Sevgili arkadaşım ben de boşanma sürecindeyim ve annem de senin annen gibi şeyler yaptı bana hatta daha beterini ve ben her zaman sessiz bir tiptim çocukluğumda annem babam o kadar kavga ederdi ki ben ister istemez sessiz bir tip oldum çıktım. Babam anneme ne zulümler yaptı ben annemi babama karşı savundum babama çok ağır çıkıştım sırf annemi korumak adına. Yıllarca evin kızı değil annesi oldum tez yazıyorken annem işten geldiğinde yemek yapmadım diye annem ayağımdan çekip yere düşürmeye çalıştı beni işte o gün ben e karşılkık verdim ittirdim annemi sonrasında vicdan azabı çektim ama anneme göre o haklı. Ben kızım ve tez yazsam da yemek yapıcam, her şeyi ben yapıcam. Tüm sorumlulluk benim omuzlarımdaymış meğer ve bunu annem yaptı. Babamdan çekti ve ona veremediği tepkileri bana verdi ee ben de sessiz olunca ezdirdim kendimi. Evlendim eşimden şiddet gördüm anneme dedim yüzüme bile bakmadı, tekrar şiddet görünce eve geri döndüm ve kimseyle yaplamşadım bunu annem ve erkek kardeşim hariç. Bir gün yine annemle tartıştık konu da ben biber kızartmıştım ve annem hepsini yemiş ve ben neden bana saklamadın dedim diye uzattı ve tartışma ilerleyince kavgaya dönüştü, bu evde seni istemiyorum, boşandığını herkese söylücem, eşin senin hakkından geliyordu, eşimin vurması benim kötü birisi olduğum içinmiş eşimin de bana vurma sebebi şu düğünde neden gülümsemedin dedim adama bunu başkaldırı olarak görüyormuş, kavga etmemek için kendimi yatak odasına kilitledim ve kapıyı kırarark vurdu bana ve annem bunları bildiği halde beni yakmak için beni kötü ilan etti ki ben annem hatalıyken bile onu koruyordum. Anneme annelik ve evlatlık yaptım ama o bana annelik yapamadı, bunu söylediğimde de okuttum diyor tek hayrı da bu zaten.
NE Mİ YAPIYORUM????
-İş alanımı değiştirdim çünkü yükselmek ve hayatıma yön vermek istiyorurdum. Şu an istediğim alanda iş buldum ve yükselmek için emek veriyorum buna odaklandım. Ailemle ise aynı evdeyim hala hiiiiç de ev kirası veremem valla odam da var kimseyle muhattap olmuyorum. Evde bu sefer ben sorun yaratıyorum tembelliğinden yemek yapamdı diye en yorgun olduğumda veya küçüklüpğümde de ben yemek yapardım şimdi evde yemek olmayınca kıyamet koparıyorum tartışma çıkarıyorum, o eski sessiz salla baş ben öldü artık. Ne anne ne eş ne kardeş bunlara annelik yapmıyorum artık, kendime bakıyorum. Şimdi ben deliyim ve onlar benim kahrımı çeksin bakalım.
Belki de hayat bizi böyle sınıyor ve eminim bu sınavı geçeceğiz