anneliğe hazır olup olmama... kararsızlık...

LeucotheaThemis · 23 Ağustos 2022

Merhaba hanımlar
1.5 yıllık evliyim ve kendimi bildim bileli bebekleri, bebek bakmayı çok severim. Son zamanlarda da eşimle çocuk sahibi olmak istediğimize karar verdik. Sorun şu ki ben çok korkuyorum!!
Hazır mıyım anne olmaya, yapabilir miyim?
Ben istediğim için dünyaya gelecek o savunmasız yavruyu hakettiği gibi büyütebilir miyim?
Saçma sapan şeylere çabuk sinirlenebilen bir insanım, çocuğum olduğunda büyüme döneminde onu bu huyum yüzünden üzer miyim?
Uykusuzluk, yorgunluk bunlarla baş edebilir miyim? Nasıl ederim?....
gibi gibi sayfalarca uzayıp gidebilecek onlarca soru var aklımda. Sizden kendi tecrübelerinizi öğrenmek istiyorum. Ama olabilecek en realist şekilde anlatın mümkünse, romantik güzellemelerle değil. Sadece çok sevmek her şeyin üstesinden geliyor, her zorluğu kolaylaştırıyor mu? Mis gibi bebek kokusu dünyanın en güzel kokusu, gülüşü insanın içini ısıtıyor biliyorum ama... ama korkuyorum işte.
Öyle bir duygu geçişi ki yaşadığım hem deliler gibi anne olmak istiyorum hem de bir insan yetiştirmenin sancılı dönemlerinden, o sancılı dönemlerde doğru hareket edememekten, belki de annelikten yorulma ihtimalimden korkuyorum. Ve annelik yoruldum diyebileceğim bir sorumluluk değil bunu biliyorum.
Kk'nın tecrübeli anneleri normal mi aklımdaki bu kaygılar? Her anne adayı ya da aday adayı illaki yaşıyor mu bunları? Nasıl içimi rahatlatırım. Anneliğin bana uygun olup olmadığını nasıl anlarım??

LeucotheaThemis · 23 Ağustos 2022

Denizyildizi21 · 23 Ağustos 2022

LeucotheaThemis .!.:
Merhaba hanımlar
1.5 yıllık evliyim ve kendimi bildim bileli bebekleri, bebek bakmayı çok severim. Son zamanlarda da eşimle çocuk sahibi olmak istediğimize karar verdik. Sorun şu ki ben çok korkuyorum!!
Hazır mıyım anne olmaya, yapabilir miyim?
Ben istediğim için dünyaya gelecek o savunmasız yavruyu hakettiği gibi büyütebilir miyim?
Saçma sapan şeylere çabuk sinirlenebilen bir insanım, çocuğum olduğunda büyüme döneminde onu bu huyum yüzünden üzer miyim?
Uykusuzluk, yorgunluk bunlarla baş edebilir miyim? Nasıl ederim?....
gibi gibi sayfalarca uzayıp gidebilecek onlarca soru var aklımda. Sizden kendi tecrübelerinizi öğrenmek istiyorum. Ama olabilecek en realist şekilde anlatın mümkünse, romantik güzellemelerle değil. Sadece çok sevmek her şeyin üstesinden geliyor, her zorluğu kolaylaştırıyor mu? Mis gibi bebek kokusu dünyanın en güzel kokusu, gülüşü insanın içini ısıtıyor biliyorum ama... ama korkuyorum işte.
Öyle bir duygu geçişi ki yaşadığım hem deliler gibi anne olmak istiyorum hem de bir insan yetiştirmenin sancılı dönemlerinden, o sancılı dönemlerde doğru hareket edememekten, belki de annelikten yorulma ihtimalimden korkuyorum. Ve annelik yoruldum diyebileceğim bir sorumluluk değil bunu biliyorum.
Kk'nın tecrübeli anneleri normal mi aklımdaki bu kaygılar? Her anne adayı ya da aday adayı illaki yaşıyor mu bunları? Nasıl içimi rahatlatırım. Anneliğin bana uygun olup olmadığını nasıl anlarım??

Hamile olmayı çok istediğim halde Hamile olduğumu öğrendiğim anda o korku bana da geldi , bu sorumluluğu alabilecek miyim, ya yapamazsam, ya ona bakamazsam, bütün hayatım değişecek gibi bir sürü duygu, sonra bunlar yine oluyor ama o kadar stres yapmıyorsunuz.. hamileyken onu içinizde hissettikce kayboluyor o korkular, o zamandan başlıyorsunuz onu o kadar güzel sahiplenmeye, aman şunu da yiyim de yavruma yarasın ama şunu yapmayim bunu yapayım diyorsunuz, karninizdayken başlıyor dünya bir tarafa o bir tarafa duygusu, öyle güzel..sonra doğum zamanı geliyor , kendinize bir şey olmasından korkmuyorsunuz da ona bir şey olmasın diyorsunuz..sonra doğuyor sadece sizin kucağınızda sakinleşen, size muhtaç bir minnak..cok güzel duygular , tabiki zorlukları var, artık kendi kafanıza göre yatayım dinleneyim , şuraya gideyim bunu yapayım olmuyor , onu da düşünmek zorundasınız. Benim sezeryanim biraz zor oldu sonrasında iylesmem uzun sürdü ve lohusa depresyonu denen şeyi yaşadım, ilk bir ay barut gibiydim , uykusuzluk yorgunluk adapte olamamak , sürekli ağlıyordum, bebeğe bir şey olacak diye sürekli nefesini dinliyordum uyuyamıyordum sütüm olmadı sonra mastit oldum falan falan..suan kızım çok şükür 6 aylık, gece en geç 2 saate bir kalkıyor , dün gece 3 ten 6 ya kadar gunduz gibi oynadı oturdu, bende oturdum ne yapayım, her zaman uyumuyor, gunduz uykusu hiç yok sürekli yanında olayım istiyor. yeri geldi saatlerce wc ye gidemedim,bazen duş almak bile lüks oldu, ev darmadaginik yemek çoğu zaman esim gelene kadar yapamıyorum, bunlara önceden çok kafamı takıyordum ama şuan hiç umurumda değil, kızım bembeyaz bir sayfa , benim aynam, onunla geçirdiğim her bir dk çok önemli, geri kalan şeyler olur gider. Bu konuda eşinizin desteği ve yardımı da sizi rahatlatır.ama şu hiç geçmiyor, ona iyi bakabiliyor muyum sorusu..Dr az kilo almış dese, bakamadimmi diyorsun mesela..yoruluyosun uykusuz kaliyosun kendine bakamiyorsun ama onun sana bir bakışı, gülüşü, seslenişi hepsini tüm yorgunluğunu alıp götürüyor, keşke diyorum keşke daha önce gelseymis hayatımiza, o yokken biz çok eksikmişiz .. Hem olayın şu yönü de var, bi kaç ay sonra mesela , her şey düzene girecek ve o kadar uykusuz yorgun olmayacağım belki de

Denizyildizi21 · 23 Ağustos 2022

LeucotheaThemis .!.:
Merhaba hanımlar
1.5 yıllık evliyim ve kendimi bildim bileli bebekleri, bebek bakmayı çok severim. Son zamanlarda da eşimle çocuk sahibi olmak istediğimize karar verdik. Sorun şu ki ben çok korkuyorum!!
Hazır mıyım anne olmaya, yapabilir miyim?
Ben istediğim için dünyaya gelecek o savunmasız yavruyu hakettiği gibi büyütebilir miyim?
Saçma sapan şeylere çabuk sinirlenebilen bir insanım, çocuğum olduğunda büyüme döneminde onu bu huyum yüzünden üzer miyim?
Uykusuzluk, yorgunluk bunlarla baş edebilir miyim? Nasıl ederim?....
gibi gibi sayfalarca uzayıp gidebilecek onlarca soru var aklımda. Sizden kendi tecrübelerinizi öğrenmek istiyorum. Ama olabilecek en realist şekilde anlatın mümkünse, romantik güzellemelerle değil. Sadece çok sevmek her şeyin üstesinden geliyor, her zorluğu kolaylaştırıyor mu? Mis gibi bebek kokusu dünyanın en güzel kokusu, gülüşü insanın içini ısıtıyor biliyorum ama... ama korkuyorum işte.
Öyle bir duygu geçişi ki yaşadığım hem deliler gibi anne olmak istiyorum hem de bir insan yetiştirmenin sancılı dönemlerinden, o sancılı dönemlerde doğru hareket edememekten, belki de annelikten yorulma ihtimalimden korkuyorum. Ve annelik yoruldum diyebileceğim bir sorumluluk değil bunu biliyorum.
Kk'nın tecrübeli anneleri normal mi aklımdaki bu kaygılar? Her anne adayı ya da aday adayı illaki yaşıyor mu bunları? Nasıl içimi rahatlatırım. Anneliğin bana uygun olup olmadığını nasıl anlarım??

Bu arada böyle düşünüyorsanız bence annelik tam da size göre

LeucotheaThemis · 23 Ağustos 2022

Denizyildizi21 .!.:
Hamile olmayı çok istediğim halde Hamile olduğumu öğrendiğim anda o korku bana da geldi , bu sorumluluğu alabilecek miyim, ya yapamazsam, ya ona bakamazsam, bütün hayatım değişecek gibi bir sürü duygu, sonra bunlar yine oluyor ama o kadar stres yapmıyorsunuz.. hamileyken onu içinizde hissettikce kayboluyor o korkular, o zamandan başlıyorsunuz onu o kadar güzel sahiplenmeye, aman şunu da yiyim de yavruma yarasın ama şunu yapmayim bunu yapayım diyorsunuz, karninizdayken başlıyor dünya bir tarafa o bir tarafa duygusu, öyle güzel..sonra doğum zamanı geliyor , kendinize bir şey olmasından korkmuyorsunuz da ona bir şey olmasın diyorsunuz..sonra doğuyor sadece sizin kucağınızda sakinleşen, size muhtaç bir minnak..cok güzel duygular , tabiki zorlukları var, artık kendi kafanıza göre yatayım dinleneyim , şuraya gideyim bunu yapayım olmuyor , onu da düşünmek zorundasınız. Benim sezeryanim biraz zor oldu sonrasında iylesmem uzun sürdü ve lohusa depresyonu denen şeyi yaşadım, ilk bir ay barut gibiydim , uykusuzluk yorgunluk adapte olamamak , sürekli ağlıyordum, bebeğe bir şey olacak diye sürekli nefesini dinliyordum uyuyamıyordum sütüm olmadı sonra mastit oldum falan falan..suan kızım çok şükür 6 aylık, gece en geç 2 saate bir kalkıyor , dün gece 3 ten 6 ya kadar gunduz gibi oynadı oturdu, bende oturdum ne yapayım, her zaman uyumuyor, gunduz uykusu hiç yok sürekli yanında olayım istiyor. yeri geldi saatlerce wc ye gidemedim,bazen duş almak bile lüks oldu, ev darmadaginik yemek çoğu zaman esim gelene kadar yapamıyorum, bunlara önceden çok kafamı takıyordum ama şuan hiç umurumda değil, kızım bembeyaz bir sayfa , benim aynam, onunla geçirdiğim her bir dk çok önemli, geri kalan şeyler olur gider. Bu konuda eşinizin desteği ve yardımı da sizi rahatlatır.ama şu hiç geçmiyor, ona iyi bakabiliyor muyum sorusu..Dr az kilo almış dese, bakamadimmi diyorsun mesela..yoruluyosun uykusuz kaliyosun kendine bakamiyorsun ama onun sana bir bakışı, gülüşü, seslenişi hepsini tüm yorgunluğunu alıp götürüyor, keşke diyorum keşke daha önce gelseymis hayatımiza, o yokken biz çok eksikmişiz .. Hem olayın şu yönü de var, bi kaç ay sonra mesela , her şey düzene girecek ve o kadar uykusuz yorgun olmayacağım belki de

ne güzel anlatmışsınız, çok teşekkür ederim

Galiba biz ona hazırlanamıyoruz da o bizi kendine hazırlıyor alıştırıyor. Lohusa depresyonu döneminde öfkeyi mutsuzluğu bebeğe yansıtma ihtimali korkutuyor mesela beni ama "bebeğe bir şey olacak diye sürekli nefesini dinliyordum uyuyamıyordum" şu cümleniz aksine annelik duygusunun buna izin vermediğini anlatıyor sanki...

LeucotheaThemis · 23 Ağustos 2022

Denizyildizi21 .!.:
Bu arada böyle düşünüyorsanız bence annelik tam da size göre

yaaa... çok duygulandırdınız çok teşekkür ederim

Denizyildizi21 · 23 Ağustos 2022

LeucotheaThemis .!.:
ne güzel anlatmışsınız, çok teşekkür ederim

Galiba biz ona hazırlanamıyoruz da o bizi kendine hazırlıyor alıştırıyor. Lohusa depresyonu döneminde öfkeyi mutsuzluğu bebeğe yansıtma ihtimali korkutuyor mesela beni ama "bebeğe bir şey olacak diye sürekli nefesini dinliyordum uyuyamıyordum" şu cümleniz aksine annelik duygusunun buna izin vermediğini anlatıyor sanki...

Aynen o bizi hazırlıyor, yok o öfkeyi ona değil ama çevremdekilere çok gösterdim ben , her şeye bağırıyordum falan , ama eşim çok destek oldu , hep sakinleştirdi tamam olabilir falan diye diye, yanınızdakilerin desteği gerçekten çok önemli.. inşallah güzel sağlıklı kolay normal doğumla güzel yavrunuza kavuşursun, o o güzel bakışıyla da iyiki doğurmuşum dersiniz, anne olunca anlarsın diyenler her konuda çok haklılar galiba , annelik çok değişik yorucu ama çok çok güzel

LeucotheaThemis · 23 Ağustos 2022

Denizyildizi21 .!.:
Aynen o bizi hazırlıyor, yok o öfkeyi ona değil ama çevremdekilere çok gösterdim ben , her şeye bağırıyordum falan , ama eşim çok destek oldu , hep sakinleştirdi tamam olabilir falan diye diye, yanınızdakilerin desteği gerçekten çok önemli.. inşallah güzel sağlıklı kolay normal doğumla güzel yavrunuza kavuşursun, o o güzel bakışıyla da iyiki doğurmuşum dersiniz, anne olunca anlarsın diyenler her konuda çok haklılar galiba , annelik çok değişik yorucu ama çok çok güzel

Sizin de sağlıkla büyüsün umarım miniğiniz.
Desteğin ne kadar önemli olduğunu çevremden de gözlemledim ve size kesinlikle katılıyorum, ne şanslı size ki eşiniz destek olmuş. Dilerim hep böyle birbirinizin arkasında durmaya devam edersiniz.
Kızınızın da ne kadar şanslı olduğunu söylemeden geçemeyeceğim onu böyle seven bir annesi olduğu için sevginiz kelimelerinize akıyor resmen. Maşşallah

Probis02 · 23 Ağustos 2022

Valla eşimle aynı psikoloğa gidiyoruz, psikologumuz çok fazla kişisel görüş bildiren biri olmamasına rağmen ısrarla bize çocuk sahibi olmamızı söyledi. Aslında haklılık payı var, eşimde bende fedakar, merhametli insanlarız. Hatta çocuklar için gönüllü etkinliklere felan gideriz birlikte. Bizim karakter yapımıza çocuk çok uygun.

Gelin görün ki hamile kaldığımı ilk öğrendiğimde hayatımın eskisi gibi olmayacağı gerçeğiyle yüzleşmem gerekti. Eşim çok destekti bu süreçte. 1-2 ay buna adaptasyonla geçti. Kabul etmek zordu.

Doğum yaptım 43 gün önce ve çocuğu inanın hiç istemedim. Yani aşırı seviyorum ama zarar görecek korkusu, büyük sorumluluk hissi derken eşimle bebeği bırakıp terketmeyi bile düşündüm ara ara sürekli ağladım istemiyorum ben bebeği niye yaptık ki diye

Ben hiç bi zaman ayy görür görmez bebeğime aşık oldum, görür görmez eşime aşık oldum vs gibi bi insan olmadım. Bebek hayatıma girdiğinden beri bir süreç yaşıyorum ben onu o beni sevmeyi öğreniyoruz. Evet bakımı çok zor ciddi fedakarlık istiyor. Bende sizin gibi çabuk parlayan bir insanım ama gidip diğer odada öfkeden yastık yumruklayıp bebeğime gelirken güleryüzlü davranıyorum. Benim için annelik fedakarlık ve sabır demek. Evliliklerde öyle mesela ilgi ve emek istiyor.

Bebeğe bir kez yüksek sesle kızdım ve aşırı vicdan azabı yaşadım o yüzden korkmayın psikolojik olarak hasta değilseniz öfkenizi bebeğe isteseniz de yansıtmazsınız.

Eşimle bana şimdi çocuk ister misin diye sorsanız hayır deriz hiç düşünmeden ama oğlumu tekrar ister misin derseniz isterim. Öyle garip bir durum işte

joynss · 23 Ağustos 2022

LeucotheaThemis .!.:
Merhaba hanımlar
1.5 yıllık evliyim ve kendimi bildim bileli bebekleri, bebek bakmayı çok severim. Son zamanlarda da eşimle çocuk sahibi olmak istediğimize karar verdik. Sorun şu ki ben çok korkuyorum!!
Hazır mıyım anne olmaya, yapabilir miyim?
Ben istediğim için dünyaya gelecek o savunmasız yavruyu hakettiği gibi büyütebilir miyim?
Saçma sapan şeylere çabuk sinirlenebilen bir insanım, çocuğum olduğunda büyüme döneminde onu bu huyum yüzünden üzer miyim?
Uykusuzluk, yorgunluk bunlarla baş edebilir miyim? Nasıl ederim?....
gibi gibi sayfalarca uzayıp gidebilecek onlarca soru var aklımda. Sizden kendi tecrübelerinizi öğrenmek istiyorum. Ama olabilecek en realist şekilde anlatın mümkünse, romantik güzellemelerle değil. Sadece çok sevmek her şeyin üstesinden geliyor, her zorluğu kolaylaştırıyor mu? Mis gibi bebek kokusu dünyanın en güzel kokusu, gülüşü insanın içini ısıtıyor biliyorum ama... ama korkuyorum işte.
Öyle bir duygu geçişi ki yaşadığım hem deliler gibi anne olmak istiyorum hem de bir insan yetiştirmenin sancılı dönemlerinden, o sancılı dönemlerde doğru hareket edememekten, belki de annelikten yorulma ihtimalimden korkuyorum. Ve annelik yoruldum diyebileceğim bir sorumluluk değil bunu biliyorum.
Kk'nın tecrübeli anneleri normal mi aklımdaki bu kaygılar? Her anne adayı ya da aday adayı illaki yaşıyor mu bunları? Nasıl içimi rahatlatırım. Anneliğin bana uygun olup olmadığını nasıl anlarım??

bir gulusu var her seye degiyor derler ya ona katiliyorum. Her ogrendigi seyde, her gulumsemesinde, benimle iletisiminde cok cok mutlu oluyorum, tarifi zor duygular. Ancak hic ama hic kolay degil. Dogdugu gece hic kucagimdan inmedi, hep emmek istedi. Ilk 40-50 gun gece uykumuz yoktu annemle pertimiz cikardi. Simdi 1 yasinda olacak hala saat basi bile uyaniyoruz. Uyku en zoru. Bir de yalnizlik benim icin. O sorumlulugu paylasamamak cok zorluyor. Esim ilgilense, ailem de yakinimda olsa daha rahat ederdim. Annelerin hakki odenmez derler ya cok dogru. Ben esimle cok severek evlendim, kendi cocugunjn sevgisi baskaymis realist olun dediginiz icin boyle yazdim.
Cok detay dusunmeden icinizden anneligi yasamak geciyorsa korkmayin derim. Her sey oyle ya da boyle halloluyor. Mesela benim icin sut urunleri vazgecilmezdir, bebegimin alerjisi oldugu icin 4 ay agzima sut urunleri, yumurta, dana eti, tavuk, balkk, kuruyemis, domates, cilek, kakao vs vs surmedim. Zordu ama gocunmadim o iyi olsun diye. Bir suru sey icgudusel halloluyor. Zamanla tecrube de kazaniliyor. Korkular baki tabi hala nefesini dinlerim.
Sadece soyle diyorum; hamileyken bebek bakim kitabi vs okumak cok da onemli degil ama bebeklerin uyku matematigini bilsem cok iyi olurmus. Hangi ay ne kadar uyanik kalir, kac uyku yapar, nasil uyur? Bir de imkaniniz varsa yardimck tutun derim, ben kendime zulm ettkm resmen gereksiz yere
Gonlunuze gore olsun.

Oktivus · 23 Ağustos 2022

4 bucuk yasinda bi oglum var ikinci oglumu 27 gun once dogurdum. Hala hazir degildim galiba diyorum. Cunku insan yetistirmek cok zor oyuncak bebek degil. Ama cok keyifli. Buyudukce daha da guzellesiyo. En zor zamanlarindayim suan. Ama geciyo daha once gecti

ojelimuhendis · 23 Ağustos 2022

LeucotheaThemis .!.:
Merhaba hanımlar
1.5 yıllık evliyim ve kendimi bildim bileli bebekleri, bebek bakmayı çok severim. Son zamanlarda da eşimle çocuk sahibi olmak istediğimize karar verdik. Sorun şu ki ben çok korkuyorum!!
Hazır mıyım anne olmaya, yapabilir miyim?
Ben istediğim için dünyaya gelecek o savunmasız yavruyu hakettiği gibi büyütebilir miyim?
Saçma sapan şeylere çabuk sinirlenebilen bir insanım, çocuğum olduğunda büyüme döneminde onu bu huyum yüzünden üzer miyim?
Uykusuzluk, yorgunluk bunlarla baş edebilir miyim? Nasıl ederim?....
gibi gibi sayfalarca uzayıp gidebilecek onlarca soru var aklımda. Sizden kendi tecrübelerinizi öğrenmek istiyorum. Ama olabilecek en realist şekilde anlatın mümkünse, romantik güzellemelerle değil. Sadece çok sevmek her şeyin üstesinden geliyor, her zorluğu kolaylaştırıyor mu? Mis gibi bebek kokusu dünyanın en güzel kokusu, gülüşü insanın içini ısıtıyor biliyorum ama... ama korkuyorum işte.
Öyle bir duygu geçişi ki yaşadığım hem deliler gibi anne olmak istiyorum hem de bir insan yetiştirmenin sancılı dönemlerinden, o sancılı dönemlerde doğru hareket edememekten, belki de annelikten yorulma ihtimalimden korkuyorum. Ve annelik yoruldum diyebileceğim bir sorumluluk değil bunu biliyorum.
Kk'nın tecrübeli anneleri normal mi aklımdaki bu kaygılar? Her anne adayı ya da aday adayı illaki yaşıyor mu bunları? Nasıl içimi rahatlatırım. Anneliğin bana uygun olup olmadığını nasıl anlarım??

Anneliğin bana çokta uygun olmadığını ben biliyordum mesela, anne olunca iyice emin oldum açıkcası bebek diye deliren biri değildim. Hala daha çok fazla çocuk seven biri değilim. Şuan 21 aylık bir kızım var. Aslında bu çocuğu eşim çok istedi ve evet iyiki bir kızım var. Ama mesela ben kızıma ilk görüşte aşık olmadım. Onu ilk gördüğümde ben bu çocuğu nasıl susturucam diye düşünmüştüm. Korku, endişe hatta dehşet diyebiliriz çocuk büyütmek zor. Hele ülkemizde bakım veren rolü anneye yüklendiğinden kadınlar için çok zor. Ama neyseki her dönemin zorlukları başka da sıkılmıyorsunuz. Her daim doğru şeyler yapmaya çalışmak önemli ama mükemmel olmak imkansız. Bence bunu kabullenince ve elinden geleni yaptığında gayet güzel anne olur her kadın. Kızımı çok seviyorum canımı veririm ama saçımı süpürge etmem mesela. Hem uyusun da biraz kafa dinleyim diyorum hemde uyuyunca özlüyorum. Annelik delilik gibi zaten.

LeucotheaThemis · 24 Ağustos 2022

Probis02 .!.:
Valla eşimle aynı psikoloğa gidiyoruz, psikologumuz çok fazla kişisel görüş bildiren biri olmamasına rağmen ısrarla bize çocuk sahibi olmamızı söyledi. Aslında haklılık payı var, eşimde bende fedakar, merhametli insanlarız. Hatta çocuklar için gönüllü etkinliklere felan gideriz birlikte. Bizim karakter yapımıza çocuk çok uygun.

Gelin görün ki hamile kaldığımı ilk öğrendiğimde hayatımın eskisi gibi olmayacağı gerçeğiyle yüzleşmem gerekti. Eşim çok destekti bu süreçte. 1-2 ay buna adaptasyonla geçti. Kabul etmek zordu.

Doğum yaptım 43 gün önce ve çocuğu inanın hiç istemedim. Yani aşırı seviyorum ama zarar görecek korkusu, büyük sorumluluk hissi derken eşimle bebeği bırakıp terketmeyi bile düşündüm ara ara sürekli ağladım istemiyorum ben bebeği niye yaptık ki diye

Ben hiç bi zaman ayy görür görmez bebeğime aşık oldum, görür görmez eşime aşık oldum vs gibi bi insan olmadım. Bebek hayatıma girdiğinden beri bir süreç yaşıyorum ben onu o beni sevmeyi öğreniyoruz. Evet bakımı çok zor ciddi fedakarlık istiyor. Bende sizin gibi çabuk parlayan bir insanım ama gidip diğer odada öfkeden yastık yumruklayıp bebeğime gelirken güleryüzlü davranıyorum. Benim için annelik fedakarlık ve sabır demek. Evliliklerde öyle mesela ilgi ve emek istiyor.

Bebeğe bir kez yüksek sesle kızdım ve aşırı vicdan azabı yaşadım o yüzden korkmayın psikolojik olarak hasta değilseniz öfkenizi bebeğe isteseniz de yansıtmazsınız.

Eşimle bana şimdi çocuk ister misin diye sorsanız hayır deriz hiç düşünmeden ama oğlumu tekrar ister misin derseniz isterim. Öyle garip bir durum işte

Annelik/ebeveynlik delilik hali dedikleri bu olsa gerek. Bir ünlünün annelik açıklaması geldi aklıma "annelik kızgın kumlardan serin sulara, bir geçiş hali" diyordu.
Çok teşekkür ederim, kendi hikayenizi paylaştığınız için. Bunları duymaya bu endişeleri taşıyanın, bunları yaşamaktan korkanın sadece ben olmadığımı bilmeye ihtiyacım vardı ve yazdıklarınız yolumu aydınlatıp içme su serpmedi ama bunların normal şeyler olduğunu anlamama çok yardımcı oldu.
Sağlıkla büyüsün yakışıklı, eminim onu olabilecek en iyi şekilde yetiştireceksiniz

LeucotheaThemis · 24 Ağustos 2022

joynss .!.:
bir gulusu var her seye degiyor derler ya ona katiliyorum. Her ogrendigi seyde, her gulumsemesinde, benimle iletisiminde cok cok mutlu oluyorum, tarifi zor duygular. Ancak hic ama hic kolay degil. Dogdugu gece hic kucagimdan inmedi, hep emmek istedi. Ilk 40-50 gun gece uykumuz yoktu annemle pertimiz cikardi. Simdi 1 yasinda olacak hala saat basi bile uyaniyoruz. Uyku en zoru. Bir de yalnizlik benim icin. O sorumlulugu paylasamamak cok zorluyor. Esim ilgilense, ailem de yakinimda olsa daha rahat ederdim. Annelerin hakki odenmez derler ya cok dogru. Ben esimle cok severek evlendim, kendi cocugunjn sevgisi baskaymis realist olun dediginiz icin boyle yazdim.
Cok detay dusunmeden icinizden anneligi yasamak geciyorsa korkmayin derim. Her sey oyle ya da boyle halloluyor. Mesela benim icin sut urunleri vazgecilmezdir, bebegimin alerjisi oldugu icin 4 ay agzima sut urunleri, yumurta, dana eti, tavuk, balkk, kuruyemis, domates, cilek, kakao vs vs surmedim. Zordu ama gocunmadim o iyi olsun diye. Bir suru sey icgudusel halloluyor. Zamanla tecrube de kazaniliyor. Korkular baki tabi hala nefesini dinlerim.
Sadece soyle diyorum; hamileyken bebek bakim kitabi vs okumak cok da onemli degil ama bebeklerin uyku matematigini bilsem cok iyi olurmus. Hangi ay ne kadar uyanik kalir, kac uyku yapar, nasil uyur? Bir de imkaniniz varsa yardimck tutun derim, ben kendime zulm ettkm resmen gereksiz yere
Gonlunuze gore olsun.

Başka bebeklerin gülüşü bile insanın içini eritiyorken, kendi bebeğinin gülüşü neler hissettirir tahmin bile edemiyorum...

Realist olduğunuz için çok teşekkür ederim ayrıca, pembe yalanlar mı diyeyim ya da aşırı romantik güzellemeler insanın gözünü boyuyor evet ama seni neyin beklediğine seni hazırlamıyor. Ben bu yola az çok zorluklarını ve bu zorlukları yaşayanın tek ben olmadığımı, korkularımın doğal olduğunu bilerek, yani her şeyi göze alarak girmek istiyorum ki mümkün olduğunca hazır olabileyim.
Ahh ben de büyük ihtimalle sizin gibi yalnız kalacağım büyütürken, eşim ve annem tam zamanlı çalışıyor, kayınvalidem farklı bir şehirde vs vs... Ama hepsi hallolacak sanıyorum bir şekilde.
Annesi böyle fedakar olduğu için çok şanslı miniğiniz. Dilerim uyku problemi de çözülür :) Bol, huzurlu uykulu günleriniz olsun umarım :) :)

LeucotheaThemis · 24 Ağustos 2022

Oktivus .!.:
4 bucuk yasinda bi oglum var ikinci oglumu 27 gun once dogurdum. Hala hazir degildim galiba diyorum. Cunku insan yetistirmek cok zor oyuncak bebek degil. Ama cok keyifli. Buyudukce daha da guzellesiyo. En zor zamanlarindayim suan. Ama geciyo daha once gecti

Sağlıkla büyüsün miniğiniz, ömürlü olsun

"büyüdükçe daha da güzelleşiyo" dediniz ya pek çok şeye yetti, beni korkutan bebeklik değil de çocukluğa geçiş aşamaları esas. Ama insan alıştıkça birlikte büyüyor demek ki...

LeucotheaThemis · 24 Ağustos 2022

ojelimuhendis .!.:
Ama neyseki her dönemin zorlukları başka da sıkılmıyorsunuz.

ahahahha bu cümle beni çok rahatlattı diyebilirim. Her gün yeni bir macera... Hmmm aksiyon severim Annelik kesinlikle bir delilik katılıyorum size.
Sağlıkla büyüsün miniğiniz, çocuk delisi olmadığınızı söylemenize rağmen bebeğinize olan bağınız hissediliyor. Çok teşekkür ederim.

joynss · 24 Ağustos 2022

LeucotheaThemis .!.:
Başka bebeklerin gülüşü bile insanın içini eritiyorken, kendi bebeğinin gülüşü neler hissettirir tahmin bile edemiyorum...

Realist olduğunuz için çok teşekkür ederim ayrıca, pembe yalanlar mı diyeyim ya da aşırı romantik güzellemeler insanın gözünü boyuyor evet ama seni neyin beklediğine seni hazırlamıyor. Ben bu yola az çok zorluklarını ve bu zorlukları yaşayanın tek ben olmadığımı, korkularımın doğal olduğunu bilerek, yani her şeyi göze alarak girmek istiyorum ki mümkün olduğunca hazır olabileyim.
Ahh ben de büyük ihtimalle sizin gibi yalnız kalacağım büyütürken, eşim ve annem tam zamanlı çalışıyor, kayınvalidem farklı bir şehirde vs vs... Ama hepsi hallolacak sanıyorum bir şekilde.
Annesi böyle fedakar olduğu için çok şanslı miniğiniz. Dilerim uyku problemi de çözülür :) Bol, huzurlu uykulu günleriniz olsun umarım :) :)

Amin insallah sizin de gonlunuze gore olsun
Oyle bisey ki her seyin annesi kendine. Bazen kendimi cok beceriksiz goruyorum ama bebisim anne de anne pesinde olunca fark ettim bunu. Herkesin annesi bebegi kendine ozel bir iliskisi var, hepimiz apayriyiz. Ondan herkes anne olabilir illa kaliplasmis bir anneligi uygulamak ona uymak zorunda degiliz

Oktivus · 24 Ağustos 2022

LeucotheaThemis .!.:
Sağlıkla büyüsün miniğiniz, ömürlü olsun

"büyüdükçe daha da güzelleşiyo" dediniz ya pek çok şeye yetti, beni korkutan bebeklik değil de çocukluğa geçiş aşamaları esas. Ama insan alıştıkça birlikte büyüyor demek ki...

Herkesin hissiyati farklidir ama beni en zorlayan ilk bebeklik kismi oluyo bence. Emeklemeye yurumeye basladigi zaman daha kolay. Konusmayan bebek kismi zor ama cok cabuk geciyo

Bearhug · 25 Ağustos 2022

Bu sorular galiba hiç bitmiyor anne olunca bile hep bir sorgulama ile devam edecek gibi hayat gördüğüm kadarıyla
Sanırım ne olursa olacak deyip akışa bırakmak gerekiyor, bazen keşke kazayla falan olsaydı suya girince alışırdım diyorum yoksa böyle bilinçli bir şekilde bu kararı almak cidden zor.
O da hiç olmadı maşallah millet çift yöntemle korunurken hamile kalıyor, biz geçen ay her şeyi bıraktık ama yine olmadı

korunmadığımız zamanlarda bile korunuyoruz nasıl işse...
Yine de regl olunca bir rahatlamadım değil bir yanım çok istese de bir yanım hala çok korkuyor

LeucotheaThemis · 26 Ağustos 2022

Bearhug .!.:
Bu sorular galiba hiç bitmiyor anne olunca bile hep bir sorgulama ile devam edecek gibi hayat gördüğüm kadarıyla
Sanırım ne olursa olacak deyip akışa bırakmak gerekiyor, bazen keşke kazayla falan olsaydı suya girince alışırdım diyorum yoksa böyle bilinçli bir şekilde bu kararı almak cidden zor.
O da hiç olmadı maşallah millet çift yöntemle korunurken hamile kalıyor, biz geçen ay her şeyi bıraktık ama yine olmadı korunmadığımız zamanlarda bile korunuyoruz nasıl işse...
Yine de regl olunca bir rahatlamadım değil bir yanım çok istese de bir yanım hala çok korkuyor

Ben korunurken hamile kalanları görünce biz de görece korunuyo sayılırız Allah Allah bizde bi probem mi var niye kazayla tutturmadık hiç dedim
Ya annelik seçme yerleştirme sınavı falan olsa. İnsan başına gelmeden bilemiyo ki bunun sonuçlarını. Hayır, ben bunu istemiyodum annelikten çekiliyorum deme şansın da yok. (sadece şaka yapıyorum kimse linçlemesin pls.)

Şu tartıştıklarımızı anneanne babaannelerimiz ya da kayınvalideler vs okusa duysa rahat batmış bunlara, doğur geç diyip topa tutarlardı herhalde. Öylesi gamsız mı olmak lazım bu konularda bilmiyorum.

Senin henüz sonucun çıkmadığı için de rahatlamışsındır eminim :)

anneliğe hazır olup olmama... kararsızlık...

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Popüler Üye

❤

Guru

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Popüler Üye

❤

Once upon a time there was a happy bear family...

Aktif Üye

Benzer Konular