Böyle anne olur mu demeyeceğim.
Ben inanıyorum böyle kadınların varlığına.
Sadece şunu merak ediyorum :
Neden?
Bu nefretin sebebi ne?
Babanızı mı sevmez, anne olmak mı istemezdi, lohusa depresyonuna girdi de bir daha düzelmedi mi, bir travma yaşadı size mi mal etti.
Nedir?
Hiçbiri haklı sebep değil elbet.
Ama neden işte, akıl almıyor.
Babanız keşke annenize bir "dur" deseydi de kalbiniz böyle yaralanmasaydı.
Size bundan sonraki hayatınızda mutluluk dilerim.
Allah size güzel, hayırlı evlatlar versin zamanı gelince ve gerçek bir "anne" olun.
Şu cümlenden bile nasıl harika bir insan olduğun o kadar belli ki.Merhaba bunu okumak için ayırdığın zaman adına sana teşekkür ederim
İşte bana göre bir annenin sevgisizliğinin hiçbir nedeni olamaz.Konu sahibinin bir de erkek kardeşi varmış çok sevilmiş. Onu neden doğurup sevdi acaba?
Eğer büyük erkek kardeşse konu sahibi istenmeyen çocuktur. Hani bazı ruh hastası kadınlar kazayla olan bebeği suçlar ya hayatını engelliyor diye..
Eğitime, geçmiş çocukluğa bağlayan da var ama annelik şefkatinin bunlarla hiç alakası yok. Bu annelik öyle bir şey ki diğer her konudan bağımsız gelişiyor..
Böylelerinin nefreti hayata kendilerine bence. Kendileri öyle pis kalpliki kimsenin içinde biraz sevgi yesersin istemiyorlar. Bilinçaltları böyle calısıyor bunların.
Umarım sizin gibi çok güçlü bir anne olurum bendeŞu cümlenden bile nasıl harika bir insan olduğun o kadar belli ki.
Sen değerlisin ve hep değerli olacaksın.
Tüm başarıların için seninle gurur duyuyorum.
Annen değilim ama anneyim. Ve içtenlikle söylüyorum hepsini sana.
Çok içten sarılıyorum.
Kendi annenle olan ilişkini sen bebeğinle yaşarken onaracaksın. Onu sevdikçe içinde sevgiye muhtaç olan kız çocuğunun da sevgi ihtiyacını karşılayacaksın.
Teyzemler ve babam sayesinde çok şeyi aştım büyük teyzem bana anne oldu diğerleride abla onlardan ve babamdan öyle güzel sevgi gördümki yaralarımı onlarla sardım ama psikolojik olarak çok kırılganım aşırı güvensizim güven duygum hiç yok şımaramam biri güzel birşey söylese utanır çekinirim kimsenin yanında ağlayamam çok güzel dert dinlerim ama kimseye derdimi açık açık anlatamamŞuan nasılsınız?
Hayatınız, düzeniniz, sosyal ilişkileriniz nasıl?
O benim teyzem değil o beni doğurmayan annem sevgiyi şefkati merhameti hep ondan gördüm o da beni olmayan evladı yerine koyarak kızım dediOkurken gözyaşlarımi tutamadımböyle bir anneyi bırak insan olmaz olsun kolay değil zor bir durum ama senin yerde olsam sana bugüne kadar sahip çıkan teyzeye anne derim anneme de demem anne falan çünkü annelik yapmamis anne ne demek bunun farkında olmadan yaşamış . Böyleleri hep, sen çocuk sahibi olursun ozaman kıymet bilirler geç olur ama iyi olurlar ne anladım ki şimdi ben adet olduğunu bile anlmamis bu nasıl fedakarsizliktir evladın ya o senin nasıl insansin sen nasıl insansin ...!!! Bu hayatı zindan edecektin neden doğurdun madem doğurdun teyzesi bakıyo bırak rahat bırak. Sana vurmaya bile hakkı yok çünkü emeği yok üzülme diyemiyorum sana üzülürsün bn yaşamadım annem öldü üvey anne elinde büyüdüm ama o anne boşluğu hiçbir zaman dolmuyo sende bnden farksizsin o boşluk dolmayacak kiginligin geçmeyecek ama alışacaksin o sana iyi olunca geçmiş gib yapacaksın asıl evlnince evlat sahibi olunca basliyo yüzleşmeler acılar
Bizim hiç bir masaya oturupta dertleşmişliğimiz olmadı bazen kavga esnasında döktüm içimi bana bunu bunu yaptın unutamıyorum diye direk ben sizin için eziliyorum para kazanıyorum kendime almadığımı sana alıyorum nankörlük ediyorsun demeye getirdi ben ondan para değil sadece sevgi istedim güzel anılarımız olsun istedim o bana birşey alınca annelik yaptığını sandıBence beklemeden bir gün annende sakinken onunla konuşmak istediğini söyle ve tüm içinden gelenleri gerek ağlayarak gerek haykırarak annene söyle. Bunu yaparsan için rahatlar emin ol
Kadinin gorevi demedimki Anne biyolojik olarak bu sevgiyke kusatilir baba sonradan vunku bunu demek istedim
Canim benim ne güzel annem gibi bakmış Allah razı olsun ondan sende hiçbir zaman ona yanlış yapmaO benim teyzem değil o beni doğurmayan annem sevgiyi şefkati merhameti hep ondan gördüm o da beni olmayan evladı yerine koyarak kızım dedi
Ömrüm yettiğince o benim başımın tacı olacakCanim benim ne güzel annem gibi bakmış Allah razı olsun ondan sende hiçbir zaman ona yanlış yapma
Demekki doğurmakla anne olmuyor sonra anlık hakkı deniliyor. Tövbe yarabimMerhaba bunu okumak için ayırdığın zaman adına sana teşekkür ederim
Konuma geçecek olursak geldim 20 küsür yaşına bugüne kadar hiç cesaret edipte dillendirememiştim ama bugün haykırıyorum annem beni sevmiyor hiçte sevmedi parçaları birleştirdikçe çıkan tablo o kadar canımı acıtıyorki Benim annem çalışan bir kadın ben doğduduğumda beni sadece üç ay emzirmiş sonra başlamış hemen işe bu bahaneyle emzirmeyi bırakmış bana teyzem bakmış ben kendimi bildim gözümü açtım açalı teyzemi gördüm annem hep çalışırdı beni sabahtan bırakırdı teyzeme akşama alırdı bütün çocukluğum teyzemle geçti teyzem yaz olup memlekete gittiğinde çantamı toplar bende giderdim daha 7 8 yaşındayken çünkü sevgiyi anne şefkatini teyzemde görürdüm hep annem bana hiç teyzem gibi davranmazdı sebepli sebepsiz çok fazla dayak yedim annemden stresliyken sinirliyken benden çıkarırdı hep bazende babamı kışkırtır onun bana kızmasını dövmesini sağlardı ama babama kızmıyorum o benim herşeyim sığındığım en büyük dağım geriye dönüp baktığımda unutamadığım o kadar çok şey varki beni hep küçümserdi hep arkadaşlarımla kıyaslardı beni onlardan düşük başarısız görürdü bunuda hep söylerdi ben hiç başarısız olmadım oysa iyi bir Anadolu lisesi kazandım mühendislik okudum koskoca mühendis oldum ama bir kere olsun annemin ağzından seninle gurur duyuyorum tebrik ederim kızım.başardın kızım. ben senin yanındayım kızım .ne derdin var kızım cümlesini duymadım bayram özel gün haricinde sebepsiz yere beni öptüğünü sarıldığını bile hatırlamam hatta bir gün sordular kendisine en çok kimi seviyorsun diye gözümün içine bakarak dayımın kuzenimin ve erkek kardeşimin adını söyledi bunlar benim herşeyim bunlar için ölürüm dedi ben öyle gözünün içine bakarak kaldım sanki büyüdükçe bana karşı olan nefreti iyice artıyor gibi hissediyorum zamanın birinde küçücük bir kızken çok beğenip kırmızı bir pantalon istemiştim annemlerden maddi açıdan durumumuzda çok iyiydi ama almamışlardı ama çocuk aklı işte çok üzülmüştüm eve gelene kadar önden yürüdüm kızgın kızgın eve geldik babam ben sizi aşağıda bekliyorum dedi biz annemle eve çıktık evde ben gelmeyeceğim gideceğimiz yere deyip yatağıma yattım diyorum ya işte çocuktum babamın yokluğunu fırsat bilip beni yatağımda örtünün altında ağlarken 10 dakika boyunca terlikle dövdü nereme vurduğunu önemsemeden örtünün üstünden vurdukça vurdu ben sadece ağladım bırakır herhalde diye düşündüm ama acımadı beni kan ter içinde bırakana kadar ağlatıp dövdü babam yukarı eve çıkıp beni yataktan çıkarttığında kıpkırmızı olmuş hıçkıra hıçkıra titreyerek ağlıyordum o gün bizim ilişkimiz bambaşka bir boyuta taşındı işte her zaman dayak yerdim zaten ama o olay başkaydı ben bu olaydan sonra herseyi saklar oldum annemden ilk adet oluşumu bile sakladım onada kızar sandım bir sene boyunca adet oldum ben bu süreci ped kullanmadan kendimce peçetelerle geçiştirdim orta okula giden bilgisiz bir kızdım sonuçta ve benim ilgili annem bu durumu bir sene boyunca farkına bile varmadı bir sene sonunda tesadüfen fark etti ilk defa bacağımı aldığında ağlata ağlata canımı acıtarak aldı bir iki defa aldı bacaklarımı sonra beni kendi halime bıraktı bende kolum bacağım çıktıkça durumu kendi imkanlarımla çözmeye çalıştım utana sıkıla uzun kıyafetler giydim jilete sarıldım çocuk yaşımla yapabileceğim tek şey buydu çünkü hayatımda ilk defa aşık olduğumu hissettğimde lisedeydim ve annem bu çocuğu tesadüfen öğrendiğinde beni herkese rezil etti babama söylemekle tehdit etti ki nitekim söyledide telefonuma el koydu yine dayak yedim lise ve üniversite sınavlarına hazırlandığım senelerde abartısız her gün benimle kavga eder döver ağlatırdı senden hiç birşey olmaz kazanamazsın yapamazsın diyerek büyüdükçe boyunu geçtikçe şiddet uygulayamaz oldu şimdide laflarıyla hareketleriyle dövmeye başladı beni 39 buçuk derece ateşle evde bırakıp teyzemle kahve içmeye gidecek kadar sevmedi kolumu bacağımı incittiğimde röntgen çektirmeye gelmeyecek kadar önemsemedi bana defalarca benim paramı yiyorsun sen dedi defalarca evden atmaya kalktı atmakla tehdit etti defalarca senden nefret ediyorum diye yüzüme haykırdı küfürler etti son seviye olarakta bugün kullandığım yanlış bir kelime yüzünden hakaretler küfürler etti seni doğurduğum güne lanet olsun dedi sinirini atamayınca odama geldi bağıra çağıra koca kar küresiyle beni dövmeye kalktı belki babam olmasa yapardıda bunu yaparkende seni gebertirimler öldürürümler hakaretler havada uçuştu durup düşününce yazık diyorum annem benim ne göz yaşlarımı gördü ne canım yandığında ilk ona koşabildim ne Sevinç’le anne ben aşık oldum deyip çocuğu gösterebildim nede anne Benim canımı yaktılar diyerek sığınabildim odamda bir başıma ağladım hep başıma ne gelirse gelsin ben ağlarken annem başkalarına koşmakla meşguldü çünkü hep kuzenlerime teyzelerime dayılarıma koşarken beni unuttu ben onun için külkedisinden farksız oldum evi temizleyip yemek yaptığımda misafirlerini ağırladığımda sever gibi yaptı sadece yazdıkça yazdım içimi dökebileceğim tek yer Burası özür dilerim sizlerden ama Emin’im aranızda pek çok anne vardır biriniz bana açıklayın bir anne evladını neden sevmez