• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Anne babanın yaşlandığını farketmek

O Gece uyuyamistim, öğlene doğru babamı aradım napıyosun baba dedim. ilçedeki hastanedeyiz dedi, sonra ile nakletmisler. Annem dün sabah kalp krizi geçirmiş, sonra anjiyo yapılmış,pıhtı atmış, yoğun bakımda hala. İki gün daha tutacaklarmis. 65 yaşında.

Hiç annem gibi hissetmedi kendini galiba sanki yabancı. Çoktan öldü diye düşünüyordum benim için. Varken hep yoktu çünkü. Ama yinede içimde biyerlerde hala bı izi kalmış çok üzüldüm bu duyguyla basedemedim. Dua beklerim...
Allah şifa versin 🙏
 
Merhaba arkadaşlar. Evet konum ebeveynlerimizin yaşlandığını fark etmekle alakalı. Normalde ailemle yaşıyorum. Bir süredir annem babam yazlıktaydı. Ben İstanbul'da tek kalıyordum. Babam iki günlüğüne İstanbul'a geldi, halletmesi gereken işler vardı. Beraber avmye gittik, bir şeyler yaptık. Babamın suratına şöyle bir baktım, ve evet aslında babamın ne kadar yaşlandığını farkettim. Ağlamamak için zor tuttum kendimi.
Galiba bunu fark etmeyi kaldıramadım. Bir anda onları bazen ne kadar çok üzdüğümü, onların da yaşlanıp yavaşladıkları kafama dank etti. Onları küçükken kahraman zannediyoruz. (Aslında bazen hala öyle hissediyorum).Hiç ölmeyecekleri, hiç yaşlanmayacaklarını zannediyoruz. Karşısında gözlerim doldu ağlamamak için zor tuttum kendimi. Bir an babama sarılıp ağlamak ve hatalarım için özür dilemek istedim.
Belki bu yazım size çok saçma gelebilir. Belki bu aralar duygusal bir dönemdeyim. Kendimi yalnız hissediyor ve bazı konularda affedemiyorum. Babamı da bu gün biraz daha yaşlanmış olduğunu görünce çok fena oldum. Tıkandım kaldım. Sorum şu; siz hiç böyle hissettiniz mi? Yani anne babanızın yaşlandığını görmek hüzünlendirdi mi? Yoksa bende mi anormallik var? Biraz konuşmak istedim teşekkürler <3
Daha önce bu duyguyu yaşamıştım, evet gerçekten üzücü...
 
bende arada böyle hissediyorum:(
sevdiklerimize sağlıklı güzel ömür diliyorum
 
Gecirdigin her günün kıymetini bil.Beni hastaneden babanız kotüleşti diye aradıklarinda ,nasil yani bi daha babamla karsilikli yemek yiyemeyecek miyiz demistim ?Ne tuhaf dimi ?Sofrada hep karsima oturur büyük bi iştahla yerdi yemegini.Aklıma neden bu geldi hala bilmem.Bir daha onunla hicbirsey yapamayacagimi da kavradım o dakika.Kırma,üzme,incitme cok zor durumda kalsan bile.İcinden biseyler söylemek geliyorsa da,açık açık konuş
 
geçen babamla çok saçma çok şımarıkça bir sebepten kavga ettik, günlerce içime dert oldu. ya da bazen annem bir şey yapmamı istediğinde offlayarak yapıyorum sonra o kadar pişman oluyorum ki.. biz duygusal vicdanlı bilinçli insanlarız ki böyle şeyler yaşıyoruz.
Allah sağlıklı ömür versin, kötü günlerini görmeyelim inşallah yazarken bile gözlerim doldu...
Bir yandan da şükredelim, ailemizin yaşlanma düşüncesi bile bizi yaralıyor, bazı insanlar anaları babaları ölsün diye dua eder demek biz çok şanslı insanlarız
 
Merhaba arkadaşlar. Evet konum ebeveynlerimizin yaşlandığını fark etmekle alakalı. Normalde ailemle yaşıyorum. Bir süredir annem babam yazlıktaydı. Ben İstanbul'da tek kalıyordum. Babam iki günlüğüne İstanbul'a geldi, halletmesi gereken işler vardı. Beraber avmye gittik, bir şeyler yaptık. Babamın suratına şöyle bir baktım, ve evet aslında babamın ne kadar yaşlandığını farkettim. Ağlamamak için zor tuttum kendimi.
Galiba bunu fark etmeyi kaldıramadım. Bir anda onları bazen ne kadar çok üzdüğümü, onların da yaşlanıp yavaşladıkları kafama dank etti. Onları küçükken kahraman zannediyoruz. (Aslında bazen hala öyle hissediyorum).Hiç ölmeyecekleri, hiç yaşlanmayacaklarını zannediyoruz. Karşısında gözlerim doldu ağlamamak için zor tuttum kendimi. Bir an babama sarılıp ağlamak ve hatalarım için özür dilemek istedim.
Belki bu yazım size çok saçma gelebilir. Belki bu aralar duygusal bir dönemdeyim. Kendimi yalnız hissediyor ve bazı konularda affedemiyorum. Babamı da bu gün biraz daha yaşlanmış olduğunu görünce çok fena oldum. Tıkandım kaldım. Sorum şu; siz hiç böyle hissettiniz mi? Yani anne babanızın yaşlandığını görmek hüzünlendirdi mi? Yoksa bende mi anormallik var? Biraz konuşmak istedim teşekkürler <3
Haklısın valla insan hüzünleniyor.
Merhaba arkadaşlar. Evet konum ebeveynlerimizin yaşlandığını fark etmekle alakalı. Normalde ailemle yaşıyorum. Bir süredir annem babam yazlıktaydı. Ben İstanbul'da tek kalıyordum. Babam iki günlüğüne İstanbul'a geldi, halletmesi gereken işler vardı. Beraber avmye gittik, bir şeyler yaptık. Babamın suratına şöyle bir baktım, ve evet aslında babamın ne kadar yaşlandığını farkettim. Ağlamamak için zor tuttum kendimi.
Galiba bunu fark etmeyi kaldıramadım. Bir anda onları bazen ne kadar çok üzdüğümü, onların da yaşlanıp yavaşladıkları kafama dank etti. Onları küçükken kahraman zannediyoruz. (Aslında bazen hala öyle hissediyorum).Hiç ölmeyecekleri, hiç yaşlanmayacaklarını zannediyoruz. Karşısında gözlerim doldu ağlamamak için zor tuttum kendimi. Bir an babama sarılıp ağlamak ve hatalarım için özür dilemek istedim.
Belki bu yazım size çok saçma gelebilir. Belki bu aralar duygusal bir dönemdeyim. Kendimi yalnız hissediyor ve bazı konularda affedemiyorum. Babamı da bu gün biraz daha yaşlanmış olduğunu görünce çok fena oldum. Tıkandım kaldım. Sorum şu; siz hiç böyle hissettiniz mi? Yani anne babanızın yaşlandığını görmek hüzünlendirdi mi? Yoksa bende mi anormallik var? Biraz konuşmak istedim teşekkürler <3
Haklısın valla insan hüzünleniyor.birşey anlatıyorsun eski dikkatleriyle bile dinleyip akıl veremiyorlar bile.eski aklıselim hallerinden bile eser kalmıyor.özellikle belli bir yaştan sonra her görüntülü konuşmamızda daha da yaşlanmış oluyorlar.bizimkiler de o kritik eşiği geçniş anlaşılan.artık gezip tozamıyor bile annem yanımda.hemen yoruluyor.babam desen saç sakal bembeyaz olmuş, dişler çok kötü.dede olmasına 2,3 sene kalmış.ayy yazarken de hüzünlendim valla.
 
Annem 57 , babam 60 yaşında her gün görüyorum şükürler olsun.. Ama kaybetme düşüncesi, korkusu bile yetiyor canımı yakmaya.. Ara ara düşünür ağlarım. 3 yıl önce anneme hastalık teşhisi kondu. Dr. hastalığın ismini söylerken bile kanım çekildi ve o saniyeler içinde hayatım film şeridi gibi gözümden geçti gitti... Şükürler olsun ki erken teşhis olduğundan ameliyat ile atlattık... Allah kime ne kadar ömür biçmiş bilemeyiz elbet bir gün hepimizin gideceği yer belli.. Rabbim hayırlı evlat olmayı nasip etsin.. Nerede şifa bekleyen varsa şifasını nasip etsin.. Annesini babasını kaybedenlere de sabır versin.. Annem hep der beni üzmediniz Allah ta evlatlarınızı sizin gibi hayırlı etsin diye.. Elimizden geldiğince kıymet bilelim ki kaybettikten sonra pişmanlık yaşamayalım...
 
Tabi ki hüzünlendiriyor. Benim babam demans oldu, bebek gibi oldu, bebek gibi baktım ona, çok zor... Allah sağlıklı ömür versin sizinkilere. Sarılın babanıza, sevin onu. Duygulanmanız normal. Ancak şu an sağlıkları yerinde ve hayatta oldukları sürece bunun kıymetini bilin, mutluluğunu yaşayın. Annesi babası hayatta olmayan, erken yaşta kaybeden bir sürü insan var.
 
Bu durumu bende farkettim. 8 yıl önceki hallerini düşündüm ve Allah'ım neden dedim. Ama bende yaşlanıyorum saçımda iki tel beyaz saç gördüm. Bu anormallik değil, anormalsiniz diyenlere kulaklarınızı tıkayın. Şöyle düşünün hayat sürekli bir döngü içinde. Hiçbir şey aynı kalmıyor. Lisedeyken onları kaybetmekten çok korkardım. OKB tedavisi görüyordum. Sonra bu durumu kabullendim. Öz annemi çocukken kaybettiğim için dibine kadar yaşıyordum bu korkuyu. İyiki de yarım bıraktığım tedavimi tamamlamışım dedim tedavi sonrası. Tabi bu demek değil ki sizde OKB'lisiniz. Bu durum sürekli devam ederse yardım almanızda fayda var. Bende aldım çok takıntı yapıyordum ya onlara bir şey olursa diye WhatsApp son görülmesine kadar bile kontrol ediyordum üniversitedeyken.
 
rahmetli anne ve babamin ne kadar yaslandiklarini gücten kuvvetden düstüklerini hep bilsemde onlarin aslinda ne kadar hizli sekilde yaslandiklarini görmüstüm asiri duygu seline katilip cok aglamistim o günü aklima getirdiniz yasiyorken kiymetini bilin anne ve babalarinizin
 
Son düzenleme:
dün sabah babam ve annemle kahvaltı yaptık. Bende çok üzülüyorum yaşlanıyorlar diye. Babamla o kadar çok videomuz var ki eskiye dönük. geçen gün bir tanesi elime geçti Ne kadar gençmiş dimdik sırma gibi boylu posluymuş diye duygulandım ağladım.
Daha 64 yaşında genç ama yaşadıkları onu çok çökertti. şimdi sürekli midesi ağrıyor, hiç durmadan ağrıyor. Yüzü çökmüş çizgileri çoğalmış uzun boylu adamın boyu kısalmış :( :(
Korkuyor doktora gitmeye kötü bir şey derler diye bende çok korkuyorum.
Hele annem :)
Minnacık tatlı akça pakça her gördüğümde dibinden ayrılmıyorum onlara hiç doyamıyorum. Evliyim 2 haftada 1 gidebiliyorum bazen hafta da 1, gidemediğim zaman böyle yüreğim cayır cayır yanıyor sanki.. evlendikten sonra daha bi anladım kıymetlerini daha bir kıyımsız oldum onlara karşı yüzleri eğilse aklım çıkıyor. :(
seneler uça uça gidiyor fark etmeden.
 
Yaşınız kaç bilmiyorum ama ben de artık çok sık bu duyguyu hissediyorum, üzülüyorum, ağladığım çok oluyor. Sanırım kendimiz de yaş aldıkça farkediyoruz bunu. Bundan beş altı yıl önce böyle hissetmezdim. Allah uzun, sağlıklı, güzel ömürler versin inşallah annelerimize, babalarımıza.
 
Bir an babama sarılıp ağlamak ve hatalarım için özür dilemek istedim.
Bunu yapın ertelemeyin, sarılın sevdiğinizi söyleyin. Hayattalarken yapamadıklarımız için pişman olmamak için o an içimizden gelen sarılmak, öpmekse yapmak lazım.
 
Merhaba arkadaşlar. Evet konum ebeveynlerimizin yaşlandığını fark etmekle alakalı. Normalde ailemle yaşıyorum. Bir süredir annem babam yazlıktaydı. Ben İstanbul'da tek kalıyordum. Babam iki günlüğüne İstanbul'a geldi, halletmesi gereken işler vardı. Beraber avmye gittik, bir şeyler yaptık. Babamın suratına şöyle bir baktım, ve evet aslında babamın ne kadar yaşlandığını farkettim. Ağlamamak için zor tuttum kendimi.
Galiba bunu fark etmeyi kaldıramadım. Bir anda onları bazen ne kadar çok üzdüğümü, onların da yaşlanıp yavaşladıkları kafama dank etti. Onları küçükken kahraman zannediyoruz. (Aslında bazen hala öyle hissediyorum).Hiç ölmeyecekleri, hiç yaşlanmayacaklarını zannediyoruz. Karşısında gözlerim doldu ağlamamak için zor tuttum kendimi. Bir an babama sarılıp ağlamak ve hatalarım için özür dilemek istedim.
Belki bu yazım size çok saçma gelebilir. Belki bu aralar duygusal bir dönemdeyim. Kendimi yalnız hissediyor ve bazı konularda affedemiyorum. Babamı da bu gün biraz daha yaşlanmış olduğunu görünce çok fena oldum. Tıkandım kaldım. Sorum şu; siz hiç böyle hissettiniz mi? Yani anne babanızın yaşlandığını görmek hüzünlendirdi mi? Yoksa bende mi anormallik var? Biraz konuşmak istedim teşekkürler <3
Tabiki fark ettim bende. Ara ara durup babama bakardım. Nasil yaslandi nasil yavaşladı herseyin en iyisini o yapardı dedim içimden. Sonra kansere yakalandı. Babam güçlüdür kolay kolay hicbirsey etkilemez babam yener dedim. Hastalik karşısında zayif düştüğünü gördükçe yaşlandığını daha çok fark ettim. Kaybedeli 3 yil oldu 😔 ama hala aklımda ki babam benim çocukluğumda ki gibi Güçlü olan adam olarak aklıma geliyor. 😥
 
Merhaba arkadaşlar. Evet konum ebeveynlerimizin yaşlandığını fark etmekle alakalı. Normalde ailemle yaşıyorum. Bir süredir annem babam yazlıktaydı. Ben İstanbul'da tek kalıyordum. Babam iki günlüğüne İstanbul'a geldi, halletmesi gereken işler vardı. Beraber avmye gittik, bir şeyler yaptık. Babamın suratına şöyle bir baktım, ve evet aslında babamın ne kadar yaşlandığını farkettim. Ağlamamak için zor tuttum kendimi.
Galiba bunu fark etmeyi kaldıramadım. Bir anda onları bazen ne kadar çok üzdüğümü, onların da yaşlanıp yavaşladıkları kafama dank etti. Onları küçükken kahraman zannediyoruz. (Aslında bazen hala öyle hissediyorum).Hiç ölmeyecekleri, hiç yaşlanmayacaklarını zannediyoruz. Karşısında gözlerim doldu ağlamamak için zor tuttum kendimi. Bir an babama sarılıp ağlamak ve hatalarım için özür dilemek istedim.
Belki bu yazım size çok saçma gelebilir. Belki bu aralar duygusal bir dönemdeyim. Kendimi yalnız hissediyor ve bazı konularda affedemiyorum. Babamı da bu gün biraz daha yaşlanmış olduğunu görünce çok fena oldum. Tıkandım kaldım. Sorum şu; siz hiç böyle hissettiniz mi? Yani anne babanızın yaşlandığını görmek hüzünlendirdi mi? Yoksa bende mi anormallik var? Biraz konuşmak istedim teşekkürler <3
Gurbette olunca insan daha çok farkediyor bunu...
Çok acı veriyor keske hic yaşlanmasalar, ölümsüz olsalar..
 
50-60 yaşinda olanlar orta yaşli grubuna giriyor artık, yaşlı degiller. Oglumda bana yaşlısın diyor, kızıyorum. Elim ayağım tutuyor daha. Yaşam sınırı artti, tıp teknoloji ilerledi cunku. Yaşam kalitesi de artti. Eskiden vefat etme yaşı o yaşlardaydı o yuzden yaşlı deniliyordu o yaş grubuna, simdi 70-80 ler yaşlı sınıfında.
Kimbilir belki bir gun telomerlerimizi uzatmanin yolu bulunur da ömür de uzatilabilir belki, kimbilir.
Ebeveynlerimizi kaybetme korkusu hepimizde var. Keske hep yanımızda olsalar, hep rehberimiz kalsalar. Allah onlara saglikli uzun omur versin. Başımızdan eksik etmesin. Onlar bizim kahramanlarimiz, canlarımız.
 
Merhaba arkadaşlar. Evet konum ebeveynlerimizin yaşlandığını fark etmekle alakalı. Normalde ailemle yaşıyorum. Bir süredir annem babam yazlıktaydı. Ben İstanbul'da tek kalıyordum. Babam iki günlüğüne İstanbul'a geldi, halletmesi gereken işler vardı. Beraber avmye gittik, bir şeyler yaptık. Babamın suratına şöyle bir baktım, ve evet aslında babamın ne kadar yaşlandığını farkettim. Ağlamamak için zor tuttum kendimi.
Galiba bunu fark etmeyi kaldıramadım. Bir anda onları bazen ne kadar çok üzdüğümü, onların da yaşlanıp yavaşladıkları kafama dank etti. Onları küçükken kahraman zannediyoruz. (Aslında bazen hala öyle hissediyorum).Hiç ölmeyecekleri, hiç yaşlanmayacaklarını zannediyoruz. Karşısında gözlerim doldu ağlamamak için zor tuttum kendimi. Bir an babama sarılıp ağlamak ve hatalarım için özür dilemek istedim.
Belki bu yazım size çok saçma gelebilir. Belki bu aralar duygusal bir dönemdeyim. Kendimi yalnız hissediyor ve bazı konularda affedemiyorum. Babamı da bu gün biraz daha yaşlanmış olduğunu görünce çok fena oldum. Tıkandım kaldım. Sorum şu; siz hiç böyle hissettiniz mi? Yani anne babanızın yaşlandığını görmek hüzünlendirdi mi? Yoksa bende mi anormallik var? Biraz konuşmak istedim teşekkürler <3
Ah ahh. Benim anne babamda yaşlı ben küçükken abi abla diye seslenir bahsederlerdi ailemden geçenlerde bir arkadaşım x amca x teyze nasıllar dedi bı yutkundum resmen ☹️ rabbim hepsine sağlıklı yaşam versin inşallah
 
Merhaba arkadaşlar. Evet konum ebeveynlerimizin yaşlandığını fark etmekle alakalı. Normalde ailemle yaşıyorum. Bir süredir annem babam yazlıktaydı. Ben İstanbul'da tek kalıyordum. Babam iki günlüğüne İstanbul'a geldi, halletmesi gereken işler vardı. Beraber avmye gittik, bir şeyler yaptık. Babamın suratına şöyle bir baktım, ve evet aslında babamın ne kadar yaşlandığını farkettim. Ağlamamak için zor tuttum kendimi.
Galiba bunu fark etmeyi kaldıramadım. Bir anda onları bazen ne kadar çok üzdüğümü, onların da yaşlanıp yavaşladıkları kafama dank etti. Onları küçükken kahraman zannediyoruz. (Aslında bazen hala öyle hissediyorum).Hiç ölmeyecekleri, hiç yaşlanmayacaklarını zannediyoruz. Karşısında gözlerim doldu ağlamamak için zor tuttum kendimi. Bir an babama sarılıp ağlamak ve hatalarım için özür dilemek istedim.
Belki bu yazım size çok saçma gelebilir. Belki bu aralar duygusal bir dönemdeyim. Kendimi yalnız hissediyor ve bazı konularda affedemiyorum. Babamı da bu gün biraz daha yaşlanmış olduğunu görünce çok fena oldum. Tıkandım kaldım. Sorum şu; siz hiç böyle hissettiniz mi? Yani anne babanızın yaşlandığını görmek hüzünlendirdi mi? Yoksa bende mi anormallik var? Biraz konuşmak istedim teşekkürler <3
Çok hissettim ama dakikasında annem sinirimi tepeme çıkardığı için uzulemeden duygudan duyguya surukleniyorum 😅😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂
 
dün sabah babam ve annemle kahvaltı yaptık. Bende çok üzülüyorum yaşlanıyorlar diye. Babamla o kadar çok videomuz var ki eskiye dönük. geçen gün bir tanesi elime geçti Ne kadar gençmiş dimdik sırma gibi boylu posluymuş diye duygulandım ağladım.
Daha 64 yaşında genç ama yaşadıkları onu çok çökertti. şimdi sürekli midesi ağrıyor, hiç durmadan ağrıyor. Yüzü çökmüş çizgileri çoğalmış uzun boylu adamın boyu kısalmış :KK43: :KK43:
Korkuyor doktora gitmeye kötü bir şey derler diye bende çok korkuyorum.
Hele annem :)
Minnacık tatlı akça pakça her gördüğümde dibinden ayrılmıyorum onlara hiç doyamıyorum. Evliyim 2 haftada 1 gidebiliyorum bazen hafta da 1, gidemediğim zaman böyle yüreğim cayır cayır yanıyor sanki.. evlendikten sonra daha bi anladım kıymetlerini daha bir kıyımsız oldum onlarasunça uça gidiyor fark etmeden.
Allah senden razi olsun ne güzel evlatsin ne mutlu anne ve babana senin gibi sevgi dolu hayirli evlatlari olduklari icin Rabbimden saglikli mutlu yillar gecirmeni dilerim sevdiklerinle
 
Allah senden razi olsun ne güzel evlatsin ne mutlu anne ve babana senin gibi sevgi dolu hayirli evlatlari olduklari icin Rabbimden saglikli mutlu yillar gecirmeni dilerim sevdiklerinle
Bekarken benim de oldu onlara öfkeli çıkışlarım, aptal saptal sözlerim onlar için o kadar pişmanım ki onları üzdüğüm zamanlar bazen aklıma geliyor kahroluyorum onlara daha bir itinayla davranıyorum hep rıza almaya çalışıyorum çok üzülüyorum onlar için. İnsan uzaklaşınca daha çok anlıyormuş değerini. :) Çok teşekkür ederim güzel yorumunuz için. :)
 
Back