20 yaşındayım.
Çalışmıyorum. İş ortamlarından hep korkmuşumdur
Kötü bi anım var o yüzden sanırım.
1 yıldır çalışmıyorum.
Paraya ihtiyacm var ama çalışmaktan korkuyorum
Aslında çalışmaktan da değil insanlarla iletişim halinde olmaktan çekiniyorum
Konuşurken utanıyorum başımı eğiyorum yüzüm kıpkırmızı oluyo.
Bu durumu farketmelerinden korkuyorum
Birinin yüzüme karşı beni eleştirmesinden korkarım mesela ne yaparım ne ederim bilemiyorum
Normalde çok hazırcevap bi insan olmama rağmen sırf çekindiğimden bazı insanlara cevap veremiyorum.
İnsan yaşıtından çekinir mi, yada küçüğünden?
Çekiniyorum işte ne yapayım.
Bi çaresi olsa keşke...
ben de yakın zamanda iş ortamında benzer şey yaşadım ve cesaretim kırıldı. isteğm var ama cesaretim yok
21 yaşındayım ve sanırım bende de sosyal fobi var. Cidden çok utangacım kendi fikirlerimi açıkça söyleyemiyorum alacağım tepkilerden korkuyorum. Kalabalık bir ortamda herkes eğlenirken ben susup kalıyorum konuşamıyorum insanlarla iletişim kuramıyorum. Çok kötü bir durum. Girdiğim her ortamda pasif kalıyorum. Yeni insanlarla tanışmakta da sorun yaşıyorum. Eğer bir daha karşılaşmayacağım bir insansa sorun yok, rahat olabiliyorum kendimi daha kolay ifade edebiliyorum ama eğer aksi ise o insanla sürekli aynı ortamda bulunacaksam falan o zaman kendimi anlatamıyorum işte susup kalıyorum. Eleştirilmekten, yaptıklarımın yargılanmasından çok korkuyorum. Belkide sırf bu yüzden şu zamana kadar karşı cinsle doğru düzgün bir ilişkim olmadı. Kendimi ifade edemiyorumBıktım artık bu şekilde yaşamaktan ve bunun getirdiği yalnızlıktan. Sanki kimse beni sevmiyor gibi, her yaptığımı yargılıyor gibi..
sosyal fobi bebek düşünmemi hiç engellemedi ama sadece tedavi aşamamı erteliycem galiba belkide onun sayesine yenerim onu sahiplenerek
Bebek sahibi olmayı bende çok istiyorum ama beni en çok korkutan hamilelik süreci, çünkü sosyal ortamlara girerken aldığım bi ilac var, nerdeyse hergün içtiğim bile oluyor, eğer ilacımi almadan biri gelecek olsa yada ben bi yere gidecek olsam çok feci kaygi yaşıyorum, bu yüzden 9 ay nasil gecer diye cesaret edemiyorum hamilelige, çok buyuk bi çıkmaz içindeyim, ne yapacağımı bilmiyorum artık.bu arada psikoterapi tedavisi de görüyorum ama pek bi ise yaramıyor bende, çünkü psikoloğum uzerine gitmen gerekiyor diyor ama ben korktuğum icin yapamıyorum
evet hatta bebek olduktan snra da sosyal ortamlara girmem gerekecek ve beni üzecek şeylerle karşılasırsam hele ki çocuklu biri olarak bunu yaşarsam kendime çok zarar vermiş olurum diye düşünerek karamsarlık yapıyorum.ne kadarlık evlisin peki?
kesinlkle aynen öyle bende senn gibiyim.giriyorum gün filanda sesim af edersn başka yerimden çıkıyr.çekiniyorm toplumda konuşmaya sanki pot kırıcm vs ne bilim volume kısılıyr benm birden..o konuda çok çekingenm..basık biriyim sanki..
bana bi akıl verin ailemdende uzaktAyız aslında eşimi seviyorum ama olmuyor ki
evet volume kısıklığı da ayrı bir sorun zaten, görümce-eliti var mı, aranız nasıl
bana bi akıl verin ailemdende uzaktAyız aslında eşimi seviyorum ama olmuyor ki
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?