devlet hastanelerinde psikiyatrlara gidebilirsiniz.ssk vs karşılıyor tabii ki.yoksa çok pahalı seanslar gerçekten:S o krizler insanı bitiriyor.bazen sıkılmadığım halde her an gelecek,daralcam ya olursa korkusu geriyor beni ağlama krizlerine giriyorum.doğru .çoğu zaman ççevrenizdeki insanlar anlamıyor sizi.ailem uzun süre hastalık hastasısın amaann herkese zaman zaman olan terleme az can sıkıntısını abartıyosun dediler.erkek arkadaşım da sıkılmaya başladı hissediyorum belki o da inanmıyor.ama şöyle düşünmeye başladım.önemli olan benim.o atak anında yaşadığımı ben bilirim.onlar inanmıyor diye ataklarım azalmadı veya daha az can sıkıcı da olmadı.yine ben çekiyorum.dolayısıyla tedavi olcam ve 3 senedir devam eden bu illet bitecek.hayatımın geri kalanını kurtaracağım.ben haydarpaşa numune hastanesine gitmeye başladım.psikiyatr ama 1 saatten fazla konuşmuşuzdur.cidden çok ilgililer.istanbuldaki arkadaşlar gidin derim.
Bende panik atak tedavisi gördüm dönem dönem. İlaçla çok çok iyiyim ilacı bıraktıktan 4-5 ay sonra tekrarlıyor. Aslında başta panik atak olarak başladı ama şimdi atak şeklinde değilde çok daha uzun sürelerle beni yoruyor. En çok sıkıntımda nefes darlığı. Nezaman isterse geliyor ve devamlı nefes darlığı çekiyorum. Yemek yerken bile beni bunaltıyor nefes alamayıp yemeyi bırakabiliyorum. Nefes açlığı veya astımlıymışım gibi tıkanıklık yaşıyorum. Tüm testler yapılıyor solunum testi falan birşey çıkmıyor. Kalbe gidiyorum birşey çıkmıyor ama görseniz sanki gerçekten hastayım. Bu bazen 1 ay sürüyor ve kendi kendinede geçiyor. Ama geldiği zaman hayat benim için çekilmez oluyor. Şu an nefes açıcı kullanıyorum hiçbir faydası yok. Çok çaresiz hissediyorum, sinirliyim ve bu durumumla dalga geçeni bir kaşık suda boğabilirim. Benim gibi bu durumu atak olarak değilde uzun yaşayan arkadaşlar varmı merak ettim. Hepimize geçmiş olsun.
insanın aynı şeyleri yaşayan insanlarla konuşması güzel olsa gerek...
yaygın anksiyete rahatsızlığı yaşıyorum...Allahım kimseye vermesin...kafamda kuruyorum bir çok şeyi sonra üzülüp oturup ağlıyorum...bir gün Allahım korusun eşimi ölüyor...bir gün annem ...bir gün babam ...bir gün abim ...vs vs...yolculuğa çıkmalarını istemiyorum...bir yere gitmelerini istemiyorum...eşim askeri persnl...servisle gidip geliyor...bu aralar da ona taktım yine...arabayla gönderiyorum zorla...kafayı bozacam...
evegelince görmeniz lazım...sürekli sarılıyorum.öpüyorum.ne derse yapmaya çalişiyorum..sanki son günü evde geçirdiği..normal değilim gerçekten
hep mi huzursuz olur insan...hiç mutlu bir an yaşayamıyorum...ya şöyle olursa ya böyle olursa diye..