- 24 Ekim 2017
- 1.369
- 1.523
- 48
- 32
5 ay önce yeğenim doğdu. abimle yengem şark görevindeler. annemde bebek bakıcıya verilmesin diye bakmaya gönüllü oldu. evini düzenini kocasını bırakıp doğuya gitti. elbet kolay değil. babam çok şükür idare ediyor ama karısını da özlüyor tabi.
bende 4 aylık gebeyim.
2 hafta önce görümcem ben kayınvalidem görümcemgilde otururken görümcem aynen şöyle bir cümle söyledi
"ay annen kaça bölünecek bir abinin bebek bir senin bebek ne yapacak o kadın hanginizin bebeğine bakacak" laf arasında bunu dedi ve başka konular açtı üzerine. bende güldüm hayırlısı dedim. ama saf ben jeton geç düştü. resmen benim annem senin bebeğine bakmasın demeye getirdi.
bu arada memurum. ücretsiz izin hakkım var fakat alamam. maaşım tamamen ev kredimize gidiyor ve eşim özelde maaşlarımız aynı. yani krediyi eşim ödese bize birşey kalmayacak... bilenler bilir. istanbulda yaşıyoruz ev de istanbulda... ve eşimin özel sektörü hiç iyi değil. her an çıkarabilen bir işyeri.
kayınvalidem muhtemelen polemik olmasın diye yorum yapmadı o esnada. çünkü kayınvalidem görümcemin ilk çocuğuna bakmış ikincisine bakmamış yaşlandım yeter demiş. ikincisi çocuğu şuan 3 yaşında.
yine de ne var ben bakarım demesini beklerdim. yada kendisinin sonradan arayıp korkma kızım ben varım demesini beklerdim. ama ben ağzımla kuş tutsam da el kızıyım. o ise naparsa yapsın öz kızı.
şimdi benim çocuğa baksa "sen benim bebeğime bakmadın onun bebeğine baktın hani yaşlanmıştın" muhabbeti olacak.
ama inanın bir tutulacak gibi değiliz. ben işi bıraksam bir daha asla atanamam. 9 sene önceki kafam yok. kendisi ise birinden çıkıp 1 gün sonra başka bir yere girebilir. canı nasıl isterse öyle çalışır. mesleği zaten yok.
yapı olarak da farklıyız. ben 6 ayda bir kuaföre saç kestirmeye giderim ve düğünlerde bile kendi makyajımı kendim yaparım. görümcem de sağda solda çalışıp maaşını sadece estetiğe botoksa saç boyasına dudak dolgusuna yatırmış bir insan. annesine bile vermemiş. kendi adına hiç birşey almamış.
kayınvalidem bana dert yanarken, çalıştı da ne yaptı otursun çocuğuna baksın, çocuğu bana bırakıp gezmelere gitti dedi... ama ne kadar dert yanarsa yansın ben el kızıyım işte...
ücretsiz izne ayrılırsam evi satmak zorunda kalırız. o zaman ben çok mahvolurum. o evi almak için bekarlıkta binbir çabamla aldığım tek malım olan arabamı sattım. ev kredisi yüzünden bir ton faiz ödedim. şimdi her şey çöp olacak...4 aylık bebeği de bakıcıya bırakmayı gözüm hiç kesmiyor...
kimsem yok gibiyim. şimdiden düşünüyorum üzülüyorum. kendi kızına ayıp olmasın diye benim bebeğime bakmamazlık yapacak sanırım...
ayrıca elbet bakmak zorunda değil. yalnız şartlar böyle iken insan bir öneri bir tavisye bekliyor. bir rahatlatma istiyor. zaman dediğimiz şey göz açıp kapayıncaya kadar geçiyor. ben bunları düsünmek zorundayım
ekleme: kayınvalidem daha ben nişanlı iken torunuma ben bakıcam ben bakıcam bebeğin olsun ben bakıcam diyen biriydi.
bende 4 aylık gebeyim.
2 hafta önce görümcem ben kayınvalidem görümcemgilde otururken görümcem aynen şöyle bir cümle söyledi
"ay annen kaça bölünecek bir abinin bebek bir senin bebek ne yapacak o kadın hanginizin bebeğine bakacak" laf arasında bunu dedi ve başka konular açtı üzerine. bende güldüm hayırlısı dedim. ama saf ben jeton geç düştü. resmen benim annem senin bebeğine bakmasın demeye getirdi.
bu arada memurum. ücretsiz izin hakkım var fakat alamam. maaşım tamamen ev kredimize gidiyor ve eşim özelde maaşlarımız aynı. yani krediyi eşim ödese bize birşey kalmayacak... bilenler bilir. istanbulda yaşıyoruz ev de istanbulda... ve eşimin özel sektörü hiç iyi değil. her an çıkarabilen bir işyeri.
kayınvalidem muhtemelen polemik olmasın diye yorum yapmadı o esnada. çünkü kayınvalidem görümcemin ilk çocuğuna bakmış ikincisine bakmamış yaşlandım yeter demiş. ikincisi çocuğu şuan 3 yaşında.
yine de ne var ben bakarım demesini beklerdim. yada kendisinin sonradan arayıp korkma kızım ben varım demesini beklerdim. ama ben ağzımla kuş tutsam da el kızıyım. o ise naparsa yapsın öz kızı.
şimdi benim çocuğa baksa "sen benim bebeğime bakmadın onun bebeğine baktın hani yaşlanmıştın" muhabbeti olacak.
ama inanın bir tutulacak gibi değiliz. ben işi bıraksam bir daha asla atanamam. 9 sene önceki kafam yok. kendisi ise birinden çıkıp 1 gün sonra başka bir yere girebilir. canı nasıl isterse öyle çalışır. mesleği zaten yok.
yapı olarak da farklıyız. ben 6 ayda bir kuaföre saç kestirmeye giderim ve düğünlerde bile kendi makyajımı kendim yaparım. görümcem de sağda solda çalışıp maaşını sadece estetiğe botoksa saç boyasına dudak dolgusuna yatırmış bir insan. annesine bile vermemiş. kendi adına hiç birşey almamış.
kayınvalidem bana dert yanarken, çalıştı da ne yaptı otursun çocuğuna baksın, çocuğu bana bırakıp gezmelere gitti dedi... ama ne kadar dert yanarsa yansın ben el kızıyım işte...
ücretsiz izne ayrılırsam evi satmak zorunda kalırız. o zaman ben çok mahvolurum. o evi almak için bekarlıkta binbir çabamla aldığım tek malım olan arabamı sattım. ev kredisi yüzünden bir ton faiz ödedim. şimdi her şey çöp olacak...4 aylık bebeği de bakıcıya bırakmayı gözüm hiç kesmiyor...
kimsem yok gibiyim. şimdiden düşünüyorum üzülüyorum. kendi kızına ayıp olmasın diye benim bebeğime bakmamazlık yapacak sanırım...
ayrıca elbet bakmak zorunda değil. yalnız şartlar böyle iken insan bir öneri bir tavisye bekliyor. bir rahatlatma istiyor. zaman dediğimiz şey göz açıp kapayıncaya kadar geçiyor. ben bunları düsünmek zorundayım
ekleme: kayınvalidem daha ben nişanlı iken torunuma ben bakıcam ben bakıcam bebeğin olsun ben bakıcam diyen biriydi.
Son düzenleme: