- 6 Mayıs 2019
- 857
- 569
-
- Konu Sahibi Bigjetplane
- #81
Babamla aldatma ile değil de babamın ailesi ile ilgili sorunlar yaşandı, onlarla aynı şehirde bile değildik yani sorunlar olabilir bu kadar salmasına gerek var mı? 30 yaşlarından beri böyle. Kendine hiç hevesi yok, saçını erkek gibi saçma sapan bir model kestirir ben kendimi bildiğimden beri. Babam kendine bakmayan bir adam olsa hadi ikisi de öyle devam etsin diyeceğim. Ondan görüp de heveslenmiyor bile. Ama yaşadığımız çevre buna uygun değil. Kendine bakmasını bekliyorum en azından giyimine özen verebilir. Şıkır şıkır full makyaj gezsin, taksın takıştırsın bile demiyorum. Muhtemelen dediğiniz gibi annemin de hevesi kaçtı bazı şeylerden, ama aldatma olsaydı bilirdik öyle bir şey olmadığını, olduysa da annemin bilmediğini düşünüyorum. Bizim üzülmemizi önemsemez ortalığı birbirine katardı çünkü.İnan ben bu yorumu hep yazayım yazayim dedim vazgeçtim,siz yazmışsınız, eskiden böyle değilse Bi kilit noktası olmalı bunun, ben konunun tarz meselesi olduğunu düşünmüyorum,benim de bir tanıdığım vardı zamanında gayet şık hoş giyinen bakımlı kadınmış, kocası çok şık giyinirken eskiden zaten filinta gibiymiş adam, kadın hep aldatılmış ama çocuklarının hâlâ bundan haberi yok, babalarını kötü bilmesinler diye kadın saklamış ve hayat enerjisi gitmiş ne kıyafete ne gezmeye hevesi olmayan biri olmuş,zaten beni begenmiyordu demisti bana,yani hep hasta hep enerjisi düşük çok paspal değil ama genç sayılmaz ama yaşlı insanlar gibi giyiniyordu kadin
Babama bazen kızıyorum, kendine bu kadar bakıyor anneme son zamanlar hiçbir şey demiyor diye. Kimseye söylemedim ama babamın ben de iyi dayandığını düşünüyorum, kendi adıma ben de istemem ve katlanamazdım eşime eğer o da böyle yapsa, salsa kendini. Nerde nasıl giyineceğini bilmese.kaş bıyık ağdaya dikkat etmiyorsa benim için temizde değil maalesef.
karışma diyenleride anlayamıyorum bence tedaviye ihtiyacı var ama benim takıldığım esas sorun babanız boşanmak falan istemedi mi iyi dayanmış onca sene
Bak ne diyorsun iş hayatı DIŞINDA? Bu kadın o ayrımı yapamıyor. Ben de boyle senin tarifledigin gibiyim ben ustelik işe bile hep ayni siyah tshirt ayni tarz pantolon bazen esofman vari seylerle giderim acun gibi şirazem kaydı tek muhim konu rahatlik benim için ama konudaki kadın bambaşka.. Bi davete gundelikci gibi gitmek onca yeni çantası varken gidip yirtik pirtigi takmak sırf giyime önem vermemek degildir, bu bi tepkidir, ve psikolojik bi sorunu işaret ediyor buram buram.Arkadaşlar herkesi kendi kafanızdaki kalıplarla değerlendirmeyin. Bir insan “şık pahalı markalı giyinmiyorsa bir travması vardır” doğru bir yargı değil.
Bana oldum olası giyim kuşam işleri zulh gelmiştir. İş hayatım dışında hep pikniğe gider gibi giyinmek isterim. İşde de öyle yine rahattır kıyafetlerim ama tabii daha dikkat ediyorum mecburen. Alışveriş benim için bir zorunluluktur. Çok dolaşmam, ihtiyacımı alıp çıkarım. Giyime değer atfetmediğimden insanların ne giydiklerini hiç görmem mesela. Pahalı üst başı hiç ayırt edemem. Bazı arkadaşlar vizyonsuzluk demiş. Vizyon sahibi olmak böyle birşey değildir bana göre.
Ben hayata hayata boşvermiş biri değilim. Doğa tutkunuyum, kendimce bir entellektüel seviyem var, bilgi birikimim var.
Eşimde öyle ama bir farkımız var. O giyime dikkat eden biri. Markalı giyinmeye çalışır. Mağazalarda çok zaman harcar. 22 yıllık evliyiz. Bir sorun yaşamadık daha. Çünkü ikimizde özgüvenliyiz. Bence asıl mesele bu. Bir insanın kendine olan özgüveni.
öyleyse ben annenizin tarzi böyle diye dusunuyorum artık, kimi insanlar rahatlıktan da böyle paspal giyiniyor.var öyle Bi tanıdığım, onunda psikolojik sorunları var ancak onun sorunları da aşırı rahata düşkün üşengeç olması benceBabamla aldatma ile değil de babamın ailesi ile ilgili sorunlar yaşandı, onlarla aynı şehirde bile değildik yani sorunlar olabilir bu kadar salmasına gerek var mı? 30 yaşlarından beri böyle. Kendine hiç hevesi yok, saçını erkek gibi saçma sapan bir model kestirir ben kendimi bildiğimden beri. Babam kendine bakmayan bir adam olsa hadi ikisi de öyle devam etsin diyeceğim. Ondan görüp de heveslenmiyor bile. Ama yaşadığımız çevre buna uygun değil. Kendine bakmasını bekliyorum en azından giyimine özen verebilir. Şıkır şıkır full makyaj gezsin, taksın takıştırsın bile demiyorum. Muhtemelen dediğiniz gibi annemin de hevesi kaçtı bazı şeylerden, ama aldatma olsaydı bilirdik öyle bir şey olmadığını, olduysa da annemin bilmediğini düşünüyorum. Bizim üzülmemizi önemsemez ortalığı birbirine katardı çünkü.
Anneniz gibi bir görümcem var, kendini hiçbir şeyin güzeline layık görmüyor. Garip bir ruh hali. Terapi önerseniz ona da 'ben deli miyim?' Diye ağlar eminim. Tek önerim, cesaretiniz varsa o kötü giysileri imha edin ki kalanları giymek zorunda kalsın.Merhaba herkese,
Yıllardır olan bir sorundan bahsetmek istiyorum zira anneme biraz ağır konuştum bugün canım çok sıkkın. Annem köyden çıkmış bir kadın, ama nerdeyse 40 senedir şehirde yaşıyor, şuan 50li yaşlarda. Hep çevre baskısı olmayan rahat yerlerde yaşadık. Sorun şu ki annem hala nasıl giyineceğini bilmiyor.
Ben sürekli ona kıyafet alıyorum, çanta, ayakkabı alıyorum, götürüyorum. Kapalı da değil açık da değil, tarzı da belli değil. Hep aa bak sana bu çok yakışır diye teşvik etmeye çalışıyorum. Ama benim aldıklarımı rahat edemedim, bu çanta rahat gelmedi vs diye bahanelerle evde tutup, her yerde paspal paspal geziyor. Evde marka çantalar var kendisi derisi soyulmuş eski bir çantayla geziyor. Babam asla ona baskı yapmadı ve babam da her zaman aşırı şık giyinen, modayı da takip eden biri. Yanyana bile bir garip duruyorlar, babam da rahatsız ama artık söylemekten bıktı yıllardır. Benim kafam kaldırmıyor diyor küsüyor, her şeye ben hastayım yapamıyorum diyor. Yani ben küçüklüğümden beri üzülerek söylüyorum ki annemin giyinişinden utandım. Etrafımızdaki insanlar da garipsiyor bu durumu, hissediyorum. Bunu kimseye de söyleyemedim. Maddi durumumuz da gayet iyi ama kadında heves yok. Evde bile giyilmeyecek şeylerle geziyor bazen. Kendine baksın, üstüne başına güzel şeyler alsın diye yapmadığım kalmadı, hediye kartlarına para yükleyip al istediğini diyorum bir yıl oldu hala duruyor o kartlar. Bugün çok canım sıkıldı, avm’ye götürdüm sırf ona bir şeyler alalım diye üstüne üstlük suçlu oldum. 5 yaşında çocuk gibi safça davranıyor, pantolon paçası uzun geldi ee napıcaz diyor mesela, terziye paçalarını yaptıracaksın diyorum o kadar bilmiyor gibi davranıyor. Sonra onu strese sokmuşum diye bana kızdı. Dayanamadım patladım, temizliğe bile böyle gitmiyor kadınlar, kendine bak biraz hevesin olsun diye. 30 yaşlarında da böyleydin yaşını hiç bahane etme dedim. Maddi sıkıntısı olsa alamasa neyse o da yok! Hep hasta, hep yatıyor, hep paspal. Bir yere annemi davet edip alıp gidemiyorum, elimden başka bir şey de gelmiyor. Bu düşüncelerimden ve söylediklerimden dolayı bir de suçlu hissediyorum. Haksız mıyım sizce?
Yazma yerine güzel bir eşarp taksa tesettürü şık bir şekilde taşısa bir şey diyecek misiniz yine? Bir de evi nasıl mesela bakımlı mi sofra kurarken vs özen gösterir mi yoksa genel olarak her konuda mi hoşunuza gitmiyor?Aslında sorun şu, çok güzel bir yerde yaşıyor, çok güzel bir yerde yazlıkları var yazı orda geçiriyorlar. Ama annem köyden çıkamamış gibi başından o yazmasını atamıyor, ortamına uygun giyinmeyi bilmiyor. Ondan başka da görmedim ben buralarda. Güzelce söylemeye çalmıştım eskiden beri ama değişmedi
Ben psikolojik değil tamamen umursamamasina bağlıyorum. Önemsemiyor yada giyinmeyi sevmiyor merakı yok. 40 senedir şehirde yaşayan biri çoktannnn alismasi lazımdı.Merhaba herkese,
Yıllardır olan bir sorundan bahsetmek istiyorum zira anneme biraz ağır konuştum bugün canım çok sıkkın. Annem köyden çıkmış bir kadın, ama nerdeyse 40 senedir şehirde yaşıyor, şuan 50li yaşlarda. Hep çevre baskısı olmayan rahat yerlerde yaşadık. Sorun şu ki annem hala nasıl giyineceğini bilmiyor.
Ben sürekli ona kıyafet alıyorum, çanta, ayakkabı alıyorum, götürüyorum. Kapalı da değil açık da değil, tarzı da belli değil. Hep aa bak sana bu çok yakışır diye teşvik etmeye çalışıyorum. Ama benim aldıklarımı rahat edemedim, bu çanta rahat gelmedi vs diye bahanelerle evde tutup, her yerde paspal paspal geziyor. Evde marka çantalar var kendisi derisi soyulmuş eski bir çantayla geziyor. Babam asla ona baskı yapmadı ve babam da her zaman aşırı şık giyinen, modayı da takip eden biri. Yanyana bile bir garip duruyorlar, babam da rahatsız ama artık söylemekten bıktı yıllardır. Benim kafam kaldırmıyor diyor küsüyor, her şeye ben hastayım yapamıyorum diyor. Yani ben küçüklüğümden beri üzülerek söylüyorum ki annemin giyinişinden utandım. Etrafımızdaki insanlar da garipsiyor bu durumu, hissediyorum. Bunu kimseye de söyleyemedim. Maddi durumumuz da gayet iyi ama kadında heves yok. Evde bile giyilmeyecek şeylerle geziyor bazen. Kendine baksın, üstüne başına güzel şeyler alsın diye yapmadığım kalmadı, hediye kartlarına para yükleyip al istediğini diyorum bir yıl oldu hala duruyor o kartlar. Bugün çok canım sıkıldı, avm’ye götürdüm sırf ona bir şeyler alalım diye üstüne üstlük suçlu oldum. 5 yaşında çocuk gibi safça davranıyor, pantolon paçası uzun geldi ee napıcaz diyor mesela, terziye paçalarını yaptıracaksın diyorum o kadar bilmiyor gibi davranıyor. Sonra onu strese sokmuşum diye bana kızdı. Dayanamadım patladım, temizliğe bile böyle gitmiyor kadınlar, kendine bak biraz hevesin olsun diye. 30 yaşlarında da böyleydin yaşını hiç bahane etme dedim. Maddi sıkıntısı olsa alamasa neyse o da yok! Hep hasta, hep yatıyor, hep paspal. Bir yere annemi davet edip alıp gidemiyorum, elimden başka bir şey de gelmiyor. Bu düşüncelerimden ve söylediklerimden dolayı bir de suçlu hissediyorum. Haksız mıyım sizce?
Keske alisveris yapmak yerine bu psikoloğa götürsenizMerhaba herkese,
Yıllardır olan bir sorundan bahsetmek istiyorum zira anneme biraz ağır konuştum bugün canım çok sıkkın. Annem köyden çıkmış bir kadın, ama nerdeyse 40 senedir şehirde yaşıyor, şuan 50li yaşlarda. Hep çevre baskısı olmayan rahat yerlerde yaşadık. Sorun şu ki annem hala nasıl giyineceğini bilmiyor.
Ben sürekli ona kıyafet alıyorum, çanta, ayakkabı alıyorum, götürüyorum. Kapalı da değil açık da değil, tarzı da belli değil. Hep aa bak sana bu çok yakışır diye teşvik etmeye çalışıyorum. Ama benim aldıklarımı rahat edemedim, bu çanta rahat gelmedi vs diye bahanelerle evde tutup, her yerde paspal paspal geziyor. Evde marka çantalar var kendisi derisi soyulmuş eski bir çantayla geziyor. Babam asla ona baskı yapmadı ve babam da her zaman aşırı şık giyinen, modayı da takip eden biri. Yanyana bile bir garip duruyorlar, babam da rahatsız ama artık söylemekten bıktı yıllardır. Benim kafam kaldırmıyor diyor küsüyor, her şeye ben hastayım yapamıyorum diyor. Yani ben küçüklüğümden beri üzülerek söylüyorum ki annemin giyinişinden utandım. Etrafımızdaki insanlar da garipsiyor bu durumu, hissediyorum. Bunu kimseye de söyleyemedim. Maddi durumumuz da gayet iyi ama kadında heves yok. Evde bile giyilmeyecek şeylerle geziyor bazen. Kendine baksın, üstüne başına güzel şeyler alsın diye yapmadığım kalmadı, hediye kartlarına para yükleyip al istediğini diyorum bir yıl oldu hala duruyor o kartlar. Bugün çok canım sıkıldı, avm’ye götürdüm sırf ona bir şeyler alalım diye üstüne üstlük suçlu oldum. 5 yaşında çocuk gibi safça davranıyor, pantolon paçası uzun geldi ee napıcaz diyor mesela, terziye paçalarını yaptıracaksın diyorum o kadar bilmiyor gibi davranıyor. Sonra onu strese sokmuşum diye bana kızdı. Dayanamadım patladım, temizliğe bile böyle gitmiyor kadınlar, kendine bak biraz hevesin olsun diye. 30 yaşlarında da böyleydin yaşını hiç bahane etme dedim. Maddi sıkıntısı olsa alamasa neyse o da yok! Hep hasta, hep yatıyor, hep paspal. Bir yere annemi davet edip alıp gidemiyorum, elimden başka bir şey de gelmiyor. Bu düşüncelerimden ve söylediklerimden dolayı bir de suçlu hissediyorum. Haksız mıyım sizce?
Hep hasta, hep yatıyor, hep paspal
Bu mesajınızdan sonra aklıma bir şey geldi. Obez insanların kilo vermeye çalıştığı bir program var tv de, orada obez insanlar ile yaptıkları röportajlarda genelde taciz veya tecavüz vakası çıkıyor çok yeme problemlerinin altında ve güzel görünmemek için sürekli yemek yiyerek kilo almaya başlamışlar.Ben de böyle sizin gibi olmayı ne çok isterdim annemle, ne güzel. İşin garibi annem eskiden 18-20 yaşlarında çok süslüymüş. Babam hala öyledir, çok güzel giyinir, fiziğine bile dikkat eder, spor yapar sarkmasın vücudu diyeŞikayet ediyordu eskiden ama bıraktı o da bir şey demiyor pek, anladığım kadarıyla bu yüzden annemi alıp da bir yere götürmüyor artık.
Aman ne anneler var giyimi kotu olablr ama o bir anne o bile saygı göstermeye değer bence annelerin hepsi çok güzel anneler süslü puslu olmak.zorunda değil ki bakın. Bizde evlatlarımızın giyimine karışamayiz benim evladım da örnek veriyorm saçını aşırı kısa kestieiyor sevmyrm ama o seviyor demek napalimKabul etmeye çalıştım, bunu söylerken ben de çok üzülüyorum düşünürken bile. Ben de bir anneyim, çocuğum ileride utansa benden ne çok üzülürdüm. Ama nereye davet ettiysem çok garip giyindi, mahcup hissettim kendimi, o duyguyu anlatamıyorum. İsterim annemi her yere, en güzel yerlere götüreyim, ama 5 kuruşumuz yokmuş gibi giyinmesine gerek yok, anlatamıyorum tarzını görseniz anlardınız. Elimden gelen her şeyi de yapıyorum ama olmadı. Biraz o da çaba gösterebilirdi sonuçta bunca yıldır, dedim ya babam da rahatsız bu durumdan.
Saygı duyulacak şey var duyulmayacak şey var. Bunu yapan hariçten biri olsa konu sahibi böyle davranmayacaktı, saygı duyacaktı. Ama insan annesini daha rahat eleştirir, bakımlı, güzel, dimdik görmek isteyebilir bunda kötü bir şey yok.Size istemsizce çok kızdım. Sizin hayattaki hassasiyetlerinize ayak uydurmak zorunda mı anneniz. Demek ki o böyle giyinerek daha rahat ve huzurlu, Neden saygı duymuyorsunuz? Eğer utanırsanız bu sizin probleminiz, annenizin değil.
Dürüst olmak gerekirse bunlari okurken biraz kizdim size. Ama ben anladim sizi yorumları okuyunca. Siz aslinda annenizi mutlu görmek istiyorsunuz. Bir evde anne mutluysa herkes mutlu oluyor. Kesinlikle destek almali sorun kıyafet falan değil ozsaygisi bitmis olabilir o da hakli kim bilir nasil zorluklardan geldiMerhaba herkese,
Yıllardır olan bir sorundan bahsetmek istiyorum zira anneme biraz ağır konuştum bugün canım çok sıkkın. Annem köyden çıkmış bir kadın, ama nerdeyse 40 senedir şehirde yaşıyor, şuan 50li yaşlarda. Hep çevre baskısı olmayan rahat yerlerde yaşadık. Sorun şu ki annem hala nasıl giyineceğini bilmiyor.
Ben sürekli ona kıyafet alıyorum, çanta, ayakkabı alıyorum, götürüyorum. Kapalı da değil açık da değil, tarzı da belli değil. Hep aa bak sana bu çok yakışır diye teşvik etmeye çalışıyorum. Ama benim aldıklarımı rahat edemedim, bu çanta rahat gelmedi vs diye bahanelerle evde tutup, her yerde paspal paspal geziyor. Evde marka çantalar var kendisi derisi soyulmuş eski bir çantayla geziyor. Babam asla ona baskı yapmadı ve babam da her zaman aşırı şık giyinen, modayı da takip eden biri. Yanyana bile bir garip duruyorlar, babam da rahatsız ama artık söylemekten bıktı yıllardır. Benim kafam kaldırmıyor diyor küsüyor, her şeye ben hastayım yapamıyorum diyor. Yani ben küçüklüğümden beri üzülerek söylüyorum ki annemin giyinişinden utandım. Etrafımızdaki insanlar da garipsiyor bu durumu, hissediyorum. Bunu kimseye de söyleyemedim. Maddi durumumuz da gayet iyi ama kadında heves yok. Evde bile giyilmeyecek şeylerle geziyor bazen. Kendine baksın, üstüne başına güzel şeyler alsın diye yapmadığım kalmadı, hediye kartlarına para yükleyip al istediğini diyorum bir yıl oldu hala duruyor o kartlar. Bugün çok canım sıkıldı, avm’ye götürdüm sırf ona bir şeyler alalım diye üstüne üstlük suçlu oldum. 5 yaşında çocuk gibi safça davranıyor, pantolon paçası uzun geldi ee napıcaz diyor mesela, terziye paçalarını yaptıracaksın diyorum o kadar bilmiyor gibi davranıyor. Sonra onu strese sokmuşum diye bana kızdı. Dayanamadım patladım, temizliğe bile böyle gitmiyor kadınlar, kendine bak biraz hevesin olsun diye. 30 yaşlarında da böyleydin yaşını hiç bahane etme dedim. Maddi sıkıntısı olsa alamasa neyse o da yok! Hep hasta, hep yatıyor, hep paspal. Bir yere annemi davet edip alıp gidemiyorum, elimden başka bir şey de gelmiyor. Bu düşüncelerimden ve söylediklerimden dolayı bir de suçlu hissediyorum. Haksız mıyım sizce?
Tesettür giyime de uygun değil, bütün dolabını düzenlemesi gerekir. Buna enerji ayıramazken ona hiç ayıramaz. Bir şey demem tabi ki, yeter ki biraz özen göstersin kendine hiçbir şeyi layık görmüyor. Güzel bir yere gitsek şunu giyseydin desem amaan kim bana bakacak ben zaten gelmişim kaç yaşına siz beni boşverin der. Giyimi en çok onda görüp anlayamadığım kısım. Evi temizdir, topludur. Ama dolapları, buzdolabı, mutfak dolapları o kadar düzensiz ki, gidince elimden geldiğince toplarım. Hiç eleştirmedim o konuda, sadece biraz akıl vermeye çalıştım. Bak şöyle olsa ne güzel olur sen de rahat edersin diye. Ben biraz titiz ve düzenliyim, takıntılıyımdır bu konuda, onu bir de bu konuda sıkmak istemedim.Yazma yerine güzel bir eşarp taksa tesettürü şık bir şekilde taşısa bir şey diyecek misiniz yine? Bir de evi nasıl mesela bakımlı mi sofra kurarken vs özen gösterir mi yoksa genel olarak her konuda mi hoşunuza gitmiyor?