Herkese merhaba.
Ben yeni evliyim. Eşimle severek uzun bir flört döneminden sonra evlendik. İkimizin arasında anlaşamadığımız, sıkıntı olan hiçbir konu yok. Beraberken cok gülüyoruz, eğleniyoruz. Birbirimizi kırsak bile 5 dk sonra barışıyoruz. Ev işlerine yardım eder, fikirlerime önem verir. Cok şükür buraya kadar herşey güzel.
Eşimin ailesi kalabalık bir aile. 2 tane eltim var. 3te görümcem. Eltilerim ve kayınvalidem aynı binada yaşıyorlar. Görümcelerimin hepsi şehir dışında. Ben beraber yasamayı kabul etmedim biz kiraya çıktık. İlk etapta kabul edemediler ama su an rahatım iyi ki de oturmamışım.
Konuya gelecek olursak bir kültür farkımız net olarak var ama bunun farkında değiller ya da kabul etmiyorlar. Örnek verecek olursam bir görümcem ve bir eltim hamile. 3. ve 4. çocuğa. Ama ben çocuk düşünmüyorum su an. Benim düşünmemem anormal karşılanıyor. Bir çocuk yapacaksam kendime güvenmeliyim maddi manevi yetmeliyim düşüncesiyle su an hazır hissetmiyorum. Ama görümcem zaten 3 tane var 1 tane daha olsun beraber büyürler düşüncesiyle yapmış mesela kendisi söyledi. Ben tebrik ettim sonrasında Allah rızkı verir gencim diye düşünme ilk başta korunanın sonra çocuğu olmaz gibi cümleler kurdu bende hayırlısı dedim geçtim. Eltimi sürekli örnek gösteriyorlar bak hamile vs diye. Ben kimseyle yarış halinde de değilim Allah bağışlasın dedim kayınvalideme kendine güveniyor ki yapıyor ben güvenmiyorum dedim. Bunu sadece örnek verdim hayata bakışımız ve yaşam tarzımızla.
Ve malesef beni en çok üzen tarafta sınır bilmemeleri. Sürekli görümcemler sehirdısımdan gelir gider, birilerinin dogumgünü olur, özel gün olur, bir yemeği yaparlar çağırırlar, biri misafir gelir sizde gelin derler. Özellikle pazar günleri eşim izinli ve beraber kahvaltı yapmak istiyorum, öğlene kadar uyumak istiyorum, sonra çıkıp dolaşmak istiyorum. Ama her pazar evde olduğunu bildikleri için sabah o telefon çalıyor. Çağırdıklarında eşim söylüyor gelemeyiz vs diye ama gelmek istediklerinde eşimde gelmeyin diyemem diyor. Ama aklı kalıyor son zamanlarda dile getirmeye başladı. Bir hafta senin dediğin olsun bir hafta benim olsun dedi. Kabul etmedim. Bencilce gelebilir ama o kadar kalabalıklar ki ve erkek kadın ayrı oturuyoruz. Gittiğimde hiçbirşey anlamıyorum. Eşimi görmüyorum koridor dısında. İllaki can sıkacak konuşmalar oluyor. Cünkü cok cok farklıyız. Siyasi ve dini olarak girmiyorum bile konuya. Eşim mutlu ayrılıyor ama ben kölelikten azat edilmiş gibi geliyorum eve. Tamam diyorum çaya gidelim iki saat oturalım kahvaltıya gidelim. Yok tüm gün orda bana saçma gelen sohbetlerin içinde dayanmaya çalışıyorum.
Eşimin hakkını hiçbir zaman yiyemem. Her konuda arkamda duruyor. Ayrı ev konusunda cok direttiler olmaz ayrı ev diye herkes ayağa kalktı hayır biz oturmuyoruz dedi. Ne istediysem hersey oldu. Herhangi bir konuda ailesiyle anlaşamazsak hemen müdahale eder hiç susmaz. Bazen gittiğimizde mesaj atar ortam nasıl iyi misin vs diye. Ama tabi alttan söylenen laflar, yönlendirmeler oluyordu erkek sonuçta tam anlamıyor.
Küçük eltim eşimi sürekli görüntülü arıyor. Çocuklarını göstermek için. Mesajlar atıyor. Oğlunun ve kızının resimlerini videolarını. Her gittiğimizde sana bayılıyorlar sen evlenince çocuk yemek yemedi vs konuları dönüyor. O kadar insanlar ama eltimin özellikle esime yapması canımı sıktı. Yemek yiyoruz görmek istemişler aramışlar, sabah kalkmışlar amcayı özledik demişler bu konu bir yara gibi işledi içime. Çocuktur tabiki sever örnek alır özler de onun yaptığı ne yani? Çocuğa amca gelecek dersin susar. Bir kez bana düşkün olsun ben amca bilmedim benim çocuklarımın bağı kuvvetli olacak demişti. Tamam da tek amcası yok diğeri var halaları da var neden özellikle benim eşim? Son zamanlarda benimle de muhatap olmuyor ben geri cektim diye. Farkındalar cünkü benim eşimi etkilediğimin. Kimseyle arasına giremem esinin yengesi bile olsa sonuçta ailesi ama sınır bilerek. Nasılsınız diye sorup benim yüzüme bakmayıp eşimle konuşursan, seni çok özlediler sabahtan beri cok mutlular deyip çocuğu kucağına atarsan, tabiki gıcık olurum.
Aslında bu tarz cok şey var ama sıkmak istemiyorum sizi. Hayatıma bakarsanız pek ağırlamadım bugüne kadar. Hepsi ikişer üçer kez gelmiştir. Çünkü hiç bitmiyor biri şehir dışından geliyor ağırlıyorum, diğeri gidecek okuyor ağırlıyorum baktığınızda ayrı ayrı ağırlıyorum ama totalde herkes 1 senedir iki üç kez geldi. Dün bunun mevzusu da geçince eşim dedi ki abilerim gelsin surda oturalım istiyorum ama sen anlamıyorsun beni pazar izin günüm sevdiklerinle geçirmek istiyorum canını sıkan bir durum olursa bana söylersin biz beraber gereken cevabı veririz ama bu kadar kasma beni dedi. Böyle deyince ona haksızlık mı ediyorum demeye başladım. O abileriyle otururken ben diğer odada kadınlarla oturup sohbet etcem. Birarada olduğumuz nadir anlarda da dediğim eltimin çocuklarını konuşuyoruz sürekli.
Asgari ücretle geçiniyoruz ama arayıp yeğenlerine abur cubur getir diyebiliyorlar rahat şekilde. Bunun da hesabını yapamazsın diyenleriniz olacaktır bende kendime inanmıyorum. Böyle bir insan değildim ben. Hediyeleşmeye bayılırım özellikle ama su abur cubur mevzusuna taktım resmen. Bir kez degil iki kez degil üç dört her gittiğimizde çocuklar ister eşim alır bir bakarım karta 50 TL 100 TL. İyi ama bizim durumumuz belli. Böyle bir durumda da ağzını açamazsın çünkü kiraya çıkmayı ben istedim:)
Su an arkadaşlarımla kahve içiyorum geziyorum tozuyorum sınava hazırlanıyorum gayet rahatım karışanım edenim yok.
Ama şimdi okullar tatil olacak ve su geldi size gelelim bu geldi sizi çağırıyorlar neden aramadınız gelmediniz bugün evdesin dimi oğlum şunu aradın mı kardeşim vs muhabbetleri daha da artacak.
Derdimi tam anlatabildim mi bilmiyorum açıkçası cünkü kafamda cok şey var. Sürekli görüşme istekleri ve benim ortamda mutlu olamamam. Su yeğen mevzusu. Özel alanımızın olduğunu kabul etmemeleri. Ben biraz dişimi gösterdim birkaç konuda o yüzden eskisi gibi müdahale edemiyorlar bu edememiş halleri :)
Sürekli istek hep istek. İnsan bir hediye alacaksa içinden gelir düşünür alır. Karne aldı hediye alında gelin akşam bizdeyiz. Ee eşime de hak veriyorum tüm aile toplanmış gitmeyecek miyiz? Ama cözüm bulamıyorum tabiki. Gelme konusunda mesafeli durduğum icin şimdilik gelen giden yok ama en ufak bir açık bulsalar asla çıkmazlar. Normalde bizim semt biraz uzak hiç gelmemişler önceden akrabaları vs de yok. Ama biz evlendik buralardan çıkmaz oldular. Eltim arkadaşına gelmiş eşi de ordan xe geç çocuklar görsün amcalarını demiş. Oda yok cok seviyorlar cok üzülürler sürekli gidemedikleri için demiş. İyi de neden sürekli geleceksiniz?
Bunun dışında eşimin ablasının neden bize hoşçakal demeden gittin demesi, iki gün kalacak olup geldiğinde hosgeldine giderken uğurlamaya gitmemizi istemeleri, gecenin bir köründe arayıp uyuyoruz demesine rağmen muhabbet etmeye çalışmaları. Hayır kendileri gelmek isterse beni arar hangi gün müsaitsen sana gelmek istiyoruz derler. Eşime gidip yeğenini kastederek cok özlüyorlar seni amcanın evi gidelim diyorlar izin günün ne zaman demeleri çıldırtıyor beni. Bir gün haftaici izin yapmıştı annesi aradı evde miydin bugün diye şaşırdı eşim evet deyince eee söyleseydin bugün gelirdik oğlum bak sabahtan beri amcaya gidelim diyorlar x seslen kızım oğlum amca seni özledik de. Bu muhabbet ne yani?
Benim sürekli kendimi geri çekmem ve sürekli kontrol etmeye çalışmam eşimde artık kötü bir etki bırakıyor. Bazen boguluyorum kontrol etmenden demişti. Pazar ararlarsa gidemeyiz diyorum mesela bana böyle söyleme askeriyede gibi hissediyorum diyordu. En sonunda dediğimi yapıyor ama bende oda tükeniyoruz. 5 yaşındaki çocuk bile evimizi görmek istiyormuş bunun mevzusu döndü günlerce. Sizle gelir degil mi ağırlarım tabiki ama 5 yaşında çocuk yani ayrı alamam ki ya da o gelecek olduğunda hepiniz gelirsiniz.
Herkes mesafemin ve sertliğimin farkında. İlk zamanlar sinirimi eşimden çıkarırdım herkesin önünde. Artık yapmıyorum ama sinirlendigimi belli ediyorum. Annesi de aramız bozulsun kötü olalım istemez hiç. Sürekli arayıp Allah sizi korusun , ağzınızın tadı bozulmasın der. Ama bunların farkında mı degil anlamadım.
Okuduğunuz icin teşekkür ederim. Konu esimin ailesinin gidip gelmesi degil sürekli olması. İsteklerin cok olması. Sınır bilmemeleri. Altını çizerek söyliyim ki rahatsız eden bu cünkü. Ne yapabilirim nasıl davranabilirim ya da yanlış mı yapıyorum. Biraz yüz versem gerisi gelecek diye diken üstündeyim. Okuduğunuz icin teşekkür ederim.
