ANNEM

Honey44 .!.:

Merhaba bunu okumak için ayırdığın zaman adına sana teşekkür ederim

Konuma geçecek olursak geldim 20 küsür yaşına bugüne kadar hiç cesaret edipte dillendirememiştim ama bugün haykırıyorum annem beni sevmiyor hiçte sevmedi parçaları birleştirdikçe çıkan tablo o kadar canımı acıtıyorki Benim annem çalışan bir kadın ben doğduduğumda beni sadece üç ay emzirmiş sonra başlamış hemen işe bu bahaneyle emzirmeyi bırakmış bana teyzem bakmış ben kendimi bildim gözümü açtım açalı teyzemi gördüm annem hep çalışırdı beni sabahtan bırakırdı teyzeme akşama alırdı bütün çocukluğum teyzemle geçti teyzem yaz olup memlekete gittiğinde çantamı toplar bende giderdim daha 7 8 yaşındayken çünkü sevgiyi anne şefkatini teyzemde görürdüm hep annem bana hiç teyzem gibi davranmazdı sebepli sebepsiz çok fazla dayak yedim annemden stresliyken sinirliyken benden çıkarırdı hep bazende babamı kışkırtır onun bana kızmasını dövmesini sağlardı ama babama kızmıyorum o benim herşeyim sığındığım en büyük dağım geriye dönüp baktığımda unutamadığım o kadar çok şey varki beni hep küçümserdi hep arkadaşlarımla kıyaslardı beni onlardan düşük başarısız görürdü bunuda hep söylerdi ben hiç başarısız olmadım oysa iyi bir Anadolu lisesi kazandım mühendislik okudum koskoca mühendis oldum ama bir kere olsun annemin ağzından seninle gurur duyuyorum tebrik ederim kızım.başardın kızım. ben senin yanındayım kızım .ne derdin var kızım cümlesini duymadım bayram özel gün haricinde sebepsiz yere beni öptüğünü sarıldığını bile hatırlamam hatta bir gün sordular kendisine en çok kimi seviyorsun diye gözümün içine bakarak dayımın kuzenimin ve erkek kardeşimin adını söyledi bunlar benim herşeyim bunlar için ölürüm dedi ben öyle gözünün içine bakarak kaldım sanki büyüdükçe bana karşı olan nefreti iyice artıyor gibi hissediyorum zamanın birinde küçücük bir kızken çok beğenip kırmızı bir pantalon istemiştim annemlerden maddi açıdan durumumuzda çok iyiydi ama almamışlardı ama çocuk aklı işte çok üzülmüştüm eve gelene kadar önden yürüdüm kızgın kızgın eve geldik babam ben sizi aşağıda bekliyorum dedi biz annemle eve çıktık evde ben gelmeyeceğim gideceğimiz yere deyip yatağıma yattım diyorum ya işte çocuktum babamın yokluğunu fırsat bilip beni yatağımda örtünün altında ağlarken 10 dakika boyunca terlikle dövdü nereme vurduğunu önemsemeden örtünün üstünden vurdukça vurdu ben sadece ağladım bırakır herhalde diye düşündüm ama acımadı beni kan ter içinde bırakana kadar ağlatıp dövdü babam yukarı eve çıkıp beni yataktan çıkarttığında kıpkırmızı olmuş hıçkıra hıçkıra titreyerek ağlıyordum o gün bizim ilişkimiz bambaşka bir boyuta taşındı işte her zaman dayak yerdim zaten ama o olay başkaydı ben bu olaydan sonra herseyi saklar oldum annemden ilk adet oluşumu bile sakladım onada kızar sandım bir sene boyunca adet oldum ben bu süreci ped kullanmadan kendimce peçetelerle geçiştirdim orta okula giden bilgisiz bir kızdım sonuçta ve benim ilgili annem bu durumu bir sene boyunca farkına bile varmadı bir sene sonunda tesadüfen fark etti ilk defa bacağımı aldığında ağlata ağlata canımı acıtarak aldı bir iki defa aldı bacaklarımı sonra beni kendi halime bıraktı bende kolum bacağım çıktıkça durumu kendi imkanlarımla çözmeye çalıştım utana sıkıla uzun kıyafetler giydim jilete sarıldım çocuk yaşımla yapabileceğim tek şey buydu çünkü hayatımda ilk defa aşık olduğumu hissettğimde lisedeydim ve annem bu çocuğu tesadüfen öğrendiğinde beni herkese rezil etti babama söylemekle tehdit etti ki nitekim söyledide telefonuma el koydu yine dayak yedim lise ve üniversite sınavlarına hazırlandığım senelerde abartısız her gün benimle kavga eder döver ağlatırdı senden hiç birşey olmaz kazanamazsın yapamazsın diyerek büyüdükçe boyunu geçtikçe şiddet uygulayamaz oldu şimdide laflarıyla hareketleriyle dövmeye başladı beni 39 buçuk derece ateşle evde bırakıp teyzemle kahve içmeye gidecek kadar sevmedi kolumu bacağımı incittiğimde röntgen çektirmeye gelmeyecek kadar önemsemedi bana defalarca benim paramı yiyorsun sen dedi defalarca evden atmaya kalktı atmakla tehdit etti defalarca senden nefret ediyorum diye yüzüme haykırdı küfürler etti son seviye olarakta bugün kullandığım yanlış bir kelime yüzünden hakaretler küfürler etti seni doğurduğum güne lanet olsun dedi sinirini atamayınca odama geldi bağıra çağıra koca kar küresiyle beni dövmeye kalktı belki babam olmasa yapardıda bunu yaparkende seni gebertirimler öldürürümler hakaretler havada uçuştu durup düşününce yazık diyorum annem benim ne göz yaşlarımı gördü ne canım yandığında ilk ona koşabildim ne Sevinç’le anne ben aşık oldum deyip çocuğu gösterebildim nede anne Benim canımı yaktılar diyerek sığınabildim odamda bir başıma ağladım hep başıma ne gelirse gelsin ben ağlarken annem başkalarına koşmakla meşguldü çünkü hep kuzenlerime teyzelerime dayılarıma koşarken beni unuttu ben onun için külkedisinden farksız oldum evi temizleyip yemek yaptığımda misafirlerini ağırladığımda sever gibi yaptı sadece yazdıkça yazdım içimi dökebileceğim tek yer Burası özür dilerim sizlerden ama Emin’im aranızda pek çok anne vardır biriniz bana açıklayın bir anne evladını neden sevmez

Genişletmek için tıkla...

_Degerlitas_ .!.:

Böyle anne olur mu demeyeceğim.
Ben inanıyorum böyle kadınların varlığına.
Sadece şunu merak ediyorum :
Neden?
Bu nefretin sebebi ne?
Babanızı mı sevmez, anne olmak mı istemezdi, lohusa depresyonuna girdi de bir daha düzelmedi mi, bir travma yaşadı size mi mal etti.
Nedir?
Hiçbiri haklı sebep değil elbet.
Ama neden işte, akıl almıyor.
Babanız keşke annenize bir "dur" deseydi de kalbiniz böyle yaralanmasaydı.

Size bundan sonraki hayatınızda mutluluk dilerim.
Allah size güzel, hayırlı evlatlar versin zamanı gelince ve gerçek bir "anne" olun.

Genişletmek için tıkla...

bookermoon .!.:

Baba neden anneden öğrensin ki evlat sevgisini? Evlat sevgisi aşılamakta mı kadının görevi?

Genişletmek için tıkla...

Artemisia Gentileschi .!.:

Annenizin geçmişini biliyor musunuz, kendisi nasıl bir çocukluk süreci geçirmiş? Sevginin, saygının olmadığı, şiddet içeren bir ortamda yaşamış olabilir mi?Ayrıca yazdıklarınızı okuyunca annenizin psikolojik bir sorunu olduğunu da düşünmedim değil. Bu davranışlarının altındaki sebebini öğrenerek çözüm yoluna girmenizi öneririm.

Genişletmek için tıkla...

derin sularda .!.:

Genç arkadaşım,güzel kızım,
Uzaktan da olsa size sımsıkı sarılıyorum.
Hiç bir çocuk gibi,siz de böyle muamele görmeyi haketmiyorsunuz.
Unutmayın ki yaşadıklarınız,
sizin suçunuz değil.
Annenizin ciddi psikolojik sorunları var.
Muhtemelen kendi çocukluğundan,
yetiştiği ortamdan kaynaklı sorunlar.

Burda bir konu açılmıştı,
anne-çocuk ilişkisi üzerine.
Oraya çok sayıda üye,kendi kişisel deneyimlerini ve annesiyle ilişkisini yazdı.
Böyle çok 'ebeveyn olamamış' anne-baba
ve onların yetiştirdiği çok fazla sayıda aileden yaralı çocuk var.

Ne geçmişi değiştirebiliriz,
ne bizi büyütüp yetiştiren ailelerimizi.
Yüzünüzü geleceğe çevirin.
Umut,sizin yol arkadaşınız olsun
bundan sonrası için.
Okulunuzu bitirip,iş bulmaya odaklanın.

Annenizin,size,bundan sonra fiziksel
şiddet uygulamasına izin vermeyin.
Gerekirse onu itip,kendinizden uzaklaştırın.

Bazı anneler evlatlarına niye kötü davranır,onları sevmez?Sorusunun
her aile için değişen cevapları olabilir.
Genel bir fikir edinmek için şu kitapları okuyabilirsiniz.
*Annenin Duygusal Yokluğu-Jasmin Lee Cori
*Olgunlaşmamış Ebeveynlerin Yetişkin Çocukları-Dr.Lindsay C.Gibson

Sevgiyle ve umutla kalın.

Genişletmek için tıkla...

Bunickcokmuuzunoldune .!.:

Aferin sana ki ona muhtaç bağımlı kalmayıp okumuşsunuz mühendis olmuşsun. Bir kaç sene sonra ayrı eve çıkıp işe girince sen çok tatlı olursun annene o zamanda sen merhamet etme kavgada etme ama beklentisine olmaması gerektiğini vurgularsın. Gerçekten inanılır gibi değil belki bu durumun nedenini teyzeme sorsan net bir yanıt alabilirsin

Genişletmek için tıkla...