Merhabalar benim kafaya taktığım bir şey var. Belki saçma gelecek ama hala daha aşamıyorum bazen aklıma takılıyor, özgüvenimi zedeliyor bu durum. Şöyle ki bir ara psikologlara gittim antidepresan kullandım ve bıraktım. Anksiyete ve depresifliğim vardı. Kafamda çözemediğim, uzman görüşü almam gereken konular vardı... Bu durumların yaşamımı etkilemeye başladığını fark ettiğimde uzmana gittim yardım aldım. Çok şükür çok daha iyiyim şuan o günler geride kaldı. Fakat bu süreci ailem biliyordu. O zamanlar kendi imkanlarımla gitmeye maddi durumum el vermediği için mecbur aileme gitmek istediğimi söylemiştim. İçimin daraldığını söylemiştim. Benim için endişelendiler bir ara haklılardı çünkü onlarıda darlamıştım içim daralıyor, kötü hissediyorum diye. Şimdi o zamanlar aklıma geliyor utanıyorum neden aileme söyledim ki diyorum. Çünkü şimdi en ufak bir sıkıntımda çok endişelenebiliyorlar... bir şey anlattığımda hemen endişeli endişeli konuyu kapatıyorlar aman çok takıyorsun gereksiz yere, büyütüyorsun kapat konuyu falan diyorlar. Sanki hastalıklı, adam yerine konmayan, normal olmayan biriymişim gibi hissediyorum bazen sırf eskiden antidepresan kullandığım için 
şimdi bunun için psikoloğa tekrar gitmeyi bile düşünüyorum anlayacağınız kısır döngü... eşimle o zamanlar nişanlıydık. O da biliyordu bu durumu. Düşünün artık bir ara ona dedim ki ben antidepresan kullandım diye bana deli gözüyle bakmandan korkuyorum. O da saçmalama sen benim karımsın nasıl böyle bir şey düşünebilirim ne olmuş herkes gidiyor psikoloğa dedi. Ama bana arada deli kız, delim, delisin sen der. Şaka yaptığını, benim çılgınlığıma öyle dediğini söylüyor. Geçen gün komşumla dertleşirken kendisi kv yüzünden antidepresan kullandığını belirtmişti şaşırmıştım çünkü ben bunu kimselere söyleyemezken o rahat rahat anlatıyordu.. Normalde de gayet neşeli, esprili bir kadın. Ben mi abartıyorum bu konuyu kendi içimde diye düşündüm. Bir çok insan sınav stresi için vs durumlarda bile kullanıyor bunu biliyorum ama bazen bana kendimi sorunluymuşum, eksikmişim gibi hissettiriyor aklıma geldikçe üzülüyorum. Ortaya çıkarsa, arkamdan konuşulursa diye korkuyorum. Bide sanki artık hiç derdim olmaması gerekiyormuş gibi hissediyorum bazen ailemi korkutacağım gibi ee bu sefer de duygularımı bastırmaktan ve tekrar hastalanmaktan korkuyorum. Taktım işte bu durumu Aranızda kullanan oldu mu ? Bu durum normal mi ? Nasıl aşabilirim ?
şimdi bunun için psikoloğa tekrar gitmeyi bile düşünüyorum anlayacağınız kısır döngü... eşimle o zamanlar nişanlıydık. O da biliyordu bu durumu. Düşünün artık bir ara ona dedim ki ben antidepresan kullandım diye bana deli gözüyle bakmandan korkuyorum. O da saçmalama sen benim karımsın nasıl böyle bir şey düşünebilirim ne olmuş herkes gidiyor psikoloğa dedi. Ama bana arada deli kız, delim, delisin sen der. Şaka yaptığını, benim çılgınlığıma öyle dediğini söylüyor. Geçen gün komşumla dertleşirken kendisi kv yüzünden antidepresan kullandığını belirtmişti şaşırmıştım çünkü ben bunu kimselere söyleyemezken o rahat rahat anlatıyordu.. Normalde de gayet neşeli, esprili bir kadın. Ben mi abartıyorum bu konuyu kendi içimde diye düşündüm. Bir çok insan sınav stresi için vs durumlarda bile kullanıyor bunu biliyorum ama bazen bana kendimi sorunluymuşum, eksikmişim gibi hissettiriyor aklıma geldikçe üzülüyorum. Ortaya çıkarsa, arkamdan konuşulursa diye korkuyorum. Bide sanki artık hiç derdim olmaması gerekiyormuş gibi hissediyorum bazen ailemi korkutacağım gibi ee bu sefer de duygularımı bastırmaktan ve tekrar hastalanmaktan korkuyorum. Taktım işte bu durumu Aranızda kullanan oldu mu ? Bu durum normal mi ? Nasıl aşabilirim ?
Zamanında filozoflara da deli deniyordu. Bilmem anlatabildim mi? O yüzden "salla salla vur duvara" cümlesi mottonuz olsun bundan sonra. 
