- 16 Kasım 2021
- 1.130
- 1.020
Herkese merhaba, ben 22 yaşında üniversite 3.sınıf öğrencisi bir genç kızım. Şuana kadar hiç sevgilim olmadı hep platonik sevdim. Çünkü hep yanlış yönlendirildim. Özgüvenim düşük kendimi pek beğenmiyorum. Ailem tarafından özgüvensiz yetiştirildim bunu onlar da kabul ediyorlar. Bir de arkadaş dediğim insanlar tarafından kazık yedim. Mutlu olamadım asla.
Ortaokulda bi çocuğu beğeniyordum. Arkadaşım sürekli "Ay bu çocuk çok tipsiz ay bu çocuk çok şişman" tarzı şeyler söylüyordu. Sonra öğrendim ki arkadaşım da o çocuktan hoşlanıyormuş. 8.sınıfta bi çocuğu çok beğeniyordum. Aynı kız gitti bu sefer de bu çocukla arkadaş oldu. Sevdigim çocuk da sosyal medyada hep ona iltifat ediyordu gözüme soka soka. Sonra o ilçeden taşınıp İstanbul'un başka bi ilçesine gittik.
Lisede uzun bi süre kimseyi sevmedim. Derken birinden hoşlandım sonra aramız oldu. Herkes ama herkes olumsuz konuşuyordu. Ve aldatıldığımı öğrendim. Çocuğu terkettim ve mutlu bir şekilde hayatıma devam ediyordum ki bi arkadaşım "Bu çocuk seni aldattı ama sen hiç ağlamadın hiç üzülmedin demek ki bu çocuğu sevmiyordun" dedi. Şok oldum gerçekten. 40 yıllık kocam değil ki sadece 1 aylık hoşlandığım kişiydi. Neyse aradan zaman geçti. Birinden hoşlandım. Çocuğun sevgilisi var mı yok mu bilmiyordum. Ama o da benden hoşlanıyor gibiydi. Bi gün koridorda yürüyorduk arkadaşlarımla, karşıdan da o çocuk geliyordu. Arkadaşım beni çocuğun üzerine itti. Bu ters tepti tabi çünkü çocuğun sevgilisi varmış. Sonra zaten her şey daha kötü oldu. Ben bu olanlardan sonra canım çok yandığı için uzun zaman boyunca kimseyi alamadım hayatıma
Şuan üniversite 3.sınıfım. Geçen sene memleketim olan kasabamızdan bi çocuğun annesi beni oğluyla yakıştırdı, beni oğluna beğendi yani. Çocuğu uzaktan gördüm ben de beğendim onu tabi çocuğun henüz haberi yok. Bizim kasabamız yaklasik 2.000 nüfuslu. Benim babam memur olduğu için kasabanın çoğu beni tanımaz. Yıllardır farklı sehirlerdeyim. O çocuğun ailesiyle ailem yıllardır birbirini tanıyorlar. Ben o kasabada yaşamadığım için o kasabanın erkeklerini tanımıyorum. Sadece akrabaları biliyorum o kadar. Geçen sene çocuğu beğendiğim için sosyal medyadan takip ettim geri takip yapmadi. Yüz yüze tanismadigimiz için geri takip yapmamasi normal çünkü beni o kasabadaki çoğu insan tanımaz. Sonra geri çektim takibi zaten bu olayın üstünden 1,5 yıl geçti. Arkadaşım çocuğu görünce "Ay hiç gözüm tutmadı bu çocuk 29 yaşından önce evlenmez." dedi. Bi de takip isteği atınca onu sevdiğini anlamistir dedi. Kasabadan bi arkadaşım ve nişanlısı çocuğu az da olsa tanıyorlar "İyi birisi" dediler ve sevgilisi yokmuş. Yazın düğünde annesiyle konuştuk sohbet ettik. Kadın yanıma gelip okulu ne zaman bitireceğimi sordu. Kıza bu olanları anlattım. Bu sefer de "Çok umutlaniyorsun benim arkadaşımın annesi de oğluna kız bulmuştu çocuk başkasıyla evlendi. Onun sevgilisi vardır askerdeyken sevgili bulur. Senin moralini bozucam çok umutlaniyorsun" dedi. Fazla umutlanma konusunda haklıydı artık eskisi gibi umutlanmiyorum. Ama hayatında biri yok %100 eminim. Kıza söylüyorum inatla tam tersini söylüyor. Aradan 1 ay geçti wpye durum koydum sevdiğim çocuğun halası bana iltifat etti. Kız bu sefer de "Ayy bu iş olmuş kanka sen bu aileye gelin gidersin" demeye başladı. Hem kendisi umutlanma diyor hem de bi iltifat aldım diye bu iş olmuş diyor. Kız sürekli bukalemun gibi renk değiştiriyor. Ben ne dersem zittini söylüyor. Daha çocukla tanışmadık gözüm tutmadı diyor. Aramızda mesafeler var senin onu sevdiğini anlamistir diyor. Çocuk twitterda paylaştığı şeylerle sevgilisi veya sevdiği olmadığı sinyallerini veriyor. Kız ise hep zıttini söylüyor.
Ben bugüne kadar aşkta hep kaybettim. Bunun sebepleri;
1) Özgüvenim ve dişil enerjim düşük. Kendimi beğenmiyorum yıllardır.
2) Aldatmaya meyilli yanlis erkekleri seçiyorum
3) Arkadaşlarım beni yanlış yonlendiriyorlar
4) Birini sevince onun üstüne çok düşüyorum
Param olunca psikologla da konuşacağım. Ama buradan da tavsiye almak istedim. İnsanların aşk hayatıma burunlarını daldirmalarindan nefret ediyorum. Ben kimseye karismiyorum halbuki. Sizce bunu nasıl aşarim?
Ortaokulda bi çocuğu beğeniyordum. Arkadaşım sürekli "Ay bu çocuk çok tipsiz ay bu çocuk çok şişman" tarzı şeyler söylüyordu. Sonra öğrendim ki arkadaşım da o çocuktan hoşlanıyormuş. 8.sınıfta bi çocuğu çok beğeniyordum. Aynı kız gitti bu sefer de bu çocukla arkadaş oldu. Sevdigim çocuk da sosyal medyada hep ona iltifat ediyordu gözüme soka soka. Sonra o ilçeden taşınıp İstanbul'un başka bi ilçesine gittik.
Lisede uzun bi süre kimseyi sevmedim. Derken birinden hoşlandım sonra aramız oldu. Herkes ama herkes olumsuz konuşuyordu. Ve aldatıldığımı öğrendim. Çocuğu terkettim ve mutlu bir şekilde hayatıma devam ediyordum ki bi arkadaşım "Bu çocuk seni aldattı ama sen hiç ağlamadın hiç üzülmedin demek ki bu çocuğu sevmiyordun" dedi. Şok oldum gerçekten. 40 yıllık kocam değil ki sadece 1 aylık hoşlandığım kişiydi. Neyse aradan zaman geçti. Birinden hoşlandım. Çocuğun sevgilisi var mı yok mu bilmiyordum. Ama o da benden hoşlanıyor gibiydi. Bi gün koridorda yürüyorduk arkadaşlarımla, karşıdan da o çocuk geliyordu. Arkadaşım beni çocuğun üzerine itti. Bu ters tepti tabi çünkü çocuğun sevgilisi varmış. Sonra zaten her şey daha kötü oldu. Ben bu olanlardan sonra canım çok yandığı için uzun zaman boyunca kimseyi alamadım hayatıma
Şuan üniversite 3.sınıfım. Geçen sene memleketim olan kasabamızdan bi çocuğun annesi beni oğluyla yakıştırdı, beni oğluna beğendi yani. Çocuğu uzaktan gördüm ben de beğendim onu tabi çocuğun henüz haberi yok. Bizim kasabamız yaklasik 2.000 nüfuslu. Benim babam memur olduğu için kasabanın çoğu beni tanımaz. Yıllardır farklı sehirlerdeyim. O çocuğun ailesiyle ailem yıllardır birbirini tanıyorlar. Ben o kasabada yaşamadığım için o kasabanın erkeklerini tanımıyorum. Sadece akrabaları biliyorum o kadar. Geçen sene çocuğu beğendiğim için sosyal medyadan takip ettim geri takip yapmadi. Yüz yüze tanismadigimiz için geri takip yapmamasi normal çünkü beni o kasabadaki çoğu insan tanımaz. Sonra geri çektim takibi zaten bu olayın üstünden 1,5 yıl geçti. Arkadaşım çocuğu görünce "Ay hiç gözüm tutmadı bu çocuk 29 yaşından önce evlenmez." dedi. Bi de takip isteği atınca onu sevdiğini anlamistir dedi. Kasabadan bi arkadaşım ve nişanlısı çocuğu az da olsa tanıyorlar "İyi birisi" dediler ve sevgilisi yokmuş. Yazın düğünde annesiyle konuştuk sohbet ettik. Kadın yanıma gelip okulu ne zaman bitireceğimi sordu. Kıza bu olanları anlattım. Bu sefer de "Çok umutlaniyorsun benim arkadaşımın annesi de oğluna kız bulmuştu çocuk başkasıyla evlendi. Onun sevgilisi vardır askerdeyken sevgili bulur. Senin moralini bozucam çok umutlaniyorsun" dedi. Fazla umutlanma konusunda haklıydı artık eskisi gibi umutlanmiyorum. Ama hayatında biri yok %100 eminim. Kıza söylüyorum inatla tam tersini söylüyor. Aradan 1 ay geçti wpye durum koydum sevdiğim çocuğun halası bana iltifat etti. Kız bu sefer de "Ayy bu iş olmuş kanka sen bu aileye gelin gidersin" demeye başladı. Hem kendisi umutlanma diyor hem de bi iltifat aldım diye bu iş olmuş diyor. Kız sürekli bukalemun gibi renk değiştiriyor. Ben ne dersem zittini söylüyor. Daha çocukla tanışmadık gözüm tutmadı diyor. Aramızda mesafeler var senin onu sevdiğini anlamistir diyor. Çocuk twitterda paylaştığı şeylerle sevgilisi veya sevdiği olmadığı sinyallerini veriyor. Kız ise hep zıttini söylüyor.
Ben bugüne kadar aşkta hep kaybettim. Bunun sebepleri;
1) Özgüvenim ve dişil enerjim düşük. Kendimi beğenmiyorum yıllardır.
2) Aldatmaya meyilli yanlis erkekleri seçiyorum
3) Arkadaşlarım beni yanlış yonlendiriyorlar
4) Birini sevince onun üstüne çok düşüyorum
Param olunca psikologla da konuşacağım. Ama buradan da tavsiye almak istedim. İnsanların aşk hayatıma burunlarını daldirmalarindan nefret ediyorum. Ben kimseye karismiyorum halbuki. Sizce bunu nasıl aşarim?
böyle böyle hadlerini öğreniyorlar çünkü çok samimi olmak bu değil.
