Anksiyete :(

Allah şifa versin öncelikle dedinya maddi manevi bitiğim çokkk iyi anlarım nelerimi satıp en lüks hastaneler doktorlar giderdim hatta zaman zaman gizli gizli giderdim evdekilerden çokkk zor bi durum bizim evin hemen gemen heryerinde acil yok hastane yok muayne yok yazıları asılıydı hep bu ikinci durumum hastalığın tekrar etmesinde okadar harcamadım daha temkinliyim kesinlikle tavsiyem psikolog desteği alın o paralı zaten psikoloğa verseydiniz şuan biraz daha iyiydiniz gerçekten ben ennnn dibini yaşadım bu hastalığın deli gözüyle bakıyolardı bana kendinize inanın siz sağlıklı birisiniz ve bu geçici bi süreç bide yürüyüş çok faydalı seratonin salgısı işe yarıyo Allah şifa versin herkeze dualarım sizinlede
 
Ben de çok şaşırdım tavrına. İlk kez gittiğimden böyle mi oluyor bu süreç diye merak ettim. İnşallah ben de işinde uzman birini bulabilirim. Teşekkürler cevabınız için.
Rica ederim istanbuldaysanız tavsiye ederim psikolog ve terapi nasıl oluyo görün isterseniz benim günümde aynı gün sizde randevu alırsınız hem tanışırız
 
Çok teşekkür ederim.Her türlü mahveden bi rahatsızlık.(( hiç psikolog aklıma gelmedi,o kadar kötüyüm ki ilaç da çare aradım.Kurtarıcı ilaç gördüm .olmadı,olmuyor.İlaçla beraber psikolog bulup gideyim.İnşallah kurtulurum
 
Dayanamıyorum,ölüm

ölüm korkusuyla çaresiz kalıp ve çare arıyor,psikiyatri psikiyatri geziyordum.
Bende kardiyoloji ve gastroentroloji geziyodum hemde hep profösör ve lüks hastaneler onlardan sağlıklısın bişeyin yok sözü hem duymak hemde inanmak istemiyo geziyodum ayyyy çok zor Allahım şifa versin yaşayan bilir
 
İnşAllah kurtuluruz hepimiz rica ederim bizi biz anlarız yaşamayan anlamaz canım ama sen mutlaka terapi gör ve bi süre sonra buraya daha güzel şeyler yazıp sen destek vereceksin insanlara
 
Rica ederim istanbuldaysanız tavsiye ederim psikolog ve terapi nasıl oluyo görün isterseniz benim günümde aynı gün sizde randevu alırsınız hem tanışırız
Keşke İstanbul da olsaydım. İnanın çok büyük bir iyilik yapmış olurdunuz bana. Yine de çok sağolun.
 
aynısı ve daha fazlasını yaşıyorum.
 
Anksiyete dikiş atılan yara izi gibi kalıcı bir şey karşısında küçülmemeyi, büyümeyi öğrenmedikçe Baş etmek imkansız. Öncelikle onunla yaşamayı öğreneceksin malesef.. üniversite yıllarımda tanıştım ilk olarak aRkadaşlarımla aram bozulunca bir anda kendimi güvende hissetmemeye başladım (zaten travmalar tetikliyor bu hastalığı) sürekli bana zarar vereceklerini, şu an eşim olan sevgilimden ayırtacaklarını falan düşündüm. Laptop bırakmıyordum odada kamerasından beni giyinirken çekerler diye bir şekilde bilgisayarıma girmiş olurlar vs yani şu an gülüyorum çünkü çok saçma şeylerdi ancak o an hiçbir şey o kadar gerçek gelmiyordu.. ailemin yanına döndüm okulu bırakmayı bile düşündüm. Psikiyatr desteği aldım ve mecbur olarak hap kullanmaya başladım. 6 aylık tedavi sonunda artık daha iyi hissediyordum. Sonrasında birkaç kere daha atak geçirdim doktora başvurdum tekrar ilaçla tedavi... evlendikten sonra da hastalık konusunda anksiyete bozukluğu yaşamaya başladım dediğiniz gibi. Ağlaya ağlaya doktorlara anlatıp derdimi çok kez gülünç duruma da düştüm. Mesela, anlatayım şöyle biraz da siz gülün Kapıya çöpü çıkardım apartman görevlisi alsın diye, sonra başka çöplerde oluşunca içeri aldım diğerlerini de koymak için. Elime bi ıslaklık geldi poşeti tuttuğum yerden. O an önemsemedim. Gece yatağa girdim ve başladı.. kuduz bir kedinin salyası bulaşmışsa, bendr ona dokunmuşsam ya bana da bulaşmışsa gibi seyler( gülmenizde hiçbir sakınca yok gerçekten ben eşe dosta gülerek anlatıyorjm çünkü gerçekten böyle baş edildi) sonra acilde aldım soluğu ve tabii doktor güldü.. psikologa gitmemi önerdi. Yolda biri üç saniyeden fazla yüzüme baksa benle ilgili bir şey mi var diye düşünüyordum. Veeee en sonunda, dedim yeter... başıma bişey gelecekse ben kıvransam da gelecek. Bir gün öleceğimi bildiğim halde yaşamak gibi düşün dedim. Boşuna gerçekleşmeden daha büyük eziyetler ediyorum kendime dedim. Olsun da öyle üzüleyim dedim. Hep kendimle konuştum. Birine anlatmak iyi gelmiyor herkes saçmalama yaaaa olur mu öyle şey diyip geçiyor hatta bazen sizinle ilgili fikirleri değişiyor. Gerek yok.. senden başka sana iyi gelen bir şey yokmuş inan bana.
 
Bazıları bana paranoyak da diyebilir bu anlattıklarımdan yalnız aralarında çok ince bir çizgi var. Üç doktorumunda teşhisi yaygın anksiyeteydi. Üçüne de peş peşe günlerde gittim ve biriyle olan iletişimi beğendim onunla tedaviye başladım. Genetik bir hastalıkmış bu arada bu. Kuzenimde lohusalıkta ortaya çıktı. Dedemde de vwr ayrıca çocukluğumdan beri şaşırırdım neden asansöre binmiyor, arabaya on yirmi yıllık şoförler sürmüyorsa binmiyor. Hasta olunca muhakkak iki üç farklı doktora da gidiyor aynı ben bu konuda elimden geldiğince sorun yaşayan çevremde insanlarla konuştum, dinledim. Kuzenimi ben iyileştirdim diyebilirim. Doktora dahi gitmedi. Her atakta gece gündüz beni aradı. Sevdiğim bir söz var böyle durumlarla ilgili, Geçerken zorlandığım yollardan geçen birilerini gördüğümde onlara uzanan el olmayı seviyorum, çünkü kimse bana elini uzatmamıştı.
 
Allah şifa versin evet çok zor bi hastalık ,geçsede bitti desende insansın hayatta sınavların oluyo ağır sınanıyosun bu stresler hastalığı tetikleyip geri getiriyo bende olduğu gibi benimde anlatsam çok komik çokda üzücü hikayelerim var çünkü ennn dibini gördüm hastane önünde yattım bildiğiniz yerde hastanenin önünde yattım hiç ayrılmıyodum doktor geç içerde yat bari diyodu acıyodu bana bazen benden küçük sağlıkçılar yinemi sen geldin diye tersleyip kovuyolardı arkamdan belkide bu kafayı yemiş diyolardı şuurumun gittiği anlar oluyodu Aşlah ım kimseye yaşatmasın bizlerede şifasını versin bende çok genç yaşta tanıştım bu hastalıkla bu 3 üncü gelişi gider ve son olur umarım ama buda bi gerçek çok güçlüyüz bunlara dayanmak kolay değil anksyete panik bozukluğun vücuda yapmadığı şey yok büyük mücadele ediyoruz kendimizle inşAllah hepimiz kurtuluruz sevgiler
 
Ne şekersin güldürdün beni :) bende arayım seni o halde :) aslında el uzatmak değilde kimse anlamıyo organik bi rahatsızlık çıkmayınca bişeyin yok gibi geliyo insanlara ama ruhsal ölüyoruzzz anlasana :) deyip ( bihter alıntısı yapıyım bende seni güldüreyim bari )
 

Evet organik değil ama yaygın baya halbuki teşhis edilmiyor ki. Psikiyatra gitmek delilik sayılıyor.. bunu da aşacağız umarım. Ben yaşamayı öğrendim artık, ha her olumsuz olayda yanı başımda VesveseCan ama napalım
 
Evet baya yaygın bende öğrenirim umarım hergün bi değişik belirtiyle gelen oanik bozukluk anksyeteyle yaşamayı :)
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…