Annelerim başlıkta da belirttiğim gibi benim sorunum annemin bana bazen çok kötü davranıyor olması 32 yaşındayım iki kızım var birde 21 yaşında kardeşim var annem kardeşim e o kadar iyi ki kardeşim de abartılacak şekilde annemin asla sözünden çıkmaz bu onu bunaltsa bile asla hissettirmez ama öyle böyle değil annem kızar eder falan diye kendinden bile ödün verir kardeşim de bencil bir kız üniversite. De okuyor ona sunulan hiç bir fırsat bana sunulmadi hiç hesabini sormadim asla hemde imkansızlıklar yaşlarınin küçük olmasi dedim geçiştirdim mesela ben hiç bilmemm 1. Sınıftan itibaren okuldan cikipta eve gittigimi arkadaşlarım ile oynadığımi ben hep okuldan çıkar babamin iş yerine gider orda bekler evimize giderdik kardeşim 2 yaştan itibaren kreşe gitti etute gitti kolej de okudu şimdi özel üniversite de okuyor dedim ya hepsi imkansızlıklar içinde oldukları için ama sadece içinde tek ukte bende okuldan çıktığımda isterdim diğer çocukların yaşadıklarını yaşayabilmek dert etmiyorum çok ama ne bileyim....
Her zaman her şeyimi kendim halletmeye çalışan biriyim çocuklukta da böyleydi gençlikte de ben çok başarısız berbat bir evlilik gecirdim dayağı hakareti her gün yaşadım elime çanta tutusturur annemlere gonderir ben bizimkiler huzursuzluk yaşamasın diye öylesine kalmaya geldim der çıkardım eşim sakinleşir gelir aalirdi çocuk var diye hep kkatlandim hep düzelir sandım olmadı en son aldatildigimi öğrendim zaten herşeyi anladığımı fark ettiğinde yine kendi bizi evden gönderdi. Kızım 2 yaşına yeni girmisti annem babam sahip çıktı evet bunu asla inkar etmiyorum bende çalışıyodum zaten sonra kendi kızımı kreşe verdim öyle böyle idare ediyorduk bu sefer beklentiler yükseldi ben daha olayın başında iken bana kredi çektirildi edildi bı borcun içine girdim ettim eve maddi destek vermek zoorunda olldugumu sooylediler tamam dedim ama bu tartışmalar bitmedi böyle böyle derken bı kaç yill sonra olmuyor böyle diye evlenmeye karar verdim tekrar büyük kızım var diye annemler yakın oturmmi istedi yan binaya taşındım kızım bazen orda kalıyordu çünkü vardiyalı çalışıyorum ve gece nöbeti de var çalıştığım yerde bir kizim daha oldu annem öğrendiği andan itibaren ben bakmam etmem kaynanan baksın dese de sağ olsun yine de bebek doğunca kıyamadı baktı ama Allah canını sağ etsin bakmaya başladığından beri daha kötü oldu herşey muhtacligim yüzünden çok laf söz yedim alıştım artık derken büyük kızım 1. Sınıfta ödevlerini faalan annem yaptırıyor ufak bı gerileme oldu ben de 20. Gündür evdeyim ameliyat oldum gerçi oda ayrı bi boyut da neyse kızım da ki gerileme benim büyük kızım çok kıskanç ve inatçı bı kız evdeyim kardeşimle annem evde kafasında cadı dersleri sallıyor zaten ödevleri annemlerde yapıyor bende ödevleri bitmeden göndermeyin yada bebeği idare edin ben yaptırayım diyorum ama 20 gündür defter kitap eline veriliyor ödevler bizde bbebek durmuyor sürekli peşimizde yada büyük iceriyi dinliyor bebeği alıp gidiyorum oyalayin diye oda yok direk annem gerilemesini beni suçladı çok zoruma gitti ben neden çocuğumun kötü olmasinj işteyim annem her lafı söyler her olayın içindedir ben ne dedim bana ne karistigim yok şöyle böyle ama aile de de bu huyu bilinir kendine ters birşey söyleyince tırnaklarını geçirir bahane üretir tıpkı her daim izin alabildiği 20 senelik iş yerine 2 gün gidip izin değiştirebildigi halde bana zor olur üst üste deyip 6 saatlik ameliyat a tek gidip tek girip tek çıkıp aksama kadar eşimi beklediğimde anladım ki ben kimsesiz kalmışım bile ben. Yük olmuşum aileme annem birden düşman olmuş bana biricik kızı ile herşeyi güzellik içinde yaşarken ben nefret edilen insan olmuşum bu olay insanlarjn dikkatinj öyle bı çekmiş ki 17 senelik komşular her evin bir üvey evladı oluyor ya bu evin de bu kız der laf vururlar ki hep kendileri de şunu söyler. Çok rezillik ve sefalet içinde büyüdün ettin diye ama asla onun hesabı şu bu yok içimde sadece arkadaşım var annesi ile o kadar iyi ki ben. Gidince niye geldin der gibi davranıyorlar taşınıp gidemiyorum bebeğe babaanne bakamaz ruh hastası gibi bişey kreşe vericem 1 senesi kaldı uzağa gitsem büyük kızım kalmasına içim e vermez asla son 1 yıl kaldı daha iyi olacak diyorum ama yok biliyorum kendimi kandiriyorum uzun oldu biraz farkındayım ama o kadar mutsuz ve kırgınım ki içimi dökmek istedim hakkınızı helal edin
Her zaman her şeyimi kendim halletmeye çalışan biriyim çocuklukta da böyleydi gençlikte de ben çok başarısız berbat bir evlilik gecirdim dayağı hakareti her gün yaşadım elime çanta tutusturur annemlere gonderir ben bizimkiler huzursuzluk yaşamasın diye öylesine kalmaya geldim der çıkardım eşim sakinleşir gelir aalirdi çocuk var diye hep kkatlandim hep düzelir sandım olmadı en son aldatildigimi öğrendim zaten herşeyi anladığımı fark ettiğinde yine kendi bizi evden gönderdi. Kızım 2 yaşına yeni girmisti annem babam sahip çıktı evet bunu asla inkar etmiyorum bende çalışıyodum zaten sonra kendi kızımı kreşe verdim öyle böyle idare ediyorduk bu sefer beklentiler yükseldi ben daha olayın başında iken bana kredi çektirildi edildi bı borcun içine girdim ettim eve maddi destek vermek zoorunda olldugumu sooylediler tamam dedim ama bu tartışmalar bitmedi böyle böyle derken bı kaç yill sonra olmuyor böyle diye evlenmeye karar verdim tekrar büyük kızım var diye annemler yakın oturmmi istedi yan binaya taşındım kızım bazen orda kalıyordu çünkü vardiyalı çalışıyorum ve gece nöbeti de var çalıştığım yerde bir kizim daha oldu annem öğrendiği andan itibaren ben bakmam etmem kaynanan baksın dese de sağ olsun yine de bebek doğunca kıyamadı baktı ama Allah canını sağ etsin bakmaya başladığından beri daha kötü oldu herşey muhtacligim yüzünden çok laf söz yedim alıştım artık derken büyük kızım 1. Sınıfta ödevlerini faalan annem yaptırıyor ufak bı gerileme oldu ben de 20. Gündür evdeyim ameliyat oldum gerçi oda ayrı bi boyut da neyse kızım da ki gerileme benim büyük kızım çok kıskanç ve inatçı bı kız evdeyim kardeşimle annem evde kafasında cadı dersleri sallıyor zaten ödevleri annemlerde yapıyor bende ödevleri bitmeden göndermeyin yada bebeği idare edin ben yaptırayım diyorum ama 20 gündür defter kitap eline veriliyor ödevler bizde bbebek durmuyor sürekli peşimizde yada büyük iceriyi dinliyor bebeği alıp gidiyorum oyalayin diye oda yok direk annem gerilemesini beni suçladı çok zoruma gitti ben neden çocuğumun kötü olmasinj işteyim annem her lafı söyler her olayın içindedir ben ne dedim bana ne karistigim yok şöyle böyle ama aile de de bu huyu bilinir kendine ters birşey söyleyince tırnaklarını geçirir bahane üretir tıpkı her daim izin alabildiği 20 senelik iş yerine 2 gün gidip izin değiştirebildigi halde bana zor olur üst üste deyip 6 saatlik ameliyat a tek gidip tek girip tek çıkıp aksama kadar eşimi beklediğimde anladım ki ben kimsesiz kalmışım bile ben. Yük olmuşum aileme annem birden düşman olmuş bana biricik kızı ile herşeyi güzellik içinde yaşarken ben nefret edilen insan olmuşum bu olay insanlarjn dikkatinj öyle bı çekmiş ki 17 senelik komşular her evin bir üvey evladı oluyor ya bu evin de bu kız der laf vururlar ki hep kendileri de şunu söyler. Çok rezillik ve sefalet içinde büyüdün ettin diye ama asla onun hesabı şu bu yok içimde sadece arkadaşım var annesi ile o kadar iyi ki ben. Gidince niye geldin der gibi davranıyorlar taşınıp gidemiyorum bebeğe babaanne bakamaz ruh hastası gibi bişey kreşe vericem 1 senesi kaldı uzağa gitsem büyük kızım kalmasına içim e vermez asla son 1 yıl kaldı daha iyi olacak diyorum ama yok biliyorum kendimi kandiriyorum uzun oldu biraz farkındayım ama o kadar mutsuz ve kırgınım ki içimi dökmek istedim hakkınızı helal edin
