Allah yardımcınız olsun ama yanlış bir kere denemek. Benim doktorum demişti ilk denemede 25 yaşında olanlar bile hemen hamile kalamayabiliyor onun için bir kaç deneme yapman lazımAynı konuyu hep düşünürüm amh 1.70 lerde iki kez tüp bebek denedim özelde biri düştü biri kimyasal oldu. Nasip olmayacaksa olmuyor işte... çok yoruldum avuç avuç ilaç iğneler doktor kapıları aşındırmaktan. Eşime ayrılabilirsin benden dedim belliki olmayacak hayatına bak baba olmak hakkı ve istiyor. Seninle çocuk için evlenmedim dedi ileride pişman olurmu olabilir şuan bilemiyorum akışına bıraktım elimden geleni yaptığıma inanıyorum ama artık bunun benden önemli olmadığını düşünmeye başladım herkes evlenmek zorunda değil herkes anne olmak zorunda da değil ne yapabilirim daha fazla bilmiyorum tüp bebek sürecine girince hayatınzın odağı o oluyor tatil birikim geleceği dönük planlar herşey revize olup donduruluyor ben 3 sene bunu yaşadım ve yoruldum.. ve vazgeçtim.. umut var mı var ama artık doğal olursa olur olmazsa anne olmadan yoluma devam edeceğim yapacağım bişey kalmadı.. akışa bırakın isterseniz bir kez tüp deneyin olmuyorsada bırakın inanın bizden önemli değil
Öncelikle kendinizi suçlamaktan vazgeçin.Üyeliğimi az önce alıp hemen içimi dökmek istedim çünkü artık ben tek başıma başa çıkamıyorum. Psikolojik destek almayı da düşünüyorum biran önce.
Sorunum şu ki 35 yaşındayım hayata bayağı geç başlayanlardanım. Üniversiteye geç gittim geç evlendim hayatımı düzene koymaya çalışırken yaşlanmaya başladığımı farkedememişim. Anne olmak benim gençliğimin başından beri hayalimdi. O kadar çok seviyordum ki bebekleri yeğenlerimin çoğunun bebeğinin doğumuna şahit oldum o bebekleri severek büyümelerine eşlik ettim. Hep birgün benimde doğru zamanda çocuklarım olacağını düşündüm. Karşıma doğru insan doğru zamanda çıktı aslında. 30 yaşında evlendik. Dediğim gibi hayatımızı yoluna koyalım evimizi arabamızı alalım çocuğumuza daha sağlam bir gelecek verebilelim derken doğurganlığımın azalarak biteceğini hiç bilmiyordum.
Adetlerim çok düzenlidir birgün dahi şaşmaz. O yüzden bir problem olabileceğini hiç hissetmedim. Yıllık muayenelerimi olurdum ama genel kan testlerine hiç bakmamışlardı.
Ne zaman ki bebek istedik bir kontrole gidelim ne durumda bir eksiklik vitamin falan gerekir mi dedik o zaman hepsine bakıldı. Ve amh değerim 0.2 geldi. Normal yolla olması imkansız dendi. Hatta tüp bebekle bile şansınız çok düşük dendi.
Çok şaşırdık çok üzüldük henüz nolduğunu bile anlamadık derken gittiğimiz birkaç doktorda elimize tüp bebek evraklarını tutuşturuverdi. Biz kendiliğinden bir kez bile denemedik. Biraz kendimize birkaç ay verelim hem kabullenelim hem belki olur dedik ama doktorlar kesin birşey söyleyemiyorlar. Zaman kaybetmeyin diyorlar sadece.
Çok okudum çok araştırdım bu değerle hamile kalabilende çok tüp bebeğe rağmen kalamayanda çok. O kadar mutsuz o kadar kırgınki kalbim. Ya biz senelerce uğraşırsak ve olmazsa? Eşim o kadar çok istiyordu ki şuan onun mutsuzluğu beni daha çok üzüyor. İstersen ayrılabiliriz dedim. Günün birinde boşuna bekledim seni demesin diye. Ama vicdanım çok sızlıyor. Onun testleri normalin bile üstünde çıktı problemli olan benim kendimi daha çok kötü hissediyorum.
Bu süreçleri yaşamış geçirmiş birileri varsa yazarsa çok sevinirim ne yapmam gerektiğini düşünemiyorum çünkü üzgün olduğum için sanki hiç olmayacakmış gibi geliyor …
yazınız o kadar iyi geldi kiTedaviye hazir hissetmiyorsaniz baslamayin cunku bu en onemli faktor. 35 yasimda evlendim ben de 1 sene sonra degerlerimem baktirdim 0.78 cikti basimdan asagi kaynar sular dokuldu. Hic benim basima gelecegini dusunmedim.3 kere dogal hamile kaldim ama 2 si dis gebelik biri dusuk oldu . Yani dogal yoldan hamile kalsam da isime yaramadi. Esim dedi ki ben seninle evlendim olmazsa da olmasin ama kadin olmak bambaska bisey amnelik belki de bize dogustan yukleniyor insan kendini eksik hissediyor ama aslinda degil . 4 kere de tup bebek yaptim ama hazir oldugumda. Suan 41 yasindayim bebegim kucagimda. O gecen senelerde amh kimbilir kac oldu moralimi bozmamak icin baktirmadim cunku o bir kriter degil. Sabir , stres yapmamak en buyuk destek . O surecte psikolojik destek de aldim cok guzel beslendim . Beslenmeyle ilgili yardim da aldim Allah nasip etti. Son denemem artik bu da olmazsa olmasin dedim ama nasip oldu.
Umarim dilegiiniz gercek olurama olmazsa da bu bir ekskklik degil esiniz de size destekmis cok kiymetli bisey bu
Amh değerim 0.1 di, bulunduğum şehirdeki en iyi doktorlara gittim , bu değerlerle tüp bebek bile olmaz dediler , şimdi bir yaşında kızım var , lütfen umudunuzu kesmeyin , egzersiz , sağlıklı beslenme ve stressiz bir hayat yaşayın ki mucizeniz bir anda gelebilsin inşallahÜyeliğimi az önce alıp hemen içimi dökmek istedim çünkü artık ben tek başıma başa çıkamıyorum. Psikolojik destek almayı da düşünüyorum biran önce.
Sorunum şu ki 35 yaşındayım hayata bayağı geç başlayanlardanım. Üniversiteye geç gittim geç evlendim hayatımı düzene koymaya çalışırken yaşlanmaya başladığımı farkedememişim. Anne olmak benim gençliğimin başından beri hayalimdi. O kadar çok seviyordum ki bebekleri yeğenlerimin çoğunun bebeğinin doğumuna şahit oldum o bebekleri severek büyümelerine eşlik ettim. Hep birgün benimde doğru zamanda çocuklarım olacağını düşündüm. Karşıma doğru insan doğru zamanda çıktı aslında. 30 yaşında evlendik. Dediğim gibi hayatımızı yoluna koyalım evimizi arabamızı alalım çocuğumuza daha sağlam bir gelecek verebilelim derken doğurganlığımın azalarak biteceğini hiç bilmiyordum.
Adetlerim çok düzenlidir birgün dahi şaşmaz. O yüzden bir problem olabileceğini hiç hissetmedim. Yıllık muayenelerimi olurdum ama genel kan testlerine hiç bakmamışlardı.
Ne zaman ki bebek istedik bir kontrole gidelim ne durumda bir eksiklik vitamin falan gerekir mi dedik o zaman hepsine bakıldı. Ve amh değerim 0.2 geldi. Normal yolla olması imkansız dendi. Hatta tüp bebekle bile şansınız çok düşük dendi.
Çok şaşırdık çok üzüldük henüz nolduğunu bile anlamadık derken gittiğimiz birkaç doktorda elimize tüp bebek evraklarını tutuşturuverdi. Biz kendiliğinden bir kez bile denemedik. Biraz kendimize birkaç ay verelim hem kabullenelim hem belki olur dedik ama doktorlar kesin birşey söyleyemiyorlar. Zaman kaybetmeyin diyorlar sadece.
Çok okudum çok araştırdım bu değerle hamile kalabilende çok tüp bebeğe rağmen kalamayanda çok. O kadar mutsuz o kadar kırgınki kalbim. Ya biz senelerce uğraşırsak ve olmazsa? Eşim o kadar çok istiyordu ki şuan onun mutsuzluğu beni daha çok üzüyor. İstersen ayrılabiliriz dedim. Günün birinde boşuna bekledim seni demesin diye. Ama vicdanım çok sızlıyor. Onun testleri normalin bile üstünde çıktı problemli olan benim kendimi daha çok kötü hissediyorum.
Bu süreçleri yaşamış geçirmiş birileri varsa yazarsa çok sevinirim ne yapmam gerektiğini düşünemiyorum çünkü üzgün olduğum için sanki hiç olmayacakmış gibi geliyor …
Merhaba siz hangisine gittinizzBen acibadem atasehir hastanesine gittim , cok memnundum lab i da iyi orasinin. Doktor 2 tane var bi arastirabilirsiniz.
Tüp bebek tedavisine hızlıca başlayın bence. Neden beklemek istiyorsunuz? Zaman aleyhinize işliyor. Ben de tüp bebekle evladıma kavuştumÜyeliğimi az önce alıp hemen içimi dökmek istedim çünkü artık ben tek başıma başa çıkamıyorum. Psikolojik destek almayı da düşünüyorum biran önce.
Sorunum şu ki 35 yaşındayım hayata bayağı geç başlayanlardanım. Üniversiteye geç gittim geç evlendim hayatımı düzene koymaya çalışırken yaşlanmaya başladığımı farkedememişim. Anne olmak benim gençliğimin başından beri hayalimdi. O kadar çok seviyordum ki bebekleri yeğenlerimin çoğunun bebeğinin doğumuna şahit oldum o bebekleri severek büyümelerine eşlik ettim. Hep birgün benimde doğru zamanda çocuklarım olacağını düşündüm. Karşıma doğru insan doğru zamanda çıktı aslında. 30 yaşında evlendik. Dediğim gibi hayatımızı yoluna koyalım evimizi arabamızı alalım çocuğumuza daha sağlam bir gelecek verebilelim derken doğurganlığımın azalarak biteceğini hiç bilmiyordum.
Adetlerim çok düzenlidir birgün dahi şaşmaz. O yüzden bir problem olabileceğini hiç hissetmedim. Yıllık muayenelerimi olurdum ama genel kan testlerine hiç bakmamışlardı.
Ne zaman ki bebek istedik bir kontrole gidelim ne durumda bir eksiklik vitamin falan gerekir mi dedik o zaman hepsine bakıldı. Ve amh değerim 0.2 geldi. Normal yolla olması imkansız dendi. Hatta tüp bebekle bile şansınız çok düşük dendi.
Çok şaşırdık çok üzüldük henüz nolduğunu bile anlamadık derken gittiğimiz birkaç doktorda elimize tüp bebek evraklarını tutuşturuverdi. Biz kendiliğinden bir kez bile denemedik. Biraz kendimize birkaç ay verelim hem kabullenelim hem belki olur dedik ama doktorlar kesin birşey söyleyemiyorlar. Zaman kaybetmeyin diyorlar sadece.
Çok okudum çok araştırdım bu değerle hamile kalabilende çok tüp bebeğe rağmen kalamayanda çok. O kadar mutsuz o kadar kırgınki kalbim. Ya biz senelerce uğraşırsak ve olmazsa? Eşim o kadar çok istiyordu ki şuan onun mutsuzluğu beni daha çok üzüyor. İstersen ayrılabiliriz dedim. Günün birinde boşuna bekledim seni demesin diye. Ama vicdanım çok sızlıyor. Onun testleri normalin bile üstünde çıktı problemli olan benim kendimi daha çok kötü hissediyorum.
Bu süreçleri yaşamış geçirmiş birileri varsa yazarsa çok sevinirim ne yapmam gerektiğini düşünemiyorum çünkü üzgün olduğum için sanki hiç olmayacakmış gibi geliyor …
Karamsarlık isinizi kolaylastırmayacak suanÜyeliğimi az önce alıp hemen içimi dökmek istedim çünkü artık ben tek başıma başa çıkamıyorum. Psikolojik destek almayı da düşünüyorum biran önce.
Sorunum şu ki 35 yaşındayım hayata bayağı geç başlayanlardanım. Üniversiteye geç gittim geç evlendim hayatımı düzene koymaya çalışırken yaşlanmaya başladığımı farkedememişim. Anne olmak benim gençliğimin başından beri hayalimdi. O kadar çok seviyordum ki bebekleri yeğenlerimin çoğunun bebeğinin doğumuna şahit oldum o bebekleri severek büyümelerine eşlik ettim. Hep birgün benimde doğru zamanda çocuklarım olacağını düşündüm. Karşıma doğru insan doğru zamanda çıktı aslında. 30 yaşında evlendik. Dediğim gibi hayatımızı yoluna koyalım evimizi arabamızı alalım çocuğumuza daha sağlam bir gelecek verebilelim derken doğurganlığımın azalarak biteceğini hiç bilmiyordum.
Adetlerim çok düzenlidir birgün dahi şaşmaz. O yüzden bir problem olabileceğini hiç hissetmedim. Yıllık muayenelerimi olurdum ama genel kan testlerine hiç bakmamışlardı.
Ne zaman ki bebek istedik bir kontrole gidelim ne durumda bir eksiklik vitamin falan gerekir mi dedik o zaman hepsine bakıldı. Ve amh değerim 0.2 geldi. Normal yolla olması imkansız dendi. Hatta tüp bebekle bile şansınız çok düşük dendi.
Çok şaşırdık çok üzüldük henüz nolduğunu bile anlamadık derken gittiğimiz birkaç doktorda elimize tüp bebek evraklarını tutuşturuverdi. Biz kendiliğinden bir kez bile denemedik. Biraz kendimize birkaç ay verelim hem kabullenelim hem belki olur dedik ama doktorlar kesin birşey söyleyemiyorlar. Zaman kaybetmeyin diyorlar sadece.
Çok okudum çok araştırdım bu değerle hamile kalabilende çok tüp bebeğe rağmen kalamayanda çok. O kadar mutsuz o kadar kırgınki kalbim. Ya biz senelerce uğraşırsak ve olmazsa? Eşim o kadar çok istiyordu ki şuan onun mutsuzluğu beni daha çok üzüyor. İstersen ayrılabiliriz dedim. Günün birinde boşuna bekledim seni demesin diye. Ama vicdanım çok sızlıyor. Onun testleri normalin bile üstünde çıktı problemli olan benim kendimi daha çok kötü hissediyorum.
Bu süreçleri yaşamış geçirmiş birileri varsa yazarsa çok sevinirim ne yapmam gerektiğini düşünemiyorum çünkü üzgün olduğum için sanki hiç olmayacakmış gibi geliyor …
Eşinizin testleri gayet iyi ise ve siz de düzenli adet oluyorsaniz normal yolla da deneyin bence Tedaviye de başlayın en azından doktor gorusmesi tahlillerinizi vb yaptırın. Benim sizden çok daha düşük amh reglim de düzenliydi ben öğrenince şoka girdim. bana gittiğim doktor sen normal yoldan da hamile kalırdin eşinde de sorun olmasaydı dedi. Bence siz hem deneyin sürekli hem de tedavi takviye vs için adım atın zaman da kaybetmeyin. Sizin gene çift taraflı değil. Bizim sorun çift taraflı resmen eşimle kader arkadaşı olduk anlayacaginiz.Üyeliğimi az önce alıp hemen içimi dökmek istedim çünkü artık ben tek başıma başa çıkamıyorum. Psikolojik destek almayı da düşünüyorum biran önce.
Sorunum şu ki 35 yaşındayım hayata bayağı geç başlayanlardanım. Üniversiteye geç gittim geç evlendim hayatımı düzene koymaya çalışırken yaşlanmaya başladığımı farkedememişim. Anne olmak benim gençliğimin başından beri hayalimdi. O kadar çok seviyordum ki bebekleri yeğenlerimin çoğunun bebeğinin doğumuna şahit oldum o bebekleri severek büyümelerine eşlik ettim. Hep birgün benimde doğru zamanda çocuklarım olacağını düşündüm. Karşıma doğru insan doğru zamanda çıktı aslında. 30 yaşında evlendik. Dediğim gibi hayatımızı yoluna koyalım evimizi arabamızı alalım çocuğumuza daha sağlam bir gelecek verebilelim derken doğurganlığımın azalarak biteceğini hiç bilmiyordum.
Adetlerim çok düzenlidir birgün dahi şaşmaz. O yüzden bir problem olabileceğini hiç hissetmedim. Yıllık muayenelerimi olurdum ama genel kan testlerine hiç bakmamışlardı.
Ne zaman ki bebek istedik bir kontrole gidelim ne durumda bir eksiklik vitamin falan gerekir mi dedik o zaman hepsine bakıldı. Ve amh değerim 0.2 geldi. Normal yolla olması imkansız dendi. Hatta tüp bebekle bile şansınız çok düşük dendi.
Çok şaşırdık çok üzüldük henüz nolduğunu bile anlamadık derken gittiğimiz birkaç doktorda elimize tüp bebek evraklarını tutuşturuverdi. Biz kendiliğinden bir kez bile denemedik. Biraz kendimize birkaç ay verelim hem kabullenelim hem belki olur dedik ama doktorlar kesin birşey söyleyemiyorlar. Zaman kaybetmeyin diyorlar sadece.
Çok okudum çok araştırdım bu değerle hamile kalabilende çok tüp bebeğe rağmen kalamayanda çok. O kadar mutsuz o kadar kırgınki kalbim. Ya biz senelerce uğraşırsak ve olmazsa? Eşim o kadar çok istiyordu ki şuan onun mutsuzluğu beni daha çok üzüyor. İstersen ayrılabiliriz dedim. Günün birinde boşuna bekledim seni demesin diye. Ama vicdanım çok sızlıyor. Onun testleri normalin bile üstünde çıktı problemli olan benim kendimi daha çok kötü hissediyorum.
Bu süreçleri yaşamış geçirmiş birileri varsa yazarsa çok sevinirim ne yapmam gerektiğini düşünemiyorum çünkü üzgün olduğum için sanki hiç olmayacakmış gibi geliyor …
Biz üç kız kardeşiz ve üçümüz de tüp bebeğiz. Annem ablamı 40 yaşında ikizimle beni de 42 yaşında doğurmuş. Bu tüp bebek işleminde annemin anlattığına göre stres önemli bi faktör. Umudunuzu kaybetmeyin hep olumlu düşünün, sonuç da iyi olsun inşallah. Annemin tanıdığı o kadar çok insan var ki kaç yıl çocuğu olmayan ama sonra ikiz üçüz olan. Allahın hikmetinden sual olunmaz.Üyeliğimi az önce alıp hemen içimi dökmek istedim çünkü artık ben tek başıma başa çıkamıyorum. Psikolojik destek almayı da düşünüyorum biran önce.
Sorunum şu ki 35 yaşındayım hayata bayağı geç başlayanlardanım. Üniversiteye geç gittim geç evlendim hayatımı düzene koymaya çalışırken yaşlanmaya başladığımı farkedememişim. Anne olmak benim gençliğimin başından beri hayalimdi. O kadar çok seviyordum ki bebekleri yeğenlerimin çoğunun bebeğinin doğumuna şahit oldum o bebekleri severek büyümelerine eşlik ettim. Hep birgün benimde doğru zamanda çocuklarım olacağını düşündüm. Karşıma doğru insan doğru zamanda çıktı aslında. 30 yaşında evlendik. Dediğim gibi hayatımızı yoluna koyalım evimizi arabamızı alalım çocuğumuza daha sağlam bir gelecek verebilelim derken doğurganlığımın azalarak biteceğini hiç bilmiyordum.
Adetlerim çok düzenlidir birgün dahi şaşmaz. O yüzden bir problem olabileceğini hiç hissetmedim. Yıllık muayenelerimi olurdum ama genel kan testlerine hiç bakmamışlardı.
Ne zaman ki bebek istedik bir kontrole gidelim ne durumda bir eksiklik vitamin falan gerekir mi dedik o zaman hepsine bakıldı. Ve amh değerim 0.2 geldi. Normal yolla olması imkansız dendi. Hatta tüp bebekle bile şansınız çok düşük dendi.
Çok şaşırdık çok üzüldük henüz nolduğunu bile anlamadık derken gittiğimiz birkaç doktorda elimize tüp bebek evraklarını tutuşturuverdi. Biz kendiliğinden bir kez bile denemedik. Biraz kendimize birkaç ay verelim hem kabullenelim hem belki olur dedik ama doktorlar kesin birşey söyleyemiyorlar. Zaman kaybetmeyin diyorlar sadece.
Çok okudum çok araştırdım bu değerle hamile kalabilende çok tüp bebeğe rağmen kalamayanda çok. O kadar mutsuz o kadar kırgınki kalbim. Ya biz senelerce uğraşırsak ve olmazsa? Eşim o kadar çok istiyordu ki şuan onun mutsuzluğu beni daha çok üzüyor. İstersen ayrılabiliriz dedim. Günün birinde boşuna bekledim seni demesin diye. Ama vicdanım çok sızlıyor. Onun testleri normalin bile üstünde çıktı problemli olan benim kendimi daha çok kötü hissediyorum.
Bu süreçleri yaşamış geçirmiş birileri varsa yazarsa çok sevinirim ne yapmam gerektiğini düşünemiyorum çünkü üzgün olduğum için sanki hiç olmayacakmış gibi geliyor …
Benimde 2 yilin sonunda amh degerime bakilmisti ve 0.19 cikmisti birkac ay sonra da 0.13 cikmisti cok zor dendi tüp bebekle bileAmh değerim 0.1 di, bulunduğum şehirdeki en iyi doktorlara gittim , bu değerlerle tüp bebek bile olmaz dediler , şimdi bir yaşında kızım var , lütfen umudunuzu kesmeyin , egzersiz , sağlıklı beslenme ve stressiz bir hayat yaşayın ki mucizeniz bir anda gelebilsin inşallah
Amin insallah , bu şekilde çocuk sahibi olan çok kişi var , her zaman umut etmek gerekir, sizin adınıza da çok sevindim, Allah isteyen herkese nasip etsin inşallahBenimde 2 yilin sonunda amh degerime bakilmisti ve 0.19 cikmisti birkac ay sonra da 0.13 cikmisti cok zor dendi tüp bebekle bile
Cok uzuldum agladim ama Rabbimden umut kesilmez simdi benimde bebegim 1 yaşındaRabbim kimseye aratmasin saglikla sihhatle nasip etsin inşallah
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?