Artık bıktım evdeki esaretten

Benbirdost .!.:

Mezun olmana 1 yıl kalmış. Bir tarafını sıkıp gece gündüz kpss'ye çalışıp atanmak hedefinde yok da intihar mı var?

Ozaman sen denkgele atanması imkansız bir bölüm mü okuyorsun acaba sırf evden uzaklaşmak için?

Sadece kılık kıyafetten intihar mı edilir gerçekten tuhafsın.

Hayatında çok sevdiğin bir adam olsa seni terketse kesin intihar falan mı edeceksin.

Gece gündüz çalış atan gittiğin yerde zaten istediğin kadar gezip tozacak ve istediğini giyeceksin. Ailenin yanına geldiğin zamanlarda da onların istediği gibi giyinirsin böylece iki tarafta mutlu olur

Genişletmek için tıkla...

ellerimlekazidim .!.:

İşte yapabilecegini biliyorduk. Hiç aklımıza acaba bile gelmedi o yüzden sana kendini geliştir diyorum. Annen baban "bizim kız halleder ya , ona bir şey olmaz , o kendini bilir uyarmamiza gerek yok." demediği sürece senin etek boyuna da karışırlar eve giriş saatine de. Ha sen de gece 1 de değil 11 de gelirsin eve verilen güveni zedelemezsin. Karşılıklı olmalı herşey.

Genişletmek için tıkla...

migrenimsi .!.:

şimdi kendi yazdıklarına bir bak
hem diyorsun ki etrafımdakiler istediğini giyiyor dolaşıyor

hem diyorsun ki aile çevremizde en normali benim ailem
e yani onların hiçbirinin çocuğu yok mu?

eminim vardır
eminim kafası ailesiyle uymayan çatışan da mutlaka vardır
ama sen onları değil de görece özgür serbest olanları görüyorsun
öncelikle bunun bir farkına var

benim de ailem kontrolcüydü ben bir de ilk çocuğum ne bir arkadaşımın d.gününe gidebildim ne yatılı kaldım çoğu eğlenceli şeye gidemezdim. sadece akraba bilirdi bizimkiler. keşke o kadar sıkmasalardı çocukken. ama köyden kente yeni gelmiş insanlardı kent hayatını çok bilmiyorlardı şimdi 40 senedir kentliler, artık alıştılar, programı kendileri yaparlar ama benim çocukluğum ergenliğim geldi geçti tabi ki...
olmasa iyi
ama o evde yaşıyorsun



kusura bakmazsan 18i çoktaaaan geçmişsin değil mi?
ama kendine yetecek durumda mısın değilsin
yani hani bu "sırf onlara muhtacım diye" kısmı geçrekten kusura bakma ama öyle minik bir mesele değil....

askılı kısa giymedin diye de korkma bir şey olmazsın. bunu oturduğum yerden söylemiyorum öyle... ben de giymedim o yaşlarda mesela şimdi giyiyorum. (ki ben senin yaşında çoktaan ekonomik olarak bağımsız olmuştum, 18'imden önce bile ekonomik olarak bağımsızdım buna rağmen aile yapımız o zamanlar kaldırmıyor diye giyemiyordum, şimdi değişti tabii) önünde kocamaaan bir hayat var, 2 sene daha giymedin diye hayatında büyük bir boşluk olmaz. ama iş sahibi olmak, ekonomik bağımsızlık kazanmak, kendi hayatına yönelik kararları vereiblmek, kendine bir hayat edinmek...bu yaşlarda kafana takman gereken şeyler bunlar. kılık kıyafet için eve 2 saat erken geldim diye filan intihar düşünülmez de onu havaların sıcalığına veriyorum, bunu bilecek kadar akıllısındır herhalde.

Genişletmek için tıkla...

migrenimsi .!.:

şimdi kendi yazdıklarına bir bak
hem diyorsun ki etrafımdakiler istediğini giyiyor dolaşıyor
hem diyorsun ki aile çevremizde en normali benim ailem
e yani onların hiçbirinin çocuğu yok mu?
eminim vardır
eminim kafası ailesiyle uymayan çatışan da mutlaka vardır
ama sen onları değil de görece özgür serbest olanları görüyorsun
öncelikle bunun bir farkına var
benim de ailem kontrolcüydü ben bir de ilk çocuğum ne bir arkadaşımın d.gününe gidebildim ne yatılı kaldım çoğu eğlenceli şeye gidemezdim. sadece akraba bilirdi bizimkiler. keşke o kadar sıkmasalardı çocukken. ama köyden kente yeni gelmiş insanlardı kent hayatını çok bilmiyorlardı şimdi 40 senedir kentliler, artık alıştılar, programı kendileri yaparlar ama benim çocukluğum ergenliğim geldi geçti tabi ki...
olmasa iyi
ama o evde yaşıyorsun
kusura bakmazsan 18i çoktaaaan geçmişsin değil mi?
ama kendine yetecek durumda mısın değilsin
yani hani bu "sırf onlara muhtacım diye" kısmı geçrekten kusura bakma ama öyle minik bir mesele değil....
askılı kısa giymedin diye de korkma bir şey olmazsın. bunu oturduğum yerden söylemiyorum öyle... ben de giymedim o yaşlarda mesela şimdi giyiyorum. (ki ben senin yaşında çoktaan ekonomik olarak bağımsız olmuştum, 18'imden önce bile ekonomik olarak bağımsızdım buna rağmen aile yapımız o zamanlar kaldırmıyor diye giyemiyordum, şimdi değişti tabii) önünde kocamaaan bir hayat var, 2 sene daha giymedin diye hayatında büyük bir boşluk olmaz. ama iş sahibi olmak, ekonomik bağımsızlık kazanmak, kendi hayatına yönelik kararları vereiblmek, kendine bir hayat edinmek...bu yaşlarda kafana takman gereken şeyler bunlar. kılık kıyafet için eve 2 saat erken geldim diye filan intihar düşünülmez de onu havaların sıcalığına veriyorum, bunu bilecek kadar akıllısındır herhalde.

Genişletmek için tıkla...

migrenimsi .!.:

şimdi kendi yazdıklarına bir bak
hem diyorsun ki etrafımdakiler istediğini giyiyor dolaşıyor

hem diyorsun ki aile çevremizde en normali benim ailem
e yani onların hiçbirinin çocuğu yok mu?

eminim vardır
eminim kafası ailesiyle uymayan çatışan da mutlaka vardır
ama sen onları değil de görece özgür serbest olanları görüyorsun
öncelikle bunun bir farkına var

benim de ailem kontrolcüydü ben bir de ilk çocuğum ne bir arkadaşımın d.gününe gidebildim ne yatılı kaldım çoğu eğlenceli şeye gidemezdim. sadece akraba bilirdi bizimkiler. keşke o kadar sıkmasalardı çocukken. ama köyden kente yeni gelmiş insanlardı kent hayatını çok bilmiyorlardı şimdi 40 senedir kentliler, artık alıştılar, programı kendileri yaparlar ama benim çocukluğum ergenliğim geldi geçti tabi ki...
olmasa iyi
ama o evde yaşıyorsun



kusura bakmazsan 18i çoktaaaan geçmişsin değil mi?
ama kendine yetecek durumda mısın değilsin
yani hani bu "sırf onlara muhtacım diye" kısmı geçrekten kusura bakma ama öyle minik bir mesele değil....

askılı kısa giymedin diye de korkma bir şey olmazsın. bunu oturduğum yerden söylemiyorum öyle... ben de giymedim o yaşlarda mesela şimdi giyiyorum. (ki ben senin yaşında çoktaan ekonomik olarak bağımsız olmuştum, 18'imden önce bile ekonomik olarak bağımsızdım buna rağmen aile yapımız o zamanlar kaldırmıyor diye giyemiyordum, şimdi değişti tabii) önünde kocamaaan bir hayat var, 2 sene daha giymedin diye hayatında büyük bir boşluk olmaz. ama iş sahibi olmak, ekonomik bağımsızlık kazanmak, kendi hayatına yönelik kararları vereiblmek, kendine bir hayat edinmek...bu yaşlarda kafana takman gereken şeyler bunlar. kılık kıyafet için eve 2 saat erken geldim diye filan intihar düşünülmez de onu havaların sıcalığına veriyorum, bunu bilecek kadar akıllısındır herhalde.

Genişletmek için tıkla...

Sheldon_Cooper .!.:

Merhaba. Biliyorum bu durumu yaşayan tek insan ben değilim ama artık yaşım büyüdükçe nefes almakta zorlanmaya başladım. İçimi dökmek istedim. Çünkü biriktirdikçe daha kötü oluyorum ve karşımda beni anlayabilecek insanlar yok.
Annem sürekli bana psikolojik baskı yapıyor. Babam desen ondan bin beter.
22 yaşına gireceğim neredeyse, bu yaşımda hâlâ sırf ekonomik olarak onlara muhtacım diye hayatımdaki her türlü konuda söz sahibi olunabilmesinden bıktım artık.
Yaz günü gündüz hava sıcak diye akşam dışarı çıkmak isterim, çok fazla gezen biri olmadığım halde akşam en geç 9da evde olmak zorundayım. Hatta 7 diyorlardı ben zor çıkardım dokuza.
Daha mezun olmama 1 sene var, şimdiden annem mezuniyet elbisemin çok açık olmaması için uyarıyor. Çok kısa olmayacakmış, dikkat çekmeyecekmiş.
Anne mezuniyette herkes şık ve genelde kısa giyinir zaten, ben dikkat çekmem o kadar insanın arasında diyorum ama anlayan yok. Her şeye bi bahanesi var. Instagramdan mezuniyet fotoğrafı atan bir tanıdığımın elbisesini gösterdim "bak bu kızın elbisesinin de önü açık, onun annesi neden senin gibi davranmıyor?" Dedim. Ona da kılıf buldu neymiş annesi onunla ilgileniyormuş bile, o vücut yapısına o elbise gitmezmiş. İlgilense zaten en başta bunu söylermiş.
Tanıdıklarım yaz günü şort etekler, şortlar, croplar, çiçekli mini elbiseler giyip şıkır şıkır gezerken ben dizimin 6 7 cm üstü etekte bile sorun yaşıyorum. Babam "eteğin de çok uzunmuş" diye laf sokuyor. Bizim ölçütümüzün başkaları olmadığını söylüyor.
Ben de mutlu ve özgür olmak istiyorum. Çok mu şey istiyorum ? Ben de diğer yaşıtlarım gibi arada akşam arkadaşlarımla çıkabilmek, beğendiğim bir kıyafet olursa "bunu bana giydirmezler" kaygısı olmadan alabilmek istiyorum. İçim gidiyor başka insanların yaşamlarına. Ben de onlar gibi 1 kez geliyorum bu hayata, benim de yaşadığımı hissetmeye hakkım yok mu ? Ufak bir dövme yaptırmak istiyorum o bile sorun oluyor. Kendi vücuduma yapacağım bir şey için bile izin almak zorundayım. Çünkü onlara muhtacım.
Şimdi o kadar birikimim olmadığı için öyle bir derdim yok ama para biriktirip kız arkadaşlarla tatile gitmek de yasak. Hatta 1 gece evlerinde kalmak da. Aile çevremizde veya akrabalarımızda da bu durumu paylaşabileceğim, destek alabileceğim hiç kimse yok çünkü onlar da aynı kafadalar. Hatta en iyisi yine benimkiler. Diğerleri daha beter.

Kıyafet konusunu açınca aklıma geldi, biz orta 1deyken yani yaşım 11ken dizinden 10-12 cm yukarıda okul eteği giyen bir kız vardı sınıfta, sormuştum "baban böyle giyinmene bir şey demiyor mu ?" Diye, kız da "yoo niye desin ki?" Demişti. Şaşırmıştım hatta içimden ne tuhaf ve ilgisiz babalar var diye geçirmiştim. Çünkü o zaman her ailenin öyle olduğunu ve öyle olması gerektiğini düşünüyordum.
Hadi bunların hepsini geçtim psikiyatriye gittiğimde bile kadının odasına dalıp ilacı değiştirttiler ya, rezillik resmen. Sonra daha da gitmedim o kadına.
Ergenken bi erkek kafalayıp evlenmek ve evden ayrılıp bu esaretten kurtulmak istiyordum. Maalesef olmadı o. Sonra zaten beni evlendirecekleri adamın da onların kafasında biri olacağını idrak edince o hayalden de vazgeçtim. İşim olsun paramı kazanayım kendi ayaklarımın üzerinde durup istediğim gibi yaşayayım istedim. Ülkenin ekonomik durumu, işsizlik ve muhtemelen kendi başıma kiraya çıkabilecek maddiyata da tahminen 30 yaşımda falan gelebileceğimi düşünüp ondan da vazgeçtim.
Şimdi ise tek düşündüğüm intihar. Çünkü böyle bir yaşam, yaşam değil. Nefes almak sadece. Hiçbir zevki, eğlencesi yok. Hiçliğin huzuruna kavuşmak daha cazip geliyor. Ama ona da cesaret edemiyorum. Hem sonrasında ne olacağını bilmediğim için hem de hâlâ bu hayatta yaşamak ve yapmak istediğim şeyler olduğu için.
Gerçekten çok daraldım. Belki de ben abartıyorum bilmiyorum, tek bildiğim dünyadaki hiçbir değerin, fikrin, düşüncenin, kafa yapısının bir insanın tek bir damla göz yaşından daha değerli olmadığı.

Genişletmek için tıkla...

Sheldon_Cooper .!.:

Merhaba. Biliyorum bu durumu yaşayan tek insan ben değilim ama artık yaşım büyüdükçe nefes almakta zorlanmaya başladım. İçimi dökmek istedim. Çünkü biriktirdikçe daha kötü oluyorum ve karşımda beni anlayabilecek insanlar yok.
Annem sürekli bana psikolojik baskı yapıyor. Babam desen ondan bin beter.
22 yaşına gireceğim neredeyse, bu yaşımda hâlâ sırf ekonomik olarak onlara muhtacım diye hayatımdaki her türlü konuda söz sahibi olunabilmesinden bıktım artık.
Yaz günü gündüz hava sıcak diye akşam dışarı çıkmak isterim, çok fazla gezen biri olmadığım halde akşam en geç 9da evde olmak zorundayım. Hatta 7 diyorlardı ben zor çıkardım dokuza.
Daha mezun olmama 1 sene var, şimdiden annem mezuniyet elbisemin çok açık olmaması için uyarıyor. Çok kısa olmayacakmış, dikkat çekmeyecekmiş.
Anne mezuniyette herkes şık ve genelde kısa giyinir zaten, ben dikkat çekmem o kadar insanın arasında diyorum ama anlayan yok. Her şeye bi bahanesi var. Instagramdan mezuniyet fotoğrafı atan bir tanıdığımın elbisesini gösterdim "bak bu kızın elbisesinin de önü açık, onun annesi neden senin gibi davranmıyor?" Dedim. Ona da kılıf buldu neymiş annesi onunla ilgileniyormuş bile, o vücut yapısına o elbise gitmezmiş. İlgilense zaten en başta bunu söylermiş.
Tanıdıklarım yaz günü şort etekler, şortlar, croplar, çiçekli mini elbiseler giyip şıkır şıkır gezerken ben dizimin 6 7 cm üstü etekte bile sorun yaşıyorum. Babam "eteğin de çok uzunmuş" diye laf sokuyor. Bizim ölçütümüzün başkaları olmadığını söylüyor.
Ben de mutlu ve özgür olmak istiyorum. Çok mu şey istiyorum ? Ben de diğer yaşıtlarım gibi arada akşam arkadaşlarımla çıkabilmek, beğendiğim bir kıyafet olursa "bunu bana giydirmezler" kaygısı olmadan alabilmek istiyorum. İçim gidiyor başka insanların yaşamlarına. Ben de onlar gibi 1 kez geliyorum bu hayata, benim de yaşadığımı hissetmeye hakkım yok mu ? Ufak bir dövme yaptırmak istiyorum o bile sorun oluyor. Kendi vücuduma yapacağım bir şey için bile izin almak zorundayım. Çünkü onlara muhtacım.
Şimdi o kadar birikimim olmadığı için öyle bir derdim yok ama para biriktirip kız arkadaşlarla tatile gitmek de yasak. Hatta 1 gece evlerinde kalmak da. Aile çevremizde veya akrabalarımızda da bu durumu paylaşabileceğim, destek alabileceğim hiç kimse yok çünkü onlar da aynı kafadalar. Hatta en iyisi yine benimkiler. Diğerleri daha beter.

Kıyafet konusunu açınca aklıma geldi, biz orta 1deyken yani yaşım 11ken dizinden 10-12 cm yukarıda okul eteği giyen bir kız vardı sınıfta, sormuştum "baban böyle giyinmene bir şey demiyor mu ?" Diye, kız da "yoo niye desin ki?" Demişti. Şaşırmıştım hatta içimden ne tuhaf ve ilgisiz babalar var diye geçirmiştim. Çünkü o zaman her ailenin öyle olduğunu ve öyle olması gerektiğini düşünüyordum.
Hadi bunların hepsini geçtim psikiyatriye gittiğimde bile kadının odasına dalıp ilacı değiştirttiler ya, rezillik resmen. Sonra daha da gitmedim o kadına.
Ergenken bi erkek kafalayıp evlenmek ve evden ayrılıp bu esaretten kurtulmak istiyordum. Maalesef olmadı o. Sonra zaten beni evlendirecekleri adamın da onların kafasında biri olacağını idrak edince o hayalden de vazgeçtim. İşim olsun paramı kazanayım kendi ayaklarımın üzerinde durup istediğim gibi yaşayayım istedim. Ülkenin ekonomik durumu, işsizlik ve muhtemelen kendi başıma kiraya çıkabilecek maddiyata da tahminen 30 yaşımda falan gelebileceğimi düşünüp ondan da vazgeçtim.
Şimdi ise tek düşündüğüm intihar. Çünkü böyle bir yaşam, yaşam değil. Nefes almak sadece. Hiçbir zevki, eğlencesi yok. Hiçliğin huzuruna kavuşmak daha cazip geliyor. Ama ona da cesaret edemiyorum. Hem sonrasında ne olacağını bilmediğim için hem de hâlâ bu hayatta yaşamak ve yapmak istediğim şeyler olduğu için.
Gerçekten çok daraldım. Belki de ben abartıyorum bilmiyorum, tek bildiğim dünyadaki hiçbir değerin, fikrin, düşüncenin, kafa yapısının bir insanın tek bir damla göz yaşından daha değerli olmadığı.

Genişletmek için tıkla...

herseyinsanlaricin .!.:

Evet aile mudahaleci ihlalci bencil. Evet senin de 22 yasinda bir insan olarak bircok seyi yasama deneyimleme hakkin var. Ben su an 31 yasindayim. Daha da kati bir aileydi benimki, turbanli degildi annem ama upuzun etekler giyerdik ilkokulda, bjr anim var anlatsam gulmekten olursunuz, su an komik geliyor o zamanlar tambir trajediydi ama bu gunler de gececek ve sen bir mini etek giyemediginle kalmayacaksin, korundugunu hissedeceksin olgunlastiginda, emin ol. Intihar yerine kendi ayaklarinin ustunde durabilmeye bak, korunmak istemiyorum gorunmek istiyorum diyorsan mezun ol disini tirnagina tak maddi gucunu eline al. Buna ulasmanin yolu asla bir erkekten gecmiyor, hele ki zaafiyetlerini bilen anlayan bir erkekten asla gecmiyor. Evlenmek seni baska bir evin mutsuzu yapar su durumda.

Genişletmek için tıkla...

Sheldon_Cooper .!.:

Aman yok bu tarz evlilik uzak olsun zaten o eski düşüncemdi.
İlkokulda ben de upuzun etekler giyerdim. Altına da kalın çorap. Üniversitede biraz yavaş yavaş alıştırdım. Yoksa çatalı göstermeyen v yaka tişört bile giyemiyordum ve akşam en geç 6-7 arası evde olmak zorundaydım.

Genişletmek için tıkla...

Sheldon_Cooper .!.:

Aman yok bu tarz evlilik uzak olsun zaten o eski düşüncemdi.
İlkokulda ben de upuzun etekler giyerdim. Altına da kalın çorap. Üniversitede biraz yavaş yavaş alıştırdım. Yoksa çatalı göstermeyen v yaka tişört bile giyemiyordum ve akşam en geç 6-7 arası evde olmak zorundaydım.

Genişletmek için tıkla...

herseyinsanlaricin .!.:

Ben yaz sicaginda hala ve hala surda 2 yil once cok gec saatlerde geliyosun gunduz 12de evden ciksan nolur dendigini hatirliyorum babaaaa taksimde kendini yakan adam gibi dolasmami mi istiyosuuun diyerek dalga gecmistim gulmustuk beraber ama eminim 12de cikip erken gelsem mutlu olurdu :) bi sure sonra hem sen alisiyosun hem de onlar, bir iki esnetince kurallari devami geliyor. Bak canim devir de cok korkunc ben ana babalari da anliyorum. Dedigim gibi tek caren maddi gucunu eline almak. Evinden kacma. Guclen.

Genişletmek için tıkla...

migrenimsi .!.:

emin ol daha katı kurallarla büyüdüm
ben 14 yaşından sonra ailemin evinde hiç kalmadım bile...buna rağmen. ha ama ben de kuzenin gibi zaten makülen giyinmeyi severdim. hiç öyle kızsal heveslerim yoktu. orası ayrı

şimdi şıkır şıkır giyiyorum. bunları da avrupada bir ülkeden yazıyorum şu anda.

sen sporunu yap kendine bak işine gücüne odalan daha çooook giyinirsin merak etme
tamam gençsin heveslisin anlıyorum çıkmak istersin tabii ki
ama zaten paran yok ki

2 sene sonra paran olsun cebinde git istediğin yerde kal istediğini giy yani 22 ile 24 öyle korkunç bir kayıp değil bunları yapmak için.
yeter ki sen bir hayat kur kendine

ha yaşın 30 olur hala aile evinde olursun kendine ait bir hayatın olmaz. bak o zaman başka şeyler konuşuruz.

Genişletmek için tıkla...

Sheldon_Cooper .!.:

Atanır mıyım bilmiyorum ama kpss aklımda, lise kpss de düşünmüştüm hatta üniversite bitene kadar.

Genişletmek için tıkla...

KahveCekirdegi7 .!.:

İleride sevdiğin adam onların yaptığı bu kısıtlamaları yapsa kabul eder miydin

Genişletmek için tıkla...