- 6 Mayıs 2019
- 857
- 569
-
- Konu Sahibi Bigjetplane
- #61
Evden en ufak şeyi de atmayı sevmez, eşyalarını ondan gizli atacağım artık, ya da bu çok eskimiş bunu atalım diye güzelce ikna etmem gerekecek.
Evden en ufak şeyi de atmayı sevmez, eşyalarını ondan gizli atacağım artık, ya da bu çok eskimiş bunu atalım diye güzelce ikna etmem gerekecek.Bütün eskilerini çöpe atıp yerine yenilerini koyun.
O çantayı, kıyafetleri alıp çöpe atmak çok zor olmamalı.
Evden en ufak şeyi de atmayı sevmez, eşyalarını ondan gizli atacağım artık, ya da bu çok eskimiş bunu atalım diye güzelce ikna etmem gerekecek.
Biz de öyle bir yerde yaşıyoruz, bizim burda herkes çok bakımlı yaAnnem de öyle olmalı demiyorum, biraz özen göstersin başka bir şey istemiyorum. Sade renkler(beyaz, krem, siyah, lacivert), kaliteli bir şeyler giysin üstüne başına. Dediğiniz gibi özel günlerde müdahale edeceğim artık, diğer zamanlar bir şey yapamıyorum çünkü.
Hep rahat, spor şeyler alıyorum. Dediğiniz gibi spor gömlekler, rahat ama şık tişörtlerden almayı düşünüyorum şimdi. Sneakers aldım şu rahat olan markadan. Geriye bir de eskileri atmak kaldı. Belki bu kez işe yararAnne sanırım rahat giyinmeyi seviyor, ben de spor giyinmeyi severim. O durumda öyle etek metek elbise vb alma konu sahibesi rahat ama şık şeyler al misal keten bermuda veya pantalon. Daha spor tarz gömlekler al. Topuklu ayakkabı vb alma giymez , sneaker al. Eski ayakkabı çanta at yenileri giymek zorunda kalir.
Seni çok iyi anlıyorumMerhaba herkese,
Yıllardır olan bir sorundan bahsetmek istiyorum zira anneme biraz ağır konuştum bugün canım çok sıkkın. Annem köyden çıkmış bir kadın, ama nerdeyse 40 senedir şehirde yaşıyor, şuan 50li yaşlarda. Hep çevre baskısı olmayan rahat yerlerde yaşadık. Sorun şu ki annem hala nasıl giyineceğini bilmiyor.
Ben sürekli ona kıyafet alıyorum, çanta, ayakkabı alıyorum, götürüyorum. Kapalı da değil açık da değil, tarzı da belli değil. Hep aa bak sana bu çok yakışır diye teşvik etmeye çalışıyorum. Ama benim aldıklarımı rahat edemedim, bu çanta rahat gelmedi vs diye bahanelerle evde tutup, her yerde paspal paspal geziyor. Evde marka çantalar var kendisi derisi soyulmuş eski bir çantayla geziyor. Babam asla ona baskı yapmadı ve babam da her zaman aşırı şık giyinen, modayı da takip eden biri. Yanyana bile bir garip duruyorlar, babam da rahatsız ama artık söylemekten bıktı yıllardır. Benim kafam kaldırmıyor diyor küsüyor, her şeye ben hastayım yapamıyorum diyor. Yani ben küçüklüğümden beri üzülerek söylüyorum ki annemin giyinişinden utandım. Etrafımızdaki insanlar da garipsiyor bu durumu, hissediyorum. Bunu kimseye de söyleyemedim. Maddi durumumuz da gayet iyi ama kadında heves yok. Evde bile giyilmeyecek şeylerle geziyor bazen. Kendine baksın, üstüne başına güzel şeyler alsın diye yapmadığım kalmadı, hediye kartlarına para yükleyip al istediğini diyorum bir yıl oldu hala duruyor o kartlar. Bugün çok canım sıkıldı, avm’ye götürdüm sırf ona bir şeyler alalım diye üstüne üstlük suçlu oldum. 5 yaşında çocuk gibi safça davranıyor, pantolon paçası uzun geldi ee napıcaz diyor mesela, terziye paçalarını yaptıracaksın diyorum o kadar bilmiyor gibi davranıyor. Sonra onu strese sokmuşum diye bana kızdı. Dayanamadım patladım, temizliğe bile böyle gitmiyor kadınlar, kendine bak biraz hevesin olsun diye. 30 yaşlarında da böyleydin yaşını hiç bahane etme dedim. Maddi sıkıntısı olsa alamasa neyse o da yok! Hep hasta, hep yatıyor, hep paspal. Bir yere annemi davet edip alıp gidemiyorum, elimden başka bir şey de gelmiyor. Bu düşüncelerimden ve söylediklerimden dolayı bir de suçlu hissediyorum. Haksız mıyım sizce?
Annenizin giyiminden neden bu kadar etkilendiğinizi kendinize hiç sordunuz mu?Evliyim ben aynı evde olmadığımız için bir yere giderken müdahale edemiyorum, bir şeyler alıp götürüyorum ona bak bunlar sana çok yakışır diye, işte onları da kullanmıyor, neden diye sorduğumda rahat edemiyorum diyor. Sanırım depresyonda ama insan biraz çabalamaz mı? Benim küçüklüğümden beri(onun 30 yaşı mesela) saçını erkek modeli kestirir, saçını çok az zorla uzattırmıştım küt kesim kadar olmuştu onda bile saçlar kafamı ağrıtıyor diye gitmiş kestirmiş. Çok genç yaşından beri böyle.
Annenizi olduğu gibi kabullenmeniz lazım.Merhaba herkese,
Yıllardır olan bir sorundan bahsetmek istiyorum zira anneme biraz ağır konuştum bugün canım çok sıkkın. Annem köyden çıkmış bir kadın, ama nerdeyse 40 senedir şehirde yaşıyor, şuan 50li yaşlarda. Hep çevre baskısı olmayan rahat yerlerde yaşadık. Sorun şu ki annem hala nasıl giyineceğini bilmiyor.
Ben sürekli ona kıyafet alıyorum, çanta, ayakkabı alıyorum, götürüyorum. Kapalı da değil açık da değil, tarzı da belli değil. Hep aa bak sana bu çok yakışır diye teşvik etmeye çalışıyorum. Ama benim aldıklarımı rahat edemedim, bu çanta rahat gelmedi vs diye bahanelerle evde tutup, her yerde paspal paspal geziyor. Evde marka çantalar var kendisi derisi soyulmuş eski bir çantayla geziyor. Babam asla ona baskı yapmadı ve babam da her zaman aşırı şık giyinen, modayı da takip eden biri. Yanyana bile bir garip duruyorlar, babam da rahatsız ama artık söylemekten bıktı yıllardır. Benim kafam kaldırmıyor diyor küsüyor, her şeye ben hastayım yapamıyorum diyor. Yani ben küçüklüğümden beri üzülerek söylüyorum ki annemin giyinişinden utandım. Etrafımızdaki insanlar da garipsiyor bu durumu, hissediyorum. Bunu kimseye de söyleyemedim. Maddi durumumuz da gayet iyi ama kadında heves yok. Evde bile giyilmeyecek şeylerle geziyor bazen. Kendine baksın, üstüne başına güzel şeyler alsın diye yapmadığım kalmadı, hediye kartlarına para yükleyip al istediğini diyorum bir yıl oldu hala duruyor o kartlar. Bugün çok canım sıkıldı, avm’ye götürdüm sırf ona bir şeyler alalım diye üstüne üstlük suçlu oldum. 5 yaşında çocuk gibi safça davranıyor, pantolon paçası uzun geldi ee napıcaz diyor mesela, terziye paçalarını yaptıracaksın diyorum o kadar bilmiyor gibi davranıyor. Sonra onu strese sokmuşum diye bana kızdı. Dayanamadım patladım, temizliğe bile böyle gitmiyor kadınlar, kendine bak biraz hevesin olsun diye. 30 yaşlarında da böyleydin yaşını hiç bahane etme dedim. Maddi sıkıntısı olsa alamasa neyse o da yok! Hep hasta, hep yatıyor, hep paspal. Bir yere annemi davet edip alıp gidemiyorum, elimden başka bir şey de gelmiyor. Bu düşüncelerimden ve söylediklerimden dolayı bir de suçlu hissediyorum. Haksız mıyım sizce?
Muhtelemelen baban zamanında onu annenin cok ziddi şatafatli bi kadinla aldatmistir. Daha da salmistir kendini sonra. Ikisi arasinda bilmedigin seyler vardir. Çünkü insanin kendine bakmasi icerden gelen seks dürtüsuyle alakali. Istekliysen ister istemez kendini parlatmaya basliosun.Zaten çok durgun, sakin ve üzgün biridir. Babamla babamın ailesinden kaynaklı problemleri oldu ama her ailede olan şeyler. Kaynana muhabbeti. Onun haricinde ablamla ben hep başarılı çocuklar olduk, onu üzecek şeyler yaşatmadık, maddi sıkıntı yaşamadı. Yani bu kadar üzüleceği, kendini salacağı ne vardı bilmiyorum. Arkadaşlarımın annelerini vs de görüyorum neler yaşıyorlar ama kimse bu kadar hayattan koparmıyor kendini. En ufak şeyde evde yarı baygın geziyor. Hem üzülüyorum hem kızıyorum.
İnan ben bu yorumu hep yazayım yazayim dedim vazgeçtim,siz yazmışsınız, eskiden böyle değilse Bi kilit noktası olmalı bunun, ben konunun tarz meselesi olduğunu düşünmüyorum,benim de bir tanıdığım vardı zamanında gayet şık hoş giyinen bakımlı kadınmış, kocası çok şık giyinirken eskiden zaten filinta gibiymiş adam, kadın hep aldatılmış ama çocuklarının hâlâ bundan haberi yok, babalarını kötü bilmesinler diye kadın saklamış ve hayat enerjisi gitmiş ne kıyafete ne gezmeye hevesi olmayan biri olmuş,zaten beni begenmiyordu demisti bana,yani hep hasta hep enerjisi düşük çok paspal değil ama genç sayılmaz ama yaşlı insanlar gibi giyiniyordu kadinBir noktadan sonra yaşama sevincini kaybetmiş sankiAldatılmış olabilir mi? Bunca yıldır bu haldeyse baban neden fark etmedi veya çözüm aramadı?
Kesinlikle aynı fikirdeyim. Genelde kadınlar giyinmeyi sevdiği için sevmeyenler sorunlu gibi algılanıyor. Ben de markayı bilmem. Kim ne giymiş bakmam. Arada güzel giyinmek hoşuma gider ama onda sosyal hayatın içinde olduğumuz içindir büyük ihtimalle. Ev hanımı olsam hepten önem vermezdim. Ben mesela mahallede çocuğu okuldan alırken falan diğer kadınlara göre bariz çok fark var aramızda. Onlar oldukça özenli oluyor çocuğu alırken bile. Ben iş gunlerimde zaten zorunlu olarak ozenmek zorundayım. Kendime göre tabi maksimum özenme hali. Onun dışında kısa mesafeli yerlere falan hiç ozenmem. Bu konuda tedavilik bir durumum olduğunu da düşünmüyorum.Arkadaşlar herkesi kendi kafanızdaki kalıplarla değerlendirmeyin. Bir insan “şık pahalı markalı giyinmiyorsa bir travması vardır” doğru bir yargı değil.
Bana oldum olası giyim kuşam işleri zulh gelmiştir. İş hayatım dışında hep pikniğe gider gibi giyinmek isterim. İşde de öyle yine rahattır kıyafetlerim ama tabii daha dikkat ediyorum mecburen. Alışveriş benim için bir zorunluluktur. Çok dolaşmam, ihtiyacımı alıp çıkarım. Giyime değer atfetmediğimden insanların ne giydiklerini hiç görmem mesela. Pahalı üst başı hiç ayırt edemem. Bazı arkadaşlar vizyonsuzluk demiş. Vizyon sahibi olmak böyle birşey değildir bana göre.
Ben hayata hayata boşvermiş biri değilim. Doğa tutkunuyum, kendimce bir entellektüel seviyem var, bilgi birikimim var.
Eşimde öyle ama bir farkımız var. O giyime dikkat eden biri. Markalı giyinmeye çalışır. Mağazalarda çok zaman harcar. 22 yıllık evliyiz. Bir sorun yaşamadık daha. Çünkü ikimizde özgüvenliyiz. Bence asıl mesele bu. Bir insanın kendine olan özgüveni.
Bi trençkotum vardı çok seviyordum büyük cepli uzun lacivert bir gün bana düzgün giyin ne olur bu çok eski görünüyor dedi bende çok seviyorum ama dedim 3 ay sürdü onu gardrobumdan çıkarmam sonra ona benzeyen düz birşey aldım mesela eşimde çok renkli süslü olmamı istemiyor gencecik kızdım ben şimdi hiç hevesim kalmadı gerçektenÇok zor yaşadıklarınız, ama herkesin dediğine göre yaşanmaz ki. Eşiniz ne diyor bu durumda?
Babanızda size destekse evde eski ne kıyafet varsa çöpe atın . Annenizin gardolabını yenileyin eski kıyafet bulamazsa giyemez.Merhaba herkese,
Yıllardır olan bir sorundan bahsetmek istiyorum zira anneme biraz ağır konuştum bugün canım çok sıkkın. Annem köyden çıkmış bir kadın, ama nerdeyse 40 senedir şehirde yaşıyor, şuan 50li yaşlarda. Hep çevre baskısı olmayan rahat yerlerde yaşadık. Sorun şu ki annem hala nasıl giyineceğini bilmiyor.
Ben sürekli ona kıyafet alıyorum, çanta, ayakkabı alıyorum, götürüyorum. Kapalı da değil açık da değil, tarzı da belli değil. Hep aa bak sana bu çok yakışır diye teşvik etmeye çalışıyorum. Ama benim aldıklarımı rahat edemedim, bu çanta rahat gelmedi vs diye bahanelerle evde tutup, her yerde paspal paspal geziyor. Evde marka çantalar var kendisi derisi soyulmuş eski bir çantayla geziyor. Babam asla ona baskı yapmadı ve babam da her zaman aşırı şık giyinen, modayı da takip eden biri. Yanyana bile bir garip duruyorlar, babam da rahatsız ama artık söylemekten bıktı yıllardır. Benim kafam kaldırmıyor diyor küsüyor, her şeye ben hastayım yapamıyorum diyor. Yani ben küçüklüğümden beri üzülerek söylüyorum ki annemin giyinişinden utandım. Etrafımızdaki insanlar da garipsiyor bu durumu, hissediyorum. Bunu kimseye de söyleyemedim. Maddi durumumuz da gayet iyi ama kadında heves yok. Evde bile giyilmeyecek şeylerle geziyor bazen. Kendine baksın, üstüne başına güzel şeyler alsın diye yapmadığım kalmadı, hediye kartlarına para yükleyip al istediğini diyorum bir yıl oldu hala duruyor o kartlar. Bugün çok canım sıkıldı, avm’ye götürdüm sırf ona bir şeyler alalım diye üstüne üstlük suçlu oldum. 5 yaşında çocuk gibi safça davranıyor, pantolon paçası uzun geldi ee napıcaz diyor mesela, terziye paçalarını yaptıracaksın diyorum o kadar bilmiyor gibi davranıyor. Sonra onu strese sokmuşum diye bana kızdı. Dayanamadım patladım, temizliğe bile böyle gitmiyor kadınlar, kendine bak biraz hevesin olsun diye. 30 yaşlarında da böyleydin yaşını hiç bahane etme dedim. Maddi sıkıntısı olsa alamasa neyse o da yok! Hep hasta, hep yatıyor, hep paspal. Bir yere annemi davet edip alıp gidemiyorum, elimden başka bir şey de gelmiyor. Bu düşüncelerimden ve söylediklerimden dolayı bir de suçlu hissediyorum. Haksız mıyım sizce?
Ben size kızmadım anladım ve size de üzüldüm açıkçası. Annem de böyledir ama biziö çevre de böyle kısmen yadırganmaz pel. Özel günlerde de özen gösterir. Kızdığınız annenizin giyimi değildir belki de.. zor zamanında arkanızda anne desteği hissedememkektir, herkes annesine güvenirlen kendine dahi yetemeyen bir anneye ebeveynlik yapmak zorunda olmanzıdıe bazen. Ben kabullendim ama, annem ciddi psikolojik rahatsızlıklar geçirmişti geçmişte çünkü. Onun bir çocuk giib savunmazsız oluşu içimde kendime de ona da acıma ve kızgınlık oluşturda da hala kabullendim. Belki anne olmamalıydı dedim hatta. Annem 65 yaşında artık terapi içim falan geç ama anneniz için değildir belki. Ya da en garantisi siz terapi alın bence benim gibi..Merhaba herkese,
Yıllardır olan bir sorundan bahsetmek istiyorum zira anneme biraz ağır konuştum bugün canım çok sıkkın. Annem köyden çıkmış bir kadın, ama nerdeyse 40 senedir şehirde yaşıyor, şuan 50li yaşlarda. Hep çevre baskısı olmayan rahat yerlerde yaşadık. Sorun şu ki annem hala nasıl giyineceğini bilmiyor.
Ben sürekli ona kıyafet alıyorum, çanta, ayakkabı alıyorum, götürüyorum. Kapalı da değil açık da değil, tarzı da belli değil. Hep aa bak sana bu çok yakışır diye teşvik etmeye çalışıyorum. Ama benim aldıklarımı rahat edemedim, bu çanta rahat gelmedi vs diye bahanelerle evde tutup, her yerde paspal paspal geziyor. Evde marka çantalar var kendisi derisi soyulmuş eski bir çantayla geziyor. Babam asla ona baskı yapmadı ve babam da her zaman aşırı şık giyinen, modayı da takip eden biri. Yanyana bile bir garip duruyorlar, babam da rahatsız ama artık söylemekten bıktı yıllardır. Benim kafam kaldırmıyor diyor küsüyor, her şeye ben hastayım yapamıyorum diyor. Yani ben küçüklüğümden beri üzülerek söylüyorum ki annemin giyinişinden utandım. Etrafımızdaki insanlar da garipsiyor bu durumu, hissediyorum. Bunu kimseye de söyleyemedim. Maddi durumumuz da gayet iyi ama kadında heves yok. Evde bile giyilmeyecek şeylerle geziyor bazen. Kendine baksın, üstüne başına güzel şeyler alsın diye yapmadığım kalmadı, hediye kartlarına para yükleyip al istediğini diyorum bir yıl oldu hala duruyor o kartlar. Bugün çok canım sıkıldı, avm’ye götürdüm sırf ona bir şeyler alalım diye üstüne üstlük suçlu oldum. 5 yaşında çocuk gibi safça davranıyor, pantolon paçası uzun geldi ee napıcaz diyor mesela, terziye paçalarını yaptıracaksın diyorum o kadar bilmiyor gibi davranıyor. Sonra onu strese sokmuşum diye bana kızdı. Dayanamadım patladım, temizliğe bile böyle gitmiyor kadınlar, kendine bak biraz hevesin olsun diye. 30 yaşlarında da böyleydin yaşını hiç bahane etme dedim. Maddi sıkıntısı olsa alamasa neyse o da yok! Hep hasta, hep yatıyor, hep paspal. Bir yere annemi davet edip alıp gidemiyorum, elimden başka bir şey de gelmiyor. Bu düşüncelerimden ve söylediklerimden dolayı bir de suçlu hissediyorum. Haksız mıyım sizce?
kaş bıyık ağdaya dikkat etmiyorsa benim için temizde değil maalesef.Yok kirli gezmez hiç, temizdir. Paspal derken çantası eskimiştir umursamaz anlamında söyledim. Tırnakları vs temizdir, ama manikürlü değil yani. Kaş, bıyık, ağda bu tarz şeyleri fazla sallamaz, kendi canı istediğinde halleder. Makyaj zaten hiç yaptığını görmedim. Zaten her ihtiyacını biz düşünüp hallediyoruz, biraz bile hevesi olmaz mı insanın?
Anneniz muhtemelen sizin bilmediğiniz ya da farkında olmadığınız şeyler yaşamış. Babanız ya da ailesi onu direkt veya dolaylı olarak aşağılamış, hor görmüş, incitmiş olabilir. Berbat giyinmesi, saçını erkek gibi kısa kestirmesi gibi alışkanlıklar güzellikten kaçındığını gösteriyor Çünkü çok üzmüşler belli.İlk evlendiğinde öyleymiş, fotoğraflarda görüyorum güzel giyimli, kendine de bakarmış. Sonrasında ablamla benden sonra salmış kendini. Sebebini bilmiyorum, zaten gençliğindeki gibi çok özenli olmasını beklemiyorum, sadece elindeki imkanlara ve yerine göre hiç bilmiyor nasıl giyinmesi gerektiğini.