aslında sormak istedim neden bunu dedin diye ama yanımızda biri olduğu için soramadım duymazdan geldim. sonra da sorsam mı sormasam mı diye zaten zamanaşımına uğradı. keşke biraz kırıcı ve pat pat konuşabilen bir insan olabilseydim. çok istedim bu davranışımı törpülemeyi ama beceremedim içim hiç rahat etmedi şunu desem ne düşünür çok mu kırılır diye uzun uzun düşünmekten.Kolay lokma olan, hep el altında olan pek onemsenmez. Birisinin lafından incinirseniz asla içinize atmayacaksiniz. Niye kız, ne yaptım da sıkıldın deseydiniz, o hem bir duraksardi hem de bir dahakine daha dikkatli olurdu hem sizin içinizde kalmazdı hem sizden çekinir usturuplu olurdu
E o zaman belki sizden sıkılmamıstır yanınızda biri daha varmış. Genel olarak sıkılmıştır, mesai bitimine daha çok vardır, belki yanınızdaki kişiden haz etmiyordurkızla genel konulardan konuşmuştuk, kıza tepki veremedim çünkü yanımızda birisi daha vardı ben de duymamış gibi yaptım ve görmezden geldim yaptığı terbiyesizliği ama bir daha da birebir konuşmadım kızla selamlaşma dışında
aslında istediklerinde ediyorum, ama genelde eğer yapabileceğim bir şey olduğunda söyle diyorum. tersini yapmayı çok denedim, yani karşımdaki kırılacak diye korkup ona rağmen kırılmaktan çok bezdiğim zamanlarda. ama bir türlü beceremedim. yani kendimi düşüneyim, istediğim gibi konuşayım, davranayım dedim ama hala her dediğimi düşünürüm acaba kırılmış mıdır diye. şaka yaparken yüz kere düşünürüm. tek derdim bu da değil, genelde topluluk içinde konuşulurken konu ile alakalı soru sorarım kimse cevap vermez konuyu konuşmaya devam ederler bu topluluk içinde önemsenmeme durumu yıldırdı. bazen diyorum kimseyle iletişim kurmadan sessiz sakin takılayım diye ama yalnız kalmak da koyuyor.Karsi tarafi memnun etme odakli misiniz acaba? Yani oldugunuz gibi belki bu yuzden davranamiyor da olabilirsiniz.
Bu da simdi gidecek, bu da benimle arkadasligini bitirecek diye zorla sohbet konusu acmaya mi calisiyorsunuz? Ya da onlar yardim istemeden yardim etmek de bazen kiymet bilmeyen insanlara yapmacik iyilikler gibi de gorunebiliyor. Yaranmak icin yapilan iyilikler gibi dusunebiliyorlar. Yardim istenmeden yardim yapmayin, bir de bunu deneyin.
Eskiden ben de sizin gibiydim. Tersini yapmayi hic denediniz mi? Eskiden kendimden cok karsimdakinin memnuniyeti onemliydi. Artik kendimi memnun etmeye odakliyim. Cunku karsimdakinin benden bir ustunlugu yok. Bunun farkina 40lı yaşlarda vardim. Bu yaslarda tahammul gucun de tukendigi icin artik baskalarini degil de kendini memnun ediyorsun. Sohbet yoksa sessizlikte de guzellik varmis mesela, bunun farkina vardim. Zorla sohbet konusu acmiyorum. Yalniz kalmaktan da korkmamak lazimmis bunu ogrendim. Kisacasi kendini sevmek deniyor sanirim buna. Daha dogrusu senin de degerli oldugunu bilmek...
belki de muhabbetim sıkıyordur çünkü davranışlarımda hiçbir sorun göremedim. ama muhabbetim eğlenceli olsun diye ne yapmam gerekiyor, ne çeşit muhabbetler açmam gerekiyor bilmiyorum. belki de insanın içinden gelen bir şeydir yani bende demek ki öyle bir yetenek yok ama bu hep böyle sorun yaşayacağım anlamına mı geliyor?Bir kisi size mesafe koyuyorsa sorun ondadir 2 kisi koyuyorsa durum şüpheli ama herkes bunu yapiyorsa soeun sizdedir. Cozum bence bunu kabullenmekle basliyor. Mesela ne oluyorda sıkıyorsunuz insanlari? Bir gun kalkip yahu bu saatten sonra x e mesage koyayim demiyorlardir heralde.
Koyverin gitsin. Kirilir mi uzulur mu diye fazlaca dusunmeyin. Bunlar muhabbeti de bozar. Birakin sizi oldugunuz gibi kabul etsinler. Kimse mukemmel degil ki. Onlar da mukemmel birini aramiyorlar zaten. Sadece olduklari gibiler. Hayat cok da kasacak kadar uzun degil. Bakin goz acip kapayincaya kadar 26 sene gecmis. Birakin geri kalan zamanda kendiniz gibi davranarak gecsin. Inanin kalmasi gerkenler kaliyor yanimizda. Hayat sepetimizdeki curukleri temizliyor. Sadece yasayin, oldugu gibi. Gezin, tozun, okuyun, gulun, eglenin. Yasamanin keyfine varin. Gereksiz insanlari yalniz kalmamak icin rehberinizde tutmanin da anlami yok.aslında istediklerinde ediyorum, ama genelde eğer yapabileceğim bir şey olduğunda söyle diyorum. tersini yapmayı çok denedim, yani karşımdaki kırılacak diye korkup ona rağmen kırılmaktan çok bezdiğim zamanlarda. ama bir türlü beceremedim. yani kendimi düşüneyim, istediğim gibi konuşayım, davranayım dedim ama hala her dediğimi düşünürüm acaba kırılmış mıdır diye. şaka yaparken yüz kere düşünürüm. tek derdim bu da değil, genelde topluluk içinde konuşulurken konu ile alakalı soru sorarım kimse cevap vermez konuyu konuşmaya devam ederler bu topluluk içinde önemsenmeme durumu yıldırdı. bazen diyorum kimseyle iletişim kurmadan sessiz sakin takılayım diye ama yalnız kalmak da koyuyor.
Yahu herkesin muhabbeti eğlenceli olacak diye bir şey yok sartlamayin kendinizi. Kendinizi sevin öncelikle. Belki yanlış insanlarla karşılaştınız. Herkes herkesle anlaşmak zorunda değil. O sıkıldım diyen hadsiz kızla ben anlaşamam mesela, sinir oldum onabelki de muhabbetim sıkıyordur çünkü davranışlarımda hiçbir sorun göremedim. ama muhabbetim eğlenceli olsun diye ne yapmam gerekiyor, ne çeşit muhabbetler açmam gerekiyor bilmiyorum. belki de insanın içinden gelen bir şeydir yani bende demek ki öyle bir yetenek yok ama bu hep böyle sorun yaşayacağım anlamına mı geliyor?
E o zaman belki sizden sıkılmamıstır yanınızda biri daha varmış. Genel olarak sıkılmıştır, mesai bitimine daha çok vardır, belki yanınızdaki kişiden haz etmiyordur
Yani işte yanlış anladıysa sorsaymis keşke. Burada çok okuyorum insanlar her seyi sormadan karşı taraf anlasin diye bekliyor. Neden yahu müneccim mi herkes? Demin bir konuya da yazdım kocasınin bir şeyine alınmis adamın bundan haberi yok. Sebepsiz yere küs gibi davranıp sorunca yok bir şey deme durumu.yada belki oturmaktan sıkılmıştır.
ille benden sıkıldı diye küsüp sadece selam vermeye indirgemek tuhaf.
kız da belki konu sahibesi için durduk yere mesafe koydu diyordur.
bu kadar alınganlıkla aranılan kişi olmamak normal.
Fazla fedakarlık arkadas geubunda sevılmıyor .Ben kendı tercıhım dedıkodu yapmayan her sekılde arkamda suraxak ınsanları tercıh ddıyorum.Bıylece arkadaslıkta saglamnoluyor .Sizde boyle yapmalısınız.Grekanslar uyusmadı yada sızden bır tık ıyı geken ınsana gıtmıslerdur .Bence gerek yok .Bırakın gıtsınker.UmursamayınBu durum hayatımın her alanında olmuştur. Girdiğim ortamda ilk başlarda insanlar sever, sıcak tepkiler alırım ama sonra bir şekilde insanlar benden yavaşça soğumaya başlar, eski samimiyetleri kalmaz ve ilişki biter. Topluluk içinde de pek önemsenmedim önceki yıllarda. bir arkadaş grubu olur ve en az iletişim kurulan ben olurum, her fırsatta yazdığım, iletişim kurduğum halde. Hatta 3 kişilik bir grupta isek mutlaka tek oturan ben olurum, diğer iki kişi birbirleriyle çok daha samimi olur ve dışta kalan ben olurum, her ne kadar o kişilerle ilgilenip samimiyet göstersem de. Bu durumdan bıktım artık.
İnsanlara her zaman yardım etmeye çalışırım ve karşıdaki kırılmasın diye pat küt konuşmam ki kırılan ben olurum genelde. Birisinin bir sorunu olduğunda karşılık beklemeden yardımına koşarım elimden geldiğince. Ancak bu kadar iyi niyet beslememe rağmen herkese karşı nedense aranmayan sorulmayan ve unutulan bir insanım bir türlü çözemiyorum. 26 yaşımdayım, hala aynı sorun gerçekten artık psikolojim bozulmaya başladı. Sevilen, aranan bir insan olmak, arkadaş edinmek neden bu kadar zor benim için? Başka insanlar nasıl bu kadar kolay ilişkiler kurup samimiyetlerini ilerletiyor?
Duruma vereceğim en son örnek olarak, geçen sene bir kız vardı iş yerinde sürekli yanıma gelirdi başlarda, konuşurduk sohbet ederdik ben de onun yanına giderdim tabi, gayet samimi davranırdık birbirimize. Kız yavaşça iletişimini azalttı ve benim bütün çabalarıma rağmen iletişimimiz bitti. En son yanıma geldiğinde de iş yerinde bir yarım saat oturmuştuk, kahve içtik sohbet ettik sonra bana dedi ki "neyse ben yerime geçeyim sıkıldım". Bu lafından sonra ben de artık ne çağırdım ne de o iletişime geçti böyle bitti. Gerçekten insanların bana böyle kaba saba davranmalarına, gereksiz yere soğuklaşmalarına dayanamıyorum.
Şu insan ilişkilerinde çektiğim zorluklar 26 yıldır bitmedi. Ne yapsam ne etsem olmuyor. Yalnız bırakılmaktan, umursanmamaktan gerçekten bıktım. Artık her gün mutsuz dönüyorum eve. Yaşadığım stres ve üzüntü sağlığımı da etkilemeye başladı, bazen kalbim tekliyor.
Benimle aynı sorunu yaşayan, çözüm önerisi olan, yardımcı olmak isteyen, önceden bu sorunu yaşayıp kurtulmuş ve insan ilişkilerinde istediği seviyeye gelmeyi başarmış birisi varsa lütfen yorumlarını yazsın cidden çok ama çok ihtiyacım var. Psikoloğa git diyecek olan varsa da demesine gerek yok gideceğim bu hafta.
Eğer olumsuz veya kırıcı yorum yapacak birisi varsa yorumunu kendine saklasın lütfen, zaten yeterince tükendim birazcık empati kurun.