Canım aynı sorunlar bende de var. Hem de anlattıklarının aynısı. Eşimin yanımdan bir an bile ayrılmasını istemiyorum. Bazen ona bakınca aklıma saçma sapan şeyler geliyor, içim acıyor, ağlamaya başlıyorum. Çok korkuyorum.
Benim yaşadığım sıkıntı, hayatımı resmen kabusa çeviriyor. Yaklaşık 2 yıldır yaşadığım bir sorun bu. Bu sorunun adı sevdiklerimi kaybetme, onların öleceğini düşünme ve her an kötü bir haber alacakmışım düşüncesi. Bu korku beni mahvediyor. Hayatım kabusa döndü. Sanki kötü bir şey olacakmış gibi geliyor. Bir de bu sorunun boyutları var. Mesela sanki mutsuz insanların olduğu bir ortama girdiğimde bu korkular daha da çabuk gerçekleşecekmiş gibi geliyor. Sürekli böyle bir olay olduğunda ne yapacağımı düşünüyorum. Hatta kendi kafamda intihar senaryoları kuruyorum. Tüm bunların saçma olduğunu biliyorum ama böyle düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum. Evliyim ve şu an hamileyim. Eşimi çok seviyorum. Örneğin ona bir şey olacakmış gibi düşünüyorum hep. Ve bu korku beni yiyip bitiriyor. Artık bunları düşünmekten hayattan zevk alamaz hale geldim. Geçmişe baktığımda bu sorunun kaynağını da bulamıyorum. Böyle bir şey yaşamadım, yani sevdiğim birini kaybetmedim daha önce. Buna kaynak olacak bir şey yaşadığımı düşünmüyorum. Mutlaka bir kaynağı vardır. Ama ne olduğunu bilmiyorum. Daha önce psikiyatriste gittim. Ancak bir şey değişmedi. Şu an gitsem de bir şey olmaz sanırım. Çünkü hamile olduğum için ilaç da kullanamam. Bu arada 27 yaşındayım. Malatya'da yaşıyorum. Son derece sosyal bir hayatım var. Gazetecilik mezunuyum. Son derece mutlu olduğum bir yaşamım var. Ama bu sorun her şeyi mahvediyor. Acaba mutlu olmaktan mı korkuyorum?
Acaba hipnoz vb. bir yöntemle bu sorundan tamamen kurtulabilir miyim? Bu hipnoterapistler var, acaba işe yarar mı? Bilen var mı aranızda? Lütfen bana bir yol gösterin... Lütfen...
Şimdiden cevabınız için teşekkür ederim.
inanmıyorum aynı birebir yaşıyoruz demekki...tatile gittik orda da mutlu olamadım...en güzel günlerim olumsuluk düşünerek geçiriyorum...bende 27 yaşındayım ve şükür bi sorunum yok...çalışıyorum bende...bu duruu kimsenn anlamasınıda istemiyorum...ne yapacağıı bilmiyorum...çok kötüyüm..ilaç kulanıyorum değişen bişey yok...sorunun kaynağını bende bilmiyorum...tek bildiğim git gide artıyor olması ve b şekilde yaşayamayacağım
Bende panik atak tedavisi gördüm dönem dönem. ılaçla çok çok iyiyim ilacı bıraktıktan 4-5 ay sonra tekrarlıyor. Aslında başta panik atak olarak başladı ama şimdi atak şeklinde değilde çok daha uzun sürelerle beni yoruyor. En çok sıkıntımda nefes darlığı. Nezaman isterse geliyor ve devamlı nefes darlığı çekiyorum. Yemek yerken bile beni bunaltıyor nefes alamayıp yemeyi bırakabiliyorum. Nefes açlığı veya astımlıymışım gibi tıkanıklık yaşıyorum. Tüm testler yapılıyor solunum testi falan birşey çıkmıyor. Kalbe gidiyorum birşey çıkmıyor ama görseniz sanki gerçekten hastayım. Bu bazen 1 ay sürüyor ve kendi kendinede geçiyor. Ama geldiği zaman hayat benim için çekilmez oluyor. Şu an nefes açıcı kullanıyorum hiçbir faydası yok. Çok çaresiz hissediyorum, sinirliyim ve bu durumumla dalga geçeni bir kaşık suda boğabilirim. Benim gibi bu durumu atak olarak değilde uzun yaşayan arkadaşlar varmı merak ettim. Hepimize geçmiş olsun.
arkadaşlar panik atak telkinle başedilebiliyor bir müddet sonra..yani hastalığı tanıdıktan sonra..ben yıllarca yaşadım sonra hastalığın adı kondu,tanıdım tabiki..araştırdım..beynin bir oyunu yanlış bir sinyal olduğunu öğrenince kendime telkin vererek yendim..bahsettiğiniz şeyler beklenti atağı..yani tekrar olurmu diye endişe duyarken aslında panik atağı hiç unutmamış ve nöbetleri çağırmış oluyoruz..bu hastalığın en iyi tedavilerinden biriside kişinin kendini dinlememesi..kendizi dinledikçe ataklara yeniliyorsunuz..atak gedliğinde başka bir şey düşünmeye çalışın..ortam değiştirin düşünce değiştirin..inanın başedilioyr..
ben 12 haftalık hamileyim allahın izni ile..ilk haftalarımda anormal nöbetler geçiriyordum..sonra psikiyatriye gittim anlattım ve öğrendiğim şu idi..normalde panik atakla başedebiliyorsunuz,lakin anksiyete bozukluğu sizi yoruyor dedi doktor hanım..nitekimde doğru idi..asıl şikayetim aslında panik atak ta değildi çünkü onla başdebiliyordum..ancak anksiyete ona göre başdedilmesi daha güç sanırım..ben hamilelikte bunu anladım..allah kimseciklere vermesin..şimdi daha iyiyim hafta arttıkça hormonlar düzene giriyor..allah beterinden saklasın..hepinize geçmiş olsun canlarım...
kzılar hamile olanlar ilaçsız nasıl oluyor... yardım edermisiniz
yada hamilelikte kullanılabilecek bir ilaç varmı