- 5 Şubat 2015
- 8.379
- 24.177
-
- Konu Sahibi marilyn monroe
- #21
boşanma konusu da sıkıntılı değil zaten şu anda oturdukları evi ailesi verdi yani her halükarda adam çıkacak. ben yalnız yaşıyorum dedim ki baban öyle bir durumda sen de bizim yanımıza gel evi yeniden kiraya verelim derse oğlanı da alıp bana gelebilirsin. oğlanı benim evin yakınındaki okula veririz sen de bir iş falan bakarsın kendine ki babasının çevresi geniş bir iş illa ki bulunur. şurada ne hayatlar okuyoruz kadının hakikaten gidecek yeri yok. bu resmen 2. kez boşandı dedirtmemek için çekiyor. böyle daha mutlu sanırım. artık bana da dert yanamayacak o zaman nasıl rahatlayacak onu bilmiyorum.Açıkçası hesaba vurduğumuzda benim arkadaşlığım onun için mühim değilmiş demek ki, benden de şiddet görürse yüzüme bakmasın, hakkını arasın ama her koşulda yanında olamam özellikle bu koşulun içinde "ben ne kendime ne çocuğuma değer veriyorum." mesajı varsa. Öteki türlü ne yapabilirim? Nasıl düzeltebilirim?
Bana yardım et, çıkış yolu bulamıyorum derse maddi/manevi yardımcı olurum tabi ki arkadaşlık bunu gerektirir. Ama yoo yoo sevdiğim insanın şiddet hikayelerine dayanamam, o unutacak ben unutmayacağım, bir süre sonra gözümde parça parça değeri düşecek, zirvede bırakmak daha iyi. İyi bir arkadaştı diye hatırlarım en azından.
Nikah cüzdanını ayrıca aynasının yanına koysun, öteki yanağını çevirdiği zaman kolayca bulabilsin, acısını o dindiriyorsa yapacak bir şey yok.
Kk ye uyeyse okur anlar belki yanlışını. Bide zaten sorunluymus eşi 2.çocuğu niye düşünmüş. Ben bile normal standartta bir evliligim olmasina ragmen tek cocuk yaptim ne cesaret 2. 3. cocuk pes diyorum boyle kadinlara sanki cocuk evliliklerini kurtaracakvallaha sıkıntılı da benim annem de tansiyon hastası kadın üzülmüş akşam akşam. o sıkıntılı da benimki de can ama derdini dinliyorum ama o beni ağlama taşına çevirdi resmen. bilmiyorum açıkçası çok gönlüm yok yeniden görüşmeye ama tersim cidden fenadır, fevri bir karar almak istemiyorum.
tabii canım ben de her derdini dinledim, ilk evliliğinden önce ilk evliliğinde, ikinci evliliğinde ne sırlarını bilirim bir kez bile ben onun yüzüne çarpmadım. bilememişim demek.
ben artık derdini kesin olarak dinlemem de hayatımda kalacak mı yoksa iletişim tamamen mi kopacak onu düşünüyorum. yoksa gelip "marilyn şu bu oldu" diye anlatamaz bundan sonraaynisini yasadim arkadasligimda.
arkadasim,kocam soyle kotu davraniyor ,kaba sozu var beni itiyor kakiyor ve daha birsuru tuhaf tuhaf seyler anlatiyor.bende tabi uzuluyorum teselli diyorum.o anda telefen caliyor ve ardadasim:Aşkıııiim, canim ne haber kacacimbu olaylar bir degil iki degil defalarca olunca dinlememeye daha dogrusu uzulmemeye basladim .her yil bosanacam derler karsilikli yeni 3.yu dogurdu
her hir gurlerinde yanlarinda olurum
barisinca kari koca kimse bizim icin mucadele etmiyor kimse arkadasimiz degilmis derlerben yinede salak gibi hayatimda tuyuyorum bu sahsi ammaaaa
zerre kadar dostluk barindirmadan sadece maksat küsülu olmamak
yok şimdi hakkını yemeyeyim. kocasıyla iyi olduğu zamanlar derdimi dinler, üzülürdü de bir de. kötü kalpli değildir, sadece sanırım istediği ve sahip olduğu hayat arasındaki farkları bende görüyor, ondan biraz kinli bana.Ya valla bide böle tipler karşısındakini dinlemez ben en çok ona uyuz oluyorumHiç dinlemiyordu beni resmen yıllarca kafam şişiridi
hatasını anlasa da kısa dönemli bir düzelme olacağından adım kadar eminim desem?Ben olsam ne yapardim.
1. Ciddi ve kesin olarak: artik bana evdeki sorunlarinizi anlatma. Alti cizerek sama belirtiyorm.. gibi bi konusma.
2. Ve eski gunlerin hatrina, ki seni sevdigini deger verdigini dusunuyorsun arkdasinin, bu yaptigin anneme soylemen yanj. hosuma gitmedi diyip muhabbete devam etmek. Ama tabi bu muhabbet eskisi kadr guzel olmaz benim icin. Soguk davranirim.
Ama kusmemde galiba.
Egerki hatasini anladiysa gecerli bu tabi.
sanırım biraz da o evliliği düzeltme sevdası. bir de çocukluğundan beri hep anne olmak isterdi. sanırım kendi tatmini için de böyle bir evliliğe çocuk kötü bir fikir açıkçaKk ye uyeyse okur anlar belki yanlışını. Bide zaten sorunluymus eşi 2.çocuğu niye düşünmüş. Ben bile normal standartta bir evliligim olmasina ragmen tek cocuk yaptim ne cesaret 2. 3. cocuk pes diyorum boyle kadinlara sanki cocuk evliliklerini kurtaracak
boşanma konusu da sıkıntılı değil zaten şu anda oturdukları evi ailesi verdi yani her halükarda adam çıkacak. ben yalnız yaşıyorum dedim ki baban öyle bir durumda sen de bizim yanımıza gel evi yeniden kiraya verelim derse oğlanı da alıp bana gelebilirsin. oğlanı benim evin yakınındaki okula veririz sen de bir iş falan bakarsın kendine ki babasının çevresi geniş bir iş illa ki bulunur. şurada ne hayatlar okuyoruz kadının hakikaten gidecek yeri yok. bu resmen 2. kez boşandı dedirtmemek için çekiyor. böyle daha mutlu sanırım. artık bana da dert yanamayacak o zaman nasıl rahatlayacak onu bilmiyorum.
işte sorun da orda ben hiç kendimi ondan üstün görmedim. ikimiz farklı hayatlar seçtik diye baktım olaya ama o hep "üniversite okudun da ne oldu, bekar çocuksuz kaldın" kafasında yaklaştı olaya. yani onun istediği bir koca ve bir çocuktu benimki ise değildi. bu kadar basitti benim için.Kısaca bu tip insanlarda özgüven eksikliği oluyor. Siz ona göre XL birisisiniz ve sizi kendinden üstün gördüğü için kompleks yapıyor. Arkadaş tanımına uygun olarak gereken her şeyi yapmışsınız.
Arkadaşınızın hadsizliklerine erdemli bir şekilde yaklaşmış ancak yine onun kendine olan öz saygısını kazandırmaya yetememişsiniz. Kendi derdine yansın.
Ortada kopacak bir şey yok çünkü her seferinde uzattığınız el boş kalmış karşıda bir el göremiyorum.
aslansın kadesaYılmadim, pes etmedim, ara ara gözlerim isyan etse dalagim şişse de okudum bagciim
aynısının benzerini yaşadım şu anda o arkadaşım kocişim kocişim diye ortalıkta dolaşırken ben, kendini ezdirdigi için hem arkadaşımdan hem de o lanet kocasından nefret eder duruma geldim.
işte sorun da orda ben hiç kendimi ondan üstün görmedim. ikimiz farklı hayatlar seçtik diye baktım olaya ama o hep "üniversite okudun da ne oldu, bekar çocuksuz kaldın" kafasında yaklaştı olaya. yani onun istediği bir koca ve bir çocuktu benimki ise değildi. bu kadar basitti benim için.
ama 2 hafta önce yaptığı zaten bir şeyleri sorgulamama neden olmuşken bu sefer sanırım salacağım ucunu nereye giderse.
aslansın kadesa
ilk kocasını da sevmezdim ama muhabbetimiz vardı, adamı kötüleyip kötüleyip yanıma getirip bir de sen F'ye niye soğuk davranıyorsun diye sorar dururdu. ya adam anana babana küfretmiş, seni iteklemiş ben bunu biliyorum, bir de boynuna mı atılayım adamın, sen koynuna giriyorsunn unutuyorsunn da ben girmiyorum diyemiyorsun, gerçi benzerini demişliğim var
elbette kendi hayatı, boşanmıyorsa zorla boşatamam ama ben üzlüyorum kocasına diş biliyorum ve sonra beni o adamla aynı ortama sokmaya çalışıyor haliyle gerim gerim gergin bir ortam oluyor kocası zaten evliliklerinin başından beri pek sevmez beni ama pek iplemedim hakkımdaki fikirlerini beni o adam ilgilendirmez ama ben soğuk durdukça adam bana iyice gıcık oluyor böyle bir kısır döngü var. ben de istiyorum ki hayatını bildiği gibi yaşayacaksa en azından bana bu kadar anlatmasın sorunlarını ya da en azından kocasıyla beni zorunlu olmadıkça aynı ortama sokmasınaçıkçası....
ben yerinde olsam umrumda bile olmazdı bu hali...
hani kendi çalıp kendi oynuyor ya evliliğinde...benimde benzer bir arkadaşım vardı...baya sorunlu bir evlilikti...
boşan dedim tabi ki ama boşanmadı diye de ona resti çekmedim...veya yüzüne vurmadım niye boşanmadın diye....
veya niye barıştın diye...bir yerden sonra herkesin kendi hayatı....
keşke aklı başına gelse başımın üzerinde yeri var ama benim hiç umudum yok açıkçası böyle kavga dövüş yıllarca sürecek evlilikleri adam da sonra başkasına gider zaten.Marilyn, sana dert yandıkça seni emniyet supabı (böyle mi yazılıyodu ya bu) olarak görüyor, ara ara böyle rahatladıkça aslında hayat o kadar da kötü değil diye düşünüp yeni güne uyanıyor. Bu uzun vadede iyi bir şey mi ki? Annesinin sabır taşına dönmesi çok mu iyi bir şey? Çocuğunun onun tavırlarıyla yetişmesi çok mu iyi bir şey? Erkeğin terketmesini zaten sağlayamayız ama yaptırım daha iyi, iki gün pff beni kıskandığından tavır koydu der, üçüncü gün yanımda olsa ne güzel olurdu der, sonrasında belki dank eder. Aklı başına gelmiş biçimde tekrar iletişim kurmaya çabalarsa senin hayır diyeceğini sanmıyorum zaten.
tabi ki sen haklısın ...o konuda sorun yokelbette kendi hayatı, boşanmıyorsa zorla boşatamam ama ben üzlüyorum kocasına diş biliyorum ve sonra beni o adamla aynı ortama sokmaya çalışıyor haliyle gerim gerim gergin bir ortam oluyor kocası zaten evliliklerinin başından beri pek sevmez beni ama pek iplemedim hakkımdaki fikirlerini beni o adam ilgilendirmez ama ben soğuk durdukça adam bana iyice gıcık oluyor böyle bir kısır döngü var. ben de istiyorum ki hayatını bildiği gibi yaşayacaksa en azından bana bu kadar anlatmasın sorunlarını ya da en azından kocasıyla beni zorunlu olmadıkça aynı ortama sokmasın
keşke aklı başına gelse başımın üzerinde yeri var ama benim hiç umudum yok açıkçası böyle kavga dövüş yıllarca sürecek evlilikleri adam da sonra başkasına gider zaten.
işte sorun da orda ben hiç kendimi ondan üstün görmedim. ikimiz farklı hayatlar seçtik diye baktım olaya ama o hep "üniversite okudun da ne oldu, bekar çocuksuz kaldın" kafasında yaklaştı olaya. yani onun istediği bir koca ve bir çocuktu benimki ise değildi. bu kadar basitti benim için.
ama 2 hafta önce yaptığı zaten bir şeyleri sorgulamama neden olmuşken bu sefer sanırım salacağım ucunu nereye giderse.
hala o şaşkınlığımı atamadım üzerimden, benim gayet mutlu kocaları karılarına tapan dostlarım değil ikinciyi birinci çocuğu yapmaya düşünüyor o 3 gün önce tokat yediği kocasından 2. çocuk yapma derdinde. yapsın yani hayat onun da o çocuklara ne olacak, böyle hırgürlü bir ailede büyüyecekler.Karı koca arasına girilmez diye boşa dememişler, senin bu tecrübe ettiğin durumu kaç kere tecrübe etmişimdir. Bazı kadınlar sadece yakınırlar, ben abartarak anlattıklarını düşünüyorum artık. Biz kızıyoruz ah arkadaşım vah arkadaşım hain Ökkeş koca falan fişman diyoruz ama o koca gonca oluveriyor. Bir de kocalarını dinlemek lazım diye düşünüyorum böyleleri için. Her insanın bir yeter noktası vardır anlattıkları kadar kötü olsa ertesi gün gelip çocuk düşünüyoruz moduna girmezler...
İnsanları değiştiremeyiz maalesef bazıları da böyle çıkıyor, bir daha yakındıklarında ölü taklidi yaparsan konuyu değiştirirsen ya da düzelir falan dersen bir daha sana yakınmazlar... Eğer böyle bir evliliğin içinde olmayı göze alıyorlarsa acıyı seviyorlar demek ki kendi tercihleri...
zaten facebooktan silmezse bizim de muhtemelen artık böyle bir arkadaşlığımız olacak, facebooktan birbirimizin kedili fotolarını beğenip altına "tatlışlar" yazacağız doğum günümüzü facebooktan falan kutlayacağız. daha ötesini artık benim akıl sağlığım kaldırmıyor çünküIste bu yüzden ben o arkadaşımdan uzak duruyorum yoksa benim sinirler isyan ediyor kaç o kızdan kaç diye eylem yapiyolar
Artık dinlemiyorum onu akıl vermiyorum yardimci olmuyorum
zaten bundan sonra bir ilişkimiz olursa da "inşallah canım ya" "Allah kalbine göre versin" "aldırma şekerim, kötü günler geçer" falan tadında olacak. çünkü ben cidden sıkıldım sadece sorun dinleyip sıkıntı taşı olmaktan. üstelik ben üzülüyorum ama ortada bir sonuç yok, o hayatından son derece mutlu 2 gün sonra. gerçi bunu unutsam da 2 hafta önce olan şeyi unutup ona bir daha bir sıkıntı mı anlatır mıyım ve sıkıntımı anlatmadığım insana arkadaşım der miyim pek de emin değilim.Benimde neredeyse buna cok benzeyen bir arkadaslıgım var suan.Yine dedigim gibi en yakına arkadasım bu kisi.Suana kadar bir sürü yakın arkadasımın bu sekilde tavırlar takındıgını görmüstüm bana karsı.Sonuc sabrımın tükendigi zamanlarda aynı sizin gibi yaptım bende.Tersledim.Ve sonucunda hep yazan artık bir geri adım atan kendine ceki düzen veren kendisi oldu.
Bende sizi sevdigine eminim.Fakat anlamadıgım bir sekilde insanlar böyle seyler yapabiliyor.Daha üstün görmeye calısabiliyorlar kendilerini bir seyleri yüze vurmayı seviyorlar karsısındakine ne kadar deger versede
Sanırım zaten karakterde var bu.Yani bir insanı ne kadar sevdigiyle alakası yok.Ama tespit ettim ki bir yerden sonra ne kadar tavır yaparsak o kadar da gizliyorlar bu özelliklerini iclerine atıyorlar
Cok arkadasım yaptı bana bunu.Cok arkadasımın cok kisiye yaptıgını da gördüm.Ama ciddi bir tavırdan sonra da düzelebiliyorlar.Bir dur diyorlar yani kendilerine
Önemli olan o tavrı takınmaktı.Sizde takınmıssınız.Öyle cok dik olmayın bencede tamamen arkadaslıgı kesecegim gibi.Cünkü sıradan bir arkadasta değil sacma birkac hareketinde silmek kolay olurdu ama bu "ilk arkadas" sonucta.Karakterinin eskiklikleri ya da gereksiz fazlalıgı mı desem bu yüzden tamamen silmemek iyi olur yani.
En azından o yazarsa konusun zaten bir daha cesaret edecegini sanmam dedigim gibi.Yazmazsa da keyfi bilir.Pisman olacaktır yinede
hala o şaşkınlığımı atamadım üzerimden, benim gayet mutlu kocaları karılarına tapan dostlarım değil ikinciyi birinci çocuğu yapmaya düşünüyor o 3 gün önce tokat yediği kocasından 2. çocuk yapma derdinde. yapsın yani hayat onun da o çocuklara ne olacak, böyle hırgürlü bir ailede büyüyecekler.
dediğin gibi yakınmayı seviyorlar. değiştirmek kanıksamaktan daha zor çünkü, değiştirmek için çaba sarfetmek lazım, yakınmak sadece çene gücü lazım.
zaten facebooktan silmezse bizim de muhtemelen artık böyle bir arkadaşlığımız olacak, facebooktan birbirimizin kedili fotolarını beğenip altına "tatlışlar" yazacağız doğum günümüzü facebooktan falan kutlayacağız. daha ötesini artık benim akıl sağlığım kaldırmıyor çünkü
zaten bundan sonra bir ilişkimiz olursa da "inşallah canım ya" "Allah kalbine göre versin" "aldırma şekerim, kötü günler geçer" falan tadında olacak. çünkü ben cidden sıkıldım sadece sorun dinleyip sıkıntı taşı olmaktan. üstelik ben üzülüyorum ama ortada bir sonuç yok, o hayatından son derece mutlu 2 gün sonra. gerçi bunu unutsam da 2 hafta önce olan şeyi unutup ona bir daha bir sıkıntı mı anlatır mıyım ve sıkıntımı anlatmadığım insana arkadaşım der miyim pek de emin değilim.
yani öyle şeyler anlatıyor ki duygusuz dinlemek imkansız. örneğin bundan bir sene kadar önce kocası göğün dibi delinmiş gibi yağmur yağarken koymuş bunu kapının önüne evden de çıkmıyorum, çocuğu da vermiyorum s.... git ne yaparsan yaptabi ki sen haklısın ...o konuda sorun yok
ama bu sefer kendi çıkıp 'sen nasıl arkadaşsın derdimi paylaşamıyorum'der...
hani o da bir nebze haklı olmuş olur...
yani duygu katmadan onu dinlemeye alışsan?
en sinirlendiğim anneme aksettirmesi oldu. ben biraz ana kuzusuyumdur. en küçük çocuk olduğumdan yalan yok şımarık büyütüldüm biraz. annem de babam da ablam da çok üzerime düştü, 9 yaş var ablamla aramızda, annem 35 babam 40 yaşındaymış doğduğumda haliyle biraz tekne kazıntısı durumu oldu bende. annem de babam da yaşlı insanlar, birinin yüksek tansiyonu birinin kalbi falan var, şehirden kaçmışlar stres yüzünden sahil kasabasında yaşıyorlar. bunlar kalkmış anneme kadar telefon ediyorlar.Ifrit oluyorum seninle konusamayip gidip herseyi ailesine, kocasina bilmemnesine anlatip milleti dolduranlardan, arkandan dedikodu yapanlardan ve senin de ailene kadar goturerek ortaligi bulandiranlardan! Bogasim geliyor boylelerini, son aylarda benim de basima geldi. Kazik kadar insanlar hala yuzune cevap vermeye cesaret edemeyip anasina danasina sikayer edip olayi sakiz gibi uzatiyorlar.
Senin ne amacla soyledigin basit denilebilecek bir sey annene kadar gitmis o kizin annesi tarafindan. Kimbilir senin dedigini nasil algiladi. Artik aile boyu kuserseniz şaşma. Ne sacma insanlar var ya, ufacik seylerden olay cikariyorlar. Bu insanlar sirf hayal kirikligi valla. Benim de yaram var bu konuda, ondan celallendim simdi, aklima geldi yine.
Neyse. Arkadaslik bitirmeye gelince. Son birkac ayda ben hem ablam dedigim bir yakinimi, hem de 20 yillik yakin arkadasimi hayatimdan cikardim. Farkli sekillerde cikardim. Birine acik acik derdimi ve sebebimi yazdim. Anlamadi. Gitti anasina danasina yalan yanlis anlatti. Simdi ailecek gorusmuyoruz, hem de akrabayiz. Buna pismanim. Cunku anlamayan insana laf anlatmaya calistim ve derdimi anlattim. Tuttu laflari bambaska algiladi, isine geldigi gibi. Masum birine soylenmisim, durduk yere uzmusum konumuna dusurdu beni ailesi karsisinda.
Ikinci kisiyle de direkt muhabbeti keserek, sessizce ilisigimi kestim. Bir sey anlatmadim. Ama anlayacak olsa zaten anlardi, olaylar olmustu yani. Kendisi konusunca kisa ve sohbeti bitiren ama normal tonda cevaplar verdim. Ama kendiligimden aramadim, sormadim, kafamda bitirdim. Gecen gun facebook hesabindan beni silmis, defoldu gitti kendiliginden. Laf anlatmadigima, anlamayacak 2. Bir kisi icin kendimi yormadigima memnunum.
Anlatmak istedigim sey su. Laftan anlamayana laf anlatma. Arkadasin o lafindan bile ne anlamlar cikarmis, sen ona acikca bitirdigini soylesen hepten ortaligi kaldiracak, canin sıķılacak, hic ugrasma. Suclu da sen olacaksin. Gidecek aglayacak, sizlayacak millete, sen "masum kizi durduk yere aglatip birakan kotu arkadas" olacaksin benim gibi. Simdi bile seni o konuma sokmus baksana. Ama sessizce mesafeni koymak daha temiz oluyor, kimse seni birsey icin suclayamiyor.
Ha laftan anlayan insanla her zaman konusma taraftariyim. Ama boyle insanlar seni yanlis anliyor, anlamak istemiyor , ve yanlis aksettiriyor herkese. O yuzden bosa kendini yormasan da olur