Yazdıklarının hepsini okudum seni yargılamak değil ama senin yerinde ben olsam çocuğunu istemeyin birini ben hiç istemem bu 1.si kaç yaşına gelmiş bı erkek kendi kararını veremiyorsa sen artık nereye kadar guvenebilirsin bu kişiye ayrıca şunu da söylemek isterim bende bı anneyim senin hayatın önce evladın sonra sensin bence kararlarını bu doğrultuda alırsan belki hayatın daha kolaylaşır benden sana bi tavsiye uzulmeni istememMerhaba hanımlar,
Burada genelde okuyordum konuları, başka bir üyeliğim vardı ama şifresini hatırlayamayınca giremedim. O yüzden yeni üyelere yaptığınız muameleyi yapmadan, herkese yaptığınız gibi fake konu demeyeceğinizi ümit ederek yazıyorum :)
Benim 6 yaşında bir kızım var. İyi bir işim var. 1 yıl önce boşandım. 3 yılı aşkın süre çekişmeli boşanma davam sürdü sonradan anlaşmaya vardık. Konu bu değil tabii ama özet geçmem gerekiyordu.
Konuya gelirsek; linçlemeden lütfen böyle şeylerin olabileceğini düşünerek yargılamadan dinleyin beni. Zaten uzun zamandır canım yanıyor bir de siz üzmeden söyleyin söyleyeceğinizi lütfen
Boşanma davamın sonlarına yakındı, biriyle tanıştım. 1,5 yıldır ilişkimiz sürüyor. Sevgilim benden 8 yaş küçük, hiç evlenmemiş ve doğu kültüründen geliyor her ne kadar batıda büyüse de. Ailesinden uzakta yaşıyor başka şehirde. Üstelik yıllardır neredeyse liseden beri böyle. Maddi olarak da ailesine bağımlı olmadığı gibi o yardım ediyor. Bunları söylememdeki nedeni anlayacaksınız.
Ailesine konuyu açtığında evlenmemizi istemediler. Ben 38, o 30 yaşında. Bu arada belirteyim yaşıtları gibi kesinlikle değil. Zaten yaşını sonradan öğrenmiştim ve çok şaşırmıştım, çok olgun biridir normalde. Ailesi yaşımın problem olmadığını söylemiş ama çocuğum olduğu için oğulları başkasının çocuğunu mu büyütecekmiş, ya kapıya eski eşim dayanırsaymış gibi türlü türlü şeyler söylüyorlarmış erkek arkadaşıma. Babası çok sert olduğu için ancak cesaretini topladı konuştu, ikisinde de evde kızılca kıyamet kopmuş, tartışma çıkmış kesinlikle olmaz diyorlar. Ne yapacağımızı şaşırdık
Tartışıp durduk, ayrıldık kısa süreliğine 1 hafta kadar, birinde de 10 gün kadar. Başka başka şeylerden tartıştık gibi ama temelinde ailesinin tutumundan dolayı, bir araya gelemediğimiz için yatan sebepler var. Ne evliliğe adım atıyor ne de ailesine söz geçirebiliyor. O da zor durumda onu da anlıyorum kıyamıyorum ama böyle hayallerimizi yaşayamamak çok koyuyor. Üstelik nereye kadar bekleyeceğiz? Evlenip çocuğumuz olması için benim yaşımın da önemi var bunu kendisi de biliyor ve kendisi söylüyordu acele etmeliyiz diye. Bana bugün ailem istemiyor diye adım atmazken yarın bir gün bir evin bir oğlu olarak ve kültürünün etkisiyle ailem torun istiyor soyumuz devam etmeli deyip 5 sene sonra hadi eyvallah demeyeceğini de düşünmüyorum. Çok koyuyor hayalini kurduğumuz her şeyi askıya almamız. Üstelik ne yapalım diye konuyu açtığımda beklememiz gerektiğini söylüyor 1 yıl falan geveliyor. Neyi bekleyeceğiz değişmeyecek bu fikirleri, kararlı olmak zorundasın dediğimde ailemi silip atamam diyor. Ki at diyen de yok, onlar hayatına saygı göstermek zorunda diyorum. O ağlıyor, ben ağlıyorum. Bu şekilde düzen de kuramıyorum. Vazgeçelim gerekirse çocuk vs yapmayalım böyle evlenmeden devam edelim ailem kabul edene kadar dedi hatta. Ama mantıklı olan bu değil, evcilik oynamıyoruz diyorum. Sonuçta ailesi kabul edene kadar -ki ederlerse!- 2 haftada bir görüşebilmek (o da ben de farklı şehirlerdeyiz) hiç mantıklı gelmiyor bu yaşta. Israr edince derdin evlilik mi, bizi bu yüzden bitirmek mi falan saçmalıyor. Sıkışıp kaldık, ayrılamıyoruz bir araya tam gelemiyoruz. Resmen arafta bir ilişki yaşamaya başladık, çok zorlanıyorum, ne yapacağımı bilemiyorum. Ayrılmayı da denedim onu da beceremedik
Bu nasıl iğrenç bir yorum! Evlenip hayatımıza yön vermek istemek mi azgınlık? Bir yuva kurmayı isteyen herkes size göre azgın o zaman? Ayrıca seks düşkünü biri olsam gidip ayrı şehirde 2 haftada bir gördüğüm bir insanla olmaz yanı başımda biriyle her gün olurdum. Ben yazarken utandım siz böyle yorum yaparken utanmıyorsunuz!
Evet onlara da hak verdiğim durumlar oldu. Sonuçta beni tanımıyorlar korkuyorlar çocukları için endişeleniyorlar ama keşke tanımak için izin verselerdi. Eski eş konusunda da erkek arkadaşıma da söyledim sonuçta işi gücü olan biri ıyuşturucu kaçakçısı vs değil o da bela olmak istemez korkar kendinden. Yani ailesini anlıyorum ama oğulları da seviyorum yapamıyorum onsuz diyorsa bi şans verebilirlerdi tanımak için diye düşünüyorum.@ema1 yine formunda
Konu sahibi, karşındaki adamın ailesi de kendince haklı kısmen; çocuklu biriyle olmak çok zor, eski eş sürekli hayatınızda olacak, bunu herkes kabul edip medenice yürütemeyebilir. "Başkasının çocuğunu mu büyütecek?" demeleri çok çirkin, o ayrı.
Benim kuzenim de boşanmış çocuklu bir kadınla birlikte, kuzen hiç evlenmedi, ailesi kızın boşanmış olmasını sorun etmiyor, çocuklu olması da aslında sorun olmaz ama eski eş baya psikopat imiş, bu yüzden kuzenimin ailesi çekiniyor. Hatta geçen "keşke o adam karışıp huzur bozmayacak olsa da o küçük kıza biz kol kanat gerip aile olsak" dediler, böyle merhametli, aklı başında insanlar da var yani.
Önemli olan karşındaki adamın duruşu, iki arada bi derede kalmış olabilir, zor bi durum ama güven vermiyorsa hiç uzatmaya gerek yok. O seni ikna edeceğine sen ona dil döküyor gibisin, yapma.
Aileyi evlenirken silip atmak kolay değil onu da anlıyorum. İkna edip öyle her şey güzel güzel olsun istiyor. Çocuğu istememekten değil de ailesinden dolayı sorun yaşıyoruz. Ailesi istemiyor ama onda kararlı olup haklısınız bu konuda direnebilen sonuçta. Benim kızdığım da bu. Bu şekilde yapmadığı sürece olamayız birlikte bir adım atamayız.
Oğullarında o duruşu göremediler demek ki, bilemedim.
Ailesine söylediğine eminmisiniz, siz zorlayınca söyledim ama istemiyorlar demiş olabilir mi.
Yok ailesi bir iki söylüyordu şimdi söyleyemiyorlar istemediği için :)) güldüğüme bakmayın trajikomik ne yazık ki durum. Kız önerip duruyorlardı o da istemediğini beni bilmeden önce ailesi sonra öğrendiler ve tabii artık bir şey diyemiyorlarBenden bişey bek
Benden bişey bekleme gittiği yere kadar demiş resmen bu tür insanlar ailesinin bulduğu kız ile şak diye evlenir olan size olur nerden biliyosun diye sorma
Evet burada ikna edecek tek kişi var o da erkek arkadaşım.
Kesinlikle hoş olmayan bir yorum ve sanki nikahsız yaşayıp gitmek isteyenler kurban gitti diye bir algı yapılmış yorum.
Evet yaşıyoruz ama öyle çok sık değil. İstese yanlış anlaşılmasın söylediğim ama çok rahat bir şehirde ve iyi işi olan yakışıklı biri. Evlilik için başka başka kızlar buldu ailesi istemediğini söyledi hep. Yani beni sevmese uğraşmazdı o da. Bir kez söyledim hayır dediler der yoluna bakardı. Babası bildiğiniz gibi değil çok çok sert bir adam. Annesi deseniz ayılmış bayılmış tartışmadan sonra
Haklısınız ben de aynen böyle söyledim. Bu evlilik bitse asıl ben kahrolurum, enkazdan çıkıp hayat kuranlar gibi her şey yıkılır altında ben kalırım diye anlattım. O evlenmek istiyor ne kadar çekinse de ama ailesinin onayı olmadan da adım atamıyor. Onlar da onaylamıyor. Kendisi de çok üzgün ama netlik, kararlılık daha iyi gösterilmeli
Yok eminim. Yaşımdan dolayı çocuk endişesi vardı bundan dolayı da beklemeyip ailesiyle konuşup yol almak istedi ama tabii isteklerine ailesi karşı çıkınca durumlar karman çorman oldu
Kesinlikle yanlış bir yorum, algıyı başka yöne çarpıtmaktan başka şey değil. Konuya gelirsek, evet daha önce tartıştık kavga ettik en az 3 kez her yerden sildim engelledim. Bunu söylemek kolay gibi görünse de içimde kopan fırtınaları bir ben bilirim. Sonra geldi karşıma çıktı özür diledi derken sevgi de olunca kapattım. Yaşayıp görmek istemiyorum. Ben inanır mısınız beni üzmelerini bile düşününce olsun mutsuzluğa da varım onunla demiştim. Ama kırgınım şimdi. Ailesine rest çekemeyip bizi bilinmez bir yola savuruyor diye kırgınım. Oysa ben de ne çok riski göze aldım. Ailesidir dışarıda kalırlar diye düşündüm. Ama siz de haklısınız, yarın sen yanlış seçim yaptın evlendin çocuk yaptın ailem de haklı demeyeceği malum :/
Çok haklısınız çok! Güvenim de sarsıldı ama kolay değil mücadele ediyor o da ailesine karşı savaşıyor diye kalbime telkinde bulundum. İyi dilekleriniz için de teşekkür ederim
Bakın zor bir evlilikten binbir mücadele ile çıkmışsınız bu saatten sonra sizi yoracak değil dinlendirecek bir adam ile birlikte olmaya çalışın bence bu adam tam boşanma sürecinizde hayatınıza girip bir duygusal boşluğu kapattığı için bu kadar anlam yüklemişsiniz ki bu daha adam ile alakalı sıkıntılar birde aileyi düşünün gerçekten böyle bir hayatı yaşamaya bunca sıkıntıya enerjiniz var mı? Onun yerine kendinize ve evladınıza odaklanıp sizi gerçekten sevip koruyup kollayan birini mi beklerseniz?Merhaba hanımlar,
Burada genelde okuyordum konuları, başka bir üyeliğim vardı ama şifresini hatırlayamayınca giremedim. O yüzden yeni üyelere yaptığınız muameleyi yapmadan, herkese yaptığınız gibi fake konu demeyeceğinizi ümit ederek yazıyorum :)
Benim 6 yaşında bir kızım var. İyi bir işim var. 1 yıl önce boşandım. 3 yılı aşkın süre çekişmeli boşanma davam sürdü sonradan anlaşmaya vardık. Konu bu değil tabii ama özet geçmem gerekiyordu.
Konuya gelirsek; linçlemeden lütfen böyle şeylerin olabileceğini düşünerek yargılamadan dinleyin beni. Zaten uzun zamandır canım yanıyor bir de siz üzmeden söyleyin söyleyeceğinizi lütfen
Boşanma davamın sonlarına yakındı, biriyle tanıştım. 1,5 yıldır ilişkimiz sürüyor. Sevgilim benden 8 yaş küçük, hiç evlenmemiş ve doğu kültüründen geliyor her ne kadar batıda büyüse de. Ailesinden uzakta yaşıyor başka şehirde. Üstelik yıllardır neredeyse liseden beri böyle. Maddi olarak da ailesine bağımlı olmadığı gibi o yardım ediyor. Bunları söylememdeki nedeni anlayacaksınız.
Ailesine konuyu açtığında evlenmemizi istemediler. Ben 38, o 30 yaşında. Bu arada belirteyim yaşıtları gibi kesinlikle değil. Zaten yaşını sonradan öğrenmiştim ve çok şaşırmıştım, çok olgun biridir normalde. Ailesi yaşımın problem olmadığını söylemiş ama çocuğum olduğu için oğulları başkasının çocuğunu mu büyütecekmiş, ya kapıya eski eşim dayanırsaymış gibi türlü türlü şeyler söylüyorlarmış erkek arkadaşıma. Babası çok sert olduğu için ancak cesaretini topladı konuştu, ikisinde de evde kızılca kıyamet kopmuş, tartışma çıkmış kesinlikle olmaz diyorlar. Ne yapacağımızı şaşırdık
Tartışıp durduk, ayrıldık kısa süreliğine 1 hafta kadar, birinde de 10 gün kadar. Başka başka şeylerden tartıştık gibi ama temelinde ailesinin tutumundan dolayı, bir araya gelemediğimiz için yatan sebepler var. Ne evliliğe adım atıyor ne de ailesine söz geçirebiliyor. O da zor durumda onu da anlıyorum kıyamıyorum ama böyle hayallerimizi yaşayamamak çok koyuyor. Üstelik nereye kadar bekleyeceğiz? Evlenip çocuğumuz olması için benim yaşımın da önemi var bunu kendisi de biliyor ve kendisi söylüyordu acele etmeliyiz diye. Bana bugün ailem istemiyor diye adım atmazken yarın bir gün bir evin bir oğlu olarak ve kültürünün etkisiyle ailem torun istiyor soyumuz devam etmeli deyip 5 sene sonra hadi eyvallah demeyeceğini de düşünmüyorum. Çok koyuyor hayalini kurduğumuz her şeyi askıya almamız. Üstelik ne yapalım diye konuyu açtığımda beklememiz gerektiğini söylüyor 1 yıl falan geveliyor. Neyi bekleyeceğiz değişmeyecek bu fikirleri, kararlı olmak zorundasın dediğimde ailemi silip atamam diyor. Ki at diyen de yok, onlar hayatına saygı göstermek zorunda diyorum. O ağlıyor, ben ağlıyorum. Bu şekilde düzen de kuramıyorum. Vazgeçelim gerekirse çocuk vs yapmayalım böyle evlenmeden devam edelim ailem kabul edene kadar dedi hatta. Ama mantıklı olan bu değil, evcilik oynamıyoruz diyorum. Sonuçta ailesi kabul edene kadar -ki ederlerse!- 2 haftada bir görüşebilmek (o da ben de farklı şehirlerdeyiz) hiç mantıklı gelmiyor bu yaşta. Israr edince derdin evlilik mi, bizi bu yüzden bitirmek mi falan saçmalıyor. Sıkışıp kaldık, ayrılamıyoruz bir araya tam gelemiyoruz. Resmen arafta bir ilişki yaşamaya başladık, çok zorlanıyorum, ne yapacağımı bilemiyorum. Ayrılmayı da denedim onu da beceremedik
Siz bunları bilip olabileceğine ihtimal veriyor musunuz? Erkek arkadaşınız onları dinlemeyip evlenseniz mutlu olabilecek misiniz? 13 yıldır ben eşimi abisinin etkisinden çıkamadım. 6 yaşında kızınız var, onu düşünün aşk meşk hikaye. En çok zararı siz ve kızınız görürsünüz. Sizi oyalamasına da müsade etmeyin, 1 yıl sonra 39 yaşında olacaksınız.
