Annem bir çocuk için kendi annesini bırakamazmış

Şu an sinirden ağlamak üzereyim.

Konu o kadar uzun ki nerden başlayacağımı bile bilmiyorum.

Annemle babam evlendikten sonra annemin doğduğu şehirde yaşamaya başladılar. Babam hep kendi memleketine gitmek isterdi. Ama annem babamın ailesi yüzünden hep kaçındı oraya taşınmaktan. Bahanesi de hep annem burda yalnız (ki anneannem dayımla altlı üstlü oturur, dayımın kızı var o da anneanneme bakardı) derdi. halbuki o dönem anneannem tek başına yemeğini yapan çamaşırını yıkayan biriydi. Üniversite seçimi döneminde annem çok uğraştı benimle illa onun yaşadığı şehir olsun diye. Baskı yaptı zorladı, özel üniversiteye gidebilecek imkanım varken sırf onun yaşadığı yerde kalayım diye para vermedi kazanamazsan gitmezsin dedi. Sonunda ben ki ben anneme çok çok fazla düşkün bir insanımdır ilk tercihimi yaptım ve izmiri kazandım. Ama kazandığımın ikinci senesinde üniversite hayatımda başıma çok büyük şeyler geldi. Yani düşünün tek başınıza aienizden en az 1000 kilometre ötede yaşıyorsunuz güvendiğiniz size destek olacak hiç kimse yok. Beni çok sıkıştıran insanlar oldu. Ama gerçekten başedebileceğim şeyler değildi. Ama gene de aileme anlatmadım durumumu. Beni çok seven bir öğretmenim ailemle görüşmüş uzaktan benim durumumu görüp. Annemler geldiler. Babam izmirden nefret etmesine rağmen anneme boşver seninde benimde istediğimiz şehri bizim tek kızımız var gel en azından 3 sene okulu bitinceye kadar buraya gelelim dedi. Annem hayır dedi. Ben konuşmalarını duydum yani bunlar benim yanımda olmadı. O zaman çok üzülmemiştim tam kavrayamadım sanırım o lafları. Ama şimdi artık okuldaki son 1,5 yılım. Master için üniversite araşırıyorum kurslara gidiyorum. Bu süreçte anneannem alzheimer oldu. Resmen delirmiş gibi ölmüş dedemi gördüğünü söylüyor vs vs Annemde ben artık annemi hiç bırakamam nasılsa sende geliyorsun bir sene sonra diyor. Halbuki ben o şehirden nefret ediyorum ne arkadaşım var ne çevrem var ayrıca alıştım kendi başıma yaşamaya büyük şehire. Ayrıca buraya tatile bile geldiğimde annemle huzurumuz kaçıyor. Onu oraya koyma yemeği yapamadın pilav lapa olmuş o kaltuğa oturma diyor. Mesela koskoca şehirde sadece 1 arkadaşım var 8 yıldan beri samimi olduğum onun eve gelmesini istemez. Çok salak o kızdır. ya salak yada değil arkadaşım değil mi? Herşeye karışır. mesela benim izmirde arabam var ve okulum akşam 9 da bitiyor ben 9,30 10 gibi evde oluyorum ama dün akşam saat akşam 5 de arabasını istedim gecenin bu saatinde dışarı mı çıkılır dedi. Yani eğer burda kalırsam biliyorum sürekli evde oturmamı ve dışarı çıkmamamı isteyecek. ayrıca bir yandan da babam var 21 senedir istemediği bir şehirde yaşıyor zorla. artık 55 yaşında ve kendi ailesinin kardeşlerinin yanına gitmek istiyor. Annemlerin ailesi çok dağınıktır herkes birbirleriyle küstür. Kimse kimseye gitmez. babamların ailesi de tamtersi. Birbirlerine çok bağlıdır. Mesela şöyle bir örnek vereyim ben kaza geçirdimaynı gün içinde 3 araba geldi babamların tarafından hastaneye hemde 10 saatlik yoldan. Ama kendi dayım 4 gün sonra şöyle bir uğradı 5 dklığına. Şimdi babam benim okulumun bitmesini sonra oraya gitmemizi bekliyor. Annemse okulum bitsin geleyim burda yaşayayım diyor.

Dün akşam gece 12 de anneanneme gitti neymiş hastaymış falan filan ki değil kapris yapıyor. anne dedim ne olacak bu böyle napıcaz okulum bitince ben burda kazanamazsam masterı ne olacak dedim. bana ben bi adam bide çocuk için annemi bırakamam dedi. Öyle üzüldüm ki. Ki ben annemi çok çok severim çok düşkünümdür. Ama çok içime otrudu. Geçmiştede gelmedi. Demekki sen beni bi çocuk için bırakacaktın dedi çarptı kapıyı çıktı. İnanın kendimi onun yerine kouyuyorum. benim annemin yanında kuzenim gece gündüz kalıp ona bakıyorsa ve benim kızıma insanlar zarar verecekse zor durumdaysa ben mutlaka giderdim ya. Yanlış mı düşünüyorum. Ama çok içime oturdu ne demek bi adam bide çocuk. Bi insanın ailesi nedir ki zaten?

e tabiki içinize oturur, bunu duymak çok üzücü. madem orda anneannenize bakan var anneniz yanınızaen azından arada sırada gelebilir. anneden önce bence çocuk gelir. yoksa anneliğin ne anlamı kalır?
annesine bağlı olmasını anlıyorum, ama bu cümlelerle bunu anlatması insanı kırıyor. babanıza hak veriyorum. annenizin kaprislerine yıllarca dayanmış artık tak demiş. belki anneannenizle beraber anneniz gelemez mi izmire? eğer gelmezsede siz hayatınıza yön verin. biliyorum ihtiyacınız var annenize ama başa gelen çekilir.

İnsan nasıl üzülüyor bunları duyunca. Ne güzel demişsiniz anneliğin ne anlamı kalır diye. Benim başım dertteyken gelmedi şimdi artık okulum bitmiş kazık kadar olmuşum niye gelsin ki.Gene de söyledim İzmire gel dedim bu sefer alzheimer hastaları yer değiştiremezmiş diyor. Babam da dedi evin bir odasını veririz orda sende rahat bakarsın dedi. Ama yok ben biliyorum evde huzursuzluk çıkar diyor.

Haklı aslında benim anneannem çok sorunlu bir insandı eskidende küfürler eder babamdan nefret eder onu hırsızlıkla suçlardı. Babam sevmediği halde gelsin diyor ama annem yok diyor. Bunun sebebini de biliyorum aslında, kendi rahat edemez onunla aynı evde bu yüzden istemiyor bence.

Sonuç olarak gelmeyecek. Ve o ölürse rahatlarsınız diyor sürekli babama ve bana. Ya bizim ne suçumuz var? Ben neden hayatımı kurmak için bir insanın ölmesini bekleyeyim? Günah değil mi? Kendi seçimlerinin sonucunu bize ölürde rahatlarsınız dedirerek çektiriyor. Ben elbette atsın demiyorum kuzenimde taşınır ikisi bakarlar yada sadece bizde kalır ama yok yok yok anca ölürse kına yakın bilmemne. Ya banane isterse 300 yaşına kadar yaşasın ben 23 yaşında neden bir insanın ölümünü bekleyeyim hayatımı kurmak için.

Bugün kararımı verdim. Benim için bitti madem o bi çocuk bi adam için annesini bırakamazsa bende kendi hayatıma yön çizerim sadece anne olmadığım için burdaki bayanlara sormak istedim gerçekten her anne böyle mi düşünür ben mi yanlış yapıyorum acaba dedim.

Fotosentez .!.:

İnsan nasıl üzülüyor bunları duyunca. Ne güzel demişsiniz anneliğin ne anlamı kalır diye. Benim başım dertteyken gelmedi şimdi artık okulum bitmiş kazık kadar olmuşum niye gelsin ki.Gene de söyledim İzmire gel dedim bu sefer alzheimer hastaları yer değiştiremezmiş diyor. Babam da dedi evin bir odasını veririz orda sende rahat bakarsın dedi. Ama yok ben biliyorum evde huzursuzluk çıkar diyor.

Haklı aslında benim anneannem çok sorunlu bir insandı eskidende küfürler eder babamdan nefret eder onu hırsızlıkla suçlardı. Babam sevmediği halde gelsin diyor ama annem yok diyor. Bunun sebebini de biliyorum aslında, kendi rahat edemez onunla aynı evde bu yüzden istemiyor bence.

Sonuç olarak gelmeyecek. Ve o ölürse rahatlarsınız diyor sürekli babama ve bana. Ya bizim ne suçumuz var? Ben neden hayatımı kurmak için bir insanın ölmesini bekleyeyim? Günah değil mi? Kendi seçimlerinin sonucunu bize ölürde rahatlarsınız dedirerek çektiriyor. Ben elbette atsın demiyorum kuzenimde taşınır ikisi bakarlar yada sadece bizde kalır ama yok yok yok anca ölürse kına yakın bilmemne. Ya banane isterse 300 yaşına kadar yaşasın ben 23 yaşında neden bir insanın ölümünü bekleyeyim hayatımı kurmak için.

Bugün kararımı verdim. Benim için bitti madem o bi çocuk bi adam için annesini bırakamazsa bende kendi hayatıma yön çizerim sadece anne olmadığım için burdaki bayanlara sormak istedim gerçekten her anne böyle mi düşünür ben mi yanlış yapıyorum acaba dedim.

Genişletmek için tıkla...

aferin sana en doğru kararı vermişsin. ben ailem için yıllarca çalıştım, master yapmadım işe başladım. içimde ukte oldu. ee sonuçta ne oldu? benden kötüsü yok.

yalnız annen çok fena konuşuyor. Allah korusun anneannen ölse sizi suçlayacak, birde onun stresini çekeceksiniz. en iyisi o bildiğini yapsın. iyi tarafından bak olaya, zaten aynı eve girince hep dırdır ediyormuş, en azından bunu yaşamazsın.

ayrıca tüm anneler böyle değil. asıl normal olan annenin çocuğunu kendinden çok düşünmesidir. ne yapalım Allah bize bunu layık görmüş, neden böyle annem diye yıllarca sorguladım, değişmiyor ki.

işin ilginç tarafı benim annemde senin ki gibi annesine çok düşkündü. bende ona düşkündüm beni nasıl anlamadı hayret doğrusu.

bazı anneler böyle ne yazık ki. benimki de bu türden. senden çok büyüğüm. böyle bir anneyle hayatının nasıl bir yere gideceğini az çok tahmin edebiliyorum.
ben şimdi başa dönebilseydim senin yaşlarına yani, babamı alır giderdim. keşke bunu yapmış olsaydım.
herkes kendi hayatını yaşayacak. annen kendi hayatını size dayatamaz. baban da senelerce kendi istediği hayattan mahrum kalmış. kıymeti de olmamış. bir adam için annemden vazgeçemem dediğine göre. senin için de vaz geçmeyeceğini baştan öğrenmişsin. kaldı ki annesinden vazgeçmesini isteyen de yok.
babanla izmirde yaşayın bence. annenin eksik bıraktığı şeyleri baban dolduracaktır. emin olabilirsin. ilerde benim gibi babanı kaybettikten sonra onunla da uzak kaldığına çok üzülürsün. annenin kaprisleri babanla da uzak kalmanıza neden olmasın. kendi başına hayat kuracaksın elbette. bunun için sabırsızlanıyor olabilirsin. ama çok gençsin. zaten o günler gelecek. evlenene kadar babanın varlığının tadını çıkarmanı tavsiye ederim. sonradan geçmişe baktığında, anne duygusunu yaşamadığını, babanın varken yok gibi olduğunu görmek bir de baba duygusundan mahrum kalmış biri olmak istemiyorsan, al babanı yanına. annen de canı isterse gelir istemezse gelmez. kendi bilir.

Kendi hayatımı kurmak için sabırsızlanmıyorum. Aksine size derdimi anlatmıştım eski üyeliğimde, üstelik bana yorumda yazmıştınız ama anımsamazsınız tabii

Ben sadece ve sadece kendimin olduğu kadafım rahat olduğu kendi paramı kazanıp çok istediğim masterı yapabileceğim yalnız bir hayat istiyorum. Şu andan daha doğrusu bugün yaşananlardan sonra zaten ne yapacağımı biliyorum. Ama kabullenmek çok zor. Benim annem benim çocukluğumdan beri bana öyle lanse etti ki kendini. Benim için yaşayan benim için var olan hatta sen benim bu hayattaki bastonumsun derdi. Ama görüyorum zor durumumda gelmedi. Bu şehirde mutsuz olduğumu bile bile kalmam onu hiç rahatsız etmiyor. Hatta bugün 30 yaşında psikolojik sorunları olan bir ablam var.

Bana onunla gezer dolaşırsın onun hiç arkadaşı yok dedi. Yani buraya gelip onun ailesinin yaralarını sarmamı bekliyor. Tamam elbette yapmayacağım ama bugün eve geldiğinde nasıl desem bitti bende birşeyler. Yüzüne baktım. Hala seviyorum o benim herşeyim hala canımı veririm onun için ama hayatımı değiştirmeyeceğim bir insan artık. Çok acı çok üzücü. Ve bugün babamda öğrendi bunları. Okulun bitince gideriz, ister gelir ister gelmez ben senin için duruyorum burda dedi. Ve evet artık boşanacaklarsada boşansınlar. Ben zaten yıllardır arada kalmaktan öldüm. Ne annemin tarafıyla görüşüyorum ne babamın tarafıyla. Özel hayatım deseniz berbatın ötesinde. Tahammül etmek zorunda olduğum 1,5 senem var.

GeceMavisi .!.:

Yukari tükürse biyik assagi tükürse sakal gibi bir durum var annen icin ne yazikki. Annesi ve kizi arasinda secim yapmak zorunda birakilmak, gercektende kolay bir sey degil, ama annen belliki secimi kendi annesinden yana yapmis, halbuki hem annesi hemde kizindan vazgecmedende bu sorunu halledebilirdi. Annen annesini gercekten yalniz birakmak istemiyorsa, yaninda istiyorsa ozaman sizinle birlikte annesinide yaninda götürsün, bu sorunu bu kadar büyütüpte kalp kirmanin ne alemi var Senin kirilmis olmani anliyorum ama diger yandan annenin yerinede kendimi koyunca ancak böyle bir orta yolu bulabiliyorum. :44:

Bu arada izmirde rahatsiz edildigin dönemde annenin kesinlikle düsünmeden senin yanina gelip seninle hic tereddütsüz kalmasi gerekirdi, nitekim kalmis ama bir ton laftan sonra.. O konuda tamamen sana hak veriyorum..

Umarim bundan sonraki hayatinda ayni veya benzeri zorluklar yasamazsin. Hakkinda en hayirlisi neresi olacaksa orada master'ini kazanmani dilerim

Genişletmek için tıkla...

Ben onun için zor olduğunun elbette farkındayım ama sonuçta bir tarafta 85 yaşında bir kadın. Onun zaten gelip giden bir aklı var. Ama öte yandan taciz edilen 20 yaşında bir genç kız sonuçta ben en azından o durumda yanımda olmasını kesinlikle isterdim. Hem sonradan kendimi onun yerine de koydum ama gerçi anne olmadan ne desem yalan olur ama gene de genç bir kızın hayatı bana 85 yaşında bir bayandan en azından bir dönem için daha önemli gelirdi.

Bu arada kalmış dediniz ya, sanırım ben yanlış anlattım kalmadı. Ben gelemem dedi ve gelmedi.

Ayrıca bu tarz hastaların yaşadıkları evi dahi değiştirmemek gerektiğini söylüyormuş doktorlar. Ama şöyle de birşey var. Bu hastalık tedavisi olmayan unutkanlıkla başlayıp yıllar içinde hastayı bilinç kaybına uğratıp yatağa mahkum ediyor. Bu dönemde insanın nerde olduğunun bence çok önemi yok. Şu an bile beni eski evime götürün diyor. (13 yaşındayken ayrıldığı baba evi) ki ömrünün kalan tüm yıllarını bu evde geçirdiği halde bunu söylüyor. O yüzden bence gelmesi bir sorun olmazdı. Ki babam bile kabul etmişti ona evde bir oda vermeyi.

İyi dilekleriniz için çok teşekkür ederim.