• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Asiri Yalnizim ve Icten Ice Curuyorum

Herşeyden önce psikolojik yardım almalısınız. Psikolog ücretleri Tr.de çok makul değil. En vasatı 200 tl'den başlıyor.
 
Bayağı da yoğunsun ama arkadaş istiyorsun , çocukları götürdüğün yerlerde hiç yok mu öyle arkadaş olabileceğin insanlar. Çocuklar arkadaşlık eder sen de anneleriyle.. Tabi orada insan ilişkileri nasıl bilmiyorum ama. Peki Türklerin açtıkları mekanlar yok mu? Oralara gitsen? Ya ben senin yerinde olayım Türk psikoloğun odasının önüne otururum gelenle gidenle konuşurum al sana terapi :p
 
Merhaba,daha onceki bir konunuzu hatirliyorum.Evet yalnizlik hissediyorsunuz. Pek cok kisi Amerikada yasamak ister. Ister ama zanneder ki ortam benzer olacak. Ulkemizdeki gibi yakinlik,bazen viciklik derecesinde olacak. Ama oyle degil. Cocuklariniz icin orasinin imkanlari daha iyi. Peki anneleri iyi degilken bu nasil olacak. Zor bir durum. Esinizin tutumu yapici sevecen olsaydi bence bu kadar kendinizi yalniz hissetmezdiniz. Dr yi birakmayin. Birakmak sizi bosluga dusurmus. Kadinin isi her zaman zordur. Anne, es, akademisyen ve kendisi. Hepsi ama nasil? Once siz. Diger vasiflariniz degil. Anne huzurlu mutlu ise cocuk icin bu servettir. Siz huzurunuzu kaybetmissiniz. Sadelik genelde huzur getirir. Uzakdogu felsefesi ornegin. Iletisimde oldugumuz kisilere olduklarindan fazla anlam yuklememek te sadeliktir aslinda.
 
Esinden destek gormuyorsun yanliz bir sekilde evliligini geciriyorsun.. cocuklarin kucuk okulu birakmissin vsvs. Senin bu halini hepimiz yasiyoruz bazen. mesela gectigimiz hafta rahatsiz oldugum arkadas vardi.. nasil desem suraya birakirmisiniz buraya birakirmisiniz su isimi yapsaniz diyen. Birde oyle bi durumda yakaliyorlarki hayir diyemiyosun. Cocuklarim kucuk kendime ancak yetiyorum gunduzleri.. neyse bi sekilde hallettim. Yani sunu demek istiyorum aslinda..etrafta sahte arkadasliklar dostluklar olmasindan seni kullanmak isteyen kisiler olmasindan daha iyidir belki suanki durumun.

Cocuklarin biraz buyuyunce daha feraha cikacaksin eminim.. ama o zamana kadar ruh sagligini koruman gerek. Bi tatile ciksaniz mesela? Turkiyeye gelsen cocuklarinla ailen filan yok mu?
 
new_yorker .!.:
Hanimlar merhaba,

Donup dolasip benzer konularla geliyorum ama buraya yazmaktan baska carem yok.
ABD deyim, 7. yilim ve 5. evimdeyim. Esim hem doktora yapiyor hem calisiyor, inanilmaz yogun!
Surely ev tasimamizin sebebi benim master ve doktoramin baska eyaletlerde olmasi idi, ikinci cocuk dogunca doktorayi biraktim (iki master derecem var). Bir muddet cocuklarima kendim bakmak istiyorum, o yuzden ise girmedim, 1 seneyi geciktir evdeyim, bebek 1 yasinda, kizim 3,5 yasinda.

Surely tasindigimiz icin bu son tasinmada inanilmaz adaptasyon sorunlari yasiyorum, cevreye, insanlara adapte olmakta zorlaniyorum, normalde gayet girisken, konuskan, sosyal biriyimdir. Yeni geldigim cevremdeki herkes ortamini kurmus, herkesin zaten akrabalari, ailesi, esi dostu burada. Insanlara yanas, giris, konus yapiyorum ama kendime guzelce bir cevre kuramadim. Gerci biraz da zamana birakmak lazim, daha yeni sayilirim burada.

Arkadaslar internette de cok arastirdim ama sanirim kronik yalnizlik ve adaptasyon sorunu cekiyorum, inanilmaz icim daraliyor, yeme bozuklugu yuzunden asiri kilolar aldim, cildim bozuldu, saclarim asiri dokuluyor, cildim kuruyor, elim ayagim titriyor, geceleri uyuyamiyorum ve tum gun uykusuzluktan mahvoluyorum, surekli acikiyorum, susuyorum, yeme bozuklugum yuzunden afedersiniz bazen ishal, bazen kabizim.

Cocuklarimi cok seviyorum, onlarla verimli vakit gecirmeye calisiyorum ama icimdeki yalnizlik hissini atamiyorum. Esim gercekten yogun ve bazen beni tersliyor, biktim senin yalnizligindan, iki cocuguna bak, yeter artik diyor! Dizi serisi bitirdim, evi temizliyorum, tatlilar, yemekler yapiyorum, film izliyorum, guzel kitaplar okuyorum, cesit cesit rahatlatici bitki caylari iciyorum, vitaminlerimi ve demir hapimi kullaniyorum (vitaminsizlik depresyona sebepmis), cocuklari surekli etkinliklere goturuyorum, parka goturuyorum, insanlarla turk/abd li ayak ustu konusuyorum, ama kimsenin arkadasi degilim, kimse de benim arkadasim degil malesef. Ben aramasam bir gun telimi caldiran yok. Son zamanlarda sirf ingilizce biliyorum diye yardim istemeye gelen 2-3 kisi oldu, onlara yardim ettim ve tabi gidis o gidis, bir daha da isleri dusunce ararlar. Cevremdeki herkesin bir ortami var, ben afederseniz sap gibiyim :KK43: Bir kahve icimlik, onu da gectim, cocuklari parka goturecek kadar bile bir arkadasim olamadi. Kendimi oyalamak icin youtube kanali da actim ama hic bana gore degilmis bu isler, cok bunaltti. Youtube da bir suru Beyhan Budak dinledim, ise yaramadi, ABD li psikologa gittim, derdimi ingilizce anlatmak hic icimi acmadi, biraktim. Turk psikolog buldum, basarili bir hanim, 1 saatlik terapiye $60 istedi, kendisine de soyledim -benim butceme gore- bir saate $60 verirsem eskisinden daha cok derdim olur, bir de gecim derdi eklenir :)

Arkadaslar ben sapasaglam, guclu, egitimli, iyi derecede ingilizce bilen ve insanlarla iletisimi gercekten iyi olan sosyal biriyim(cunku hayatim boyunca hep oyle oldu sadece son iki tasinmamizda cok fazla yalniz kaldim), hayati dolu dolu da yasayabiliyorum ama icimdeki yalnizlik ve adaptasyon sorununu cozemedim. Cok yoruldum, acaba bunun adi depresyon mu onu da bilmiyorum ama icten ice curuyorum. Sunlari yazarken bile elim ayagim titriyor, iletisimsizlik, yapayalnizlik sendromu cekiyorum, bana yardimci olabileceginiz bir sozunuz, soyleminiz var mi? Tr de psikologlar daha ugun fiyatli oluyor, belki benzer seyler yasayaniniz olmustur (Lutfen tavsiyeden ote seyler yazin, beni rahatlatabilecek seyler)
Genişletmek için tıkla...
Sizi o kadar iyi anlıyorum ki..
Arkadaşlar bu bir saplantı değil..bu insanı yavaş yavaş bitiren birley..ben Türkiye’de bu kadar yalnızlık çekiyırken,senin oralarda yalnızlık çekmen o kadar normal ki..insan dertleşecek bir kahve içecek birimi arıyor Onu da bulamayınca hepten çöküyor daralıyor ..benim çoğu zaman çok yalnızım dediğim zaman Bakara süresinin 186.ayeti aklıma geliyor rahatlıyorum “Ben ki sana çok yakınım”..yer gök dua arkadaşım..Allah yardımcımız olsun
 
ben de zaman zaman sizin gibi hic kimsemin olmadigini düsünüyorum.Ama sonra toparlaniyorum.Spor yapiyorum , klarinet caliyorum.Ben de almanyada`yim.Burada yasamaktan memnunum.Yalnizligin da evrensel bir sorun oldugunu düsünüyorum.Su icten cürüyorum dediniz ya cok üzüldüm.Istediginiz her zaman beni arayabilirsiniz.Ben sizi dinlerim.
 
Gurbette yalnızlık değil bu bence evlilikte yalnızlık.
İyi bilirim..

Hayatımda ''Biz varız yavrum sen benim evladımsın, bir sıkıntın olursa'' ara diyen x ablam olmasa,
Kapısının önünden geçerken beni yakalayıp sarılan y teyzem olmasa,
gönlümce edindiğim iyi niyetine sonsuz inandığım iki arkadaşım olmasa
çoktan yemiştim kafayı..

İki güzel sözleri yeter, hayata sıkı sıkı tutunursun.

Dünyanın neresinde olursanız olun.
Yanınızdaki insanlar sayesinde mutlu olursunuz ancak.
Yemişim imkanları..
 
new_yorker .!.:
Hanimlar merhaba,

Donup dolasip benzer konularla geliyorum ama buraya yazmaktan baska carem yok.
ABD deyim, 7. yilim ve 5. evimdeyim. Esim hem doktora yapiyor hem calisiyor, inanilmaz yogun!
Surely ev tasimamizin sebebi benim master ve doktoramin baska eyaletlerde olmasi idi, ikinci cocuk dogunca doktorayi biraktim (iki master derecem var). Bir muddet cocuklarima kendim bakmak istiyorum, o yuzden ise girmedim, 1 seneyi geciktir evdeyim, bebek 1 yasinda, kizim 3,5 yasinda.

Surely tasindigimiz icin bu son tasinmada inanilmaz adaptasyon sorunlari yasiyorum, cevreye, insanlara adapte olmakta zorlaniyorum, normalde gayet girisken, konuskan, sosyal biriyimdir. Yeni geldigim cevremdeki herkes ortamini kurmus, herkesin zaten akrabalari, ailesi, esi dostu burada. Insanlara yanas, giris, konus yapiyorum ama kendime guzelce bir cevre kuramadim. Gerci biraz da zamana birakmak lazim, daha yeni sayilirim burada.

Arkadaslar internette de cok arastirdim ama sanirim kronik yalnizlik ve adaptasyon sorunu cekiyorum, inanilmaz icim daraliyor, yeme bozuklugu yuzunden asiri kilolar aldim, cildim bozuldu, saclarim asiri dokuluyor, cildim kuruyor, elim ayagim titriyor, geceleri uyuyamiyorum ve tum gun uykusuzluktan mahvoluyorum, surekli acikiyorum, susuyorum, yeme bozuklugum yuzunden afedersiniz bazen ishal, bazen kabizim.

Cocuklarimi cok seviyorum, onlarla verimli vakit gecirmeye calisiyorum ama icimdeki yalnizlik hissini atamiyorum. Esim gercekten yogun ve bazen beni tersliyor, biktim senin yalnizligindan, iki cocuguna bak, yeter artik diyor! Dizi serisi bitirdim, evi temizliyorum, tatlilar, yemekler yapiyorum, film izliyorum, guzel kitaplar okuyorum, cesit cesit rahatlatici bitki caylari iciyorum, vitaminlerimi ve demir hapimi kullaniyorum (vitaminsizlik depresyona sebepmis), cocuklari surekli etkinliklere goturuyorum, parka goturuyorum, insanlarla turk/abd li ayak ustu konusuyorum, ama kimsenin arkadasi degilim, kimse de benim arkadasim degil malesef. Ben aramasam bir gun telimi caldiran yok. Son zamanlarda sirf ingilizce biliyorum diye yardim istemeye gelen 2-3 kisi oldu, onlara yardim ettim ve tabi gidis o gidis, bir daha da isleri dusunce ararlar. Cevremdeki herkesin bir ortami var, ben afederseniz sap gibiyim :KK43: Bir kahve icimlik, onu da gectim, cocuklari parka goturecek kadar bile bir arkadasim olamadi. Kendimi oyalamak icin youtube kanali da actim ama hic bana gore degilmis bu isler, cok bunaltti. Youtube da bir suru Beyhan Budak dinledim, ise yaramadi, ABD li psikologa gittim, derdimi ingilizce anlatmak hic icimi acmadi, biraktim. Turk psikolog buldum, basarili bir hanim, 1 saatlik terapiye $60 istedi, kendisine de soyledim -benim butceme gore- bir saate $60 verirsem eskisinden daha cok derdim olur, bir de gecim derdi eklenir :)

Arkadaslar ben sapasaglam, guclu, egitimli, iyi derecede ingilizce bilen ve insanlarla iletisimi gercekten iyi olan sosyal biriyim(cunku hayatim boyunca hep oyle oldu sadece son iki tasinmamizda cok fazla yalniz kaldim), hayati dolu dolu da yasayabiliyorum ama icimdeki yalnizlik ve adaptasyon sorununu cozemedim. Cok yoruldum, acaba bunun adi depresyon mu onu da bilmiyorum ama icten ice curuyorum. Sunlari yazarken bile elim ayagim titriyor, iletisimsizlik, yapayalnizlik sendromu cekiyorum, bana yardimci olabileceginiz bir sozunuz, soyleminiz var mi? Tr de psikologlar daha ugun fiyatli oluyor, belki benzer seyler yasayaniniz olmustur (Lutfen tavsiyeden ote seyler yazin, beni rahatlatabilecek seyler)
Genişletmek için tıkla...
Zaten gurbet el memleketi bide ustune yalnizlik depresyona girmissinz daha ilerlerse anksyete ve dahada isin icinden cikilmaz bi hal alir.ilk isiniz bi pskiyatriye gdin turkiyeye ne zaman donuceksiniz bi an evvel donseniz iyi olur
 
Acaba yakın araliklarla çocuk sahibi olunca özgürlüğünüzü özlemiş olabilir mısınız?sonuçta gerçekten yalnız değilsiniz eşiniz var iki çocuğunuz var.
 
Sayfaların hepsini okuyamadım ama eski konularını biliyorum

Bence senin sıkıntın yalnızlık vs değil eşin ile ilişkilerin

Ben tr de yaşıyorum arkadaşım vs yok

Oğlumun arkadaşlarının annesi ile vs arada konuşuyorum da kimseye derdimi vs anlatmam

Yok gidelim gelelim kahve içelim vs gibi bir hayatım yok hiç pişman da değilim

Ben çalışıyorum ama iş arkadaşım da yok

Sonuçta sen kendine yetebilirsen çevrende insanlar olur bir davranışın itici geliyor demek ki
 
Simdi ablacim, yurtdisinda yasamak iyi hos ama sosyal cevreye, sicakliga, akaraba iliskilerine aliskin biriysen (ben oyleyim) olmuyor. Bir noktadan sonra bayiyorsun. Valla ben her aksam disari cikip davetli oldugum yerlerde cene caliyorum ama yine de samimi arkadas ekskikligini gidermiyor.

Yine de ben sizi sansli buldum neden derseniz Amerika'da sizin gibi yuksek egitimli Turk cok var, arkadas olunacak insanlar var yani. Arkadaslik ettiginiz insanlarin sosyal ihtiyaclarinizi karsilamasi, kulturu, dili size benzer olmasi onemli; sizin ilaciniz o aslinda. Ben Amerikali insanlar taniyorum, sosyal iliskiler sahte ve yuzeysel geliyor bana. Yani Amerikalilarla hosbes ediliyor, hos ama bos takiliniyor ama sizin duydugunuz eksikligi gidermez ne yazik ki. Kocanizin Turk arkadasi var mi isyerinde? Onlarla gorusseniz?

Bir de bende soyle bir sey var ki, Turkce konusmamak, sokakata Turkce duymamak 3 aydan sonra beynime vuruyor ben de o anda diyorum ki ucak bileti vaktim geldi:KK200: Gercekten uzun sure Turkce duymayinca icime fenalik geliyor. Kaldi ki siz uzak bir yerde yasiyorsunuz, ne yapiyorsunuz bilmem.
Turkiye'ye gittigimde havalaninda muhabbet etmeye basliyorum vallahi. Surda ne kadar baydiysam sosyal olarak artik ceneme vurdu, konusacak yer ariyorum:KK51: Bizim patron Turk, ama adamin basi o kadar kalabalik yani gun icinde konusma ihtiyacim oldugunda :KK48: yanina ne zaman gitsem isi var. Canim sIkIlmasIn da isleri yapayim diye is bittikten sonra yanima gelip her aksam 20dk sohbet ediyor adam :olamaz:
 
MissCherryBlossom .!.:
Simdi ablacim, yurtdisinda yasamak iyi hos ama sosyal cevreye, sicakliga, akaraba iliskilerine aliskin biriysen (ben oyleyim) olmuyor. Bir noktadan sonra bayiyorsun. Valla ben her aksam disari cikip davetli oldugum yerlerde cene caliyorum ama yine de samimi arkadas ekskikligini gidermiyor.

Yine de ben sizi sansli buldum neden derseniz Amerika'da sizin gibi yuksek egitimli Turk cok var, arkadas olunacak insanlar var yani. Arkadaslik ettiginiz insanlarin sosyal ihtiyaclarinizi karsilamasi, kulturu, dili size benzer olmasi onemli; sizin ilaciniz o aslinda. Ben Amerikali insanlar taniyorum, sosyal iliskiler sahte ve yuzeysel geliyor bana. Yani Amerikalilarla hosbes ediliyor, hos ama bos takiliniyor ama sizin duydugunuz eksikligi gidermez ne yazik ki. Kocanizin Turk arkadasi var mi isyerinde? Onlarla gorusseniz?

Bir de bende soyle bir sey var ki, Turkce konusmamak, sokakata Turkce duymamak 3 aydan sonra beynime vuruyor ben de o anda diyorum ki ucak bileti vaktim geldi:KK200: Gercekten uzun sure Turkce duymayinca icime fenalik geliyor. Kaldi ki siz uzak bir yerde yasiyorsunuz, ne yapiyorsunuz bilmem.
Turkiye'ye gittigimde havalaninda muhabbet etmeye basliyorum vallahi. Surda ne kadar baydiysam sosyal olarak artik ceneme vurdu, konusacak yer ariyorum:KK51: Bizim patron Turk, ama adamin basi o kadar kalabalik yani gun icinde konusma ihtiyacim oldugunda :KK48: yanina ne zaman gitsem isi var. Canim sIkIlmasIn da isleri yapayim diye is bittikten sonra yanima gelip her aksam 20dk sohbet ediyor adam :olamaz:
Genişletmek için tıkla...
Bir de bende soyle bir sey var ki, Turkce konusmamak, sokakata Turkce duymamak 3 aydan sonra beynime vuruyor ben de o anda diyorum ki ucak bileti vaktim geldi:KK200: Gercekten uzun sure Turkce duymayinca icime fenalik geliyor. Kaldi ki siz uzak bir yerde yasiyorsunuz, ne yapiyorsunuz bilmem.
Turkiye'ye gittigimde havalaninda muhabbet etmeye basliyorum vallahi. Surda ne kadar baydiysam sosyal olarak artik ceneme vurdu, konusacak yer ariyorum

Ağzınız bal yesin❤️
 
Zaten iki tane kucuk cocugunuz varken bu arkadas edinme cabasi niye ki? Varsa merhaba desiginiz iki komsu gidin kahve icmeye geldim size diye calin kapiyi. Benim oglum 2.5 yasinda valla kimseye gidip bir kahve iceyim demiyorum butun zamanimi aliyor. Uyuyunca da ayaklarimi uzatip uyumak dinlenmek istiyorum ama ev islerinden onu da yapamiyorum. Gerci ben calisiyorum da sizinle kendimi kiyaslamam hata belki turkiyedeyim.
 
damla cikolata .!.:
Günaydın :KK66:
Ben de cogunlukla yalniz olan bir insanim.
Aslinda son derece sosyal olmama karsin ic ice ve surekli iliskileri de pek sevmiyorum.Yalnizligimi seviyorum sanirim ben..

Bebisleriniz henuz cok kucuk... dogum, hayat telasi, tasinma sizi yipratmis. Depresyon da olabilir lakin illa ki bir cozumu vardir.bir donem psikolog destegi aliyordum.bana ev degisikligi dogum vb devisikliklerin depresyona sebep olabilecegini soylemisti...

Tavsiyem, tr den online danismanlik veren psikolog uzmanlar var onlardan biri ile terapi yapabilirsiniz.ucretleride cok uygundu 10 $ civariydi yanlis hatirlamiyorsam.

Bir de kendinize kesinlikle vakit ayirmalisiniz. Ev disinda sosyallesebileceginiz bir faaliyet bulmalisiniz.cunku ev dipsiz kuyu gibi.evde oldukca disari cikmaktan uzaklasirsiniz...ve bence yasadiginiz sıkıntı yalnizlik degil, ailenizi cok on plana alarak kendinizi yok saymaniz, ikinci plana atmaniz...

Bebisleri haftada 1 veya 2 yarim gun gibi oyun gruplari vs varsa birakip, yalniz basiniza sevdiginiz bir aktiviteye yonlenmelisiniz bence (yuzme, sinema, herhangi bir elisi kursu gibi)

Umarim en kisa zamanda sikintilarinizdan kurtulursunuz :KK66:
Genişletmek için tıkla...
Merhabalar,
Ben de 10-11 sene istanbulda yaşadım, yabancı uyrukluyum, ABD tasinıyorum, ablam, en yakin arkadasim ve kardesim orda Ve malesef hepsi ayri eyaletlerde. Bana sanki arkadasima yakin yerlesirsem daha iyi gelir diye dusunuyorum ama korkmuyor degilim.
Daha oncede sizin konunuzu hatirliyor gibiyim, bir arkadasinizi davet etmistiniz gelememis miydi, acaba fazla vericisiniz ondan olabilir mi? Birazda alici olsaniz. Gerce fitrat meselesi, aileniz gelebiliyorsa sizi ziyaret etseler bir kac ay kalsalar belki daha iyi gelir.
 
MissCherryBlossom .!.:
Simdi ablacim, yurtdisinda yasamak iyi hos ama sosyal cevreye, sicakliga, akaraba iliskilerine aliskin biriysen (ben oyleyim) olmuyor. Bir noktadan sonra bayiyorsun. Valla ben her aksam disari cikip davetli oldugum yerlerde cene caliyorum ama yine de samimi arkadas ekskikligini gidermiyor.

Yine de ben sizi sansli buldum neden derseniz Amerika'da sizin gibi yuksek egitimli Turk cok var, arkadas olunacak insanlar var yani. Arkadaslik ettiginiz insanlarin sosyal ihtiyaclarinizi karsilamasi, kulturu, dili size benzer olmasi onemli; sizin ilaciniz o aslinda. Ben Amerikali insanlar taniyorum, sosyal iliskiler sahte ve yuzeysel geliyor bana. Yani Amerikalilarla hosbes ediliyor, hos ama bos takiliniyor ama sizin duydugunuz eksikligi gidermez ne yazik ki. Kocanizin Turk arkadasi var mi isyerinde? Onlarla gorusseniz?

Bir de bende soyle bir sey var ki, Turkce konusmamak, sokakata Turkce duymamak 3 aydan sonra beynime vuruyor ben de o anda diyorum ki ucak bileti vaktim geldi:KK200: Gercekten uzun sure Turkce duymayinca icime fenalik geliyor. Kaldi ki siz uzak bir yerde yasiyorsunuz, ne yapiyorsunuz bilmem.
Turkiye'ye gittigimde havalaninda muhabbet etmeye basliyorum vallahi. Surda ne kadar baydiysam sosyal olarak artik ceneme vurdu, konusacak yer ariyorum:KK51: Bizim patron Turk, ama adamin basi o kadar kalabalik yani gun icinde konusma ihtiyacim oldugunda :KK48: yanina ne zaman gitsem isi var. Canim sIkIlmasIn da isleri yapayim diye is bittikten sonra yanima gelip her aksam 20dk sohbet ediyor adam :olamaz:
Genişletmek için tıkla...
Ne güzel patronmuş :))
 
Bizim filmlerden dizilerden görüp , çoğunlukla özendiğimiz Amerikan rüyasının gerçek ve acı yüzü bu esasında.
İnsanlar burada aşırı derecede yalnız. 70- 80 yaşında insanlar marketlerde çalışıyor sırf yalnızlıktan kurtulabilmek için.
Herkesin Köpeğini evladı yerine koyması.. annem yaşında teyzelerin, vaktinde aile kurmadım, çoluk çocuğum olmadı şimdi yalnızım diye duydukları üzüntüleri..
Refah seviyeleri çok yüksek , şanslı bir coğrafyadalar ama bizdeki aile bağı, Sıcaklık asla buralarda yok.

Bence Bize en çok benzeyenler Hintliler. Aile büyükleriyle bir arada oluşları,saygıları, sıcaklıkları.

Bir de işin garibi. Bizim Türklerin gözünü seveyim diyeceğiniz türden, medeniyetsiz garip milletlerin çokluğu ve onların arasında kalmak çok can sıkıcı oluyor. Toplama bir ülke neticede.

Burada Türkler gerçekten beni hayal kırıklığına uğrattı . Sizin gibi iki eyalet, üç şehir değiştirdim. Çıkarı icin yanaşanlar, sokakta görünce kafasını çevirip görmezden gelenler,
Restoranda camide karşılaşınca göz göre göre selam dahi vermeye tenezzül etmeyenler.

Fakat bu son yılların sorunu mu , bizim gurbetçi toplumundaki genel bir sorun mu bilemiyorum.
Ben yazları Tr’deyim. Bir sene için motive ve aktivite ihtiyacımı karşılıyorum .

Burada çok uzun yıllardır yaşayan bir amcaya rastladım, tek söylediği şey, ne olursa olsun Türklerden uzak durursanız burada yapamazsınız oldu . Ama maalesef o da bizim İsteğimizle olmuyor . Ben ki yalnız takılmayı çok seven bir insandım ama daralınca çat kapı birisine gitmeyi bırak, anneni bile saat farkından ötürü arayamazsın
Herkes büyük şehirde Newyorktaki canlı hayatı dizilerden izler ama buraya gelince, bizdeki köy gibi bir yerde yaşayıp, ekmek almaya bile arabasız gidilmediği gerçeğiyle yüzleşince gerçek hayat başlar
Son sözüm , herkes kendi doğduğu coğrafyada tüm dünya ile eşit şartlara sahip olarak mutlu mesut yaşayabilseydi keşke. Göç etmeyi arzu etmeseydi ya da zorunlu kalmasaydı.
Belki bir gün olur .
 
Son düzenleme:
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

S
Ikilemdeyim
2
Yorumlar
31
Görüntüleme
2K
Kaldimoyle
K
K
40 yas ve ustu ilk gebelik
2
Yorumlar
38
Görüntüleme
7K
Mavi Boncugumm
Mavi Boncugumm
D
bosandiktan sonra
2 3
Yorumlar
42
Görüntüleme
5K
Boniva
B
H
Hamile kalamayan kardeşlerim umidinizi kaybetmemeniz icin bu basligi atiyorum
Yorumlar
4
Görüntüleme
3K
daisygirl_tr
D
mariaxxx
evlilikte aile ne kadar onemli?
2 3 4
Yorumlar
79
Görüntüleme
9K
mariaxxx
mariaxxx
Back