Ben emzirmeyi bırakınca kendime geldim. 2 yaşına kadar emdi ama hiç sevmedim emzirmeyi.. özellikle son dönemlerde aşırı bağımlı olmuştu göz göze gelmeye korkuyordum. Hep bağımsızlığımı özlüyordum. Üstelik pandemi annesiydim ve çok kez kendimi özlediğim için ağlayıp, sonra böyle hissettiğim için bir daha ağlıyordum :) çünkü o dönem sadece "anne" olarak var olmuştum.. beni yoran biraz da tutumumdu. Her şeyi dört dörtlül ve eksiksiz yapma çabamdı. Sanki yapmazsam, iyi bakamıyormuşum hissiydi.
Kusursuz yapacağım diye o güzel günleri hep telaşla geçirdim.
Organik ek gıdalar, ayrı yemekler, gelişimi için durmadan aktiviteler, tel tv asla yok (şuanda da yok gerçi) günün her dakikasını oyunla geçirip, oğluma kaliteli zamanlar sağlama cabasında kendimi unutmuştum ve bir süre sonra patlak verdi.
27 aylıkken pedagog tavsiyesiyle okula yazdırdım. Bana artık evde yapabilecegim bir şey kalmadığını artık onun arkadaşa, akrana ihtiyaç duyduğunu söyledi.
Geçen sene yarım gün verdim ve inanılmaz iyi geldi bana. Sosyal hayatımı güçlendirdim, tüm ihtiyaçlarimi cocuksuz halledebildim ve çocuğumu özleyip eve geldiğinde daha kaliteli zaman geçirebildim.
2 yaşında memeyi bıraktığımızda da her haftasonu kayınvalideme ya da annem bırakıp gezmeye başladım o da çok iyi geldi.
Şimdi 3 bucuk yasında tam gün gidiyor okula ve mis gibiyiz.
Orada etkinliklerini hallediyor, arkadaşlarıyla kurallar çerçevesinde oyunlar oynayıp yemeğini yiyor bana ise sadece doya doya sevmesi kalıyor :)
Ve okula gittikten sonra oğlumun huyları da olumlu yönde çok değişti. Daha ılımlı, anlayışlı, sorumluluk ve disiplin sahibi bir çocuk oldu.
Başka çocuk düşünmüyorum ama eğer o zamanlara dönebilseydim (bebeklik) şimdi ki aklımla daha farklı olurdu. Akışına bırakır, olduğu kadarını yapardım en azından telaşlı pimpirikli bir anne değil de mutlu ve anın tadını çıkaran bir anne olurdum.
Farkettim ki biraz geç yese ya da yemese bir şey olmuyor, 1 hafta banyo yapmasa bir şey olmuyor.. iki öksürünce korkmama gerek yokmuş gibi.
Tavsiyem önce kendinize iyi davranın, size iyi gelen seyleri yapın sonrası kaç aylık olursa olsun kolaylaşıyor
en güzel günlerin yürüyene kadar dır . 3 cocuk annesi tecrübemle. onu asılacak, bunu cekecek cekmeceye eli sıkışacak. koş hic durma yüremeyi çok severler
güven banaa bòyle dursun büyümesin. ergen olduklarında rahatlarsın çatısma olmasin diye sessiz kalmak zorundasın
