Annem Evlenmemi İstemiyor

Öncelikle çok uzun ama oldukça akıcı yazmışsınız, kendinizi çok güzel ifade etmişsiniz bir çırpıda okuyuverdim.
Ben de benzerini yaşadım, annemin benden başka kimsesi yok, tek çocuğum babamı erken kaybettik vs. Sevgilim olmasına hiç karışmadı ama nasıl ki ciddiyiz dedim orada dur bakalım dedi. Bir sürü bahane buldu tanımamasına rağmen, koskocaman kadın hayır hayır diye ağladı. Aynen senin annenin dediği her şeyi dedi, inanamazsın. Ne ailelerimizin denk olmayışı kaldı ne de mesleğinin kusurları. Ortalığı bulandıran bir sürü insan dahil oldu bu sürece. "bak kızım anneler haklıdır hep hayrını görmezsin, hem o memleketin insanı sinirli olur" diyenler hiç eksik olmadı. Birbirimizi o kadar yedik ki annemle, o kadar ağladım ki. Ama hep kararlı durdum sevgilime bunları hiç yansıtmadım. Bir gün "ben bugün evlenmek istemiyorum, bir şans ver beraber tanıyalım biraz ciddi bir yola devam edelim ki sen de görerek bana fikir ver, senin onayın olmadan ailesiyle tanışmak istemiyorum ve ailesini tanısam onunla ilgili daha net fikrim olacak" dedim. Bu arada annem panik atak için psikolojik destek almaya başlamıştı, terapilerin de etkisiyle biz annemle bu sorunu aştık ve annem eşimi tanımaya karar verdi. Eşim de ona güven veren çok güzel bir konuşma yapmıştı. Ben sizden evladınızı almak değil size ikinci bir evlat olmak niyetindeyim minvalinde konuşmuştu. Sonra ailesini tanıdı. Şuan o söylediklerine öyle pişman ki çünkü hepsi boş çıktı. Eşimi oğlummm diye seven, dünürleriyle bal kaymak gibi geçinen bir annem var. Çünkü bunların hepsinin sebebi benim evden gitmem onun yalnız kalmaktan ve benim mutsuz olmamdan korkmasıymış. Çok yıprandık ama çok şükür biz sonunu tatlıya bağladık, darısı size olsun.

O yörelerden gelin evine teklifsiz gelip 2 3 ay kalan var. Zırt pırt izinsiz oğlumun evi bizde aileye gelinir kalınır diyen var. Burada böyle çok konu var.

Sizin oralarda böyle şeyler olmaz. Izin alınır; teklifsiz gidilmez ama onlar da tahminen öyle değildir. Şimdi sorsanız da dürüst olmayabilir. Kumar bu.
Sans.
Ben risk almazdım.

Ayrıca anne ve baba rızası almadan evlenmeyin.
Mutlu olamazsınız.
Hakkınızda hayırlısı.

Öncelikle anneniz ve ablanız ile tartışıp ikna etmeye çalışmayın. Bu sefer iyice diretip inat edebilirler. Ben sevdiğimden memnunum, bir tanışın görün bakalım demeniz yeterli.

Babanızla özel konuşun sevdiğim var tanıştırmak istiyorum diyin, bir yüzünü görsün görüşünü söylesin.

Bu tip durumlarda inada binmedikçe artık evleneceğiniz hele torunun geleceği belli olunca iyice yumuşuyorlar, yüzlerine gülümseyerek bildiğinizi yapın.

Eğer babanız tanıştıktan sonra çeşitli nedenlerle sizi uyarırsa uyarılarını dinleyin.

Bence ablaniz kendi ilişkisi bitti diye sizi bariz kıskanıyor. Ondan bu davranışları. Sanki ilişkisi bitmeseyfi kendi evlenmeyecek miydi? Ama annenizi hiç anlamadim. Sizinki de omur torpusu annelerden galiba. Bence durumu babanıza açın. Annenize kulaklarınızı tikayin. Sevgilinize guveniyosaniz da bu işi sürdürün. Bundan 30 yıl sonra anneniz.belki de coktaaan göçüp gitmiş olucak, o zaman yalnız başınıza keşke demek istemezsiniz

cikolataveturkkahvesi .!.:

O yörelerden gelin evine teklifsiz gelip 2 3 ay kalan var. Zırt pırt izinsiz oğlumun evi bizde aileye gelinir kalınır diyen var. Burada böyle çok konu var.

Sizin oralarda böyle şeyler olmaz. Izin alınır; teklifsiz gidilmez ama onlar da tahminen öyle değildir. Şimdi sorsanız da dürüst olmayabilir. Kumar bu.
Sans.
Ben risk almazdım.

Ayrıca anne ve baba rızası almadan evlenmeyin.
Mutlu olamazsınız.
Hakkınızda hayırlısı.

Genişletmek için tıkla...

Zaten her şey tatlılıkla hallolsun diye çabalıyorum, derdim bu. Kimse kırmadan kırılmadan süreci geçirip hayırlısıyla sevdiğim insana kavuşmak.. Teşekkür ederim nasihatlerinize

Cicekliboncuk .!.:

Zaten her şey tatlılıkla hallolsun diye çabalıyorum, derdim bu. Kimse kırmadan kırılmadan süreci geçirip hayırlısıyla sevdiğim insana kavuşmak.. Teşekkür ederim nasihatlerinize

Genişletmek için tıkla...

Çok naif düşünceli birisiniz.
Anne baba rızasını alın, ona dikkat edin.
Hakkınızda hayırlı ise olsun ..

Siz çalışıyor musunuz ?

Tamam tatlılıkla olsun istiyorsun da bazı aileler zordan anlıyor o hayatı o kişiyle sen yaşayacaksın ailen değil. Hem de görünüşe göre yargılamak da neymiş. Aynısı benim başımda da var ama emin olduğum biri çıksa onları dinlemezdim. Ha bu onlardan izinsiz evleneceğim anlamına gelmiyor kabul ettirirdim bir şekilde.

Feminist annelerin genel tavırları.. anneler kimseyi beğenmez mümkünse doktor mühendis vs olacak.güzel yazmışsınız bir sebep olmadan reddediyorlar ama sırf kızım genç başkası olur mantığıyla. keşke hep karşımıza anlayışlı iyi erkekler çıksa fakat öyle olmuyor. anneniz bu damat adayını istemiyor ve kim gelse doktor mühendis olmayınca istemeyecek.bu kaprisleri böyle görüp evlenmek ve çocuk sahibi olmak istiyorsanız ertelemeyin.40 yaşına gelseniz yine bekle derler çünkü

Gamzeceylan .!.:

Kararınızı etkilemek istemiyorum ama annesinin onunla evlenme dediği kişiyle evlenen kimi gördüysem sonunda o kişiden bir kazık yedi ve mutsuz oldu.Benim annemde daha önce birkaç arkadaşımı sevmemişti aynı şekilde bende o kişilerden kazık yedim.Söyleyeceklerim bu kadar

Genişletmek için tıkla...

Tanımadan bir insana "hayır asla, o meslek zaten böyle, o yörenin insanı zaten şöyle" mantıksızlığını yapan kişi annem de olsa dinlemem. Anneler her zaman haklıdır tezi her konuda geçerli değil, bizzat çürüttüm. Tanışılır aynı ortamda oturup kalkılır annem bir şeyini görür amenna ki bunda da objektif olamayan çok anne var iyi ayrım yapmak lazım.

Evlenmek istediğiniz kişinin ailesiyle tanıştı mi anneniz? Şalvar giydiklerini, görümcelerinizle anlaşamayacağınızı, kültür farkı olduğunu nereden çıkarttı yani ?

Anneniz baya sığ düşünüyor. Ben de Kastamonuyu çok iyi biliyorum kimsenin şalvar giyip akraba evliliği yaptığını görmedim. Tanıdıklarım gayet elit nezih insanlar bahane bulmak için bahane bulmuş anneniz. Siz eğer güzel anlasiyorsaniz yaşınız da uygunmuş ne istiyorsanız öyle yapın kalbinizi dinleyin.

etacarinea .!.:

Tanımadan bir insana "hayır asla, o meslek zaten böyle, o yörenin insanı zaten şöyle" mantıksızlığını yapan kişi annem de olsa dinlemem. Anneler her zaman haklıdır tezi her konuda geçerli değil, bizzat çürüttüm. Tanışılır aynı ortamda oturup kalkılır annem bir şeyini görür amenna ki bunda da objektif olamayan çok anne var iyi ayrım yapmak lazım.

Genişletmek için tıkla...

Anneler her zaman haklıdır demiyorum ama tecrübeleri büyük ve sizi çok iyi tanırlar.Burada kültürel farklılıktan dolayı boşanan kişilerin konusunu çok okuduk.Bence konu sahibi ayrılmasa bile evliliği bir süre erteleyip,gözlem yapmalı

Cicekliboncuk .!.:

Merhaba kızlar,
Üniversitede başlayan, hiç ayrılmadan birbirimize hiçbir saygısızlık yapmadan geçirdiğimiz 7 yıllık bir ilişkim var. Bu süreçte neden evlenmediniz derseniz, hayat koşturmacası diyebilirim. O birkaç sene önce işe girdi, sonrasında yapılması gerekenler birikim vs derken bu zaman oldu. Artık evlenmek istediğini her fırsatta dile getiriyor. Ben ailemden bu ilişkimi uzun süre sakladım, anneme geçen sene itiraf edebildim (ne kötü dimi) annem feminist, hiçbir şeyi kolay beğenmeyen bir insan malesef.. Bir defasında fotoğrafını bulmuştu "bula bula bu keli mi buldun" demişti bana. Çok kırılmış çok üzülmüştüm..



Ablamla tanıştırdım sevgilimi, ona karşı hiçbir kötü şeyi olmamasına rağmen ablam devamlı mırın kırın etti. Hangi kötü özelliği var neyini beğenmedin niye böyle yapıyorsun lütfen söyle dediğimde "varlığı yeter" gibi cümleler kuruyordu. Başta beni sevdiği için başkasıyla paylaşamadığını düşündüm ama olayı iyice abarttı. Sevgilim de olayları farkında ama olsun sever ablan da beni, biraz uyuz ama onu da böyle kabul edicez gibi söylemlerde bulunuyor..



Sevgilim askeri personel, anneme bunu söyleyip evlilik muhabbetini açmak istediğimde tepkisi " sen şehir şehir mi gezeceksin? Bir kişi uğruna tüm aileni mi terk edeceksin? Sana kızsın da silahıyla vursun da seni gör, yapamaz geri gelirsen görürsün" gibi gibi bir sürü her defasında bir sürü olumsuz tepkiler gösteriyor.


Kızlar o kadar yoruldum ki, o kadar mutsuzum ki.. Gerçekten söylediği şeyler saçma sapan. Şehir şehir gezecek olan benim, kendime güveniyorum nolur destek olsan sevgime değer versen aşık olmaya inansan?


Ben ara ara anneme yine alıştırmaya çalışıp konusunu açıyorum.. Memleketlerimizin farklı olduğu için uyuşmayacağımızı söylüyor yapamayız biz onlarla diyor. Onlar akraba evliliği yapıyor bize ters diyo,işte benimle evlenmek istiyor diyorum ne akrabası. Annesi şalvar giyer şalvarlılara mı gideceksin onlarla nasıl yapacaksın diyo. Sevgilimin 3 tane kız kardeşi var, görümcelerle nasıl anlaşacaksın bilmem ne diyo. Hepsi okumuş etmiş insanlar, görgülü kültürlü insanlar neden anlaşmayayım diyorum, "sen karış da görürsün" diyo. Ablandan önce mi evleneceksin diyor, ablam 30, ben de 30a yakınım çocuk değilim. Ne desem istemiyor ne desem beğenmiyor. (ablamın uzun süreli bi ilişkisi vardı anlaşamadılar ayrıldılar başka biri de girmedi hayatına ondan sonra)


Annem bunları söylerken ablam da annemi dolduruyor. Doğru anne, ooo ne kadar da benimsemiş anne, biz yapamayız doğru diyosun vs vs. Çıldırıcam! Sanki evlenecek olan onlar. Annem bir de saçları olmamasına da laf ediyor tabi kusur kalmaz. Bula bula o keli bulmuş diyor.. Sen o insanlarla nasıl yapacaksın diyor, ki o insanlar dediği de aşiret değil sadece bizim memleketten değil Kastamonulu, ben trakyalıyım. "önemli olan iyi insan olsun bunların ne önemi var" diyorum. Nerden biliyorsun iyi olduklarını diyor. Kötü bişeylerini görmedim birlikte tanıyalım diyorum, diyorum. Tanımaya da yanaşmıyor... O kadar üzülüyorum ki. Çok kötü işi gücü yok dersin, davranışlarını beğenmedim dersin, saygısız orda nasıl öyle konuştu dersin, sorumsuz dersin her şeyi dersin hepsi kabulüm ama daha tanımadan görmeden konuşmadan bunları nasıl diyebiliyorlar aklım almıyor.

Babamın haberi yok, onun isteyeceğini düşünüyorum ama virüs olayları yüzünden tanışma olayını erteliyorum. Gelmelerine yakın zamanda söylemek istiyorum babama. Annemin bu dediklerinin çoğunu sevgilime söylemiyorum tabii ki. Sadece diyorum ki, uzak memleketlerde yapamazsın diyor kültürümüz uyar mı birbirine diye çekiniyor. O da hiçbir şeyden habersiz diyor ki "memleketimi değiştiremem ki.. Yine de tanıyınca annen beni sever diye düşünüyorum üzülme sen" falan. Ama annem tanımak dahi istemiyor... Evlensem de seni özledim diyemem anneme. Der ki gitmeseydin.. Aslında bizim için fedakarlıklar yapan bir kadın ama söz konusu evlilik olunca böyle.. Anlayamıyorum ve çok üzülüyorum napacağımı bilmiyorum. Siz benim yerimde olsanız napardınız? ( çok uzatmış ve karışık yazmış olabilirim kusuruma bakmayın)

Genişletmek için tıkla...

Tabiki ikna ve ailene yaranma durumuna girmeyeceksin. Benzer ve daha zor bir evlenme süreci geçirdim. Hep annem babam eşimi sevsin diye uğraştık ama 8 yıllık evliyim hala babam eşimi beğenmez küçük görür. Ama biz değiştik hiç umursamıyorum. En baştan ezilip büzüldüğümüz için de kendime kızıyorum. Eşim de beni sevsinler diye neler yaptı ama sonuç gene bişeylerini beğenmediler. Gözünün üstünde kaşı var diye bahane bulur bulmak isteyen. Kısacası kendinden ödün verme

Anjjelika .!.:

Siz çalışıyor musunuz ?

Genişletmek için tıkla...

evet öğretmenim

Dediyy .!.:

9 ay karnında taşıyıp, gecesini gündüzüne katmış, sizi ne zorlukla büyütmüş anneniz yanınıza herkesi yakıştıramaz, kimseye vermek istemez hatta. Annelik başka bir şey, anne olunca anlarsınız. Sizin iyiliğiniz için söylüyordur ne söylüyorsa.

Genişletmek için tıkla...

Ben anne de oldum hala anlamıyorum

Kızım var benim de.
7 sene saygı dolu bir ilişki yaşıyorum seviyorum dese "ne yaşarsan yaşa yanındayım, kararından eminsen hayat senin, üzülürsen pişman olursan da her zaman bu hatadan dönebilirsin" derim.
Kızım aşık olmuş değer vermiş benim ne haddime sevdiği kişiyi dış görünüşünden saçından vs dolayı küçümsemek. Asla anlamadım ve anlayamayacağım bu düşünceleri. Tanışırsın, bakarsın kızına değer veriyor mu nasıl anlaşıyolar yanlışını görürsen kızını uyarırsın. Yapabileceğimiz ebeveyn olarak bu kadar. Yetişkin bir bireyin hayatına bu şekilde bir müdahaleyi ben kabul edemiyorum.

Ozlemesra .!.:

Evlenmek istediğiniz kişinin ailesiyle tanıştı mi anneniz? Şalvar giydiklerini, görümcelerinizle anlaşamayacağınızı, kültür farkı olduğunu nereden çıkarttı yani ?

Genişletmek için tıkla...

Hayır tanışmadı sadece kendi kafasında çizdiği imajdan yola çıkarak konuşuyor. Şalvar giydiğini de görmedi, o yörenin insanları öyleymiş diye genelliyor durumu. Babamın arkadaşı var oralı,ailece görüşüyoruz. Annem sanırım ordan yola çıkarak konuşuyor ama sevgilimin annesi fotoğraflardan gördüğüm kadarıyla pardesülü, eşarbını iğneyle tutturup alttan bağlayan tatlı bir hanım duruyor,annemin dediği gibi bir durum söz konusu değil yani.. Düğünlere yelekle giden insanlardan sanıyor annem.
Görümce konusunda da yine görümcelerin kötü olduğunu genelliyor... saçmalık

Spizella .!.:

Ben anne de oldum hala anlamıyorum

Kızım var benim de.
7 sene saygı dolu bir ilişki yaşıyorum seviyorum dese "ne yaşarsan yaşa yanındayım, kararından eminsen hayat senin, üzülürsen pişman olursan da her zaman bu hatadan dönebilirsin" derim.
Kızım aşık olmuş değer vermiş benim ne haddime sevdiği kişiyi dış görünüşünden saçından vs dolayı küçümsemek. Asla anlamadım ve anlayamayacağım bu düşünceleri. Tanışırsın, bakarsın kızına değer veriyor mu nasıl anlaşıyolar yanlışını görürsen kızını uyarırsın. Yapabileceğimiz ebeveyn olarak bu kadar. Yetişkin bir bireyin hayatına bu şekilde bir müdahaleyi ben kabul edemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Benim kafamdaki anneliği özetlemişsiniz ne güzel yazmışsınız ah bayıldım
Ben yarın evlenicem demiyorum ki, tanısın istiyorum belki benim göremediğim şeyleri görecek akıl verecek.. böyle yapılınca insanlar yanlış yollara sapıyor malesef. Ne zaman konusunu açsam kızarak ''git babana söyle! git babana söyle!'' diyor sanki yaptığım ayıp bir şeymiş gibi. babamı da gaza getirmesinden korkuyorum kendi saplantılarıyla. o kadar zor ki..

Spizella .!.:

Tabiki ikna ve ailene yaranma durumuna girmeyeceksin. Benzer ve daha zor bir evlenme süreci geçirdim. Hep annem babam eşimi sevsin diye uğraştık ama 8 yıllık evliyim hala babam eşimi beğenmez küçük görür. Ama biz değiştik hiç umursamıyorum. En baştan ezilip büzüldüğümüz için de kendime kızıyorum. Eşim de beni sevsinler diye neler yaptı ama sonuç gene bişeylerini beğenmediler. Gözünün üstünde kaşı var diye bahane bulur bulmak isteyen. Kısacası kendinden ödün verme

Genişletmek için tıkla...

Korkum da bu. Ya hiç sevmezlerse diye,çok üzülürüm.. Sevgilim de zannediyor ki annem ona ''oğlumm'' diyecek. Bir keresinde anneme ne dersin damatlarına oğlum der misin diye gırgırına sorduğumda ''niye oğlum diyim alemin oğlu''na demişti. Aynı davranışı kızına yapsalar kızar ama

Cicekliboncuk .!.:

Merhaba kızlar,
Üniversitede başlayan, hiç ayrılmadan birbirimize hiçbir saygısızlık yapmadan geçirdiğimiz 7 yıllık bir ilişkim var. Bu süreçte neden evlenmediniz derseniz, hayat koşturmacası diyebilirim. O birkaç sene önce işe girdi, sonrasında yapılması gerekenler birikim vs derken bu zaman oldu. Artık evlenmek istediğini her fırsatta dile getiriyor. Ben ailemden bu ilişkimi uzun süre sakladım, anneme geçen sene itiraf edebildim (ne kötü dimi) annem feminist, hiçbir şeyi kolay beğenmeyen bir insan malesef.. Bir defasında fotoğrafını bulmuştu "bula bula bu keli mi buldun" demişti bana. Çok kırılmış çok üzülmüştüm..



Ablamla tanıştırdım sevgilimi, ona karşı hiçbir kötü şeyi olmamasına rağmen ablam devamlı mırın kırın etti. Hangi kötü özelliği var neyini beğenmedin niye böyle yapıyorsun lütfen söyle dediğimde "varlığı yeter" gibi cümleler kuruyordu. Başta beni sevdiği için başkasıyla paylaşamadığını düşündüm ama olayı iyice abarttı. Sevgilim de olayları farkında ama olsun sever ablan da beni, biraz uyuz ama onu da böyle kabul edicez gibi söylemlerde bulunuyor..



Sevgilim askeri personel, anneme bunu söyleyip evlilik muhabbetini açmak istediğimde tepkisi " sen şehir şehir mi gezeceksin? Bir kişi uğruna tüm aileni mi terk edeceksin? Sana kızsın da silahıyla vursun da seni gör, yapamaz geri gelirsen görürsün" gibi gibi bir sürü her defasında bir sürü olumsuz tepkiler gösteriyor.


Kızlar o kadar yoruldum ki, o kadar mutsuzum ki.. Gerçekten söylediği şeyler saçma sapan. Şehir şehir gezecek olan benim, kendime güveniyorum nolur destek olsan sevgime değer versen aşık olmaya inansan?


Ben ara ara anneme yine alıştırmaya çalışıp konusunu açıyorum.. Memleketlerimizin farklı olduğu için uyuşmayacağımızı söylüyor yapamayız biz onlarla diyor. Onlar akraba evliliği yapıyor bize ters diyo,işte benimle evlenmek istiyor diyorum ne akrabası. Annesi şalvar giyer şalvarlılara mı gideceksin onlarla nasıl yapacaksın diyo. Sevgilimin 3 tane kız kardeşi var, görümcelerle nasıl anlaşacaksın bilmem ne diyo. Hepsi okumuş etmiş insanlar, görgülü kültürlü insanlar neden anlaşmayayım diyorum, "sen karış da görürsün" diyo. Ablandan önce mi evleneceksin diyor, ablam 30, ben de 30a yakınım çocuk değilim. Ne desem istemiyor ne desem beğenmiyor. (ablamın uzun süreli bi ilişkisi vardı anlaşamadılar ayrıldılar başka biri de girmedi hayatına ondan sonra)


Annem bunları söylerken ablam da annemi dolduruyor. Doğru anne, ooo ne kadar da benimsemiş anne, biz yapamayız doğru diyosun vs vs. Çıldırıcam! Sanki evlenecek olan onlar. Annem bir de saçları olmamasına da laf ediyor tabi kusur kalmaz. Bula bula o keli bulmuş diyor.. Sen o insanlarla nasıl yapacaksın diyor, ki o insanlar dediği de aşiret değil sadece bizim memleketten değil Kastamonulu, ben trakyalıyım. "önemli olan iyi insan olsun bunların ne önemi var" diyorum. Nerden biliyorsun iyi olduklarını diyor. Kötü bişeylerini görmedim birlikte tanıyalım diyorum, diyorum. Tanımaya da yanaşmıyor... O kadar üzülüyorum ki. Çok kötü işi gücü yok dersin, davranışlarını beğenmedim dersin, saygısız orda nasıl öyle konuştu dersin, sorumsuz dersin her şeyi dersin hepsi kabulüm ama daha tanımadan görmeden konuşmadan bunları nasıl diyebiliyorlar aklım almıyor.

Babamın haberi yok, onun isteyeceğini düşünüyorum ama virüs olayları yüzünden tanışma olayını erteliyorum. Gelmelerine yakın zamanda söylemek istiyorum babama. Annemin bu dediklerinin çoğunu sevgilime söylemiyorum tabii ki. Sadece diyorum ki, uzak memleketlerde yapamazsın diyor kültürümüz uyar mı birbirine diye çekiniyor. O da hiçbir şeyden habersiz diyor ki "memleketimi değiştiremem ki.. Yine de tanıyınca annen beni sever diye düşünüyorum üzülme sen" falan. Ama annem tanımak dahi istemiyor... Evlensem de seni özledim diyemem anneme. Der ki gitmeseydin.. Aslında bizim için fedakarlıklar yapan bir kadın ama söz konusu evlilik olunca böyle.. Anlayamıyorum ve çok üzülüyorum napacağımı bilmiyorum. Siz benim yerimde olsanız napardınız? ( çok uzatmış ve karışık yazmış olabilirim kusuruma bakmayın)

Genişletmek için tıkla...

Bu yaşanılan çok tanıdık geldi. Birebir yaşadım ve eşim le evlenmeyi başardım. Benim eşimde askeri personel ve annem zaten evlenmemi hiç istemiyordu. Gönül isterdi ki gönlü olsun. Eşimi anlattım. Tıpkı senin annen gibi alaya aldı. Ciddiye almadı . Eşim karadenizli ben Akdeniz. Onlar sınırlı olur kıskanç olur deyip durdular.
Artık siz bilirsiniz ben kararımı verdim evlencem bu adamı seviyorum demiştim. Ve o sıra onlar gelecekti Bir kaç gün sonra. Canım babam beni ayrı odaya aldı ve başbaşa bir konuşma yaptık. Kesin kararlı misin. Hangi yönünü seviyorsun. Nasıl biri kim vs vs. Konuştuk . Tamam dedi. Gelsinler. Ve geldiklerinde de yüzükler takıldı. Tabi abim küstü evi terk etti vs başka bir memleketten biriyle evlencem diye ama babam yanımda durdu. Abime sen bilirsin çık git kızımın arkasindayim dedi. Çok şükür şu an bebeğim var 4. Yılımıza girdik. Ama sana tavsiyem ailenin sevgilinle ilgili kötü düşüncelerini sakin anlatma ona. Ben anlatmamıştım. Şimdi annemle çok iyi anlaşıyorlar. Babam arada kıskanıyor bana çok ilgili davranıyor diye. Evliliğimin tek kötü yani şehir şehir gezmek . Daha 4.yılda yoruyor gibi. Aile yanında olmasa da sabit bir yaşantı isterdim. Ama önemli olan mutluluk huzur. O da var çok şükür. Darısı başıma. Fazla erteleme ama.