bende doktora gittim anksiyete bozukluğu olduğunu söyledi sürekli başıma bişey gelecek korkusu yaşıyordum nişanlım beni aldatacak düşünceleri içindeydim.en ufak bi hastalansam sanki tedavisi olmayan bi hastalığa yakalanmışım gibi korkular içindeydim. doktor ilaç verdi1-2 ay kullandım sonra kendimi iyi hissedince doktora gitmeden bıraktım.
ama şu aralar yine başladı bu kaygılar yine gittim doktora sanırım ilaç başlıyacak tekrar.
çok tehlikeli bi durum beynine hükmedemiyor insan.ya olursa ya bişey olursa sürekli kaygı endişe içindeyim elimde olmadan kendime hükmedemiyorum bu konuda çok can sıkıcı bi durum(((
bende yarım almaya basladım 5 mg gunde ama bazen unutuyorum.2 günü geçiremeye gayret ediyorum.daha iyiyim.Anksiyete durumu daha kötü.Devamlı kaygılar.Benime aldatılma ve evlenememe evlenirsem mutlu olamama kagım var bu yuzden erkek arkadasıma da çektiriyorum eyvahedigeldismile.yakında benden ve bu durumdan sıkılacak diyede korkuormkaydirigubbakcemile
Ben de gel gitli bir şekilde anksiyete probleminden muzdaribim. ılk başlangıcı ergenliğime dayanır , dedemin ve bir kaç yakın yaşlı akrabalarımın vefatından sonra ölüm korkusu olarak başladı. Tabi hep ilaç ve terapiye devam ettim , sonraki yıllarda şekil değiştirmeye başladı , önce evlenememekti , şimdi evliyim mutlu bir evliliğim var ...Şu andaki kaygım aldatılmak , çocuk sahibi olamamak vs. devamlı katlanarak geliyor , ölüm korkusu eskisi gibi yoğun değil ama ara ara o da hortluyor. Ben de işin beynimde bittiğini biliyorum , kaygılar başlayınca nöbetten kaynaklanıyor olumlu düşüneyim diyorum .Ama çekim yasası denen lanet kitabı okuduktan sonra psikolojim iyice bozuldu .Kötü düşünürsen kötü olur diyor ya kaygılar hep kötü gelişiyor , her an biri olacak diye bu sefer sıkıntılanıyorum.Velhasıl enerjimi çok tüketiyor. bu hastalık...
Yaaa yazılanların her cümlesini evet evet bende bende diyerek okudumbilmiyorumkismile özelliklede senin gibi arkadaşım..Herşeyden korkuyorum..Yani öyle yükseklik falan değilde,daha farklı şeyler...İnsanlara güvenemiyorum mesela,kaç yıllık dostlarıma bişey anlatırken bile korkuyorum bazen...Böylelikle insanlardan kaçar oldum ki ben yalnızlığı yalnız kalmayı sevmeyen bi insanım..Geceleri korkarak uyanıyorum.Üstelik neden korktuğumu bile bilmeden...
Senin dediğin gibide şu ara favori korkum kötü düşünürsen kötü olur...İlk başta korkularımı anlattığımda insanların bana teselli etmek için söyledikleri söz şimdi kabusum oldu...En mutlu anımda birden korkuyorum zehir ediyorum kendime... ya bu anı bi daha yaşayamazsam diye..Ailemle,nişanlımla mutlu bi an yaşıyorsam birden korku basıyor..delircek gibi oluyorum,sanki o anı bi daha yaşayamıcakmışım mutlu olamıcakmışım gibi geliyor...Kafamda dramatik senaryolar oluşturuyorum..Sonra telkin etmeye çalışıyorum kendimi bunlar kötü birer düşünce kötü düşünürsen kötü olur...Amaaaa sonrada diyorumki kötü düşünüyorum diye ya böyle kötü olursa.....İşte bunlar beni delirtiyor.Kardeşim,annem..o kadar eziyet ediyorumki sanki onlara..2 senedir ara ara yaşıyorum bu lanet şeyi.. geceleri ben uyumadan uyumasınlar diye başımda dikiyorum...Ağlıyorum sürekli..Onlarda çok üzülüyorlar..Nişanlıma çok yansıtmamaya çalışıyorum,ara ara beni bırakmayacaksın değilmi diye soruyorum falan ama tatmin etmiyor..Tabiki herşey olabilir bu hayatta ama o an bunları düşünemiyorsun..Önceleri bunun hastalık olabileceğini düşünmüyordum ama şimdi bunu bilmek biraz olsun rahatlatıyor ama bazen diyorum ya değilse...........Ve başa sarıyorum..Kalp çarpıntısı,ateş basması,bayılcak çıldıracak gibi olma,mide bulantısı....Herhangibir psikolojik destek almadım ama evlenmeden almak istiyorum en yakın zamanda inşallah...Allah herkese acil şifalar versin....
Merhabalar, düzenli psikoterapi alın mutlaka. Yaşadığınız şeyler kötü, ama bunlar sadece düşünceden ibaret ve düşüncelerde duygulara yön veriyor. Kaygılarınıza karşı meydan okuyun. Ne zaman bir endişe yaşasnız kendinizi rahatlatmaya çalışın, bunu siz düşündüğünüz için olduğunu, aslında gerçekk fikir böyle olmadığını söyleyin kendinize. Unutmayın ki ne yaparsanız yapın kaçınılmaz olayları değiştiremesiniz, duydugunuz kaygı ve endişe bu olayların akışını değiştirmez..
Geçmiş olsun arkadaşım , hassas insanlarda daha sıklıkla oluşan bir durum sanırım bu...O kitabı okuduğum güne lanet ediyorum.Olumlu düşünmeye çalışan biri olsam da panikten beceremeyeceğime göre ne demeye kendime bu eziyeti yaptım bilmiyorum..İş bizde bitiyor, kesinlikle ilaç ve terapi tek başına çözüm değil...Bunun bir atak olduğunu bilmeli ve kendimizi sakinleştirmeliyiz. Ayrıca ilaç içtiğim dönemde aptallaşmıştım resmen huyum değişti , tembel bir insan oldum çıktım.Ondan ilaç da kullanmıyorum artık...
Teşekkür ederim canım sanada ve hatta bu illeti yaşayan herkese geçmiş olsun....Evet hassas olduğumuz için oluyor diğer insanlara göre..Çünkü bunları bir başkasına azcık anlatsam başka dertlerin var onları düşün manyak mısın sen??Tepkisini alıyorum..
Ama ilaç konusunda söylediklerin kafamı iyice kurcaldıeyvahedigeldismile kilo aldırır falan diye duymuştum ne derece doğru bilmiyorum..En çok bundan korkuyordum.Şimdi öyle aptallaştırır falan dedin ya,çalışan insanlarız kötümü etkiler acaba??bilmiyorumkismile
Şu ara dediğin gibi atak diye düşünüp atmaya çalışıyorum kafamdan..Hatta bilgisayar oyunu oynuyorum iyi geliyor kafam dağılıyor tavsiye ederim sanadaopuyorumnanaktan gerçekten işe yarıyor.Bizim gibilerin düşüncelerini çok dinlememesi gerek sanırım...:dance:
evet maalesef bu anksiyete illeti bende de var .evden dışarı çıkmak istemiyorum.ve bazen öyle bi an geliyor ki her şey boş gibi hissediyorum.sanki bi oyunun içindeyim.gerçek değil.ataklar olduğu zaman kendimi hissedemiyorum.sanki 2ye bölünüyorum da kendimi dışardan izliyorum.o sırada beynimden alakalı alakasız o kadar şey geçiyor ki;sözler hatıralar görüntüler...gerçekten yaşayan bilir çok zor.umarım en kısa zamanda hayırlısıyla kurtuluruz :Saruboceq:
Kendi kendine soru cevap yapmak çok etkili,, kaygıyı azaltabiliyor, geçiriyor, yada bazen geçirmiyor ama oluyor birşeyler.. Böyle sanki olmayan bir yükü taşıyormuşuz gibi birşey..
Bu kadar yoğun yaşamıyordum anksiyete,, arttı. Hele şu ara, içim kaynıyor sanki, düşüncelerim sürekli hareket halinde,, yoruluyorum.. Terapistimi özledim :çok üzgünüm: