Ben konu sahibini çok çok iyi anladım. Belki değişik versiyonlarını kendim de yaşadığım içindir.
Hepimizin eli ayağı tutuyor, bakıma da muhtaç değiliz, evlatlarımıza da tek başımıza aslan gibi bakarız mesele bunlar değil.
Bir insan kaç yaşında olursa olsun anneye ihtiyaç duyar. Evladın bu kadar bunalmışsa, onu mutlu göremiyorsan 1 saat hava alsın, bir bardak kahve içsin diye torununa göz kulak olmak atla deve değil. Zaten bunun adı çocuk baktırmak değil, torun bakmak hiç değil.
Lafa gelince ailenin önemi vs konuşuluyor. İcraate gelince nerede o aile, Türk aile yapısı diye millet birbirini yiyor ama görebilen yok.
Burası Avrupa değil, bizler nasıl ki anamıza, babamıza, evladımıza koşuyoruz, elinden tutmaya çalışıyoruz, anne babalar da yapmalı.
Ben kendi annemden 1 saatlik destek isteyemeyeceksem ne farkı kaldı elden? Bunları da kızını yarım saat bile annesine, kayınvalidesine bırakmamış biri olarak yazıyorum.
Annelerin gücü de sonsuz değil. Anneler de yürüyüş yapmak ister, anneler de hastalanır, anneler de depresyona girer, anneler de bunalır. Anne olunca insan kimliği silinmiyor. Biz anne olunca birinin evladı olmaktan vazgeçmiyoruz.
Konu sahibi, sana kocaman sarılıyorum