gibi)
Umarim en kisa zamanda sikintilarinizdan kurtulursunuz
Ne güzel patronmuş :))Simdi ablacim, yurtdisinda yasamak iyi hos ama sosyal cevreye, sicakliga, akaraba iliskilerine aliskin biriysen (ben oyleyim) olmuyor. Bir noktadan sonra bayiyorsun. Valla ben her aksam disari cikip davetli oldugum yerlerde cene caliyorum ama yine de samimi arkadas ekskikligini gidermiyor.
Yine de ben sizi sansli buldum neden derseniz Amerika'da sizin gibi yuksek egitimli Turk cok var, arkadas olunacak insanlar var yani. Arkadaslik ettiginiz insanlarin sosyal ihtiyaclarinizi karsilamasi, kulturu, dili size benzer olmasi onemli; sizin ilaciniz o aslinda. Ben Amerikali insanlar taniyorum, sosyal iliskiler sahte ve yuzeysel geliyor bana. Yani Amerikalilarla hosbes ediliyor, hos ama bos takiliniyor ama sizin duydugunuz eksikligi gidermez ne yazik ki. Kocanizin Turk arkadasi var mi isyerinde? Onlarla gorusseniz?
Bir de bende soyle bir sey var ki, Turkce konusmamak, sokakata Turkce duymamak 3 aydan sonra beynime vuruyor ben de o anda diyorum ki ucak bileti vaktim geldiGercekten uzun sure Turkce duymayinca icime fenalik geliyor. Kaldi ki siz uzak bir yerde yasiyorsunuz, ne yapiyorsunuz bilmem.
Turkiye'ye gittigimde havalaninda muhabbet etmeye basliyorum vallahi. Surda ne kadar baydiysam sosyal olarak artik ceneme vurdu, konusacak yer ariyorumBizim patron Turk, ama adamin basi o kadar kalabalik yani gun icinde konusma ihtiyacim oldugunda yanina ne zaman gitsem isi var. Canim sIkIlmasIn da isleri yapayim diye is bittikten sonra yanima gelip her aksam 20dk sohbet ediyor adam
Ne güzel patronmuş :))
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?