Merhaba Maraş depreminden sonra annem de o zamanki şokla yavaş yavas unutmaya başladı öncelikle sonra yemek yapmayı iş yapmayi bıraktı halbuki ikisini de yapmayı ne çok severdi.elinden bez düşmezdi.benim coxugumu annem büyüttü oğlum suan 10 yaşında gözünden sakindi oğlumu öyle büyüttü o deprem bizi mahfetti.annemi goturemedik doktor kalmadı.huysuz oldu sldirgan oldu eski ölmüş ailesini sormaya başladı ne dediysek inandiramadik.ben depremden sonra işi bıraktım anneme babama ve çocuklarıma yetmeye calistim ama yetemedim para sıkıntısı borçlar annemin ilaçları gittiğimiz doktorlar çok sıkıntıya düştüm ve 1.5 sene sonra işime geri döndüm buarada halam geldi yanlarina.zaman geçtikçe annem daha kötü olmaya başladı tuvalete gidemez oldu.artik kimse bkmicak hale geldi.cok zor oldu karar vermek ama özel bir kligine vermek zorunda kaldım.cunku kendi evi kendi ailesi ona eziyet olmaya başlamıştı.insanlar annemin eski melek halini unutmuştu ondan kaçıyorlardi.bilmiyorlardi ki asıl şimdi melekti ve Allah'ım bizi sınıyordu.ama ne yazikki o kligine vermek zorunda kaldım.daha bugün annemi görmeye gittim guzel bakıyorlar ama anladim ki mutsuz her ne kadar bizi tanimasa da hissediyor orda yalnız oldugunu biliyor.mart 10 da doluyor klinikte süremiz annemi tekrar yanima alacam inşallah birde bakici tutacam gözümün önünde olsun.kendi derdimi anlattım ama inanın çok doluyum çok yorgunum çok çaresizim çok cikmazdayim.cok özlüyorum eski annemi cokkkk.Allahim hepimizin yardımcısı olsun
