Annemlere gitmek istemiyorum

Yani ben de eşimin ailesine karsi kendimi yalnız hissetmemek için gidiyordum gitmesem diyecekler neden gitmiyorsun falan filan bir de evlendiğinde beri hiç gelmediler evime neden gelmiyorsun gelin sizi gezdireyim deyincede sen böyle tercih ettin o yüzden gelmiyoruz diyorlar
Bunun adi onay vermeme falan degil. Bunun adi gozden cikarma. Hangi anne baba evladina bu kadar eziyet edebilir. Istenmedigini bile bile her yil gidip 1 ay nasi kalabildin cok saskinim. Kendine bu kotulugu yapma lutfen
 
Baskici ve sert ailenin evinden cikali yillat olmus. At bu korkuyu ezdirme kendini
Nasıl yapacağım inanın bilmiyorum öyle bir aile benim travmam oldu babam bir gün bana nasılsın dememiştir babamı görünce konuşamıyorum karşısında bu yüzden dışarda sosyal arkadaşlıklar da eşimin ailesiyle konuşurken hiç kendime güvenemiyorum beni bu hale kim getirdiyse hakkımı helal etmiyorum 😔
 
Bunun adi onay vermeme falan degil. Bunun adi gozden cikarma. Hangi anne baba evladina bu kadar eziyet edebilir. Istenmedigini bile bile her yil gidip 1 ay nasi kalabildin cok saskinim. Kendine bu kotulugu yapma lutfen
Ben birkaç defa gelmek istemiyorum böyle şeyler yüzünden deyince annem hep diyor senin konuşmaya hakkın yok şikayet etme
 
Yani ben de eşimin ailesine karsi kendimi yalnız hissetmemek için gidiyordum gitmesem diyecekler neden gitmiyorsun falan filan bir de evlendiğinde beri hiç gelmediler evime neden gelmiyorsun gelin sizi gezdireyim deyincede sen böyle tercih ettin o yüzden gelmiyoruz diyorlar
Çocuk var mı?
 
Yani ben de eşimin ailesine karsi kendimi yalnız hissetmemek için gidiyordum gitmesem diyecekler neden gitmiyorsun falan filan bir de evlendiğinde beri hiç gelmediler evime neden gelmiyorsun gelin sizi gezdireyim deyincede sen böyle tercih ettin o yüzden gelmiyoruz diyorlar
Ailen tavrında net. Sorun sende. İstemiyorlar açık açık. Hala 1 ay gibi uzun bir süre gidiyorsun. Ben olsam onlar çağırmadan gitmezdim. 7 yıl olmuş, ailen artık eşin. Eşinin ailesine karşı annenlere gidiyor olarak görünsen ne görünmesen ne…
 
Merhaba kızlar ben biraz kendimden bahsedeyim.ailemin istemediği bir evlilik yaptım mutlu bir evliliğim var annemlere uzak bir yerde oturuyorum.bu yüzden yılda bir defa ancak gidebiliyorum annemlere.yaklasik bir ay kalıp tekrar dönüyorum.bekar bir ablam var her gittiğimde laflariyla hareketleriyle gittiğim ikinci günü konuşmaları oluyor.velhasil annemlere gelmemi istemiyor.yani bunu açık açık belli ediyor.her gittiğimde herkes tarafından bir laf sokmalar (onların istemediği bir evlilik olduğu için) bütün bireyler aynı 7 yıllık evliyim bu durum hiç değişmedi.geçenlerde annem telefonda ağzımı açma söyleyecek bir sürü şey var dedi ben yine de cevap veremedim.size sorum şu sırf ablam gitmemi istemiyor diye gitmek istemiyorum çünkü çok mutsuz oluyorum gidince çok üzülüyorum bu durumu anneme söyleyince bana dediği şu o bekar günahtır desede sen sesini çıkarma falan.zaten istesemde sesimi çıkaramam her seferinde evliliğimi yüzüme vuruyor.peki bu durumda ne yapmalıyım umursamayıp gitsemmi gitmesemmi psikolojimi ciddi ciddi bozdu saatlerdir düşünüyorum.bir de aile içinde hiç sevilmiyorum neden böyle bir hayatım var bilmiyorum lütfen yardım edin
Uzun süre kalmasanız daha kısa kalsanız 1 hafta kalıp dönseniz mesela çok mu ayıp olur ailenize boşuna üzülmeyin ya kardeş bir de bir şey denmiyor ki
 
Yani kızlar gerçekten çok yardımsever insanlarsiniz bir kelimenin bana moral oldu gerçekten kimsesiz hissediyorum kendimi hiç kimse tarafından sevilmedim anne baba illa ki sever kardeşler arasında hiç sevilmedim bir yıldir beni arayıp sormayan ablalarim var ama ben arayıp sormayı birlik olmayı çok seviyorum eskiden her bayramda her kandilde herkesi arardım baktım ki kimse bana geri dönüp aramıyorum sonra afedersiniz ne kadar salakmışım onları arayarak dedim doğum yaptığımda bile biri beni sormadı yani ben bunun için ne yapayım dua mi edeyim gerçekten allak bullak oluyorum düşünüyorum biz kardeşiz kimseye bir kötulugum olmadı
 
Nasıl yapacağım inanın bilmiyorum öyle bir aile benim travmam oldu babam bir gün bana nasılsın dememiştir babamı görünce konuşamıyorum karşısında bu yüzden dışarda sosyal arkadaşlıklar da eşimin ailesiyle konuşurken hiç kendime güvenemiyorum beni bu hale kim getirdiyse hakkımı helal etmiyorum 😔
Benim babam da cok sert bi insan. Yillarca ayni sofrada uzerime dokersem beni dover korkusuyla kafami kaldirip yuzune bakmadim. Karnim doydu mu bilmem. Muhtemelen o yuzden sismanim. Annem de bize yapilana cok sesini cikarmazdi o zaman cok hastaydi dayak yerim korkusuyla susardi. Iyi yapsam da kotu yapsam da hatta hic bisey yapmasam da yedim o dayagi. E baktim sebebe gerek yok. Elimden geleni ardima koymadim. Acik giyinmek mi tobe hasa. Gotumu basimi actim gezdim. Erkek arkadas mi ne mumkun. Kizdan cok erkek arkadasim vardi. Sevgili mi olum sebebi. Ciktigim tum cocuklari eve getirip annemle tanistirdim ki aile apartmaninda yasiyoruz. Hepsi icin dayak yedim. Ama asla basimi egmedim gozumu gozunden hic kacirmadim. Sen yaptikca misliyle karsilik vericemi bil demekti derdim. En sonunda cok istemese de esimle evlendim. Ac kalir bi ekmek diye kapima gelirsin dedi mesela. Gitmedim. Ama oyle zamanlar oldu ki mutfak alisverislerini ben yaptim. Babam evliligimin ilk haftalarinda esimi aldi karsisina cok kilibiksin az erkek ol dedi. Ben eve gelince ogrendim. Kudurdum. Eziyeti kendi evimde de devam etsindi galiba derdi. Ertesi gun gittim yine beni dovse mutlu mu olursun benim kocama bunlari siylemek kimseye kalmamis dedm. Karsisina gecip ilk ders verisimdi bu tabi. Karsilikli cildirdik dondum evime. Ben evlenmeden annem bi dogum daha yapti. Onunla sakinlesti daha nazik oldu. Bana vermedigi bi cok seyi erkek kardesime zaten vermisti. O erkek diye yapiyolar der avuturdum o zaman kendimi. Ama bana vermedikleri herseyi kiz kardesime veriyolar. Smdi kardesim adim adim buyuyo en iyilerine layik orasi ayri. Ama ben her adimda onlara soruyorum madem yapabilirdiniz maddi manevi bana neden yapmadiniz diye. Yeri geliyo kiskaniyosun diyolar yeri geliyo bildigimiz o kadardi diyolar. Bunlar beni tatmin etmiyo diyorum. Ozurler maddi seylerle kandirmaya calismalar. Bunlar bana yetmez telafisi yok diyorum. Cunku benden calinan bi cocukluk bi genclik var. Ben artk muhtac degilim alici degil vericiyim cocuklarim var cunku. Aliciyken nerdeydiniz diye ortaligi birbirine katip eve geliyorum. Her biri ayri derdine dusuyo. Biraz uste cikmak gerek yoksa hep altta kalanin cani cikiyo malesef
 
Yani ben de eşimin ailesine karsi kendimi yalnız hissetmemek için gidiyordum gitmesem diyecekler neden gitmiyorsun falan filan bir de evlendiğinde beri hiç gelmediler evime neden gelmiyorsun gelin sizi gezdireyim deyincede sen böyle tercih ettin o yüzden gelmiyoruz diyorlar
Aileniz ne kadar kindar böyle. Eşinizş saçma nedenlerden dolayı istememişler ve mutlu olmanıza rağmen size bunu yapıyorlar. Ben olsam ben de gitmezdim. Hele ablanıza ayrı gıcık oldum. Eşinin ailesi yalnız olduğunuzu hissetse ne yapar veya ne der ki???
 
Ben birkaç defa gelmek istemiyorum böyle şeyler yüzünden deyince annem hep diyor senin konuşmaya hakkın yok şikayet etme
Offf bırakın şöyle aileleri ya gerçekten insanı sadece çürütürler. Bazı aileler böyle çocuklarını kukla gibi oynatamadıklarında kin güderler hatta sizin binbir pişman olup boşanıp baba evine döneceğiniz ve onların sizi kovacağı günü ilk zamanlarda dört gözle beklediklerine eminim. Baktılarki evliliğiniz yolunda yediremiyorlar,kendi istedikleri gibi birini ablanıza bulamamışlarki hala bekar birde acıtasyon yapıyorlar o bekar günah ses etme diye 😃 ne saçmalar ya aile de olsa kendinize saygı görmediğiniz heryerden çekin kendinizi evlatsınız diye kimsenin çenesini çekmek zorunda değilsiniz ortada bir yanlış yok çünkü baksınlar işlerine desinlerki bizim kıza ne oldu çekti kendini görüşüp huzursuz olacağınıza görüşmeyin gitsin.
 
Offf bırakın şöyle aileleri ya gerçekten insanı sadece çürütürler. Bazı aileler böyle çocuklarını kukla gibi oynatamadıklarında kin güderler hatta sizin binbir pişman olup boşanıp baba evine döneceğiniz ve onların sizi kovacağı günü ilk zamanlarda dört gözle beklediklerine eminim. Baktılarki evliliğiniz yolunda yediremiyorlar,kendi istedikleri gibi birini ablanıza bulamamışlarki hala bekar birde acıtasyon yapıyorlar o bekar günah ses etme diye 😃 ne saçmalar ya aile de olsa kendinize saygı görmediğiniz heryerden çekin kendinizi evlatsınız diye kimsenin çenesini çekmek zorunda değilsiniz ortada bir yanlış yok çünkü baksınlar işlerine desinlerki bizim kıza ne oldu çekti kendini görüşüp huzursuz olacağınıza görüşmeyin gitsin.
Ömür torpuleri
 
Sadece ablanız değil ki anneniz de istemiyor 7 yıldır neyin kini yani ben olsan gitmem ha çok gitmek istiyorsanız 1 ay değil en fazla 3 gün kalır dönerim
 
Yani kızlar gerçekten çok yardımsever insanlarsiniz bir kelimenin bana moral oldu gerçekten kimsesiz hissediyorum kendimi hiç kimse tarafından sevilmedim anne baba illa ki sever kardeşler arasında hiç sevilmedim bir yıldir beni arayıp sormayan ablalarim var ama ben arayıp sormayı birlik olmayı çok seviyorum eskiden her bayramda her kandilde herkesi arardım baktım ki kimse bana geri dönüp aramıyorum sonra afedersiniz ne kadar salakmışım onları arayarak dedim doğum yaptığımda bile biri beni sormadı yani ben bunun için ne yapayım dua mi edeyim gerçekten allak bullak oluyorum düşünüyorum biz kardeşiz kimseye bir kötulugum olmadı
Gitmeyin ailenizin yanına.
7 yıl olmuş evleneli esinizin ailesi ne düşünürse düşünsün. Çocuğunuza varmış ona da iyi davranmazlar muhtemelen. Size kötü davranmalarına, sessiz kalısiniza şahit etmeyin onu. Kendiniz için değilse çocuğunuz için gitmeyin.
Annenizde ne derse desin. Abla bekar olunca ne oluyormuş da onu idare edeceksiniz?
Gerekirse annenizle de konuşmayın bir süre. O da hâlâ kon gidiyor evliliğinize ne saçmalık.
 
Ya sende hiç mi gurur yok, annen bile seni istemediğini açık açık belli etmişken sırf evde kalmış ablanın sana lafları yüzünden mi gitmemeyi düşünüyorsun, hadi bir aptallık ettin ailene karşı çıkıp onayını almadan sevdiğin birisiyle evlendin, bu saatten sonra kendi yolunu çiz arama sorma bırak onlar özlesinler arasınlar sorsunlar daha fazla kendini küçük düşürme, bir yola girdiysen sonuna kadar git.
 
Merhaba kızlar ben biraz kendimden bahsedeyim.ailemin istemediği bir evlilik yaptım mutlu bir evliliğim var annemlere uzak bir yerde oturuyorum.bu yüzden yılda bir defa ancak gidebiliyorum annemlere.yaklasik bir ay kalıp tekrar dönüyorum.bekar bir ablam var her gittiğimde laflariyla hareketleriyle gittiğim ikinci günü konuşmaları oluyor.velhasil annemlere gelmemi istemiyor.yani bunu açık açık belli ediyor.her gittiğimde herkes tarafından bir laf sokmalar (onların istemediği bir evlilik olduğu için) bütün bireyler aynı 7 yıllık evliyim bu durum hiç değişmedi.geçenlerde annem telefonda ağzımı açma söyleyecek bir sürü şey var dedi ben yine de cevap veremedim.size sorum şu sırf ablam gitmemi istemiyor diye gitmek istemiyorum çünkü çok mutsuz oluyorum gidince çok üzülüyorum bu durumu anneme söyleyince bana dediği şu o bekar günahtır desede sen sesini çıkarma falan.zaten istesemde sesimi çıkaramam her seferinde evliliğimi yüzüme vuruyor.peki bu durumda ne yapmalıyım umursamayıp gitsemmi gitmesemmi psikolojimi ciddi ciddi bozdu saatlerdir düşünüyorum.bir de aile içinde hiç sevilmiyorum neden böyle bir hayatım var bilmiyorum lütfen yardım edin
Kendine garezin yoksa gitme ailenin evine, sen gittikçe herkes suçlu ve mahçup olduğun için geldiğini düşünüyor ve daha çok üzerine geliyorlar. Evliliğinde gerçekten mutluysan onlara resti çekmelisin. Köpek muamelesi görmeye değil ailemle olmaya geliyorum, bunu haketmiyorum, artık gelmeyeceğim de. Ya da hakaretler başladığı anda bavulunu al evine dön, hadlerini bildirmezsen bitmez bu iş. Geleneksel kalıplardan çık, kimse onu doğuranın ayağına paspas olmak hakaret dinlemek zorunda değil. Sen kendine değer vereceksin. Hatta bence bundurum için psikolojik yardım al, bunları yapacak özgüveni kendi ke dine kazanman zor
 
X