Merhaba herkese,
Yıllardır olan bir sorundan bahsetmek istiyorum zira anneme biraz ağır konuştum bugün canım çok sıkkın. Annem köyden çıkmış bir kadın, ama nerdeyse 40 senedir şehirde yaşıyor, şuan 50li yaşlarda. Hep çevre baskısı olmayan rahat yerlerde yaşadık. Sorun şu ki annem hala nasıl giyineceğini bilmiyor.
Ben sürekli ona kıyafet alıyorum, çanta, ayakkabı alıyorum, götürüyorum. Kapalı da değil açık da değil, tarzı da belli değil. Hep aa bak sana bu çok yakışır diye teşvik etmeye çalışıyorum. Ama benim aldıklarımı rahat edemedim, bu çanta rahat gelmedi vs diye bahanelerle evde tutup, her yerde paspal paspal geziyor. Evde marka çantalar var kendisi derisi soyulmuş eski bir çantayla geziyor. Babam asla ona baskı yapmadı ve babam da her zaman aşırı şık giyinen, modayı da takip eden biri. Yanyana bile bir garip duruyorlar, babam da rahatsız ama artık söylemekten bıktı yıllardır. Benim kafam kaldırmıyor diyor küsüyor, her şeye ben hastayım yapamıyorum diyor. Yani ben küçüklüğümden beri üzülerek söylüyorum ki annemin giyinişinden utandım. Etrafımızdaki insanlar da garipsiyor bu durumu, hissediyorum. Bunu kimseye de söyleyemedim. Maddi durumumuz da gayet iyi ama kadında heves yok. Evde bile giyilmeyecek şeylerle geziyor bazen. Kendine baksın, üstüne başına güzel şeyler alsın diye yapmadığım kalmadı, hediye kartlarına para yükleyip al istediğini diyorum bir yıl oldu hala duruyor o kartlar. Bugün çok canım sıkıldı, avm’ye götürdüm sırf ona bir şeyler alalım diye üstüne üstlük suçlu oldum. 5 yaşında çocuk gibi safça davranıyor, pantolon paçası uzun geldi ee napıcaz diyor mesela, terziye paçalarını yaptıracaksın diyorum o kadar bilmiyor gibi davranıyor. Sonra onu strese sokmuşum diye bana kızdı. Dayanamadım patladım, temizliğe bile böyle gitmiyor kadınlar, kendine bak biraz hevesin olsun diye. 30 yaşlarında da böyleydin yaşını hiç bahane etme dedim. Maddi sıkıntısı olsa alamasa neyse o da yok! Hep hasta, hep yatıyor, hep paspal. Bir yere annemi davet edip alıp gidemiyorum, elimden başka bir şey de gelmiyor. Bu düşüncelerimden ve söylediklerimden dolayı bir de suçlu hissediyorum. Haksız mıyım sizce?