Yaşımız aynı yaşadıklarımız da
bizde dövüş yoktu daha çok sövüş vardı. kavga, bağrış, çığrış hakaret vs. İşin içinde içki olduğu için malum çene düşüyor. tahrik başlıyor, zorla 'dal bana hadi dal dal' moduna giriyordu. Sürekli ortalarına geçip ayırma isteği.. ilgi çekmeye çalışıp kapının camlarını kırıyordum kendimi yerlere atıp karnım karnımm diye bağırıyordum falan.
Düşün, kardeşimi komşuya bırakıyordum kavga sinyallerini alınca. Küçük etkilenmesin diye..ben.. Ben çok mu büyüktüm.. Onu bırakıp eve koşuyordum kötü bir şey olmasın diye.. Ah ah.. Çook çok fazla kötü anılar.. Evlensen de, çocuğun da olsa, başka şehirde olsan da unutamadığın konular.. Bir çocuk ne ister? Çocuk ya kafaya ne takar ki o yaşta haykırarak evin içinde dışarda oynamak, koşup zıplamak huzurlu sofraya oturmak okuluna gidip gelmek çocuğun işi ne başka.. Ama bende o yoktu hep tetikteydim ne uyku ne bişey gece kalkıp mutfaktaki bütün bıçakları saklardım. Bu benim için çok büyük bir travma. Biliyor musun bende hep aynı duayı ediyorum ölse keşke diye.. Günaha mı giriyoruz bilmiyorum.
Sürekli mutsuz olmam, mutsuzluktan pis boğazlığıma sürekli yemek yemem. Bir gün iyiysem bir gün ağlamam. bazen ağzımdan kelpetenle laf almaları falan bunlar hep yaşadığım şeylerden çocukluktan bu yaşıma kadar her gün aynı.
Kız bdv ye açacak çok konumuz var aslında
burdaki kızcağızları da kasvetimizle boğmayalım bunlar derin konular dertdaşım
sen iyi ol, sağlıklı ol, napcan kafayı çok kurcalamıcan eskiye dalma çıkamıyorsun sonra
Allah çok büyük
yanlarına kalmaz