Ya annesi çok sert davranan çocuklar annelerine daha bağlı oluyorlar. Nedenini bilmiyorum fakat sert annelerin cocuklari bir ömür anneleri kendilerini onaylasin diye uğraşıyor.Her annenin çok sevdiğine inanamıyorum çevremde çok Farklı boyutlarda annelikler gördüm dikkatimi çeken bir şey de kuzenimin annesi de onları eleştirir Kızar bağırır ama sevgisini de göstermiş demek ki kuzenlerim annesine çok düşkün ve mutlu kişilikleri olduğunu görebiliyorum bi açlıkları yok annem ise kızıp eleştirmediği halde yok sayarak tepkisiz kalarak daha çok canımı yakmış çok ilginç değil mi , bu arada modern bir aileyiz köy olmasına rağmen korkutma sindirme vs yoktur aile içinde anneme falan da sorun annemin mizacında diye düşünüyorum hala
Malesef bu yapısal bisey hiçbir zaman degismiyorlar.esimde annesini böyle kabul etmiş diğer kardeşleri de tuhaftı kadın inanılmaz çınarı.hicbir çocuğuna eyvallahi yoktu buz gibiydi .yurt dışına giden çocuğuna kapının önüne çıkıp ta hadi hoşçakal yavrum demedi şok oldum sen nereye gidiyin işin gücün rast gitsin vs..hicbisey demedi oturdugu yerden bile kalkmadı.ben uğurladım adamı.siz nasılsınız nasıl yasiyorsunuz nerde yasiyorsunuz diye bizi bir gün aramadı.evime iki kez gelmisligi vardır.su dışardaki elin afami kadını bile bana daha saygılı ve sevgi doluydu.slm veriyorlardı en azından gidince nasılsın hoşgeldin bile demezdi.size tavsiyem beklentiyi bırakın hiçbir şekilde beklenti duymayın ondan.kendi haline bırakın.ben hep öyle yaptım baktım eşimde aynısıni yapıyor çözmüş çocuğu bende öyle yaptım ne aradım ne sordum ne nasılsın dedim artık yorulmuştum.gidince mrb dedim son dönem ne nasılsın napiyon hayat nasıl gidiyor diye sormadım bana ne yaptıysa aynısını yaptım.Evet kardeşlerimle de aram bozuk ikisiyle de kopuğum görüyorum kardeşler birbirini canı gibi seviyor iyi kötü herşeyi paylaşıyor biz hiç öyle bi aile olamadık hatta hiç 5 kişi sofraya oturduğumuzu hatırlamıyorum aile fotomuz falan yok ve aslında bunları sağlayan temel kişi annedir annemin aile olalım birlik olalım kaygısı olmadı hiç abimlerle aram açılınca da hiç oralı olmadı, yoksaydı bu durumu ne onlarla ne benimle konuşmadı atıyorum ben bi kavgaya karışsam gelip hakkımı savunmazdı bu duyarsızlığı ve genişliği beni üzen
Bize sevgiyi mutluluğu çok gördü.hauati zindan etti.hepimiz çocuklarımızla eşimizle mutluyuz çok şükürSize surda katılıyorum ve hep bunu derim bir aileyi çocukları adam eden annedir bir arada tutan annedir.ne verirsen onu alırsın.benim çocuklarımla geçirdiğim zaman kadar önemli hicbirsey yok.ilerde üniversite iş hayatı meslek atama derken belkide başka şehre gidecekler arasamda yanimda bulamayacagim.onalrin mutluluğu ebnim mutluluğum.biraz önce çocuğum için krep yaptım yattım 5 dk önce beslenmesine koymak için seviyor diye.ysein içsin mutlu günler geçirsin ben gençliğimi cocuklugumu yaşayamadım i yaşasın.bizde babamızdan çok cektik
Bu aynı benim kayınvalide aynı aynı...Malesef bu yapısal bisey hiçbir zaman degismiyorlar.esimde annesini böyle kabul etmiş diğer kardeşleri de tuhaftı kadın inanılmaz çınarı.hicbir çocuğuna eyvallahi yoktu buz gibiydi .yurt dışına giden çocuğuna kapının önüne çıkıp ta hadi hoşçakal yavrum demedi şok oldum sen nereye gidiyin işin gücün rast gitsin vs..hicbisey demedi oturdugu yerden bile kalkmadı.ben uğurladım adamı.siz nasılsınız nasıl yasiyorsunuz nerde yasiyorsunuz diye bizi bir gün aramadı.evime iki kez gelmisligi vardır.su dışardaki elin afami kadını bile bana daha saygılı ve sevgi doluydu.slm veriyorlardı en azından gidince nasılsın hoşgeldin bile demezdi.size tavsiyem beklentiyi bırakın hiçbir şekilde beklenti duymayın ondan.kendi haline bırakın.ben hep öyle yaptım baktım eşimde aynısıni yapıyor çözmüş çocuğu bende öyle yaptım ne aradım ne sordum ne nasılsın dedim artık yorulmuştum.gidince mrb dedim son dönem ne nasılsın napiyon hayat nasıl gidiyor diye sormadım bana ne yaptıysa aynısını yaptım.
Ben kücüklüğümde annemi hep temizlik yaparken hatırlıyorum.Cocukluk yaraları kapanmıyor.Bizi sevmistir,sever evet evladıyız ama annemle aradaki o bagı kuramadıgımızın farkındayım.selamlar , annem soğuk mizaçlı biridir hiçbir zaman önceliği çocukları olmadı babamın da öyle hep işleri komşuları akrabaları daha önemliydi. Ben daha 7,8 yaşlarındayken halamın yanına giderdim bebeğine bakmaya yaz tatillerinde orda halamın elti oğlu bana toplu iğne batırırdı benimle alay ederdi , geceleri hep ağlardım annemi özledim diye ama telefonda özlemedim ki derdim . Hiçbir zaman kendimi ailemde istenen sevilen bir birey olarak hatırlamıyorum bana kötü değil ama önemsizmişim gibi davranıldı. Şimdi bile anneme gidince çok kaldığımda acaba kalkmamı bekler mi fazla mı kaldım derim. Zaten sözel veya fiziksel sevgi hiç görmedim annem beni düşünür bana küçükken gizli gizli sevdiğim şeyleri pişirirdi kuzenlerimden kalmaz da yiyemem diye şimdi de gidince yiyecek sebze vs verir elimi kolumu doldurur ama beni tam olarak çocuk doğurunca benimsedi sanki şimdi bir değerim var gibi hissediyorum, beni hiç övmedi yengem kızlarına bayramlık alırken annem bana almaZdı parasızlık değil hevessizlik daha bir Sürü böyle örnekler var geçmişe bakınca hiç annemle mutlu bir an hatırlamıyorum çok kalbim kırık ve düşündükçe koca kadın ağlıyorum o küçük kız çocuğuna yazık oldu diye , dertleşmek istedim
35 bes yasındayım kendimi bildim bileli muz yemiyorum.İcim almıyor kokusunu.Anlattıklarınizda kendimi gördüm. Somut bir ihmal, istismar olmamasına rağmen, Tam sevildiğimi, önemsendigimi hiç hissetmedim. Yıllarca bu his başıma bela oldu desem yeridir. Şimdi 32 yaşındayım 3 4 senedir ben kendimi onemsemeye başladım. Ben kendimi sevip onemsedikten sonra kimsenin bir önemi olmuyor. Hatta hersey bir anda değişiyor. Eskiler için çocuk, kendi anne babalık duygusunun tatmini için bir araçtı. Yaşlanınca bize baksın, hayatta yardımcı olsun, bize de bir uğraş olsun diye yapılan bisey. Şu an bizler çok farklıyız. 1 kızım var hayatımız onun üzerine kurulu desem yeridir. Onun eğitim hayatı, onun istekleri arzuları, onun mutluluğu... ama ilerde ona da sorduğunda eksiklik hissettiği biseyler mutlaka olacaktır.
Bende sevindim eşi varmış demekki benim başıma geldi sanmıştım bunu.Bu aynı benim kayınvalide aynı aynı...
Sormaz, konuşmaz, ilgilenmez, karşılamaz, uğurlamaz. Eşi benzeri yok sanırdım. Varmış.
Zaten öyle eskiler kendi anne babasından gördüğünü uyguluyor.ama onalri düzeltmek zor beyni işlemiş tedavide olsa değişmez kroniklesmisAnneniz de öyle görmüş olabilir bazı insanlar sevdiklerini gösteremiyorlar yetişme şeklinden de olabilir. ama artık daha iyi diyorsunuz bir de siz yakınlaşmayı deneyin sarılın öpün bakalım ne tepki vericek çünkü kendi görmediyse alışmamıştır siz öğretin
Ayni benim annem canım seni en iyi ben anlarım yavrum iki yaşında o kadar zor büyüttüm ki hep bahane hep hep sadece 3 kez geldi evime gittiğim zamanda babam git diye gözümün içine baktı dugun zamanı vs hep bahaneler sundular evde nisanim yapıldı keşke salonda yapsaydık boşa yorulduk dedi neler neler ben sırtında sadece yüküm ona yaşamayan anlamazzGeçen gün annemlere habersiz gittik abimin eşini uğurlamaya annem mangal yapacağız yemek yapma demiş yengeme ,tarladan gelip bizi görüp mangaldan vazgeçti evde pişirelim gözüm almıyor falan dedi ama mangalı zaten erkekler yapıyor daha az yorulacaktı yani muhtemelen et azdı yanına yemek falan da yaptı çünkü ben bizi yabancı gibi görmesine plan bozmasına içerledim eşim gayet anlayışlıdır dese hemen gider alır ya da az olsun ne önemi var orada kendimi o ortamda fazlalıkmış gibi hissettim benim için planlar yapılmaz planlar bozulur gibi , bizi de arayabilirdi gelin diye bişeyler de tetiklemiş ki baya kırıldım ve kalkmak istedim annem anlamadı bile buna bozulduğumu şimdi buna mı takıldın diyeceksiniz ama belki de biriken şeyler vardır içimde , doğumumda düğünümde annem hep işleri öne sürerek beklentimden az ilgilendi benimle aileler çocukları için şehir değiştiriyor annem benim görev yaptığım yere 4 yılda sadece bir kez geldi böyle şeyler işte tetikledi hepsi de
Aynen katılıyorum canım sana sende resmen kendimi görüyorum benim annem babam cehennemin içinde yasatirken beni kalktılar bir çocuk daha yaptılar sonra hepten sarpa sardı annem.ogluna aşık bir kadın oldu çıktıEvet bu ara izleyip okuduklarım canımı sıktı ama malesef o dönem verilmeyen sevgi insanda hayat boyu eksikliğini her yerde gösteriyor özgüvenden tutun doğru ilişkilere kadar. Bir çocuğa değer vermek çok da zor değil aslında köy hayatı da olsa görücü de olsa sonuçta ben onun evladıyım beni sevmesi için şartların iyi olmasına ihtiyacı yoktu bunlara rağmen objektif de bakıyorum mizacı böyle fakat belki de bu mizaçta insanlar çocuk yapmamalı hadi 1 yaptın gördün 2,3 yapma
Helal olsunne güzel yazmissinBen kücüklüğümde annemi hep temizlik yaparken hatırlıyorum.Cocukluk yaraları kapanmıyor.Bizi sevmistir,sever evet evladıyız ama annemle aradaki o bagı kuramadıgımızın farkındayım.
Bir nesil gercekten cocuk nasıl sevilir,nasıl bag kurulur bilmiyor.
En azından bizim cocuklarımız sanslı ,ben inanmıyorm görmediğin sevgiyi veremezsin klisesine.
Ben verdiğime inanıyorum.
Bana kızım annecim diyor 3 yaSInda .Anne değil annecim.Biz ögretmedik.Annem annecim demesini,benim calısmama ve kızımın beni özlemesine baglıyor mesela.Ona göre evde oturup aksama kadar temizlik yaptıgı,bir evcilik oynamadıgı annelik dogru olan.
Kabul edip yoluma devam ediyorum.
Ne yazık...Bende sevindim eşi varmış demekki benim başıma geldi sanmıştım bunu.
Çok yıpratıcı bir tıp ama insan üzülüyor yaptığına bakışı konuşmaması hele ilk dönem tanımiyorum ya o kadar kafaya takıyorsun uzuldumki yaptıklarına tavırlarına umursamazdi yaa kadın seni hiç yikmussun gibi davranırdı.herkes bilirdi onun tuhafligini sonra bende tanıdım tabiki.gecen sene vefat etti hakkım varsa helal etmiyorum bana birgün sevgi gostermedi üzdü yok saydı.insan ne kadarda olsa üzülüyor.son dönem artık takmiyordum ama ilk dönem yaptıklarını tavrını unutamam.ben onu Allah'a havale ettim.konu sahibide çok haklı annesi birde biz kvdeden böyle gördük üzüldük düşünün.ama malesef yapacak bişey yok bu insanın yapısında var.ben evladımı yedimi ictimi moralimi bozuk merak ederim ama herkes böyledir normal olan ama değişik olan tipler malesef böyle
Sana bişey diyeyim mi sen gene şanslısın emin ol benim eşimin annesi öyle ama kardesleride malesef böyle.kardeslerise hepsi birbiriyle buz gibi anneden gelen genler var tabiki hicbiriyle sizinki gibi samimi değiliz keşke onalr iyi olsaydı malesef onlarda anneden beter.aralarinda hicbisey olmamasına rağmen nasılsın napiyorsun diye birbirlerini sormazlar aramalar bile.hepsi başka şehirde yurtdışında senede bir bayramda Ratip gorusurler hiç muhebbet etmezler .beni nasıl diye eşime bile sormazlar.13 yildir bunların icindeyim ben böyle bişey ne gördüm ne duydum.kendi akrabalarıma falan görüşüyormus gibi yapıyorum anlamaz ki kimse bunların böyle tuhaf olduğunu.kendi köylüleri biliyor bir tek.tuhafliklarini başkalarına iyiler ama konuşurlar birbirlerine düşman bile daha samimi dersin hayret wdersin görsen yan yana bunları.bana en cinsi ve tek olanı denk geldiNe yazık...
Bizde de durum böyle, ben de hep derim. Hani evimde yediği içtiği helal olsun ama bana onca gözyaşı döktürdü onları, evlilik sürecim, evliliğimin ilk yılları.. O gözyaşları helal etmiyorum.
Onu tanıyana kadar çok taktım,çok üzüldüm. Eşim hep söyledi, herkes söyledi ama ben nedense kabullenemedim.
Hala bazen takıyorum, 11 sene oldu. Ama eskisi gibi çok üzülmüyorum ağlamıyorum.
Tayinimiz çıktı gelmediler, hamile oldum aramadılar, doğum yaptım yok, sağlık sorunları oldu yok,kendi ailemde cenaze oldu yok, düğün oldu yok, her bayram küslük çıkarırlar, hep bi soğukluk.. Pfff... İçim şişti neyse.
Ben numunelik bir ailede gelin olduğumu sanıyordum demekki var böyle tipler.
Neyseki eşim ve kardeşleri gerçekten samimi ve iyi insanlar, onlar yetiyor bir şekilde.
Bunlar hep ders olsun kendi ebeveynliğimizde.
Kendi evlatlarımızla mutlu olalım inşallah