Anksiyete

L

lilienbohoe

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
25 Mayıs 2014
13
4
36
Ankara
Merhaba herkese. Ben konuya nerden başlasam bilmiyorum... Ama herhalde her şey 5 sene önce babamı aniden kaybetmemle başladı. Ogünden beri kaygı bozukluğu yaşıyorum. Aslında bana bu tanının daha evvel konulduğunu hatırlıyorum ama yoğunlaşma dönemi babamı kaybettikten sonra oldu. Ölüm korkusu yaşıyorum 5 yıldır. Uzun süre ilaç kullandım. Zaman zaman aşırı depreşiyor, zaman zaman sönüyor bu korku. Ama asla geçmiyor. Şuan da kpss hazırlık dönemindeyim ve dışarı çıkmaktan korkuyorum bu yüzden bugün başlayan kursuma bile gidemedim. Tam çıktım gidecektim ağlaya ağlaya 50metre öteden geri döndüm. Son 2 haftadır yoğun olarak panik atak yaşıyorum gün içinde zaten. 2 hafta önce namaz kılarken bir panik atak geldi ve Ogünden beri namaz da kılamaz oldum. Çok zor dışarı çıkıyorum (o da mahalle marketlerini falan gezmek oluyor annem zorluyor) ama dönene kdr akla karayı seçiyorum. Gün içinde çenem çok kasılıyor... Sürekli ölüm anı kuruyorum kafamda. Senaryoları asla bitmiyor. Kafam kazan gibi çok yorulmuş hissediyorum. Sürekli ölürsem nolur şöyle ölücem şurada ölücem vs vs diye düşünüyorum. Annemle ablamı düşünüyorum. Kendimi düşünüyorum. Çok kötü durumdayım. Benim gibi şeyler yaşayan var mı?? Ya da atlatmış... Nolur bir akıl verin. Bitik durumdayım.
 
ben varım canım

sitede daha önce de bahaetmişimdir
anksiyete ve okb vardı uzun zaman psikiyatrik ilaçlar kullandım ama şimdi iyiym

ben hep başkalarının öleceginden korkardım senaryo üretmek nasıldır iyi bilirim seni çok iyi anlıyorum

malesef bu tek başına yenebileceğin birşey değil
bu nedenle psikiyatrist e gitmelisin canım

kendin de çaba gösterirsen eminin sen de yeneceksin ben ilaçları bile bıraktım
 
Çok geçmiş olsun size ne güzel adınıza okdr sevindim ki bir daha yaşatmasın Rabbim. Ben de atlatmıştım 2 senedir hiçbir şeyim yoktu sonra bigün namaz kılarken panik atak geçirdim ve her şey başa döndü. Kpss süreci de strese sokup beni savunmasız bırakıyor sanırım. En kısa zamanda doktora gitmeyi düşünüyorum ama ilaçları da asla sevmiyorum. Beni daha da beter ediyorlar sanki dimağım donuyor mal gibi oluyorum tabiri caizse bomboş oluyorum... O yüzden ne yapacağımı şaşırmış halde bekliyorum.
 
lilienbohoe .!.:
O dönem doktor kararı ile bitirmiştik. 2 yıl oldu keseli ilaç tedavisini zaten ama 2 hafta önce her şey geri depreşti.
Genişletmek için tıkla...


dr ilaç tedavisini kestiyse bir bildiği vardır

bundan sonrası sana kalacak bi


canım dr ilaçları kesmişse vardır bir bildiği
ben her zaman söylerim ilaç son çare olmalı
sınav stresi de seni çok etkilemiş
eminin kendine biraz zaman verdiğinde geçecektir
namaz kılmayı da bırakma bence
dr unla tekrar görüş ama ilaçlar konusunda bakalım ne diyecek inşallah arlatırsın sen de canım
geçmiş olsun
 
İnşallah çok sağolun cevap verdiğiniz için doktorla bir görüşmekte fayda var evet bu hafta gitmeyi deneyeceğim. Sevgiler.
 
lilienbohoe .!.:
O dönem doktor kararı ile bitirmiştik. 2 yıl oldu keseli ilaç tedavisini zaten ama 2 hafta önce her şey geri depreşti.
Genişletmek için tıkla...

Sınav stresi filan derken tekrarlamış olabilir.
Yine doktora girmekte fayda var. Daha da ilerlemeden.
Bende de var anksiyete ama ölüm vs değil benim. Bazen fena sıkıştırıyor bazen hiç yokmuş gibi oluyor.
 
inna liillah ve ilayhi raciun..( Allahtan geldık..ve ona döneceğiz.)
ZAten hepimizin öleceği aşikar.
Ki zaten namaz da kılan bi insansın hani ölsen inşaallah namaz hesabında olmaz diye ümid ediyoruz..
Ölmek aslında bakış açısına göre değişir..
Bana göre Ölüm bu dümnyadak,i imtihanı tamamladıktan sonra..RAhman ve rahim olana
Merhamet edenlerin en merhametlisine kavuşmaktır..
Ki denir ki.Allah CC o kadar merhamet edecekki mahşerde..Şeytan Lanet bile Acaba bende merhamete mazhar olurmuyum diye ümid edecek..
Ölüm korkusuyla yaşanmaz..Ölüm akılda olursa tabiki insan daha tedbirli ömrünü yaşar..
Ama mutlak olacak bir şey yüzünden korkamayın :)
Beni annemden daha fazla seven bir rabbim var ölürsemde ona gideceğim
Namazlarınızı kılın inşaallah dua edin bol bol ve hayatınızı yaşayın..
Geçmiş olsun
 
Merhaba canım, geçmiş olsun öncelikle. Benim de 3, 4 ay önce finallerimin olduğu dönemde başladı anksiyetem. Panik atakla başladı benimki. Çok kötü durumdaydım. Tabi ki hemen psikiyatriye gittim ve ilaç tedavisi alıyorum 3 aydır. Ara ara sıkıntılarım geliyor ve felaket senaryolarım da devam ediyor ve bu sene ben de kpss hazırlanacağım. Çok korkuyorum ya okul varken tam yoğun olduğum zamanlar yine böyle kötü olursam dışarı çıkamazsam diye çünkü ben de uzun süre dışarı çıkamamıştım.. Kendini yalnız hissetme diye yazdım aslında çünkü bazen sadece başka birinin aynı şeyleri yaşadığını bilmek bile insanı rahatlatıyor, yalnız olmadığını bildiğin için..
 
Çok şükür ki farkındayım aslında her şeyin ama korkular çok ağır geliyor düşünce tarzımı değiştiremiyorum yaşamayan anlamıyır. Allah'tan hergün ağlaya ağlaya şifa diliyorum ondan başkasından medet ummuyorum bile ne annem ne ablam ne arkadaşlarım hiçbirinden... İnşallah bigün eskisi gibi namazımı kılıp huzurlu uyuyabilirim geceleri. Cevap verdiğiniz için çok teşekkür ederim.
 
Her gün anneniz ya da size güven veren biri ile yürüyüşe çıkmanızı öneririm.
Her gün biraz daha uzağa giderek ve sabırla bunu deneyerek en azından dışarı çıma korkunuzu yenebilirsiniz. Diğer yandan ölüm korkusunu ölüme bakış açınızı değiştirerek çok daha rahat bir düzeye çekebilirsiniz. Bazen iyi bazen kötü gidecek hayat bu. En kötüsü evde oturup bu senaryolara odaklanmak. Senaryolar kafanızda başlayınca hemen durdurup bir aktivite ile meşgul edin kendinizi. Dizi izlemek ya da uygun olan ne varsa....
İyimser ve sabırlı olmak çok faydalı olacaktır...
 
Sabah erken uyanmaya, akşam saatlerinde kafeinli içecek almamaya dikkat edebilirsiniz. Uyumaya yakın süt, ayran ya da rahatlatıcı bitki çayları içebilirsiniz. Bunlar bir anda tüm sorunu çözmez elbette ama zamanla faydası oluyor. Sizi çok iyi anlıyorum bu arada sabır ve iyimserlikle kendiniz için adımlar atın. Mesela buraya yazarak bile kendiniz için çabaladığınızı göstermiş oluyorsunuz:))
 
Yaa çok teşekkür ederim bana zaman ayırıp cevap yazdığınız için. Bebek adımları önemli diyorlar o yüzden annemle çıkıyoruz mahallede kimi zaman iyiyim kimi zaman alelacele eve dönüyoruz ama bugün direkt tek başıma gitmem gereken bir kurs olunca yapamayıp ağlaya ağlaya eve geri döndüm gidemeden. Ve artık çarem kalmadı çünkü çevremdeki kimse beni anlamıyor. Çünkü gerçekten yaşamayan anlamaz bunu anlayamaz ellerinde değil ama insan üzülüyor. Mesela bugün erkek arkadaşım ya ne var kursa gitmekte vs diyip geçiştirdi, annem gitmediğim için okdr kızdı ki bir de üstüne saatlerdir nutuk çekiyorum. İyice gerilmiş durumdayım. Ölüme bakış açımı değiştirmeyi çok istiyorum. Düşündükçe dehşete düşüyorum çünkü. Ama nasıl yapacağımı bilmiyorum işte 2 haftaya kadar şehirler arası yolculuklara tek giden, tek başına kalabilen, spor yapan, namaz kılan, mutlu bir insandım. Şuan ise, her şey darmadağın oldu. İnşallah tekrar yeneceğiz günler gelir ilaçsız olmazsa da içerim napayım böyle hayat geçmez ki... Bir de beni erkek arkadaşım ilaç içmemiş asla istemiyordu bir dönem. Çok umursamaz oluyorsun falan filan diye diye. O yüzden de bende ilaca karşı bir direniş oluştu. Ama bazen umursamamak gerekiyor galiba. Ben de hayatımın o dönemindeyim sanırım.

 
çok geçmiş olsun inşallah bir daha uğramaz size çok sevindim geçmesine :) gitmedim yarın gideceğim aldım randevu akşam üstü. ilaç tedavisi hariç bir şey yaptınız mı? önerebileceğiniz bir şeyler varsa memnun olurum çok. Özellikle atlatmış insanlar daha iyi anlıyor çünkü.
Seleneee .!.:
Ben de hem anksiyete hem sosyal fobi vardı, ilaç tedavisi ile atlattım.
Tekrar doktora gittin mi?
Genişletmek için tıkla...
 
Çok geçmiş olsun ya. Peki dışarı çıkınca sadece korkuyor musunuz yoksa baş dönmesi mide bulantısı falan mı yaşıyorsunuz?
Allah şifa versin çok üzüldüm ya. Çok iyi bir tedavi lazım.
 
İyi bir doktor ve doğru bir ilaç tedavisiyle hayatını rahatlıkla idame ettirecek hale gelebilirsin hiç korkma. Beynimiz de böbreğimiz karaciğerimiz gibi bir organ ve rahatsızlanması çok doğal. İlaçlardan korkma. Bunların bir benzerini ben de yaşadım. Sorunlarının çekirdeğini bulduğunda kontrol etmen de kolaylaşacak. Tez elden şifalar dilerim.
 
İlk açlıktan biraz tansiyonum düştü avmde elim ayağım titredi o zaman başladı. Sonra korkmaya başladım sürekli elim ayağım titriyor boşalıyor gibi oluyordu ama namaza hayatıma vs devam ettim en son namaz kılarken gözlerim karardı namazı bırakmak zorunda kaldım ve ogünden beri böyleyim.
damdan .!.:
Neden depreşti

KPSS korkusu mu sardı başka bir şey mi

Yani bul ne oldu da tetikledi onu da yarın doktorla paylaş
Genişletmek için tıkla...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

D
Terapide farkettiğim şeyler okur yardımcı olursanız çok sevinirim lütfen ?
2 3
Yorumlar
45
Görüntüleme
1K
fndknannesi
  • Kilitli
Eşimin ailesine çocuğumu göstermek istemiyorum
Yorumlar
5
Görüntüleme
1K
AmberMila
  • Kilitli
Gelini hiç sevmeyen bir GÖRÜMCEYİMM. Sebeplerini yazıyorum sizce haklı mıyım ve neler yapılabilir?
13 14 15
Yorumlar
281
Görüntüleme
6K
Mune
Kendi içimdeki eşimle olan savaşım?
9 10 11
Yorumlar
210
Görüntüleme
9K
girlinred
B
Anksiyete,kalp,fibromiyolaji,kanser korkusu,damar tıkanma korkusu
2
Yorumlar
22
Görüntüleme
2K
ortanca98
O
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…