arkadaşlıklarım uzun sürmüyor, insanlar bir süre sonra mesafe koyuyor

alicia994

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
22 Şubat 2021
54
45
Bu durum hayatımın her alanında olmuştur. Girdiğim ortamda ilk başlarda insanlar sever, sıcak tepkiler alırım ama sonra bir şekilde insanlar benden yavaşça soğumaya başlar, eski samimiyetleri kalmaz ve ilişki biter. Topluluk içinde de pek önemsenmedim önceki yıllarda. bir arkadaş grubu olur ve en az iletişim kurulan ben olurum, her fırsatta yazdığım, iletişim kurduğum halde. Hatta 3 kişilik bir grupta isek mutlaka tek oturan ben olurum, diğer iki kişi birbirleriyle çok daha samimi olur ve dışta kalan ben olurum, her ne kadar o kişilerle ilgilenip samimiyet göstersem de. Bu durumdan bıktım artık.

İnsanlara her zaman yardım etmeye çalışırım ve karşıdaki kırılmasın diye pat küt konuşmam ki kırılan ben olurum genelde. Birisinin bir sorunu olduğunda karşılık beklemeden yardımına koşarım elimden geldiğince. Ancak bu kadar iyi niyet beslememe rağmen herkese karşı nedense aranmayan sorulmayan ve unutulan bir insanım bir türlü çözemiyorum. 26 yaşımdayım, hala aynı sorun gerçekten artık psikolojim bozulmaya başladı. Sevilen, aranan bir insan olmak, arkadaş edinmek neden bu kadar zor benim için? Başka insanlar nasıl bu kadar kolay ilişkiler kurup samimiyetlerini ilerletiyor?

Duruma vereceğim en son örnek olarak, geçen sene bir kız vardı iş yerinde sürekli yanıma gelirdi başlarda, konuşurduk sohbet ederdik ben de onun yanına giderdim tabi, gayet samimi davranırdık birbirimize. Kız yavaşça iletişimini azalttı ve benim bütün çabalarıma rağmen iletişimimiz bitti. En son yanıma geldiğinde de iş yerinde bir yarım saat oturmuştuk, kahve içtik sohbet ettik sonra bana dedi ki "neyse ben yerime geçeyim sıkıldım". Bu lafından sonra ben de artık ne çağırdım ne de o iletişime geçti böyle bitti. Gerçekten insanların bana böyle kaba saba davranmalarına, gereksiz yere soğuklaşmalarına dayanamıyorum.

Şu insan ilişkilerinde çektiğim zorluklar 26 yıldır bitmedi. Ne yapsam ne etsem olmuyor. Yalnız bırakılmaktan, umursanmamaktan gerçekten bıktım. Artık her gün mutsuz dönüyorum eve. Yaşadığım stres ve üzüntü sağlığımı da etkilemeye başladı, bazen kalbim tekliyor.

Benimle aynı sorunu yaşayan, çözüm önerisi olan, yardımcı olmak isteyen, önceden bu sorunu yaşayıp kurtulmuş ve insan ilişkilerinde istediği seviyeye gelmeyi başarmış birisi varsa lütfen yorumlarını yazsın cidden çok ama çok ihtiyacım var. Psikoloğa git diyecek olan varsa da demesine gerek yok gideceğim bu hafta.

Eğer olumsuz veya kırıcı yorum yapacak birisi varsa yorumunu kendine saklasın lütfen, zaten yeterince tükendim birazcık empati kurun.
 
Senin arkadaşın olurum
Sen gibi insanları değerli bulurum çok çok hemde.

Ülkemizde şunu sakın unutma fazla iyi niyetli mütevizi insanları salak yerine koyma, çantada keklik sanıp öteleme gibi bı gen var galiba.

Kendini biraz değiştir bak nasıl bal arısı gibi pervane olurlar.
 
Şu güne kadar mesafe koyup uzaklaştığım kişileri bir düşündüm, genelde ya çok alıngan, ya çok pesimist ya da bir noktadan sonra konuşacak bir şey bulamadığım kişilerdi.

Çok verici olmak ya da çok iyilik yapmak arkadaşlıkları sürdürmek için yeterli değil, aynı frekansı tutturmak gerekiyor.
 
Acaba farkında olmadan soğuk mu davranıyorsunuz? Verdiğiniz örneğe kadar iyi niyetli insanlar hep en son hatırlananlar oluyor diye düşünmüştüm ama kızın ne kadar patavatsızca da olsa sıkıldım demesi bi düşündürdü. Ben olsam neden sıkıldın hayırdır haspam derdim mesela. Az konuşan biri misiniz ya da mesafeli konuşan biri misiniz ?
 
Ben o her zaman arkadaş bulan aranıp sorulan gruptayım.Evet dediğiniz gibi bazen bazı arkadaşlar bi tık geri planda kalabiliyor.Örnek vermek gerekirse benim yaşam enerjim çok yüksektir,gülmeyi eğlenmeyi çok severim.Mızmızlık yapmam.Kimseyi yargılamam ya da arkasından konuşmam.Hatta yaşımın insanı değilim bence benim yaşımdakiler daha ağır takılırken ben biraz fazla hareketliyim maalesef böyleyim ama doğal halim bu.
Grubun dışında kalanlara gelince biraz sessiz sedasız, fikrini beyan etmeyen veya dedikodu yapmayı seven tipler otomatik dışta kalır.Bir de evli ve çocukluyum ama bunlardan da bahsetmek istemem.Çünkü evlenmek isteyen bekar arkadaşlar varsa ortamda özendirmek istemem ya da çocuğu olmayıp çocuk sahibi olamayanlar varsa diye çocuktan bahsetmem.Yani muhatabımın hassasiyetlerini göz önünde bulundururum.Hiç arkadaşsız ya da mutsuz hissetmedim bu konuda.
Siz de bir değerlendirme yapabilirsiniz kendinizle ilgili acaba farkında olmadan hata yaptığınız bi nokta mı var diye
 
kesinlikle az konuşan biri değilim normalde, hatta tam tersi konuyu açan taraf ben olurum hep, o gün de hep konu açıyordum
 
Bu tarz konularda konu sahibi hep mukemmel arkadastir, asiri dusunceli, fedakar ve iyi biridir hep.
Şimdi bir insan herkese uyumlu olmaya, fazla iyi olmaya calisiyorsa bana yapmacik geliyor ister istemez ve itici gorunuyor.
Muhtemelen samimi gorunecegim diye abartiyorsunuzdur farkinda olmadan.
 
çok teşekkür ederim, gerçekten insanın hayatında değer bilen birilerine ihtiyacı var
önemsemeyim diyorum, ben de onlar gibi davranayım diyorum ama yapamıyorum, bir türlü içime sinmiyor
 
Genelde arkadaşlarımızı beraber gülebildiğimiz, derdimizi anlattığımızda bize iyi gelen, dışarı çıktığımızda muhabbet akıp giden kişilerden seçeriz. Eğer ‘nasılsın iyiyim e sen nasılsın ee daha dahadan’ dan ileri gitmiyorsa muhabbet, yani daha derinleşecek,bazı özel şeyleri paylaşacak samimiyeti karşı taraf size ya da siz ona geçiremiyorsanız, sürekli iş konuşuluyorsa arkadaşlıklar bir süre sonra kopar ve herkes bir adım ilerisine gidebildiği kişilerle devam eder. Maalesef bazen iyi olmak, düşünceli, nazik olmak sosyal çevre için yeterli olmuyor.
 
belki de haklısınız, ama diğer türlü davranmayı da beceremiyorum
 
Sıkıldım ne demek ya. Insan hiç utanmaz mi oğlum 5 yaşında o bile daha kibar olabilir. Iş arkadaşınız çok iticiymiş.

Arkadaş konularindan bende cok muzdaribim, gençliğim aynı "dertler"le uğraşmaktan geçti diyebilirim. 32 yaşındayım, bu kafa eskiden olsa ohoooo neeler yapardim diyorum.
Size tavsiyem arkadaşlığı çok önemsemeyin. Ciddi diyorum, ki ben arkadaş canlısı birisiyim.
Seçici olun, iş arkadaşınız ise samimi degilde sicakkanli ama sınırları belli bir sekilde konuşun. 30 dakika degilde 10-15 dk görüşün ki o kişi ile görüşmezsiniz artik. Insanlara düşüncelerinizi belli edin, hakaret etmeden kirmadan mesela tavri itici ise " sen böyle yapınca ben kişisel algiliyorum aliniyorum." Diye ortaya laf atin. Kişi zaten kendini ya toparlar ay canım yanlis anlasima oldu derse sizde ona göre davranirsiniz, yok burdan devam edip terbiyesizlesiyorsa zaten sizin seviyenizde değildir.
 
aslında konuşkan bir insanım, sürekli konu açarım, sohbet etmeye çalışırım ama belki de insanlar sohbetimi çok sarıcı bulmuyor. siz nasıl konuşuyorsunuz insanlarla ne çeşit konulardan konuşuyorsunuz
 
kesinlikle demişim düzelttim şimdi konuşkanım hatta genelde konu açarım bir şekilde muhabbeti yürütmeye çalışırım
Belki fazla iyi niyetlisinizdir. Çok iyi niyetli insanları saf gören yarım akıllılar var çünkü. Biraz baskın bir tip olsanız sıkıldım deyip masadan kalkamazdi. Hic tepki vermemissiniz siz de zaten ben mesela hayırdır diye sormadan bırakmazdım sıkıldıysa gelmesin masama. Siz niye sormadınız? Biraz sesiniz çıksın öyle durumlarda.

Burdaki yazım dilinize bakınca da iyi niyetli hassas biri olduğunuzu düşündüm. O kız masaya gelince ne konu açtınız bilmiyorum ama ofisin dedikodusunu yapsaydınız 2.kahveyi söylerdi emin olun
 
artık zaten o kızla karşılaştığımda sadece selamlaşıyoruz o kadar, asla konuşmuyorum o bir şeyler söylemedikçe zaten anca sigarada karşılaşıyoruz artık. gerçekten özellikle kırılmasınlar diye kibarca davrandığım halde bu şekilde kaba saba olmaları çok ağırıma gidiyor. hak etmediğim bir şey. ben sıkılsam bile asla belli etmezdim sırf karşı taraf üzülmesin diye.
 
Kolay lokma olan, hep el altında olan pek onemsenmez. Birisinin lafından incinirseniz asla içinize atmayacaksiniz. Niye kız, ne yaptım da sıkıldın deseydiniz, o hem bir duraksardi hem de bir dahakine daha dikkatli olurdu hem sizin içinizde kalmazdı hem sizden çekinir usturuplu olurdu
 
kızla genel konulardan konuşmuştuk, kıza tepki veremedim çünkü yanımızda birisi daha vardı ben de duymamış gibi yaptım ve görmezden geldim yaptığı terbiyesizliği ama bir daha da birebir konuşmadım kızla selamlaşma dışında
 
Karsi tarafi memnun etme odakli misiniz acaba? Yani oldugunuz gibi belki bu yuzden davranamiyor da olabilirsiniz.
Bu da simdi gidecek, bu da benimle arkadasligini bitirecek diye zorla sohbet konusu acmaya mi calisiyorsunuz? Ya da onlar yardim istemeden yardim etmek de bazen kiymet bilmeyen insanlara yapmacik iyilikler gibi de gorunebiliyor. Yaranmak icin yapilan iyilikler gibi dusunebiliyorlar. Yardim istenmeden yardim yapmayin, bir de bunu deneyin.
Eskiden ben de sizin gibiydim. Tersini yapmayi hic denediniz mi? Eskiden kendimden cok karsimdakinin memnuniyeti onemliydi. Artik kendimi memnun etmeye odakliyim. Cunku karsimdakinin benden bir ustunlugu yok. Bunun farkina 40lı yaşlarda vardim. Bu yaslarda tahammul gucun de tukendigi icin artik baskalarini degil de kendini memnun ediyorsun. Sohbet yoksa sessizlikte de guzellik varmis mesela, bunun farkina vardim. Zorla sohbet konusu acmiyorum. Yalniz kalmaktan da korkmamak lazimmis bunu ogrendim. Kisacasi kendini sevmek deniyor sanirim buna. Daha dogrusu senin de degerli oldugunu bilmek...
 
Eğer karşımdakinin bir sorunu varsa güzel dinlerim kırmadan fikrimi de söylerim hatıra fetva vermem gönlü olsun diye.Ama tatlı dille yaparım.
Kendimi övmem, eşimi,tatillerimi gezdiğimi gördüğümü anlatmam.Anlatanlardan da hiç hoşlanmam.Bak aklıma ne geldi mesela grupta bir arkadaş kardeşinin iş yerindeki patronunu filan anlatmıştı mesela çok sıkılmıştım yüzüne diyemedim tabii ama.Yani o sırada sadece kendinin tanıdığı ve ortamı açmayacak alakasız mevzular gerçekten sıkıyor.O arkadaş konuşurken kalkıp gitmek bile istemiştim.Mesela gerçekten o kişi arkadaş grubumuzun en zayıf halkası çünkü az konuşur konuştuğu zaman da konular sürüklemez pek
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…