1 ayda mahvolan hayatıma bakıyorum yasadıklarım film seridi gibi geciyor gözümün önünden. Neler oldu bize böyle? Nazar mı degdi ailemize? ( Halamlardan nefret ediyorum anneme yasattıklarından dolayı. Cok cektirmisler kendileri, adıma kadar karısmıslar annem yeni evliyken altınları, bilezikleri bozdurmuslar neymis, annem safmıs kandırırlarmıs onu. Annem öldügünde daha bir kac günlükken konustukları seyler; '' abim simdi ne yapıcak?, evlenmezde '' Babamı odaya cekip, muhabbet adı altında doldurmalar yalnızlık Allaha mahsusmus hatta teyzemlerin yanında bile söylemekten cekinmemisler. Anneme biraz saygıları olsa, öyle bir zaman da bunları düsünmezleri ki, bırakın dillendirmeyi. O zamanlar biraz kaldılar bir daha da sadece bir kere geldiler oda oturmaya! Ev temizlenicekti halamlar teyzemlere, '' siz evi halledin, sonra biz geliriz '' demisler. Ancak boy göstermeye gelirler zaten namaz kılma bahanesiyle yatak odasına girip dolapları karıstırmayı bilirler bide!
Annemi o kadar cok üzdüler ki, babaanneme uyku uyumadan baktıgı halde, sadece bir kere hastaneye gec gitmesi yüzünden kücük halam acmıs agzını yummus gözünü kalabalık dinlemeden nasıl abimin altına ... öyle gelip, bakıcaksın demis. Hatta hastanedeki hasta yakınları bile karısmıs olaya cünkü hepsi duymuslar babama bile biri dayanamayıp senin ne bicim kardesin var, karına neler söyledi, ne kadar cok üzdü demis. Babamsa hic birsey yapmadı annem o kadar cok agladı, o kadar cok agladı ki.. Aklıma geldikce cok kötü oluyorum..
Babam, annem vefat etti diye anaanneme gitmeyecekmis artık ayda yılda bir, bayramlar' da seyranlar' da gidermis. Oysa biz anaannemin elinde büyüdük. Babam sürekli halamlardan bahsediyor halamlara gidicekmisiz artık, halamlar gelicekmis falan. Haftasonu halama gitti, geldi laf evlenmeye geldi annem yeni vefat ettiginde ben evlenmem diyen adam, '' nikahsız ölmek günahmıs '' dedi. Birseyler söyledi hep tepkimizi ölcmeye calıstı.
Böyle sacma sacma konusmalar geciyor yeri ve zamanıymıs gibi annemin daha kırkı cıkmadı ya kahroluyorum ben. ( Aile dostlarımız geldi babamın arkadası babama takıldı seni' de bas göz ederiz diye ben sasırdım böyle seyler demeyin lütfen, hos degil diye tepki gösterdim babamsa sessiz kaldı karısı ki, annemin arkadasıydı, cok iyi anlasırlardı bana sürekli evlenmesi gerektigini, dogru olanın bu oldugunu anlattı. Babam yalnız kalıcakmıs? gelini istemezseymis? Damadın yanına yakısmazmıs, colugumuz cocugumuz olacakmıs falan, filan..
Bide biraz simdiki semtimizde oturmayı deniycekmis eger yapamıyorsa kendi semtine yani halamların yanına tasınıcakmısız ve eger öyle birsey olursa, o cok dedikleri seyi gerceklestirmis olurlar, yani babamın agzından girerler, burnun' dan cıkarlar cok cabuk etkileniyor zaten insanlardan. Bize bir faydaları da dokunmaz, bundan önce' de dokunmadıgı gibi.. Ancak muhabbet etmeye gelirler öyle cok seviyorlar ki lak lak etmeyi. Hic unutmam giderdik babaanneme halam veya halamlar gelirdi bir baslarlardı konusmaya car car car.. Annem mutfakta yemek yapardı, sofrayı kurar, servis yapar, toplar, bulasıkları yıkardı biz kücüktük o zamanlar onlar yerdi yemegi gecerlerdi kenara, tekrar kaldıkları yerden devam ederlerdi. Bu hep böyle oldu.
Ben nasıl seveyim bu kadınları Allah askınıza?? Annem babaanneme baktıgı halde bir kere Allah razı olsun demediler mecburmus cünkü. Annemle kafayı yemislerdi zaten bu yüzden kimi yengem kacıp gitmis, kimisi de kocasını kandırıp uzaklara gitmisti. Bir amcam ikinci evliligini yapmıstı, ne hastane' de baktı, ne' de temizlikti, badanaydı yardıma gitti. Ama annem hele bi gitmesin. (((
Babam bide onların yanına tasınmaktan bahsediyor halam börek yapmıs cok güzelmis, bize' de gelip yapsın, ögretsinmis haftasonu gelsin diyor acelesi var sanki ne de börek yiyecek durumdayım ya ben! :84:
Tek olsam bakarım basımın caresine ama tek degilim 2 tane de kardesim var. Ben annemin yerine babamın yanında baskasını görmeye dayanamam hele de annemin babamı nasıl sevdigini bilirken o kadar zorluklar, eziyetler cekti ki ama yine de babama olan sevgisinden bir dedigini iki etmedi ilaclarını elleriyle agzına verirdi babam hangi ilacını ne zaman ictigini bile bilmezdi. Her sabah ise gönderirdi kapıdan da degil dısarı cıkardı babam arabaya binerdi annem öyle girerdi eve. Hastalandıgında ambulans beklerken zar zor konusarak, '' Ben ambulansla gitmem, Ahmet gelsin, ahmetle gidicem ben. '' dedi son lafı' da bu oldu sonrada uyudu ve bir daha uyanmadı annem
Annem olsaydı böyle olur muydu hic? Canım annem bizi bırakıp gitmeseydi, bunları yasar mıydık biz? O kadar cok özlüyorum ki onu..
başınız sağolsun...sanki kendi annemi anlattınız..aynı şeyleri benim canım annemde yaşadı..
hatta son 10-15yıla kadar devam etti bu işkenceler...bende halamları hiç sevmezdim..
babamda hep onların dolduruşuna gelirdi..bide amcalrım vardı,evlere şenlik..
halamlarla aynı apartmanda oturuyorduk..dibimizdeydiler yani..yıllarca kahırlarını çektik..
büyükbabam vefat edince babaannem bzde kalmaya başladı..oda hepimizden nefret ederdi..ben daha küçüktüm..
ablamlar hep annemi korudu babama karşı..sonra babaannem halamlara çıkıp,o kızlar oğlumu kesiyorlar yardım edin diye milleti doldurdu...sülalede adımız babalarını kesen hayırsız evlatlar olarak çıktı..özellikle iki büyük ablam,çok uğraştılar,annemi onlara ezdirmemek adına..ama başaramadılar..annem hep ezildi..
sonra ablamlar evlendi,ben büyüdüm ve ekmeğimi elime aldım..bu arada annemin kalbinde hastalıklar peydah oldu..
onu heran kaybetme korkusu yaşadım..babama uzaklaştım tabi..halbuki çocukken bana kitaplar alır,okumayı çok daha önceden öğretmiş ve benimle büyük insan gibi konuşmuş bir babadır..ama sonra koptuk tabi..
ben ekonomik özgürlüğümü kazanınca ve maaşımın hepsini ailemle paylaşmaya başlayınca bişeyler sanki düzeldi..
babamında okutacak çocuk sıkıntısı kalmadı belki ondan daha pozitif bir insana dönüştü..
halamın ve babaannemim yaptıkları için annemden özürler diledi..ama baba kız olamadık..
hep korktum babamdan..annemi üzecek diye hep çekindim..
3ay önce babam feci bir trafik kazası geçirdi..
sana neler hissettiğimi anlatamam arkadaşım...canımdan can gitti..
keşke bana vursaydı o araba...zaten enkaz gibiydik annem ablalarım ve ben...
babama yoğun bakımda yer bulamadık saatlerce...hala hayattayken hastane bulamadık..çaresizliğimizi anlayabiliyorsundur...
tüm imkanları hatta imkan dışı şeyleri ortaya koyarak canım babama özel bir hastanede yer bulduk..bütün bunlar olurken babamın tayfasından kimse yoktu..hepsi ertesi gün ziyaretçi gibi geldiler..
oysa kazadan hemen sonra aramıştık onları ama gelmediler..babam bugün hayattaysa (çok şükür)bizim hızlı hareket edip babam için hastane bulmak için insanüstü gayretlerimiz sayesindedir..
babam artık bunlarıda biliyor..yalıkazığı kardeşleri kıllarını kıpırdatmadılar...abimizi kesiyorlar diyenler babamın en zor zamanında yanında değillerdi..ve bizim hiç abimizde yok..kız çocukları olarak yaptık herşeyi..
veee babamı nekadar çok sevdiğimi anladım..keşke bunlar olmasaydı ama içten gelen bir bağ var ve bu çok garip bir bağ..insan annesi babası için gözünü kırpmadan canını ortaya koyabiliyormuş...
sana söyleyebileceğim,baban nederse desin ne düşünürse düşünsn yine senin baban..
muhtemelen dolduruşlarla evlenecektir..sen ondan vazgeçme..annenin hatırasını hiç bir güç zaten bozamaz..baban
heran anneni özlüyordur zaten..
sen kız çocuğusun..birgün evlenir kendi düzenini kurarsın..buyüzden halanlarla şimdilik,iyi geçinmeye çalış..
kendi düzenini kurduğunda onlarla görüşmezsin ama ya baban...onun asla kırmayın..o size annenizin emaneti..