Artık dayanamıyorum kızlar. içime ata ata iyice kabuğuma çekildim. dünyadan soğudum. yaşama azmim kalmadı. sorun evliliğim. pek çoğunun sorunu gibi. eşimle artık iyice koptuk. bambaşka dünyaların insanı olduk. doğru dürüst ne iletişimimiz var ne göüştüğümüz. yeni bir görev aldı. yani eski işinin üstüne. benim hazzetmediğim bi iş. ama adam deli gibi seviyor bu işi. iş arkadaşları ile benden daha çok görüşüyor. telefonu hiç susmuyo. eve yatmadan yatmaya geliyo. artık akşam yemeklerini çocuklarla yalnız yiyorum. çok ağrıma gidiyor ..... işe gelmek, herşeyle ilgilenmek, çocuklarla uğraşmak, evin işleri; o ise misafir gibi geliyo biraz tv izleyip yatıyor. ki iki güne birde annesinde kalıyo zaten. annesinde kalacağı zamanlar eve uğramadığı, telefon edip haberdar etmediği günler çok oluyo. aramız çok iyi değildi. ama bu iş hepsinden beter oldu. konuşamıyoruz bile. ne zaman ağzımı açsam ki çoğu zaman öfkeli olduğum için sonda söyleneceği başta söyleyip, haksız duruma düşüyorum. son günlerde üst üste sıkıntılar yaşadım. annemi kaybettim, ameliyat geçirdim, ardından babamı kaybettim. özellikle babamın cenazesinde doğru dürüst gelmedi bile. hep işi vardı. toplantısı vardı. çocukları sanki babam evinden getirdim. onlarla iletişimide çok iyi değil zaten. dışarıda melek olan adam eve gelince sanki evin büyük oğlu oluyo. sürekli oğlumla çekişiyo. tartışıyo. ben mi bi yerlerde hata yaptım, evden mi soğuttum diye düşünüyorum ama bu işten öncede çok mükemmel bir evliliğimiz yoktu zaten. saat 8 dedimmi uyurdu. tabi evde olduğu günler. ne yapacğımı şaşırdım. çaresizlikten acayip acayip şeylere sarıyorum. sürekli dua ediyorum ama elde hiç somut bişey yok. inancım bile pazarlığa dönüştü haşa.. konu açıp açmamayı çok düşündüm ama belki burada anlatırsam bir nebze olsun rahatlarım dedim...............................