- 15 Ocak 2014
- 5.914
- 5.117
Sakın sakın sakın... İyileşmeden asla bebek düşünme zira bebek sinirine sinir katıyor. Çok zorlu bi süreç hele uykusuz kalmak
Arkadaşlar anksiyete ve depresyon tanısı ile yaklaşık 2-3 ay antidepresan kullandım. İlk başta işe yaramıyor dedim fakat bırakınca anladım ki bana baya iyi gelmiş... Şuan ilacımı bırakma sebebim hamilelik düşünüyor olmam... Çünkü biliyorum ki bebek bana yüzlerce mg ilaçtan bin kat iyi gelecekk...
Şikayetlerim=berbat derecede gerginim.. Biri bana muhalefet bişey demeye görsün ya kalbini kırıyorum ya da kendi içime atıp kendi kendimi yiyip bitiriyorum.... Bunu yapmak istemiyorum ama en ufak bişeye okadar takılıyorum ki, hayattan zevk bile alamıyorum artık... Ve çok tembelim evden dışarı çıkmak benim için ölüm... Zor süreçler yaşadım... biliyorum tedavimi yarım bırakmak doğru değildi. Ama zaman geciyo ve dediğim gibi Allah nasip eder de bebeğim olursa o bana inşaAllah herşeyden daha çok iyi gelecek..
Size sorum ise şu:Antidepresan olmadan rahatlayabileceğim, bir kitap olabilir, bir çay olabilir, bir uğraş olabilir artık aklınıza be gelirse tavsiyelerinizi bekliyorum... Şöyle vurdumduymaz bi insan olmak istiyorum. Biri bana bişey diyince onu akşam evime gelip kafamda kurcalamak istemiyorum. =(çocukluğumdan beri böyleyim ama artık had safhada. İlerde çocuk yetiştircem. Benim ailemde çok takıntılı insanlar, ben şuan onlardan bin beterim ben çocuklarımında böyle olmasını istemiyorum. Çocuklarım, içi huzur sevgi dolu insanlar olsunlar. Ama onun için önce benim de öyle olmam gerek dimi?!.. Cevaplar için şimdiden teşekkür ederim...
Yok canım benimde insanlara zararım yok en büyük zararım kendime=) Allah razı olsun çok teşekkür ederimİyi olmayı istemen 1. adım onu atmışsın zaten inşallah gerisi gelir. Bence maneviyata yönel derim. Bana en iyi gelen şey O.. Değil insanları kırmak, Korkunç zararlı böcekleri bile öldürmeye kıyamıyorum nerden geliyor bu sevgi biliyor musun O’nu sevmekten. İstersen özel mesaj at birkaç tavsiye verebilirim :) Allah yardımcın olsun.
Arkadaşlar anksiyete ve depresyon tanısı ile yaklaşık 2-3 ay antidepresan kullandım. İlk başta işe yaramıyor dedim fakat bırakınca anladım ki bana baya iyi gelmiş... Şuan ilacımı bırakma sebebim hamilelik düşünüyor olmam... Çünkü biliyorum ki bebek bana yüzlerce mg ilaçtan bin kat iyi gelecekk...
Şikayetlerim=berbat derecede gerginim.. Biri bana muhalefet bişey demeye görsün ya kalbini kırıyorum ya da kendi içime atıp kendi kendimi yiyip bitiriyorum.... Bunu yapmak istemiyorum ama en ufak bişeye okadar takılıyorum ki, hayattan zevk bile alamıyorum artık... Ve çok tembelim evden dışarı çıkmak benim için ölüm... Zor süreçler yaşadım... biliyorum tedavimi yarım bırakmak doğru değildi. Ama zaman geciyo ve dediğim gibi Allah nasip eder de bebeğim olursa o bana inşaAllah herşeyden daha çok iyi gelecek..
Size sorum ise şu:Antidepresan olmadan rahatlayabileceğim, bir kitap olabilir, bir çay olabilir, bir uğraş olabilir artık aklınıza be gelirse tavsiyelerinizi bekliyorum... Şöyle vurdumduymaz bi insan olmak istiyorum. Biri bana bişey diyince onu akşam evime gelip kafamda kurcalamak istemiyorum. =(çocukluğumdan beri böyleyim ama artık had safhada. İlerde çocuk yetiştircem. Benim ailemde çok takıntılı insanlar, ben şuan onlardan bin beterim ben çocuklarımında böyle olmasını istemiyorum. Çocuklarım, içi huzur sevgi dolu insanlar olsunlar. Ama onun için önce benim de öyle olmam gerek dimi?!.. Cevaplar için şimdiden teşekkür ederim...
Nedense ben öyle düşünemiyorum bilmiyorum yanlış mı düşünüyorum, tüm zahmetlere rağmen canımdan bi parçayı sarıp sarmalıycam onunla bende yeniden büyüycem... Annelik insana bence daha büyük bi merhamet veriyo... Uykuya gelince zaten eşimin işinden dolayı sabaha kadar yatmayan bi insanım. Uyku muyku palavra bi buçuk yıldır =)Sakın sakın sakın... İyileşmeden asla bebek düşünme zira bebek sinirine sinir katıyor. Çok zorlu bi süreç hele uykusuz kalmak
Ne kullanıyorsunuz bi etkisini gördünüz müAntidepresanların en az 6 ay kullanım sartı vardır tedavi için.sadece bebek olarak düşünmeyin hamilelik süresince tedavinizi tamamladan çok zorluk yaşarsınız.ben de anksiyete için yıllarca direnip antidepresan baslayanlardanım.
Hayırlısı AllahtanHamilelikten anksiyetiye artıyor . Aşırı duygusal bir dönem olunca takıntılar da artıyor . Hamileliğim de girdiğim bunalımlar lohusa depresyonları çok zor geçti. Doğum acısı bile o kadar zorlamadı inan bana. Bu sefer bunalım devamlı ağlama hali yorgunluk gerginlik bebeğinin tadını çıkaramazsın söyliyim
Sağol =)böyle seylerin hapla tedavisi zaten cözüm degil.
önce konusa bilceniz ii bir piskolog.
Bana bilincli nefes alma verme olaylari yaradi.
Ve sizi motive edicek söz secin onu hergün sinirlendiginizde tekrarlayin.
TEMIZ havada yürüyüs her derdi cözmeye yetiyor bana. cikin tek basiniza bi yarim saat gezin. dünyayi bam baska görüceksiniz ama gercekten yalniz yapin.
Evet canım bi evlat sahibi olmak çok istiyorum. Allahın izni ile iyi bi anne olabileceğime de inanıyorum, çünkü bilinçli bi insanım (ne kadar anksiyeteye olsam da) daha bekarken bile çocuk yetiştirme ile alakalı kitap okurdum... İllaki dört dörtlük olurum demiyorum ama anksiyeteyim diyede bütün hayatımı erteleyemem. Bebek Allahtan gelen bi rahmet ne durumlarda insanların çocukları oluyor ve onlara büyük bi umut oluyor. Bu durumum gecmezse ömür boyu çocuk mu yapmıycam... Zaten sorum cocuk yapmamla alakalı değildi... Belki insanı rahatlatan bi kişisel gelişim kitabı okumuştur birisi onunla alakalı tavsiye almak için açtım bu konuyu...insanlar da tavsiye sunuyor illaki... Ama bu takıntı anksiyete benim çocukluğumdan beri var, o da herşeyi en ince ayrıntısına kadar düşünmemden kaynaklı... Bu da insanın beynini kalbini yoruyor... Çok berbat bi durumda çocuk sahibi olmayı erteliyecek kadar kötü bi durumda olduğumu düşünmüyorum =)Çoğu kişi bebek düşünme demiş ama bu kadar isterken erteleme ama çok da üstüne düşerek değil. Rezene, papatya çayları icebilirsin. Ben kendime zaman ayirdikca mutlu olmaya başladım. Mesela canım kısır istiyor kalkıp yapmam ama biri gelsin o seviyor diye yaparım bu gibi çok şey . Sonra farkettim ki hep başkaları seviyor diye yapıyorum başkaları istiyor diye onların yanına gidiyorum. Sonra canım ne isterse yapmaya başladım sırf kendimi daha mutlu etmek için yaparken de kendimi mutlu etmek için diye içimden geçirip mutlu olmaya başladım . Sonra yağmur yagdikca kahvemi alip camı açıp yağmur sesini dinlemeye ve bu anı tekrar yasamayacagimi ve çok güzel hissetmem gerektiğini düşünüp mutlu oldum. Çalışırken ben de çok gergindim insanları kırmaya başlamıştım ki isi biraktim. Mükemmeliyetçi bir ailede büyüyünce daha doğrusu babam öyleydi ve patronum insan çok yipraniyor .
Öyle olmuyor canim maalesef kaygilarin vecsinirin kat kat artar.Burda sana dogum yapmis tecrube etmis anneler olarak soyluyoruz.Lohusalik saglam bir psikoloji istiyor tartismasizNedense ben öyle düşünemiyorum bilmiyorum yanlış mı düşünüyorum, tüm zahmetlere rağmen canımdan bi parçayı sarıp sarmalıycam onunla bende yeniden büyüycem... Annelik insana bence daha büyük bi merhamet veriyo... Uykuya gelince zaten eşimin işinden dolayı sabaha kadar yatmayan bi insanım. Uyku muyku palavra bi buçuk yıldır =)
Aynı bende öyleyim sabaha kadar uyumam bu alışkanlık oldu ama bebegim gece uyuyup sabah kalkıyor sabah uykusuz oluyorum inanın öyle olmuyır tahammülsüz oluyorsnz. Ben çok ceremesini çektim siz bilirsiniz ama saglıjlı anne mutlu anne mutlu bebekNedense ben öyle düşünemiyorum bilmiyorum yanlış mı düşünüyorum, tüm zahmetlere rağmen canımdan bi parçayı sarıp sarmalıycam onunla bende yeniden büyüycem... Annelik insana bence daha büyük bi merhamet veriyo... Uykuya gelince zaten eşimin işinden dolayı sabaha kadar yatmayan bi insanım. Uyku muyku palavra bi buçuk yıldır =)
Bebek daha Beter depresyona sokuyor yalnız özellikle uykusuzluk 1 yıldır uykuya hasretimYa böyle şizofreni derecesinde bi sıkıntım yok. Demek istediğim sadece insanlara takılmak, kendime laf ettirmemek eleştirilere karşı olumsuz olmam. Bu da biraz mükemmelliyetçiliğimden kaynaklanıyor. Çünkü ben her işimi doğru yapmak için uğraşırım buna rağmen biri benim birşeyime muhalefet edince geriliyorum. Bu genelde çoğu insanda vardır. Ben bebeği kurtarıcı olsun diye düşünmüyorum bebek zaten istiyordum hep...