Antidepresanlar ile tedavi hakkında ne düşünüyorsunuz ?Yardımlarınızı bekliyorum.

Sorcha .!.:

Merhaba, iyi geceler ...
Bazı şeyleri aşamıyorum . Psikiyatri'den destek almayı düşünüyorum.
Bu hafta içine bir randevu ile.
Yani önceden ilaçla sakinleşmeye , iyileşmeye hiç inanmaz . İnsanın aklıyla bir şeylerin üstesinden gelebileceğine inanırdım.
Ama bunda da yanılmışım sanırım. Kör bir inatmış bu.
Ben başaramıyorum çünkü. Aşamıyorum .
Sürekli ağlama + sürekli uyuma + ağız kuruluğu ile birlikte iştahsızlık + rüyalarda kan görmek + rüyalarımda sürekli aynı kişiyi görmek + rüyalarımda sevdiklerimin ölmesi, bir karmaşa,kan gölleri ...
Ve karanlıkta uyuma korkum vardı, 1-2 aydır yendim sanırım. Babamın odasından gelen loş ışıkla uyuyorum azcık, kendi odamın kapısı azcık aralı.
Normalde odamda kocaman lamba yanardı, loş bile değil.
Ama dün gece sanki odada bir şey varmış gibi rahatsız oldum. Biliyorum bilinçaltı bir huzursuzluk bu.
Mesela bütün gün, işim yok diyelim, uyumak istiyorum yatakta yatmak istiyorum. Ama ben sanki biri bana kızacak gibi, sanki bir suç işliyormuşum hissi ile erken kalkmam lazım diye erken kalkıyorum. Oysa uyumak isterken.
Ya da dışarda arkadaşlarımla otururken, sürekli huzursuzluk yarı otur kalk durumları, bir an önce eve gitmem gerekiyor gitmezsem biri bana kızacak gibi hissediyorum.
Hele dışarıdayken, hava karardığında sanki biri arkamdan yaklaşır gibi, kaçar gibi yürüyorum. Hava karardığı an eve girmem lazım.
Korkularım çok, gelecek korkum. Torunlarıma kadar düşünüyorum neredeyse.
2-3 ay ,belki daha fazla ay önce söylenmiş basit kalp kırıcı bir söz, tam makyaj yaparken aklıma geliyor nerden geliyorsa, sinirlenip kuruyorum.
Hayatımdaki tüm sevdiklerimden bile niyetlerinden şüphe edip onlardan iğrenmeye başladım.
En yakın arkadaşım bile sanki ondan nefret ediyormuşum gibi hissediyorum. BUna rağmen onu bırakamıyorum.
Yani onu göresim gelmiyor.
Annem sonra, bugün annemle kavga ettim. Otobüste ağladım. Telefonu çarpcaktım yere. Kendimi ordan oraya atasım geldi.
Sinirim aşırı derecede. Takıntılarım vs .
Artık aşamıyorum. Olmuyor .
Doktora gitmeye karar verdim. Gitmem lazım çünkü ben kendimi kaybediyorum.
Ne bu kadar sıkıntı demeyin. Birikti bir şeyler ve en son benim için çok önemli , çok sevdiğim birinden gördüğüm kalbimi kıran ağır bir durumdan sonra iyice sıyırdım . Aşırı unutkanlıklarım + isim karıştırmalarım + bir cümleyi 4-5 kere baştan kurmaya çalışma + cümle ortasında kal gelmesi durumu.
Yazarken iyi hoş. Ama konuşurken bir anda kafam gidiyor.
AntiDepresanlar bana kilo aldırır mı ? Sizce işe yarar mı ?

Genişletmek için tıkla...

Sorcha .!.:

Gerçekten sana özel gibi :)
Ben araştırayım bunu.

Genişletmek için tıkla...

Sorcha .!.:

Merhaba, iyi geceler ...
Bazı şeyleri aşamıyorum . Psikiyatri'den destek almayı düşünüyorum.
Bu hafta içine bir randevu ile.
Yani önceden ilaçla sakinleşmeye , iyileşmeye hiç inanmaz . İnsanın aklıyla bir şeylerin üstesinden gelebileceğine inanırdım.
Ama bunda da yanılmışım sanırım. Kör bir inatmış bu.
Ben başaramıyorum çünkü. Aşamıyorum .
Sürekli ağlama + sürekli uyuma + ağız kuruluğu ile birlikte iştahsızlık + rüyalarda kan görmek + rüyalarımda sürekli aynı kişiyi görmek + rüyalarımda sevdiklerimin ölmesi, bir karmaşa,kan gölleri ...
Ve karanlıkta uyuma korkum vardı, 1-2 aydır yendim sanırım. Babamın odasından gelen loş ışıkla uyuyorum azcık, kendi odamın kapısı azcık aralı.
Normalde odamda kocaman lamba yanardı, loş bile değil.
Ama dün gece sanki odada bir şey varmış gibi rahatsız oldum. Biliyorum bilinçaltı bir huzursuzluk bu.
Mesela bütün gün, işim yok diyelim, uyumak istiyorum yatakta yatmak istiyorum. Ama ben sanki biri bana kızacak gibi, sanki bir suç işliyormuşum hissi ile erken kalkmam lazım diye erken kalkıyorum. Oysa uyumak isterken.
Ya da dışarda arkadaşlarımla otururken, sürekli huzursuzluk yarı otur kalk durumları, bir an önce eve gitmem gerekiyor gitmezsem biri bana kızacak gibi hissediyorum.
Hele dışarıdayken, hava karardığında sanki biri arkamdan yaklaşır gibi, kaçar gibi yürüyorum. Hava karardığı an eve girmem lazım.
Korkularım çok, gelecek korkum. Torunlarıma kadar düşünüyorum neredeyse.
2-3 ay ,belki daha fazla ay önce söylenmiş basit kalp kırıcı bir söz, tam makyaj yaparken aklıma geliyor nerden geliyorsa, sinirlenip kuruyorum.
Hayatımdaki tüm sevdiklerimden bile niyetlerinden şüphe edip onlardan iğrenmeye başladım.
En yakın arkadaşım bile sanki ondan nefret ediyormuşum gibi hissediyorum. BUna rağmen onu bırakamıyorum.
Yani onu göresim gelmiyor.
Annem sonra, bugün annemle kavga ettim. Otobüste ağladım. Telefonu çarpcaktım yere. Kendimi ordan oraya atasım geldi.
Sinirim aşırı derecede. Takıntılarım vs .
Artık aşamıyorum. Olmuyor .
Doktora gitmeye karar verdim. Gitmem lazım çünkü ben kendimi kaybediyorum.
Ne bu kadar sıkıntı demeyin. Birikti bir şeyler ve en son benim için çok önemli , çok sevdiğim birinden gördüğüm kalbimi kıran ağır bir durumdan sonra iyice sıyırdım . Aşırı unutkanlıklarım + isim karıştırmalarım + bir cümleyi 4-5 kere baştan kurmaya çalışma + cümle ortasında kal gelmesi durumu.
Yazarken iyi hoş. Ama konuşurken bir anda kafam gidiyor.
AntiDepresanlar bana kilo aldırır mı ? Sizce işe yarar mı ?

Genişletmek için tıkla...

Sorcha .!.:

Aynen başka ilaç bilmiyorum içiyor mu ? Bırakacağını sanmıyorum canım xanax ağır durumdakilere mi veriyorlar?

Genişletmek için tıkla...

Sorcha .!.:

Benim babamda xanax kullanıyor. Çoğu zmn iyi ama sanki hala sinitli gibi. Bilmiyorum ki neden acaba? Her akşam olmasa da haftanın 3-4 günü viski içiyor 1 2 bardak. Zararlı değil mi ilaçla ?

Genişletmek için tıkla...

roseGirl .!.:

Benim babam cipralex,prozac ve şuanda xanax kullanıyor..Aynen benim babamda öyle fakat doktor ilacın etkisi oldugunu söylüyor karşılık verince çok daha üzülüyor ve bağırıyor o yuzden biz sinirlendirmemeye çalışıyoruz Doktorlar 1 2 bardaktan bir şey olmaz diyorlar ama karaciğeri çok etkiliyor canım alkol bıraktırmaya calıssanız iyi olur :/

Genişletmek için tıkla...

Sorcha .!.:

Aynen başka ilaç bilmiyorum içiyor mu ? Bırakacağını sanmıyorum canım xanax ağır durumdakilere mi veriyorlar?

Genişletmek için tıkla...

cryptic .!.:

bende küskündüm biraz rabbimize,sonra 30yaşımdan sonra birden herşey tersine döndü sanki olumlu şeyler olmaya başladı,ve dünyanın bir sınama dünyası olduğunu düşünüyorum küskün olmak insanı daha çok geriye götütürür..

Genişletmek için tıkla...

temmuzsogugu .!.:

Kardes psikiyatriste gitmen lazim.ben ilaclarla 6kilo almistim birakinca 7kilo verdim.onlari dertetme sende iyiles hemen benim gibi

Genişletmek için tıkla...

thelworld .!.:

Kafanıza göre sakın bu ilaçları başlamayın.Doktor kontrolünde başladıysanız yine doktor kontrolünde bırakınız.

Ayrıca bu ilaçlar uyuşturucu değildir.Sizi uyuşturmazlar sadece beyinde ki serotinin adlı maddenin (mutluluk hormonu diyebiliriz, eksikliğinde insan depresiftir ve OKB hastalarında da eksikliği takıntıya neden olur ) beyin hücrelerindeki reseptörler tarafından geri emilmesini engeller.Yani sizin beyninizde zaten az salgılanan serotininin , emilmesini engeleyerek , sizi depresyondan kurturarır ve kafayı taktığınız şeyleri bir müdett sonra takmamaya başlarsınız.

Bu ilaçları uzun süre kullanıp , tamam ben iyileştim deyip bırakırsanız , en başa dönersiniz.

Kademeli azaltarak doktor kontrolünde bırakılmalıdır.

Genişletmek için tıkla...

meryemd .!.:

Geçmiş olsun canım,ben tecrubem olduğu için yazıyorum. Eskiden Antidepresan kelimesi bile beni ürkütürdü ama şimdi çok şükür eskiye göre ne kadar iyiysem önce Allah sonra bu ilaçlar diyorum. Sana önemli bi tavsiye vermek isterim devletlerde pek ilgilenmiyorlaar güvendiğin bir doktor yoksa bir özele git doktorunu araştır ilk bir kaç görusmen böyle gitsin yoksa diğerlerine canım sıkkın desen bile ilaç veriyorlar hastalığının köküne inmiyorlar.Ağlayarak dönmüştüm hastaneden bu yüzden.Yaklaşık bir yıl önce artık hayatım bitti demiştiim ama bugun çok şüükür diyorum.
Ama şunu da bilmelisin eskisi gibi asla olamıyorsun belki olanlar da vardır ama ben böyle sorunlar yasayıp da sonradan çok iyi olan görmedim. İlaçlar sihirli değnek değil zaten sadece sana destek oluyor sen elinden geldiğince hayatın akışına dalıp birşeylerle meşgul olmaya bakıyorsun ve böylece yasayıp gidiyorsun işte.
Ayrıca doktorlar sana yeterli bilgi vermiyor mesela depresyon en hafif psikolojik rahatsızlıkmış bunu asla doktordan duymadım yani seni yeterince bilinçlendirmiyor bu konuda blinçli olmaya çalış ama her bilgiyi okuma çünkü seni daha kötü yapabliyor.İlaçlar beynini tamir ediyor ama büyük yük yine sana kalıyor.
Aslında yazacak çok şey var ama yazarken kendimi iiyi ifade edemiyorum ne yazıkki.

Genişletmek için tıkla...

meryemd .!.:

Bu arada inançsızmış gibi hissetme oluyordu bende ya da sanki cezalandırlıyormuşum gibi ama bunların hepsini hastalığa bağlıyorum ve üzerinde durmadıkça da bir sorun yasamıyorum.
Dua namaz yani bu tür manevi şeyler de çok işe yarıyor.
Eğer istersen sana güzel dualar verebilirim.

Genişletmek için tıkla...

Sorcha .!.:

Merhaba, iyi geceler ...
Bazı şeyleri aşamıyorum . Psikiyatri'den destek almayı düşünüyorum.
Bu hafta içine bir randevu ile.
Yani önceden ilaçla sakinleşmeye , iyileşmeye hiç inanmaz . İnsanın aklıyla bir şeylerin üstesinden gelebileceğine inanırdım.
Ama bunda da yanılmışım sanırım. Kör bir inatmış bu.
Ben başaramıyorum çünkü. Aşamıyorum .
Sürekli ağlama + sürekli uyuma + ağız kuruluğu ile birlikte iştahsızlık + rüyalarda kan görmek + rüyalarımda sürekli aynı kişiyi görmek + rüyalarımda sevdiklerimin ölmesi, bir karmaşa,kan gölleri ...
Ve karanlıkta uyuma korkum vardı, 1-2 aydır yendim sanırım. Babamın odasından gelen loş ışıkla uyuyorum azcık, kendi odamın kapısı azcık aralı.
Normalde odamda kocaman lamba yanardı, loş bile değil.
Ama dün gece sanki odada bir şey varmış gibi rahatsız oldum. Biliyorum bilinçaltı bir huzursuzluk bu.
Mesela bütün gün, işim yok diyelim, uyumak istiyorum yatakta yatmak istiyorum. Ama ben sanki biri bana kızacak gibi, sanki bir suç işliyormuşum hissi ile erken kalkmam lazım diye erken kalkıyorum. Oysa uyumak isterken.
Ya da dışarda arkadaşlarımla otururken, sürekli huzursuzluk yarı otur kalk durumları, bir an önce eve gitmem gerekiyor gitmezsem biri bana kızacak gibi hissediyorum.
Hele dışarıdayken, hava karardığında sanki biri arkamdan yaklaşır gibi, kaçar gibi yürüyorum. Hava karardığı an eve girmem lazım.
Korkularım çok, gelecek korkum. Torunlarıma kadar düşünüyorum neredeyse.
2-3 ay ,belki daha fazla ay önce söylenmiş basit kalp kırıcı bir söz, tam makyaj yaparken aklıma geliyor nerden geliyorsa, sinirlenip kuruyorum.
Hayatımdaki tüm sevdiklerimden bile niyetlerinden şüphe edip onlardan iğrenmeye başladım.
En yakın arkadaşım bile sanki ondan nefret ediyormuşum gibi hissediyorum. BUna rağmen onu bırakamıyorum.
Yani onu göresim gelmiyor.
Annem sonra, bugün annemle kavga ettim. Otobüste ağladım. Telefonu çarpcaktım yere. Kendimi ordan oraya atasım geldi.
Sinirim aşırı derecede. Takıntılarım vs .
Artık aşamıyorum. Olmuyor .
Doktora gitmeye karar verdim. Gitmem lazım çünkü ben kendimi kaybediyorum.
Ne bu kadar sıkıntı demeyin. Birikti bir şeyler ve en son benim için çok önemli , çok sevdiğim birinden gördüğüm kalbimi kıran ağır bir durumdan sonra iyice sıyırdım . Aşırı unutkanlıklarım + isim karıştırmalarım + bir cümleyi 4-5 kere baştan kurmaya çalışma + cümle ortasında kal gelmesi durumu.
Yazarken iyi hoş. Ama konuşurken bir anda kafam gidiyor.
AntiDepresanlar bana kilo aldırır mı ? Sizce işe yarar mı ?

Genişletmek için tıkla...

O_Simdi_Depresyonda .!.:

Sana şunu söyleleyim; antidepresanlar seni iyi etmez, beynine etki eder ama bulunduğun durumun verdiği gerçek duyguları değil de bulunduğun durumun veremediği sahte duyguları verir.
Bu konuda "Antidepresan Tuzağı" kitabını ve "Antidepresan efsanesinin sonu" kitaplarını okuyabilirsin. Yazarı da doktor ve en azından kullanmaya başlamadan önce bir oku, fikrin olsun. Çok çok kötü olmadığın müddetçe kullanmamanı tavsiye ederim.
Kendini sadece şuna inandır; her ne durumda olursan ol o durum geçecek, bitecek.
Hayatta trip atacak annen bile var, burada gelip yazacak imkanın da var, arkadaşların var. Hep olmayanı değil de olanı da gör.
Ben de sıkıntılar yaşadım, delireceğimi sandığım anlarım oldu ki inan benim yaşadıklarım bazı arkadaşların "dert" dediklerinin yanında okyanus olur.
Ben hep Allah'a sığınmaya gayret ediyorum, bilirim ki her şey onun dilemesiyle... Zaman zaman gel gitlerim oldu haşa Allah'a karşı kırılır gibi oldum.
Eğer sağlığın sıhhatin yerindeyse, eziyet işkence baskı görmüyorsan, kimseye el açmıyorsan hele de bir annen varsa ne kadar şükretsen azdır.
En kötü günümüz böyle olsun.

Genişletmek için tıkla...

Sorcha .!.:

Neyi kullanmıştın ?

Genişletmek için tıkla...

VivaLaJuicy .!.:

Canım ben de farkında olmadan birikim sonucu dibe vurdum geçen yaz.
Daha dibe vurmadan önce bir doktor antidepresan vermişti; almadım.
Ama hep yazıyorum ilgili konulara; ben bilgisayar başına geçip derdimi yazacak durumda dahi değildim.
O derece fenaydım, olmadık şeyler üretiyordu zihnim, deliliğe yakın durumlardı benim için ve antidepresan kullanmadan atlattım.
Tabii ki her şey insanın kendinde; fakat sana şunu belirteyim; ben yaz döneminde yaşamaya başladığım için bu çöküşü, avantajlıydım belki de; çünkü okulum tatile girmişti, çalışmıyordum da. Ailem de destekçim oldu.
Eğer çalışmak durumunda olsaydım ya da okulum olsaydı ilaçsız olmazdı; dışarıya çıkamadığım, hatta resmen yaşayamadığım için olamazdı.
İşimden, derslerimden uzak kalırdım.
Sen benim kadar berbat durumda da değilsin buraya yazabildiğine göre uzun uzun.
O sebeple çalışmıyorsan kendine zaman verebilirsin çünkü olacak, çıkacaksın sen de o kötü düşünce kuyusundan.
Benim atlatmam da tabii ki çok zor oldu. Sabrettim. Kolay değil o endişeleri, aşırı karamsar düşünceleri hemen ortadan kaldırmak.
Kendime zaman vermiştim, dayandım ve bitti o kabus günlerim.
Uyuyamıyordum zaten, uyumak için yazılan hafif ilaçlardan dahi içmedim her şeye rağmen.
Ama nihayetinde tam olarak iyi olmam 6 ay gibi bir süreyi buldu. Bunları da göz önüne almak lazım.
Sen de iyi düşün öyle karar ver ilaç olayına. İlaç alıp yıllarca depresyondan çıkamayan da var.
İlla ki bizim çabamıza bağlı bu işler sonuç olarak.
Bir de bu tarz durumlar insanı ölmekten beter ediyor; bittikten sonra ise geriye dönüp baktığında ben neleri aşmışım, bir daha ölmem diyorsun.
İnşallah sen benim kadar kötüsünü yaşamazsın ama şu anda yazdıkların da yeterince kötü; bunları aştığın vakit çok güçleneceksin.
Sabır, inanç çoookkk önemli.
Çaba da öyle. Ben çok çaba harcadım çok. :/
Bence sen de yaparsın.

Genişletmek için tıkla...

Benim en çok şikayet ettiğim şey öfkem canım.
Aşırı ve aşırı sinirliyim. Herkese çatıyorum. Ben sinir evresinde kendimi kaybedip, duvara kafa atasım geliyor. Bak bunu ciddi ciddi söylüyorum.
Yarın bir gün cidden bunu yapabilirim , kendimi kaybetmenin eşiğine geliyorum. En son radde 'm deli gibi çığlık atmak şuan. Boğazım acıyana kadar bağırıyorum.
Ve dengesizliğim çok. Mesela şimdi buraya yazıyorum, birkaç gün sonra tek kelime yazasım gelmeyecek.
Geçen yaz dediğin gibi ben de öyleydim. Yazlıkta. Bu zamana kadar kendimi iyileştirdim. Yataktan kalkmak zorunda kaldığımda denize götürüyorlardı beni zorla.
Ama ben denize girip açılıp açılıp bir daha dönmemeyi düşünüyordum .
Sinirimi kendim yenemiycem Hani bu ruh halinden çıkarım mutlu olurum belki, ama bu siniri inan yenemiyorum.
İçimde patlamaya her an hazır bir volkan gibi bu . Elim ayağım kitleniyor .
Sağol kuzum :/