Çocuğum yok (bebeğim karnımda) bilemem belki afaki konusmuş olacagim lakin;
Bebek ağlamasına insan olan birşey demez, gazı vardir, hastadir, açtır, emmiyordur, diş çıkarıyordur ama çocuk koşması kimse kusura bakmasın, arada bir olur o gün huysuzdur eyvallah ama her gün her gün. Eee cocuk bu koşar, koşamaz efendim, birinin çocuğu enerjisini atacak diye alt kat komşu ne yaparsa yapsın öyle mi?
Daha yeni yaşanmış bir örnek vereyim, annemin en yakın arkadaslarindan bir komsumuz öldü, senelerin mahallesi onun kizi annemin elinde, ben onun elinde buyumusumdur, cenazeye gidemedim (malum hamilelik) baş sağlıgina gittim kızına, dedim "abla üst katınızda at besliyorlar herhalde, baska aciklamasi olamaz", gecenin 23.30una kadar koştu çocuk, komsu teyze kanserden öldü, aylarca evde yattı, o halde kızı uyarmaya çıktığında "benim cocugum oynayacak" diye cevap almış, ölünce bassagliginda da "işte biraz gürültümüz oldu ama" diye vicdan rahatlatmaya çalışmalar...
Ergen çocuğu olan komsun olur arada anne kiz bağırışması olur, ama arada, tamam.
Bir enstrüman öğreniyordur, makul saatlerde calismasi gerekiyordur, tamam.
Şiddet, kan gövdeyi götürmesi falan olmadigi müddetçe karı koca tartışması olur arada, tamam.
Birşey kırılır uygun olmayan saatte yüz yilda bir öyle birakip yatamazsın bir 3 dakika süpürge çalışır, tamam.
Ama kimse kusura bakmasin gerçekten deve gibi yürüyen insanlar da apartmanda yaşamasın. Aynı şeyi eşimle tartışa tartışa azalttım, müstakil evde büyümüş eşim bey lap lap yürür, "hayatım insan gibi yürü, hayatim yavaş yürü" diye diye dikkat etmeye başladi, eşim sehirdisinda çalışır, onun olmadığı bir zaman komşumla apartmanda karşılaştık "aaa sen burada miydin ben sen de yoksun zannediyordum" dedi. Neden, çünküüü "dur kızım, altta insan yaşıyor kızım, koşma kızım, sessiz ol kızım" diyen bir aileyle büyüdüm.
Çocugunuza çok özgürlük alanı tanımak istiyorsaniz bahçeli, müstakil evler nasip etsin hepimize Rabbim, iyi geceler