Benim de ilaç konusunda takıntılarım var işte
Benim de ilaç konusunda takıntılarım var işteTakıntıda var bende
Mesela narkoz alamam
Ya alırsam çarpıntım tutarsa
Ya kötü şeyşer olursa sürekli ama sürekli aynı düşünceler berbat bi his
Siz ben misiniz? Mesela düğün konusunda bile korkularım var, "ya düğünümde veya öyle önemli bir günüm de anksiyetem tutarsa ve günümü mahfedersem" diye korkuyorum. Son zamanlarda da dediğiniz gibi, deprem, virüs, ekonomi o bu derken iyice gergin bir ortam var ve çok fazla etkileniyorumBu yüzden bebek fikrini bile kafamdan atmaya çalışıyorum
O kadar saçma şeyler konuşuyorum ki arkadaşlarım ama daha bu düşündüğün şey olmafı bi dur bi sakinleş bakalım diye beni durduruyo ağlama krizlerine giriyorum dizlerimde dahil bütün bedenim titriyo
Berbat bi his berbat
Bazen diyorum ki insanlarmı çok gamsız ben mi çok gamlıyım keşke böyle bi insan olmasaydım
Deprem olur en çok ben korkarım
Virüs olur en çok ben korkarım
Tüp bebek denir en çok ben kokarım
Neden böyleyim ya….
Tam tersine kaygı bozukluğu durumunda ilk seçenek terapidir. Doktorunuz gerekli görürse ilaçta verir. Sizin sorununuz psikologluk değil, psikiyatriste gidip antidepresena başlamanız gerekiyoru anksiyete sorunu olan birine söylerseniz "Çok mu kötü durumdayım" diye bir de takar. Kötü niyetle söylemediğinizi biliyorum ama anksiyetesi olan bir birey bunu felaketleştirebilir zihnindeSizin sorununuz psikolog’luk değil. Psikiyatriste gidip antidepresana başlamanız gerekiyor.
Bu tür ilaçların dozları ve çok farklı türleri var. Öcü gibi bakmayın lütfen. Eşim de kullanıyor 7-8 aydır iş stresi sebebiyle. Hayat kalitesi inanılmaz arttı. Uyku falan yaptığı da yok.
Şimdi o diyor bana boşver yaaa diye
Verdiğiniz tavsiyeler, bilgiler için teşekkür ederim13, 14 yıl oldu anksiyete ve panik atak teşhisi koyulalı. 13, 14 yıl boyunca kaç kez atak yaşadım, kaç kez anksiyete hayatımı esir aldı sayamadım bile. Öyle yorgunum ki bu konuda… Ama bir yandan seviyorum da bu rahatsızlığı, sağlığımın, sağlıklı hissettiğim zamanların değerini çok iyi biliyorum. İyi gelen şeyleri sıralayayım;
* Normal kan değerleri…
B12 eksikliği anksiyeteye sebep olabiliyor.
* Kabak çekirdeği, muz, probiyotik besinler ve bol su tüketimi iyi geliyor.
* Çarpıntı anksiyeteye, anksiyete çarpıntıya sebep oluyorsa ve bu kısır döngüye girdiyseniz demli çay ve kahveden kaçın.
* Nefes egzersizleri önemli. Nefes darlığı yaşadığınız anlarda, diyafram nefesi almak sakinleştiriyor.
* “Yürüyemem, bayılırım.” diye beynimin bağırdığı anlarda bile kulaklığımı takar yürürüm. Bu da iyi geliyor.
* Sizi strese sokan insanları hayatınızdan çıkarın. Güven vermeyen arkadaşlıklarınız varsa bitirin.
* Anksiyete anlarında kafa dağıtmak çok çok önemli, zor geliyor ama kendinizi zorladığınızda bir süre sonra iyi geliyor.
* Felaket senaryoları kafanızda dönmeye başladığında “ya olursa?” sorusuna cevap verin. Soruya takılı kalmayın, cevabı verin kendinize. Evet oldu diyelim, ben bununla nasıl başa çıkarım ve ya en fazla ne olabilir gibi soruların cevabı inanın rahatlatıcak. Çünkü başımıza gelmesinden korktuğumuz şeyleri yaşarken kafamızda kurduğumuz andaki kadar korkunç olmuyor. Bunu korkularını yaşamış bir insan olarak söylüyorum.
* Meditasyon, kitap okumak diğer iyi gelen şeyler… Anksiyete anlarında bende kendime böyle akıllar veremiyorum ama çok şükür ki bu güne kadar hep kontrol etmeyi başardım.
Hatta şöyle söyleyeyim; kalabalık bir ortamda anksiyete hissetsem, panik atak geçirsem etrafımda ki insanlar anlamayabilir. Kendimi salmadığım sürece :)
Dipnot: ilaç da bir seçenek, iyi de bir seçenek. Ama anksiyete için hayat tarzını değiştirmek ve kendini tanımak çok önemli. Çünkü kendinizi değiştiremediğiniz sürece ilacı bıraktığınız an en geç 1 yıl içerisinde nüksediyor.
Demekki hep sıkıntılarımız benzer işte anksiyeteliler olarakSiz ben misiniz? Mesela düğün konusunda bile korkularım var, "ya düğünümde veya öyle önemli bir günüm de anksiyetem tutarsa ve günümü mahfedersem" diye korkuyorum. Son zamanlarda da dediğiniz gibi, deprem, virüs, ekonomi o bu derken iyice gergin bir ortam var ve çok fazla etkileniyorum
Tam tersine kaygı bozukluğu durumunda ilk seçenek terapidir. Doktorunuz gerekli görürse ilaçta verir. Sizin sorununuz psikologlug değil, psikiyatriste gidip antidepresena başlamanız gerekiyoru anksiyete sorunu olan birine söylerseniz çok mu kötü durumdayım diye bir de takar. Kötü niyetle söylemediğinizi biliyorum ama anksiyetesi olan bir birey bunu felaketleştirebilir zihninde
Verdiğiniz tavsiyeler, bilgiler için teşekkür ederimŞuan daha iyi misiniz? Yani daha az mı anksiyete krizi yaşıyorsunuz, bunu çok merak ediyorum sanki hiç gitmeyecekmiş gibi geliyor bazen bu sorun
Ay bende deliriyor muyum diye korkmadım değilDemekki hep sıkıntılarımız benzer işte anksiyeteliler olarak
Bende sosyal fobi yok hatta en rahat olduğum konu
Bende hastalık ölüm korkusu ve takıntılı düşünce var
Gereksiz büyük tepkiler var kötü durumlara karşı
Birde benimki atak gibi değilde daha çok takıntılı düşünce sanki içimde iki farklı insan konuşuyo gibi
Doktora gittim şizofrensin demediama bundanda çok korkmuştum
Çünkü sürekli yok ya bişey olmaz demeye çalıştıkça yok yok olur der gibi içindeki his
Sürekli bi kavga var beynimde
Tam tersine kaygı bozukluğu durumunda ilk seçenek terapidir. Doktorunuz gerekli görürse ilaçta verir. Sizin sorununuz psikologluk değil, psikiyatriste gidip antidepresena başlamanız gerekiyoru anksiyete sorunu olan birine söylerseniz "Çok mu kötü durumdayım" diye bir de takar. Kötü niyetle söylemediğinizi biliyorum ama anksiyetesi olan bir birey bunu felaketleştirebilir zihninde
Tam tersine kaygı bozukluğu durumunda ilk seçenek terapidir. Doktorunuz gerekli görürse ilaçta verir. Sizin sorununuz psikologluk değil, psikiyatriste gidip antidepresena başlamanız gerekiyoru anksiyete sorunu olan birine söylerseniz "Çok mu kötü durumdayım" diye bir de takar. Kötü niyetle söylemediğinizi biliyorum ama anksiyetesi olan bir birey bunu felaketleştirebilir zihninde
Verdiğiniz tavsiyeler, bilgiler için teşekkür ederimŞuan daha iyi misiniz? Yani daha az mı anksiyete krizi yaşıyorsunuz, bunu çok merak ediyorum sanki hiç gitmeyecekmiş gibi geliyor bazen bu sorun
Tam olarak bu işte ve kendinizi yarattığınız o güvenli alanınıza atmak istiyorsunuzO kadar basit değil. İçinde bulunduğunuz olay ya da durumdan alakasız şekilde çok panik oluyorsunuz. Ya da durumla alakalıysa bilse olması gerekenden çok fazla. Mantıksız derecede bir kaygı durumu oluyor. Karanlıkta merdiven inerken basamak bitti sanıp ayağını atarsın ama bir basamak vardır ya o anki hissi düşünün öyle biraz. O an başınıza gelen şey ya da gelebileceğine inandığınız şey sizi bitirmiş, tüm çözümler tükenmiş siz mahvolmuşsunuz gibi bir kaygı içinde oluyorsunuz. Fiziksel etkileri de var bunun. Kasların gerilmesi, mide bulantısı ve krampları, kalp atışlarının hızlanması, terleme gibi.
Anksiyete icin ilac kullanmaniz gerekiyor. Ve malesef bu kendi kendine gececek bir durum degil. Aksine sizi evden bile cikamayacak hale getirecek. Ablamin tedaviye ragmen yillardir duzelmeyen ritim bozuklugu vardi. Cok da melankolik bir karakteri vardir. Biraz depresyon belirtisi gordugum icin psikologa gitmesi konusunda ikna ettim. O da psikolog yerine psikiyatr bulmus kendine bilmeden. Anlatmis sorunlarini kadin psikologa gitsen de seni psikiyatra yonlendirecekti zaten demis. Velhasil kelam ablamin vucudundaki bir vitamin eksikligi (hangisi oldugunu hatirlamiyorum) anksiyeteye sebep oluyormus (surekli kotu bir sey olacakmis gibi dusunuyordu,sevdigi birine ulasamasin o kisinin basina kotu bir sey geldigini dusunup ona ulasana kadar tum sulaleyi ayaga kaldiriyordu gibi...) anksiyete de ritim bozukluguna sebep olmus. Yani basit bir vitamin eksikligi olayi zincirleme nelere sebep olmus. 10 yil boyunca kullandigi kalp ilacinin duzeltemedigi ritim bozuklugunu psikaytrin verdigi ilac duzelti. Bir de halam var. O tedavi olmaya yanasmadi. Anksiyetesi panik ataga donustu. Simdi evden disari cikamiyor.Merhaba, kaygı bozukluklarıyla ilgili problem yaşıyorum. Anksiyete yakamı bırakmıyor. Mesela birşey yapmayı planlıyorum, ya anksiyetem tutarsa herşeyi mahfedersem diye düşünüp kaçınıyorum. Normalde sosyal bir insandım, karantinayla beraber asosyalleşmeye başladım artık anksiyetem tutar da insanların gününü mahfederim diye arkadaşlarımı eker oldum. Ya da dışarı çıktığımda anskiyetem tutar diye korkmaya başladım. Anksiyete yaşamamak için de yapmak istediğim şeyleri erteliyorum, yapmıyorum. Bu sorunu yaşayanlar varsa siz neler yapıyorsunuz, nasıl baş ediyorsunuz? Bu durum artık beni kötü etkiliyor ve ne yapacağımı bilmiyorum.
Benim panik atağım zaten vardı. Şükürler olsun çok uzun bir süredir panik atak beni rahatsız etmiyor. Yerini anksiyeteye bıraktı sanırım. Psikiyatra gittim zaten, çok hafif bir ilaç verdi ama ilacın protokolünü okuyunca kullanmadan attımAnksiyete icin ilac kullanmaniz gerekiyor. Ve malesef bu kendi kendine gececek bir durum degil. Aksine sizi evden bile cikamayacak hale getirecek. Ablamin tedaviye ragmen yillardir duzelmeyen ritim bozuklugu vardi. Cok da melankolik bir karakteri vardir. Biraz depresyon belirtisi gordugum icin psikologa gitmesi konusunda ikna ettim. O da psikolog yerine psikiyatr bulmus kendine bilmeden. Anlatmis sorunlarini kadin psikologa gitsen de seni psikiyatra yonlendirecekti zaten demis. Velhasil kelam ablamin vucudundaki bir vitamin eksikligi (hangisi oldugunu hatirlamiyorum) anksiyeteye sebep oluyormus (surekli kotu bir sey olacakmis gibi dusunuyordu,sevdigi birine ulasamasin o kisinin basina kotu bir sey geldigini dusunup ona ulasana kadar tum sulaleyi ayaga kaldiriyordu gibi...) anksiyete de ritim bozukluguna sebep olmus. Yani basit bir vitamin eksikligi olayi zincirleme nelere sebep olmus. 10 yil boyunca kullandigi kalp ilacinin duzeltemedigi ritim bozuklugunu psikaytrin verdigi ilac duzelti. Bir de halam var. O tedavi olmaya yanasmadi. Anksiyetesi panik ataga donustu. Simdi evden disari cikamiyor.
Farklı şeyler dusunuorum.Hava guzel olunca yuruodum .Yutuyus bana cok ıyı gelıofu ama çok soguk memleketteyım.Guzel seyler dusunuorumMerhaba, kaygı bozukluklarıyla ilgili problem yaşıyorum. Anksiyete yakamı bırakmıyor. Mesela birşey yapmayı planlıyorum, ya anksiyetem tutarsa herşeyi mahfedersem diye düşünüp kaçınıyorum. Normalde sosyal bir insandım, karantinayla beraber asosyalleşmeye başladım artık anksiyetem tutar da insanların gününü mahfederim diye arkadaşlarımı eker oldum. Ya da dışarı çıktığımda anskiyetem tutar diye korkmaya başladım. Anksiyete yaşamamak için de yapmak istediğim şeyleri erteliyorum, yapmıyorum. Bu sorunu yaşayanlar varsa siz neler yapıyorsunuz, nasıl baş ediyorsunuz? Bu durum artık beni kötü etkiliyor ve ne yapacağımı bilmiyorum.
Şuan yapabileceğiniz en iyi şey kendine yardım kitaplarına yönelmek. Çok samimi olarak tavsiye ediyorum, psikonet yayınlarına mutlaka bakın. Maddi durumumuz iyi ama ilaç kullanmak beni geriyor, korkutuyor. Tekrar terapi almayı planlıyorum bakalım.Ben de gelecek kaygıları yüzünden anksiyete yaşamış, halen yaşamakta olan biriyim.
Maddi durumunuz elverişli ise psikolog + psikiyatr beraber götürmek en sağlıklısı. Ben de maaşım olunca bunu yapmayı planlıyorum şimdilik yıkıl düş gidiyoruz bakalım…
Yürüyüş bana da çok iyi geliyor. Çok teşekkür ederimFarklı şeyler dusunuorum.Hava guzel olunca yuruodum .Yutuyus bana cok ıyı gelıofu ama çok soguk memleketteyım.Guzel seyler dusunuorum
Evet ama bir yandan da o konfor alanı çok güzel görünse de bir çözüm gibi görünse de aslında derin bir çukur.Tam olarak bu işte ve kendinizi yarattığınız o güvenli alanınıza atmak istiyorsunuz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?