- 24 Nisan 2015
- 6.857
- 7.035
öncelikle tedavınızı tamamlayın...!!Arkadaşlar anksiyete ve depresyon tanısı ile yaklaşık 2-3 ay antidepresan kullandım. İlk başta işe yaramıyor dedim fakat bırakınca anladım ki bana baya iyi gelmiş... Şuan ilacımı bırakma sebebim hamilelik düşünüyor olmam... Çünkü biliyorum ki bebek bana yüzlerce mg ilaçtan bin kat iyi gelecekk...
Şikayetlerim=berbat derecede gerginim.. Biri bana muhalefet bişey demeye görsün ya kalbini kırıyorum ya da kendi içime atıp kendi kendimi yiyip bitiriyorum.... Bunu yapmak istemiyorum ama en ufak bişeye okadar takılıyorum ki, hayattan zevk bile alamıyorum artık... Ve çok tembelim evden dışarı çıkmak benim için ölüm... Zor süreçler yaşadım... biliyorum tedavimi yarım bırakmak doğru değildi. Ama zaman geciyo ve dediğim gibi Allah nasip eder de bebeğim olursa o bana inşaAllah herşeyden daha çok iyi gelecek..
Size sorum ise şu:Antidepresan olmadan rahatlayabileceğim, bir kitap olabilir, bir çay olabilir, bir uğraş olabilir artık aklınıza be gelirse tavsiyelerinizi bekliyorum... Şöyle vurdumduymaz bi insan olmak istiyorum. Biri bana bişey diyince onu akşam evime gelip kafamda kurcalamak istemiyorum. =(çocukluğumdan beri böyleyim ama artık had safhada. İlerde çocuk yetiştircem. Benim ailemde çok takıntılı insanlar, ben şuan onlardan bin beterim ben çocuklarımında böyle olmasını istemiyorum. Çocuklarım, içi huzur sevgi dolu insanlar olsunlar. Ama onun için önce benim de öyle olmam gerek dimi?!.. Cevaplar için şimdiden teşekkür ederim...
Insanların sana çocuk yapma demelerinin sebebi" psikolojik problemlerim var ilaç kullanmak istemiyorum , bebek bana iyi gelecek benek istiyorum "dediğin için . Kimse zaten durduk yerde aman sakın çocuk yapma dememis ki . Çocuğu kendine ilaç olarak görme anlamında yazmış burda coğu kişi. Yoksa tabi ki herkes çocuğuna iyi annelik yapabilir . Sizde yaparsınız neden olmasın tek sorun bebeği ilaç olarak görmek :)Evet canım bi evlat sahibi olmak çok istiyorum. Allahın izni ile iyi bi anne olabileceğime de inanıyorum, çünkü bilinçli bi insanım (ne kadar anksiyeteye olsam da) daha bekarken bile çocuk yetiştirme ile alakalı kitap okurdum... İllaki dört dörtlük olurum demiyorum ama anksiyeteyim diyede bütün hayatımı erteleyemem. Bebek Allahtan gelen bi rahmet ne durumlarda insanların çocukları oluyor ve onlara büyük bi umut oluyor. Bu durumum gecmezse ömür boyu çocuk mu yapmıycam... Zaten sorum cocuk yapmamla alakalı değildi... Belki insanı rahatlatan bi kişisel gelişim kitabı okumuştur birisi onunla alakalı tavsiye almak için açtım bu konuyu...insanlar da tavsiye sunuyor illaki... Ama bu takıntı anksiyete benim çocukluğumdan beri var, o da herşeyi en ince ayrıntısına kadar düşünmemden kaynaklı... Bu da insanın beynini kalbini yoruyor... Çok berbat bi durumda çocuk sahibi olmayı erteliyecek kadar kötü bi durumda olduğumu düşünmüyorum =)
Anksiyete beyindeki nöron akışının bozulmasıyla ortaya çıkar her şey bir hormondur ayrıca vücutta şimdi sen hamile kalınca bu hormonlar daha bozulacak nöronların daha farklı gerilim yaratacak kısaca lohusa depresyonu vs görülecek ve belki de Nevroza kadar gideceksin yazık o bebeğe sonra bebeğe şiddete kadar gidiyor sakın bunu yapmayın önce düzeleceksiniz öyle herk sin başına da gelebilir tecrübeler çok çevremizde şakın işleme bu gğnahı o bebeğeArkadaşlar anksiyete ve depresyon tanısı ile yaklaşık 2-3 ay antidepresan kullandım. İlk başta işe yaramıyor dedim fakat bırakınca anladım ki bana baya iyi gelmiş... Şuan ilacımı bırakma sebebim hamilelik düşünüyor olmam... Çünkü biliyorum ki bebek bana yüzlerce mg ilaçtan bin kat iyi gelecekk...
Şikayetlerim=berbat derecede gerginim.. Biri bana muhalefet bişey demeye görsün ya kalbini kırıyorum ya da kendi içime atıp kendi kendimi yiyip bitiriyorum.... Bunu yapmak istemiyorum ama en ufak bişeye okadar takılıyorum ki, hayattan zevk bile alamıyorum artık... Ve çok tembelim evden dışarı çıkmak benim için ölüm... Zor süreçler yaşadım... biliyorum tedavimi yarım bırakmak doğru değildi. Ama zaman geciyo ve dediğim gibi Allah nasip eder de bebeğim olursa o bana inşaAllah herşeyden daha çok iyi gelecek..
Size sorum ise şu:Antidepresan olmadan rahatlayabileceğim, bir kitap olabilir, bir çay olabilir, bir uğraş olabilir artık aklınıza be gelirse tavsiyelerinizi bekliyorum... Şöyle vurdumduymaz bi insan olmak istiyorum. Biri bana bişey diyince onu akşam evime gelip kafamda kurcalamak istemiyorum. =(çocukluğumdan beri böyleyim ama artık had safhada. İlerde çocuk yetiştircem. Benim ailemde çok takıntılı insanlar, ben şuan onlardan bin beterim ben çocuklarımında böyle olmasını istemiyorum. Çocuklarım, içi huzur sevgi dolu insanlar olsunlar. Ama onun için önce benim de öyle olmam gerek dimi?!.. Cevaplar için şimdiden teşekkür ederim...
Immmm benimde en sevdiğimBenim iki hamileliğimde de adet gecikmem olduğu andan itibaren müthiş bir sinirlilik geldi yerleşti, ilk aylar öyle geçti vücut alışasıya.
O yüzden bebek iyi gelse bile hamilelik süreci hastalığınızı nüksettirebilir.
Ben bitter çikolata yiyorum adet günlerimde, sinirime iyi geliyor
Ehliyet kursuna yazılmayı düşünüyorum canım, meşguliyet şart... =)Zevk alacigin seylerle ilgilen . Spor olabilir (spor salonunda ama) dans olabilir saci basi degistirmek olabilir. Elinin yatiin oldugu veya merak ettigin bi kursa gidebilirsin hem yeni insanlar tanirsin hem degisiklik olur.
Degisiklik iyidir
Ben de böyleyim çocuk düşünüyorumArkadaşlar anksiyete ve depresyon tanısı ile yaklaşık 2-3 ay antidepresan kullandım. İlk başta işe yaramıyor dedim fakat bırakınca anladım ki bana baya iyi gelmiş... Şuan ilacımı bırakma sebebim hamilelik düşünüyor olmam... Çünkü biliyorum ki bebek bana yüzlerce mg ilaçtan bin kat iyi gelecekk...
Şikayetlerim=berbat derecede gerginim.. Biri bana muhalefet bişey demeye görsün ya kalbini kırıyorum ya da kendi içime atıp kendi kendimi yiyip bitiriyorum.... Bunu yapmak istemiyorum ama en ufak bişeye okadar takılıyorum ki, hayattan zevk bile alamıyorum artık... Ve çok tembelim evden dışarı çıkmak benim için ölüm... Zor süreçler yaşadım... biliyorum tedavimi yarım bırakmak doğru değildi. Ama zaman geciyo ve dediğim gibi Allah nasip eder de bebeğim olursa o bana inşaAllah herşeyden daha çok iyi gelecek..
Size sorum ise şu:Antidepresan olmadan rahatlayabileceğim, bir kitap olabilir, bir çay olabilir, bir uğraş olabilir artık aklınıza be gelirse tavsiyelerinizi bekliyorum... Şöyle vurdumduymaz bi insan olmak istiyorum. Biri bana bişey diyince onu akşam evime gelip kafamda kurcalamak istemiyorum. =(çocukluğumdan beri böyleyim ama artık had safhada. İlerde çocuk yetiştircem. Benim ailemde çok takıntılı insanlar, ben şuan onlardan bin beterim ben çocuklarımında böyle olmasını istemiyorum. Çocuklarım, içi huzur sevgi dolu insanlar olsunlar. Ama onun için önce benim de öyle olmam gerek dimi?!.. Cevaplar için şimdiden teşekkür ederim...
Şimdi bi saniye bebeğe şiddet falan okadar da değil... Ya ben sorumu değiştiremiyor muyum? Sorum bebek yapıp yapmamak değil ki.Bebek sadece bir bebektir. Ağlar, kriz geçirir, yemek ister, hastalanır, uykusuz bırakır.
Bebek sizin ilacınız değil.
Sizin ilacınız psikolojik danışman.
Rahatsızlığınızı çözmeden sakın anne olmayın.
Çünkü bebek anksiyete ve depresyon riskinizi daha da arttırır.
Kendinizi daha da çaresiz ve dibe vurmuş hatta çocuğunuza şiddet uygularken bulabilirsiniz.
ilaçsız atlatmak istiyorsanız psikolojik danışmanlarla çalışın.
bebeğe yazık etmeyin.
Şimdi bi saniye bebeğe şiddet falan okadar da değil... Ya ben sorumu değiştiremiyor muyum? Sorum bebek yapıp yapmamak değil ki.
Zaten bırakalı 2 aydan fazla oldu canım. Ben soruyu aslında yanlış sordum benim çok büyük problemlerim yok ki. Bi arkadaş çocuğa şiddet uygularsın falan yazmış. Yahu 5 dkka da kendimden iğrendirdiniz. Ne çocuğa şiddeti... Kardeşim ben kendi çocuğuma şiddet uygulayacak kadar da berbat bi durumda değilim. Dediğim şey insanların laflarına takılmak, takılmak istemiyorum boşvermiş biri olmak istiyorum... Ama bu konuyu açmam iyi oldu. İnsanlar tanımasa bile acayip yorumlar yapabiliyor demekki... Bebeğe şiddet nedir ya cani miyim ben? O bebeğe fiske vurma düşüncem olsa o kadar ister miyim?Ben de böyleyim çocuk düşünüyorum
Üç günde bir almaya çalışıyorum alışıyım die
Birden bırakma
İlk iki ay bişey olmaz
Tabikide olabilir herşey insanlar için. Ama şu var bana doktorum dediki. Sizin çareniz ilaç değil siz bi boşluğa sıkıntıya düşmüşsünüz ailenizi sağlamlaştırın bunlar gecer. Ben doktorun lafından dışarı çıkıp bişey yapmadım ki... Sıkıntılar insanlara mahsus bişey hayatı boyunca sıkıntıda olan sıkıntılardan kurtulamayan insanlar var. Bu düşünce ile kimse çocuk yapmasa insan oğlu üremezdi...Sorunuz o olmasa bile en önemli madde o.
anksiyete ve depresyondan şikayet edip ilaç kullanıyorsunuz. Bu normal.
Normal olmayan ise eğer bebek doğduktan sonra da bu atakları geçirirseniz iş şiddete gider, kendinizi bunun ortasında bulup pişman olursunuz diyorum.
Size yapmam gibi geliyor ama emin olun lohusa depresyonu geçirirseniz bebeğinizi bile reddedebilirsiniz.
Etrafımda sizin gibi sorunları olmayan ama doğum sonrası depresyon yüzünden bebeğini reddeden, kocasını reddeden o kadar insan oldu ki.
Başıma gelmez demeyin.
Büyük bir olasılık bu.
Tabikide olabilir herşey insanlar için. Ama şu var bana doktorum dediki. Sizin çareniz ilaç değil siz bi boşluğa sıkıntıya düşmüşsünüz ailenizi sağlamlaştırın bunlar gecer. Ben doktorun lafından dışarı çıkıp bişey yapmadım ki... Sıkıntılar insanlara mahsus bişey hayatı boyunca sıkıntıda olan sıkıntılardan kurtulamayan insanlar var. Bu düşünce ile kimse çocuk yapmasa insan oğlu üremezdi...
Eyvallah =)O zaman bir uğraş bulun önce. Hayvan hakları, kadın ve çocuk hakları için derneklere üye olun. Hem yararlı bir şey yaparsınız hem de bağırıp çağırdığınız için çok rahatlarsınız :)
Ne diyim :)
Çalışmıyorsanız yapacağınız çok şey var.
Ay ben şuan psikolga gitsem bana şizofreni teşhisi koyar :))Evet canım bi evlat sahibi olmak çok istiyorum. Allahın izni ile iyi bi anne olabileceğime de inanıyorum, çünkü bilinçli bi insanım (ne kadar anksiyeteye olsam da) daha bekarken bile çocuk yetiştirme ile alakalı kitap okurdum... İllaki dört dörtlük olurum demiyorum ama anksiyeteyim diyede bütün hayatımı erteleyemem. Bebek Allahtan gelen bi rahmet ne durumlarda insanların çocukları oluyor ve onlara büyük bi umut oluyor. Bu durumum gecmezse ömür boyu çocuk mu yapmıycam... Zaten sorum cocuk yapmamla alakalı değildi... Belki insanı rahatlatan bi kişisel gelişim kitabı okumuştur birisi onunla alakalı tavsiye almak için açtım bu konuyu...insanlar da tavsiye sunuyor illaki... Ama bu takıntı anksiyete benim çocukluğumdan beri var, o da herşeyi en ince ayrıntısına kadar düşünmemden kaynaklı... Bu da insanın beynini kalbini yoruyor... Çok berbat bi durumda çocuk sahibi olmayı erteliyecek kadar kötü bi durumda olduğumu düşünmüyorum =)
Estağfurullah =).. Fazla zeka ile şizofreni arasında ince bi çizgi varmış belki de bi dahisin=) kendine yuklenme... Bekliyorum canımAy ben şuan psikolga gitsem bana şizofreni teşhisi koyar :))
Kişisel gelişim kitaplarını çok severim eskiden daha çok okuyordum. Suan evde değilim en son okuduğum kitabın ismini yazacağım sana. İlahi adalet /sorgulama ve beklentiler konularini kapsıyor
Haklısın valla çhatta dikkatimi çekti biri de yazmış önce kendini düzelt çocuk sora hesabı aman da aman asıl piskolojik bozukluğunu farketmeyen ve kabuşlenmeyenden korkZaten bırakalı 2 aydan fazla oldu canım. Ben soruyu aslında yanlış sordum benim çok büyük problemlerim yok ki. Bi arkadaş çocuğa şiddet uygularsın falan yazmış. Yahu 5 dkka da kendimden iğrendirdiniz. Ne çocuğa şiddeti... Kardeşim ben kendi çocuğuma şiddet uygulayacak kadar da berbat bi durumda değilim. Dediğim şey insanların laflarına takılmak, takılmak istemiyorum boşvermiş biri olmak istiyorum... Ama bu konuyu açmam iyi oldu. İnsanlar tanımasa bile acayip yorumlar yapabiliyor demekki... Bebeğe şiddet nedir ya cani miyim ben? O bebeğe fiske vurma düşüncem olsa o kadar ister miyim?
yani insanların sıkıntıları olabiliyor, ama psikopatda değilim şükür =)Haklısın valla çhatta dikkatimi çekti biri de yazmış önce kendini düzelt çocuk sora hesabı aman da aman asıl piskolojik bozukluğunu farketmeyen ve kabuşlenmeyenden kork