kızlar yaklaşık 10 gün önce sevgilimle ayrıldık. daha doğrusu o benden ayrıldı. sebep olarak çok kırıldığını (benim ufak tefek şeyleri kafaya takmam yüzünden) ve benim onu sevdiğime inanmadığını söyledi. artık bana karşı eskisi gibi olamayacağını söylemişti. bundan önce 1 haftadır ufak tefek şeylerden kavga ediyorduk hep ama ben gerçekten çok stresli bi dönemdeydim ve ona da dediğim şeylerden lütfen alınma demiştim. çünkü bi sürü şey oldu üstüste üstüne bi de pms fln derken çok gergindim ve aşk çiçek böcek değildim açıkçası.
neyse telefında konuşmuştuk bunu ben de böyle bişey hiç beklemediğim için kafasının karışık olduğunu başka sebeplerden böyle düşündüğünü düşündüm ve 2 hafta fln ara verelim biraz kafanı dinle rahatla sonra konuşuruz dedim. ama bu sırada telefonda ikimiz de ağladık. ölüm gibi geçen 2 günün ardından bana olmuyor diye mesaj attı ve mesajla benden ayrıldı. o gün çok kötü oldum onun sayesinde tanıdğım sonra iyi arkadaş olduğum bi arkadaşımız beni aradı ve ikimizi yüzyüze getirmek istediğini söyledi kabul ettim gittim. yüzyüze konuştuğumuzda da benim onu gerçekten sevmediğimi, hep kırdığımı, onunsa bana hep fazla dikkatli davrandığını ve buna engel olamadığını beni hep çok sevip hep çok değer verdiğini ama tepkilerini hiç gösteremediği ve hep alttan aldığı için artık çok yıprandığını ve devam edemiyeceğini söyledi. ben de onu çok sevdiğim için çok ağladım (kendimi tutamadım) onu çok sevdiğimi artık daha olgun olduğumu artık ufak tefek şeylere kızmadığımı söyledim (ki şuan öyle olduğumu gerçekten biliyorum) ama onu buna inandıramadım. o gün sarılarak ağlayarak sarıldık ettik zar zor gitti. ben de sonra o ortak arkadaşımızla konuşmaya gittim çok kötüydüm çünkü baya konuştuk gecenin körüne kadar.
ertesi gün dayanamadım ablasını aradım beni ilişkimiz sırasında pek sevmemişti ve kıskanmıştı kardeşinden (kendi ağzıyla söyledi telefonla aradığımda ama zaten hissediyordum) ama çok yapıcı konuştu benimle. kardeşinin beni sevdiğine emin olduğunu biraz kafası dinlemesi gerektiğini hissettiğini beni hep çok özlediğini evde hep beni anlattığını bana geri dönüceğine emin olduğunu söyledi. bir de benim kardeşim özlemeyi merak etmeyi çok sever bazen ayy öyle özledim ki gidip bi sarılsam der ilerde barışırsanız aklında bulunsun diye de akıl verdi. sonra da ben senin hatalarını anladığını anladım ve konuşucam kardeşimle dedi. (ki amacım ablasıyla konuşuyum da barıştırsın değildi. sadece bana söyleyemediği şeyleri merak etmiştim içimden geldi aradım.)
sonra 2 gün sonra yılbaşıydı ona bi kazak almıştım daha önceden onu giydim gece onla yattım sabah kokum sinmişti :kedi: ki çok severdi kokumu bir de mektup yazmıştım onu ne kadar sevdiğimi anlattığım. bunu arabasına bıraktım.
ertesi gün gece 11 sularında artık özlemekten delirmiştim ve kendimi tutamadım onu aradım. çok güzel konuştuk. seni seviyorum dediğimde ben de seni seviyorum dedi. iyi ki aradın dedi. hediyeni çok beğendim dedi. hafif ağladık ikimiz de telefonda çok duygusal güzel bi konuşmaydı öyle ki mutluluktan öldüm tam 1 buçuk saat konuştuk.
sonra aradan 2 gün geçti yine dayanamadım ve aradım yine aynı şekilde güzel konuştuk ertesi gün okula gelip gelmeyeceğimi sordu gelirsen görüşelim öğlen dedi. herşey güzel gidiyordu konuşmada ama konuşma uzadı uzayınca ayrılık zamanı yaptığımız muhabbetler tekrar etmeye başladı. seni seviyorum diye kapatırdık hep yine öyle dedim yapma dedi. neden diye sorunca acııtıyor dedi. sonra o da ben de dedi.
ben de biraz sonra mesaj attım seni çok seviyorum ve bu acıtmak zorunda değil dedim. o da "biliyorum ama acıtıyor. dedim ya kalbim paramparça onu topluyorum sen o kalpte her zaman vardın her zaman da olucaksın. benim için o kadar değerlisin ki bunu anlamaya çalışma yapamazsın" diye cevap attı.
ertesi gün o ortak arkadaşımızla beraber görüştük öğlen. arkadaş gibiydik ama değildik yani bakışlar fln ikimiz de kilitleniyorduk arada birbirimize. sonra akşam eve giderken ben kütüphanede çalışıyordum beni eve bırakmak istedi tmm dedim. tam eve gelmiştik ki bi yerde oturup bişiler içelim mi dedi olur dedim yine. ama gittiğimize pişman oldum çünkü çok garipti. ona uzak durmaya dayanamıyordum oysa hem acı çekiyor hem uzak durmaya çalışıyor gibiydi. beni unutman en iyisi olur dedi. fln bi sürü böyle beni mahveden şeyler söyledi. ama öle şeler de söledi ki. sadece bana aşık olduğunu tüm hayatında belki 2-3 sene başka biriyle olamıcağını bi daha böyle hissetmiceğini söyledi. giderken hadi gir koluma dedi girdim koluna. sonra eve bırakırken hadi sarıl dedi sarıldık ikimiz de. bu arada ben eve gittiğimde çok kötü oldum ama kırgınlığının geçmesi için yaptıklarımın bi adım olduğunu düşünüp hala dengesiz olmasını normal buldum ama yine de artık bi adım daha atmamam gerektiğini düşündüm.
ertesi gün ilk defa beni aradı okuldan çıktığında. ben de arkadaşımla buluşmuştum. bugün okula gelmedin dimi görmedim fln dedi. sesi de çok iyi geliyordu sevindim biraz kendine geldi diye düşündüm açıkçası üstelik kendi rızasıyla aramıştı güzel de konuştuk kısa ama güzeldi. ben de gece mesaj attım bi maket yapıyordu "maket nası gidiyor" dedim o da aradı. o gün o ortak arkadaşımızın başına çok komik bişey gelmişti ona güldük tam yarım saat telefonda gülmekten gözümden yaş geldi çok güzel konuştuk yani. bu arada yarın okula gelirsen öğlen görüşelm dedi. tmm dedim yine ben.
bugün öğlene doğru mesaj attım kaçta çıkcaksın diye. aradı okulun kafesine gel ordaym dedi. gittim ben de orda arkadaşlarıyla oturuyordu ama hiç ben gelince bi tepki vermedi buna çok bozuldum ortak arkadaşımız gel otur dedi ben yok yemek alcam fln dedim çok bozulmuştum çünkü. sonra sevgilim biz de yemedik okul dışında yeriz dedik dedi biz de gittik. bu arada yolda 2 çocuk bana çok bakıyorlardı galiba çok sinir oldu gidip dövcekti az kaldı. normalde olsa elele olurduk onlarla benim aramıza girer öyle yürürdü ama şimdi öyle bişey yapamadı tabi. neyse gittik yemek yedik. bana doğru dönük oturuyordu baya hem de konuşurken fln yine göz göze geldik ve aklından anlık anlık bana sarılıp, öpmek istediği anları hissettim yüzünden ve gözlerinden belli etti bunları. bana da ona arkadaş gibi yabancı durmak arkadaş gibi konuşmak çok zor geldi öyle ki dayanamıyordum artık ama o nasıl dayanıyor diye düşündüm ve dayanabilmesine içten içe kızdım. neyse sonra ben yine kütüphaneye gittim ama sonra bugün hiç haberleşmedik.
şimdi size sorcağım o ki, bu çocuk ne yapmaya çalışıyor? :uhm: 2 hafta önce beni deli gibi sevdiğine emin olduğum adam (aslında hala eminim buna) böyle şeyler yapıyor bana. başka bi ilişkide olsam hayatta ayrıldıktan sonra döndürmeye çalışmazdım ama onu çok seviyorum ve bundan da öte benim hatalarımın biraz bu raddeye gelmemizde etkili olduğunu düşünüyorum. ama yine de bu kadar affetme süreci 10 gün kadar sürcek bi hatam olduğumu düşünmüyorum. bu arada biz 2 yıldır çıkıyorduk ve hiç bağırmadı bile bana gerçekten prensesler gibi davrandı hep. hep sevdi hep kolladı. bu yüzden böyle güzel bişeyi kaybetmek istemiyorum. ayrıca bana karşı hiç ters gördüğü şeyleri hiç söylemedi halbuki ters bulduğu şeyler varmış ama söyleyemiyormuş devam etsek yine aynı şekilde olucak yine söyleyemicem dedi (ben biraz fazla sertim galiba ondan çekiniyor
) halbuki ortada buluşabilceğimizi o kendini daha çok açabileceğini, benimse daha dikkatli davranıcağımı söyledim ama bi süre sonra yine eski halimize dönersek bu sefer daha zor olur herşey demişti. eyvahedigeldismile
bu olanlardan sonra bi süre onu arıyıp sormamayı düşünüyorum. biraz özlemesini istiyorum. şimdiye kadar ona ulaşmam onu gerçekten sevdiğime inandırmak istememdendi. ama bundan sonra ne yapıcağımı karar veremiyorum. sizce bu yol iyi bir yol mu? yani böyle ara sıra görüşmeye devam etmeli miyim arkadaşça vs. yoksa bi süre ortalıktan toz olup özlemesini mi sağlamalıyım? bu sefer de benim sevgimden emin değildi ya hani bak işte sevmiyor demesinden korkuyorum. sizin yorumlarınıza çooooooook ihtiyacım var her tür düşünceye açığım lütfen dışardan bi gözle hangisi daha işe yarar onu söyleyin bana.:çok üzgünüm: ayrıca şimdiye kadar yaptıklarımdan pişman değilim asıl yapmasam bu kadar sevmeme rağmen sevmediğimi düşündüğü ve bu konuda bişi yapmadığım zaman daha çok pişman olurdum.
off bunları tekrar yazmak ve yaşamak çok zor oldu ama bunu yapabildim sonunda. senağlama
kızlar biliyorum çooooooooooooooooooooooook uzun oldu ve okuyup yorum yapabilcek arkadaşlara şimdiden çok teşekkür ediyorum ama emin olun sizden başka kimsem yok kendi başıma düşünmekten kafayı yiyeceğim okuyan yorumlayan arkadaşlar şimdiden gözlerinize ellerinize sağlık