- 3 Eylül 2012
- 21.837
- 57.420
-
- Konu Sahibi nomunomuchua
- #1
Doğur, büyüt, bin bir zahmet çek. Büyüsün aşık oldum evlencem desin. Gönlüm yok desen de diretsin. Evlat de bağrına bas evlendir. Evlensin kocasi da dert olarak eklensin. Anasın ya hani bir düşünmediğin o kalmıştı.
Kvsini, kpini, Görümcesini de tak kafana. Maddi sıkıntılarını da tak.
Borclarini da düşün. Ne yer ne içer diye düşün. Gerekirse kendin sıkış, git evladını rahatlat.
Kavgalarını düşün, yuvası yıkılacak diye uykuların kaçsın.
Sen ne kadar tutmaya çalışsan da ayakta durmasın o yuva da.
Yavrunda ne gezer sendeki sabır.
Ben neler çektim siz hiç bir şey çekmek istemiyorsunuz olur mu öyle diye verdiğin öğütleri dinlemesin.
Evlencem diye kendini yirtan cocuk boşancam diye kudursun sonra.
Tamam evlattır kısmet böyleymis de yine bağrına bas. Al yanına yaşama yaşat yine.
Yaşı 40 olsun 35 olsun koca kazıklari yine boğazına kadar düşün. Işten gelecek bunu sevmez ne pişireyim ona?
Kucağına kadar koy tepsisini, yorgundur de besle.
Sonra çıksın en anlamsız yerde, en ufak meselede sesini yükseltsin azar işit otur yerine.
Yaş olmuş 61 takdir etmek mi o da ne? Üstune yaptıklarını değil yapmadiklarini söylesin. Beklentileri hiç bitmesin.
Azar yiyen anne de olsun onun psikolojisi iyi degil. Yuvası yıkıldı kolay değil siniri ondandir diye bu yaşinda bu kahrı çeksin.
Bu sacmaliklara katlanamayan, eleştiren, tepki gösteren bana da çevreden " ahh ahhh annelik öyle bir şey, sen anne ol da görürüm seni ben, çekecek ne yapsın, evladın ne yapsa cekiyorsun iste" desinler..
Yaklaşık 2 yıldır çocuk isteyip sahip olamayan ben günlerdir sorguluyorum.
Annelik bu mu?
Anne olmak akıllı işi değil o zaman!
Ve cok büyük konuştum belki sinirle bilmiyorum.
Eğer hayırsız evladım olacaksa böyle, hayat boyu onu düşünüp yipranacaksam, üstüne azar isitip oturacaksam Allah'im hiç olmayabilir. Hasreti ile yaşamak daha kolay olur sanırım.
Annelik bu olmamalı yaa..
Allah herkese hayırlı evlatlar versin.. Amin.
Öyle içimi döktüm işte. Teşekkür ederim okuyanlara..
Kvsini, kpini, Görümcesini de tak kafana. Maddi sıkıntılarını da tak.
Borclarini da düşün. Ne yer ne içer diye düşün. Gerekirse kendin sıkış, git evladını rahatlat.
Kavgalarını düşün, yuvası yıkılacak diye uykuların kaçsın.
Sen ne kadar tutmaya çalışsan da ayakta durmasın o yuva da.
Yavrunda ne gezer sendeki sabır.
Ben neler çektim siz hiç bir şey çekmek istemiyorsunuz olur mu öyle diye verdiğin öğütleri dinlemesin.
Evlencem diye kendini yirtan cocuk boşancam diye kudursun sonra.
Tamam evlattır kısmet böyleymis de yine bağrına bas. Al yanına yaşama yaşat yine.
Yaşı 40 olsun 35 olsun koca kazıklari yine boğazına kadar düşün. Işten gelecek bunu sevmez ne pişireyim ona?
Kucağına kadar koy tepsisini, yorgundur de besle.
Sonra çıksın en anlamsız yerde, en ufak meselede sesini yükseltsin azar işit otur yerine.
Yaş olmuş 61 takdir etmek mi o da ne? Üstune yaptıklarını değil yapmadiklarini söylesin. Beklentileri hiç bitmesin.
Azar yiyen anne de olsun onun psikolojisi iyi degil. Yuvası yıkıldı kolay değil siniri ondandir diye bu yaşinda bu kahrı çeksin.
Bu sacmaliklara katlanamayan, eleştiren, tepki gösteren bana da çevreden " ahh ahhh annelik öyle bir şey, sen anne ol da görürüm seni ben, çekecek ne yapsın, evladın ne yapsa cekiyorsun iste" desinler..
Yaklaşık 2 yıldır çocuk isteyip sahip olamayan ben günlerdir sorguluyorum.
Annelik bu mu?
Anne olmak akıllı işi değil o zaman!
Ve cok büyük konuştum belki sinirle bilmiyorum.
Eğer hayırsız evladım olacaksa böyle, hayat boyu onu düşünüp yipranacaksam, üstüne azar isitip oturacaksam Allah'im hiç olmayabilir. Hasreti ile yaşamak daha kolay olur sanırım.
Annelik bu olmamalı yaa..
Allah herkese hayırlı evlatlar versin.. Amin.
Öyle içimi döktüm işte. Teşekkür ederim okuyanlara..